คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 5 คืนสู่ฐานันดร 2
“เาือพ่ออหนูเหรอะ”
“มิไ้ ท่านผู้นี้ือพลเออิบราฮิม บิน าลิฟา
อัล าฟีร์”
พลเออิบราฮิม รัมนรีระทรวลาโหมและเป็นพ่ออพันรีเเลส
ท่านเป็นนเ้าเนื้อแู่ระับะเและอารม์ี บุลิสบายๆ แบบที่ไม่ำเป็น้อวาอำนาใๆ
เพราะระูลอเาเป็นผู้ทรอำนาอยู่เียบๆ แม้ว่าะพบเอะาีวิวุ่นวายมาแ่ไหน
แ่ทานะวัน็ไม่เยเลิับาสัเเรื่อบ่ี้ถึอำนาอใร่อใร
รวมทั้สัเ้วยว่าแ่ละนมีบุลิอย่าไร อย่าพันรีเเลสนหน้านิ่ เาเป็นายรูปามหาัวับไ้ยายิ่
แววาุเหมือนเสือ ส่าามเสียนมอเมื่อใ็ยัน่าทึ่
นาเธอไม่เยสนใถามเรื่อส่วนัวแ่็เาถูว่านผู้นี้รอสถานะโส
ไม่่อยอบพูพร่ำเพรื่อ มีเสน่ห์และน้ำใว้าวาับมิร
แ่ะอันรายและโหเหี้ยมับศัรู
พ่อแท้ๆ อเธอเป็นใรันแน่นหนอ
ถึไ้มีอำนาสั่ารให้รัมนรีเป็นผู้มารับัวเธอ ทานะวันมีำถามแ่เลือที่ะเ็บเียบไว้่อน
พันรีเเลสอยู่ในานะผู้อารัาใล้ิ แม้ะมีเ้าหน้าที่ที่แ่ายล้ายันหลายน
แ่เาลับโเ่นเป็นส่า
บวนรถให่โที่มารับนั้นทำให้ทานะวันยิ่สับสนว่านเออยู่ในสถานะใันแน่
“าลาม” เธอทัทายอิบราฮิมพร้อม้อมศีรษะามธรรมเนียมโยมีเเลสเป็นล่าม
เาแปลำล่าวอท่านรัมนรีเป็นภาษาไทยไ้สละสลวยมา
พลเออิบราฮิมยิ้มและทัทายเธออย่าเอ็นู แววาท่านมีเมามาทีเียว
“าลาม... ันไ้รับมอบหมายให้รายานวามเป็นไปอุหนู
เป็นอย่าไรบ้า สบายีหรือไม่ ฝ่าบาททรเป็นห่วุหนูมาทีเียว”
“ท่านพลเอบอว่าพ่ออเธอเป็นห่วเธอมา”
เเลสเลือที่ะแปลวามหมายรัว
และแ้ว่าทุนะปิบัิ่อเธออย่าสุภาพในานะลูสาวเพื่อนอพลเออิบราฮิม
ทานะวันึพอะยิ้มออไ้บ้า ั้นอนรวนเ้าเมือเป็นไปอย่ารวเร็วเมื่อท่านอิบราฮิมแสัว
ทานะวันรู้ภายหลัว่าทาาราห์เรนไม่ไ้บันทึารเินทาเ้าประเทศอเธอ
หนึ่ือเพื่อวามปลอภัย และสอือหาเิเหุสุวิสัยใๆ ึ้น
ทาาระปิเสธารมีัวนอยู่อเธอ
“ารเมือทำให้วามสัมพันธ์ทาารทูระหว่าไทยับาห์เรนสิ้นสุลเมื่อหลายปี่อน
แ่อนนี้ันมีหน้าทีู่แลุหนูให้สุสบายและมีวามสุที่สุ ให้สมับที่พระอ์วาพระทัยฝาุหนูไว้ให้อยู่ในวามูแลอระูลาฟีร์”
พลเออิบราฮิมล่าว้อนรับอย่าเป็นทาาร
อีทั้แสท่าทีัเนว่าเธอือแพิเศษที่้อูแลวามปลอภัยสูสุ ทุนถูสั่ห้ามบันทึรูปภาพอทานะวันโยเ็า
และมีเพียเ้าหน้าที่ระับสูไม่ี่นที่ทราบัวนอเธอ
ัวทานะวันเอ็ไ้รับารบ่มเพาะารอบรัวนัารเมือให่
เธอรู้้วยสัาาว่าเรื่อไหนเป็นวามลับ เรื่อไหนไม่ใ่
ารถูปอร้ายเอาีวิที่เมือไทยทำให้ัวนอเธอยิ่้อถูปปิ
ทานะวันเริ่มรู้สึเรีย ท่านอิบราฮิมึวนเธอพูุยับเี่ยวับอาหาราริน
รวมทั้ปรารภว่าถ้ามีโอาส็อยาะไปเที่ยวเมือไทยสัรั้
“ุหนูอายุเท่าไรแล้ว”
ทานะวันฟัำถามที่แปลแล้วาเเลส
เธอสบาเา่อนอบ “สิบหปีเ็ม่ะ”
“นับว่าเป็นวัยที่เ็มเปี่ยม้วยำลัาย
ำลัสิปัาและวามสใส... ุหนูเยมาเที่ยวะวันออลามั้ย”
“ไม่เย่ะ” ทานะวันอึอั
เหมือนอยาะพูแ่็ไม่ล้า พลเออิบราฮิมึรอฟัอย่าใี ทานะวันสบาเเลสที
พลเออิบราฮิมที ่อนะัสินใพูออไป
“ฮิ้ว”
“ฮิ้ว?”
“เธอบอว่าหิวแล้วรับ” เเลสแปลให้ฟั
เพราะำแรๆ ที่เาสอนให้เธอพูือ หิว่ะ อร่อย่ะ อิน้าวไ้ไหมะ
สอนไว้่อนเผื่อหลทา็ยัพอเอาัวรอไ้ไม่อาย พลเอฟัแล้ว็หัวเราะลั่น
“ุหนูะ้อหลรัาห์เรนแน่นอน ที่นี่สวยาม
อาหารารินอร่อย อนที่เินทามา ทุอย่าเรียบร้อยีใ่มั้ย” ท่านอิบราฮิมหันไปถามลูายพลามอสลับมาที่เ็สาว
ทานะวันเริ่มร้อนัวึระุแนเสื้อายหนุ่มไว้ พร้อมำับหนัแน่นว่า
“ห้ามฟ้อเรื่อที่หนูปีนระเบียโรแรมนะะ”
เรื่อนี้มีหรือที่เาะปล่อยผ่าน เมื่อเเลสแปลให้พ่อฟัว่าเธอพูอะไร
ท่านอิบราฮิม็หัวเราะเสียนปอโย ระหว่าที่เเลสทำหน้าที่ล่าม เาแอบส่ถุใส่ัวอย่าหวีแปรผมที่ทานะวันใ้ให้เ้าหน้าที่นหนึ่
่อนะถอนหายใออมาอย่าลำบาใ เมื่อผลารรวออมาัเนเมื่อไร
สถานะอทานะวันะยิ่ทวีวามสำั ในเวลานี้มีหลายเรื่อที่เาไม่มีอำนาวบุม
หาเป็นไปไ้เา็ไม่อยาให้เธอมาที่าห์เรนเลย และอนนี้็หมเวลาอ ‘ผู้นำส่’ แล้ว เาึำเป็น้อปล่อยมือาเธอเสียที
“ทาฝ่าบาททรมอบหมายให้ผู้ใูแลเธอรับพ่อ”
“นว่าผลารรวีเอ็นเอะออมาแน่ั
ฝ่าบาททรอให้ทาเราเป็นผูู้แลุหนูไป่อน”
พลเออิบราฮิมุยับลูาย้วยน้ำเสียริัะอยู่บนรถ
พันรีเเลสะ้อเป็นหัวหน้าผู้ิามอารัาเธออย่าลับๆ โยไม่มีารผ่อนปรน ท่านรัมนรีนั่ที่เบาะเียวันับลูาย
ส่วนทานะวันนั่อยู่ับเ้าหน้าที่หิ
เธอมอออไปนอหน้า่ารถยน์้วยสายาสนใใร่รู้
เเลสมอเ็สาวแวบหนึ่่อนะทบทวนวามเ้าใ
“หมายวามว่าฝ่าบาทมอบหมายให้เธอพัอยู่ับเราหรือรับพ่อ”
“ใ่
พ่อะบอทุนว่าุหนูเป็นลูสาวอผู้มีพระุ
และอนนี้พ่อยัหารูสอนภาษาใหุ้หนูไม่ไ้
เพราะะนั้นพ่อ้ออแรให้ลูเป็นผู้สอนั่วราว เรียมวามพร้อม่อนสมัรเ้าเรียนในโรเรียน
ุหนูเอ็ูลาเลียว ไม่น่าะสอนยา”
“รับ ไม่ยารับ” พันรีเเลสไ้แ่ประท้วในใ
ฤทธิ์เอยายลูหมาน้อยเสียเมื่อไร ูท่าเา้อเรียมุแมือไว้สัสามสี่อันเสียแล้ว
ความคิดเห็น