คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : :Chapter 5:
เซลล์ (Cell) คือ............................
~ฟิ้ว~
“Z...Z....Z....อืม...” ฟึ่บๆ ~ฟิ้วว~
“ฮึ้ย...” พั่บๆ
~ฟิ้ววว~
“ฮัดเช้ย!!”
“........เบื่อแล้วนะ” เสียงร้องโอดโอยของแข ดังขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้ ฉันมองแขที่ลุกขึ้นมานั่ง...เอามือถูๆ ปลายจมูกอย่างเซ็งๆ วันนี้พาแขมานั่งติวหนังสือที่สวนใกล้ ๆ สระพลาส ฯ หลังคณะศิลปกรรม ตอนเย็น ๆ จะเป็นที่ออกกำลังกาย ส่วนตอนกลางวันเหมาะแก่การเอาเสื่อมาปู อ่านหนังสือนักแล พื้นหญ้าสีเขียว ใต้ต้นไม้ใหญ่ มีลมพัดเอื่อย ๆ ข้างสระพลาส ฯ เป็น “สะพานขาว” สะพานยาว ๆ สีขาว มีตำนานเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับสะพานแห่งนี้ถ้ามีโอกาส จะเล่าให้ฟัง (เจอมากับตัว)
“พี่หน่า ~”
“อะไร?”
“นี่...ไอ้นั่นมันน่าสนใจนักหรือไง....ตอบแล้วก็หันมาฟังกันหน่อยซี่....” คนพูดลากเสียงยาว ๆ ทำแก้มป่อง ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือ แล้วมองหน้านักเรียนจำเป็น นี่ก็เป็นติวเตอร์ให้เกือบเดือนแล้ว นัดมาติวเฉพาะวันอาทิตย์ บ่ายโมง ส่วนสถานที่แล้วนัดกันอีกรอบ ส่วนมากก็จะในมหาวิทยาลัยนี่หละ
“บ่นไรนักหนาเรานะ เลิกกวนพี่ได้แล้ว ข้อสอบที่ให้ไปทำเสร็จยัง”
“ทำเสร็จแล้ว มีแต่ของ ม.1 ม.2 ง่าย ๆ เอง” จ้า ๆ แม่คนเก่ง เก่งแล้วจะมาให้ฉันติวให้ทำไมเนี้ย
“งั้นเอาวิทย์ ฯ ไปทำ เดี๋ยวพี่ตรวจที่เราทำเสร็จให้ มีอะไรสงสัยหรือเปล่า ?” ให้ทำข้อสอบเยอะ ๆ เดียวมันก็ได้เองหละ เอาวิธีเรียนของตัวเองมาใช้ก่อน เพราะตอนเรียนมัธยมฉันก็ไม่เคยเรียนพิเศษ มีแต่หาซื้อหนังสือพวกแนวข้อสอบมาทำเอง ไม่ใช่เก่งอะไรหรอก แต่เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า เรียน จันทร์ – ศุกร์แล้ว ยังจะมานั่งเรียนเสาร์ – อาทิตย์อีก เพื่ออะไร ?
“ไม่เอาแล้ว.......... แขเบื่อแล้ว ไปสำรวจมหา’ลัยกันดีกว่า…..นะ!! น่า~~~~~" คนพูดฉีกยิ้มหวาน เอียงคอเกือบ180องศา (บ้าไปแล้ว--"--)
“ไม่ล่ะ ขี้เกียจ” ประโยคเดียวสั้นๆ ได้ใจความที่บ่งบอกว่าคนตอบกำลังเริ่มเซ็งในอารมณ์
“พี่หน่าใจร้าย ~~” เริ่มงอแงอีกแล้ว จำได้ว่าตอนเจอกันครั้งแรกไม่เป็นขนาดนี้ ทำไมแปรเปลี่ยนไปได้ขนาดนี่วะ คนเรา
“เอางี้ ทำวิทย์ ฯ ให้เสร็จ ถ้าถูกทุกข้อ เลี้ยงหนม ok ?” ยื่นกระดาษข้อสอบให้เด็กมีปัญหา แถมมีของล่อด้วย อยากรู้จริง ๆ มีใครใจดีแบบฉันเปล่า
“จริง ๆ นะพี่.........ได้ ๆ เชื่อมือแขเลย” ตาเป็นประกายขึ้นมาเลยนะ ส่วนมือรีบความกระดาษคำถามไปทำ
.........................
....................
...........
“พี่หน่า” เงียบได้ไม่ถึง 5 นาทีเสียงเจ้าตัวยุ่งก็โพล่งขึ้นมาอีกแล้ว
“หืม”
“กระโหลกศีรษะมีกี่ชิ้น ? แขไม่รู้ นิวโรเครเนียม มันคืออะไร ? นี่อีก ฟรอนตอล โบน (Frontal bone) ..........แล้วนี่อ่านว่าอะไรหว่า ?......พะ.....พาเรียตอล โบน (Parietal bone) แขรู้จักแต่ กระดูกค้อน, กระดูกทั่ง, กระดูกโกลน นอกนั้นไม่รู้จัก พี่หน่าแกล้งแข เปล่า แขม่ายยอมมมมม~~”
โอ๊ะ !! ? น้องแข รู้จักก็อัจฉริยะแล้ว พี่ท่องเป็นเทอมยังจำไม่ได้
” ผิด ๆ น้องแข เอาคืนพี่ก่อน นั้นมันวิชาเรียนของพี่” รีบเอามาก่อนที่จะปวดหัวมากไปกว่านี้ ค้นในกระเป๋าตัวเองใหม่ ค้น ๆ สักพักอ๋อนี่เจอแล้ว
“เอานี่ไป ทำให้ถูกทุกข้อด้วย” ตอนเก็บของดันเก็บสลับที่กัน น้องแขมองกระดาษขอสอบแล้วยิ้ม “ค่อยยังชั่วหน่อย” มีประชดอีกคนเรา รีบ ๆ ทำไปซะน้อง คงเงียบเสียงไปอีกนาน ตรวจคำตอบสังคมกับภาษาไทย ที่ให้ไปก่อนหน้านี้ดีกว่า
1. วัดประจำรัชกาลที่ 1 คือ .........วัดพระศรีรัตนศาสดาราม .......... (X) ......
มันใช่ที่ไหนเล่าบอกว่ากล้วย ๆ ตรูจาบ้า เอาที่มันง่าย ๆ มาแล้วนะเนี้ย
2. วีรกรรมของท้าวสุรนารี เกิดขึ้นที่ ........ทุ่งสัมฤทธิ์..........( / ) ......
ฯลฯ
25/30 ใช้ได้ ๆ ไม่เลว ข้อที่คำควรผิดดันตอบถูกแต่ข้อที่ง่าย ๆ ดันตอบผิด ถือว่ามาทบทวนความรู้ ไม่อยากยัดเหยียด เดียวได้ข่าวมีนักเรียนฆ่าตัวตายเพราะเครียดเรื่องการเรียน หันไปมองเจ้าตัวยุ่งที่กำลังทำโจทย์วิทย์ ฯ หน้าตลกดีแหะ ข้อไหนทำได้ก็จะยิ้ม ข้อไหนทำไม่ได้ คิ้วจะชนกัน พอคิดออกยิ้มกว่า ดูเพลินดี
“พี่หน่า........ หน้าแขมีอะไรติดอยู่หรือคะพี่”
“เปล่า ๆ” ฉันส่ายหน้า ยกมือขึ้นปฏิเสธ ซวยคำเดียวเท่านั้น มองเพลิน ๆ ดันเหงยหน้าขึ้นมาซะงั้น “ใครจะไปมองน้องแข พี่กำลังตรวจข้อคำตอบให้น้องแขไง” รู้สึกเป็นข้อแก้ตัวที่ห่วยจริง ๆ
"จริงป่ะ ?" ก็จริงสิวะค่ะ ถามมาได้ ไม่มองหรือไงว่ากำลังตรวจ
Prrrrr Prrrrrr Prrrrr Prrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เหมือนเสียงสวรรค์มาได้จังหวะจริง ๆ อยู่ไหนวะ อ๋อในกระเป๋า มือควานหาสักพัก ก่อนที่จะหยีบขึ้นมาเห็นหน้าจอ โชว์
“พี่มด ED”
“สวัสดีค่ะ พี่มดมีอะไรเหรอค่ะ” คุยกับคนอายุเยอะกว่าต้องสุภาพ นะจ๊ะ
(หน่า ตอนเย็นกลับมาทานข้าวที่ห้องนะ หมูอ้วน กับ หนึ่ง ก็จะทานด้วย เดียวไปตลาดแลง ไปซื้อของสดมาทำกับข้าวกัน)
อ๋อ ตลาดแลง ? อ๋อ ตลาดที่เปิดขายตอนเย็น ของหมู่บ้านใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยนี่เอง มีของสด ผัก ผลไม้ กับข้าว ขาย เด็กมอ ชอบไปซื้อของกันอีกที่
“ได้ค่ะพี่มด”
(อืม ได้ ๆ แขอยู่กับหน่าเปล่า เอามาด้วยกันนะ แต่โทรไปบอกที่บ้านน้องเขาก่อนหละว่าจะกลับเย็น เดียวทางบ้านเป็นห่วง.....เอ่อ...ลืม..... ฝากบอกแขด้วยว่า ให้บอกแม่ว่าอยู่กับพี่ หน่าจะเอาไรพิเศษเเปล่า ? )
“หน่าขอน่องไก่บนอ่ะพี่ มาทำไก่ทอดกินกัน” ของโปรดเลยหละ ฉันทำอร่อยด้วยนะจะบอกให้
(ได้ ๆ...แค่นี้หละกัน แล้วเจอกัน)
“แล้วเจอกันค่ะ”
“เฮ้ย”
กรี๊ดดดดด....อกอีแป้นจะแตก มาเด้อขวัญเอ้ยยยยยย !!!!!!! หัวใจตกไปอยู่ปลายเท้า ยื่นหน้ามาทำมายยยยย ขยับไปอีกนิดจมูกจะโดนแก้มน้องอยู่แล้ว เหมือนหัวใจจะหลุดจากอก
“กลับไปทำต่อเลยตัวยุ่ง แล้วลุกขึ้นมาทำไมเนี้ย” ผลักหัวออกไปก่อน แนะๆ ยังจะมายิ้มให้อีก
“ก็อยากรู้ว่าพี่หน่าคุยกับใคร” เป็นเด็กที่อยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็นจริง ๆ เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับมาอบรม
โป้ก !!
“โอ้ยยยยยย พี่หน่า เจ็บนะ” มะเหงกลงหัวไปที ดีจะได้รู้ว่า ตัวเองยุ่งไม่เข้าเรื่อง (ยุ่งเรื่องชาวบ้าน)
“ไม่ต้องเลย หาเรื่องอู้สิเรา รีบทำต่อให้เสร็จ พี่นัดกับพี่มดซื้อ จะไปทำกับข้าวกินกัน”
“แขไปด้วยยยยยย” ไม่เห็นแก่กินเลยนะน้อง “นะ ๆ พี่หน่า แขไปด้วย แขอยากไป” บอกเฉย ๆ ก็ได้น้องไม่ต้องมาเขย่า แขนจะหลุด
“กลับบ้านเย็นได้หรือเรานะ” ดูนั้น ทำหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยาก สงสารวะ แกล้งเด็กนี่บาปเปล่า
“ต้องโทรไปขอแม่ก่อน” เจ้าตัวยุ่งที่ฉันแอบตั้งฉายาให้ตอนนี้ทำหน้าตัวเองยุ่งไปด้วย เอามือเกาหัวแก๊ก ๆ เหมือนจะหาเหตุผลบอกแม่
“ก็บอกแม่ไปว่าพี่มดชวนทานข้าว เดียวพี่ไปส่งเอง” ถ้าให้คิดเองสงสัยพรุ่งนี้คงคิดออก
“ขอบคุณคะพี่หน่า เดียวแข โทรหาแม่ก่อนนะ” พูดเสร็จก็เดินถือโทรศัพท์ไปที่อื่นซะงั้น กลัวฉันได้ยินว่าคุยกับแม่หรือยังไง ทีมะกี้ยังแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์เลย เด็กไม่ดี ไม่ถึง 3 นาที ตัวยุ่งก็เดินยิ้ม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแม่คงอนุญาตแล้วะ
“ ได้แล้ว แต่บอกบอกว่า จะให้พี่ชายมารับค่ะ”
“มีพี่เรียนที่นี้ด้วย ?”
“มีค่า เรียนคณะวิศวะ ฯ ปี 4 แล้ว” ห่างกันเยอะจัง ฉันกับน้องสาวห่างกัน 5 ปีก็ว่าเยอะแล้ว
“พี่ชายคนโต ส่วนคนรอง เรียนที่ กทม. คะ แม่บอกแขลูกหลง” อ๋อ...... กำลังจะถามว่าทำไมห่างกันเยอะ
“แล้วพี่หน่ามีพี่น้องเปล่าค่ะ”
“มี น้องสาว 1 เกิดพร้อมน้องแขหละ เรียน ม.3 เหมือนกัน”
“จริงเหรอพี่ เรียนที่ไหน” ทำตาโตเหมือนได้ทอง หน้าตานี้อยากรู้อยากเห็นมากเลย
“ที่ KN. นะ”
“ อ้าว ไม่เรียนที่ โรงเรียน K. เหมือนกันเหรอพี่”
“สงสัยอะไรมากมายนี่เรา ไปทำข้อสอบให้เสร็จ จะได้ไปทำกับข้าวกัน” เซ้าซี้มากเดียวไม่ทำข้อสอบไม่เสร็จ
“ค่า ค่า”
1 ชั่วโมงผ่านไป........................
“พี่หน่าเสร็จแล้ว” เสียงเจ้าตัวยุ่งดังขึ้น ฉันพยักหน้ารับรู้ บอกให้น้องแขเก็บของเตรียมตัวกลับหอ แต่ก่อนหน้านั้นต้องตรวจข้อสอบที่ให้ไปทำให้เสร็จก่อน
“พี่หน่า คราวหน้าเรียกแขเฉย ๆ ไม่ต้องมีน้องนำนะพี่ ฟังแล้วมันขัด ๆ หู” ขัดหูยังไงหว่า ไม่เข้าใจ ก็เรียกน้องแขก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ ?
“นะ ๆ เรียกแขเฉย ๆ ขนาดพี่ชายแข ยังไม่เคยเรียกแขว่าน้องเลย”
“อะนะ ได้ ๆ ไม่เอาน้องก็ได้” รับปากเจ้าตัวยุ่งก่อนจะไปตรวจคำตอบต่อ จะได้รีบ ๆ กลับหอไปช่วยพี่มดทำกับข้าว
“พี่หน่า ~”
“มีอะไรหรือจ๊ะ ?” เด็กคนนี้ คุยเก่งจริง ๆ ตอนแรกนึกว่าจะเงียบ ๆ ตั้งแต่รู้จักกันเป็นเรื่องเป็นราวยังไม่เห็นเจ้าตัวยุ่งเงียบไม่ถึง 3 นาทีเลยหันกลับไปมองเห็นกำลังเก็บสัมภาระเข้ากระเป๋าเตรียมกลับหอกัน
“ถามอะไรหน่อยสิ” มีปัญหาอะไรเปล่าหว่า หน้าตาเคร่งเครียด คิ้วผูกโบว์แล้ว
“ว่า.........”
“สมมติว่า พี่หน่ามีคนรัก แล้วพี่หน่าจะต้องมอบเพลงให้เขาเพลงหนึ่ง พี่หน่าจะมอบเพลงอะไรให้” นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องเพลงนี่ไง ไปแอบรักใครหรือเปล่าหว่า เป็นเด็กเป็นเล็ก
“ไม่รู้สิพี่ไม่ค่อยได้ฟังเพลงเท่าไหร่” ถ้านึกถึงเพลงคงเป็นพวกเพลงคลาสสิค คิดถึง Canon In D ของ Pachelbel มาเป็นเพลงแรก เพราะเป็นเพลงที่ฉันชอบที่สุด
“เอาสักเพลงสิพี่ เพลงอะไรก็ได้ที่พี่ชอบ แขอยากรู้” เจ้าตัวยุ่งยังเซ้าซี้ไม่เลิก เพลงที่ชอบเหรอ เอาเพลงนี้หละกัน เป็นเพลงที่ฉันฟังบ่อยที่สุด หยิบไอพอตขึ้นมาเลื่อน ๆ หาเพลง นี่เพลงนี้หละ
“แขมานี้ ๆ มาฟัง ถ้าพี่มีคนรักพี่จะให้เพลงนี้ให้กับเขาหละ” ยื่นหูฟังข้างหนึ่งให้แข ขาหนึ่งใส่หูตัวเอง ขานั้นก็รับก็จับใส่หูฟัง ก่อนจะค่อย ๆ เอนหัวมาพิงไหล่ฉัน หลับตาลง เสียงเปียโนทำนองคุ้นหูดังขึ้น ก่อนที่เสียงใส ๆ ของนักร้องหญิงขับกล่อมเพลงที่คุ้นเคย
………………….*ru guo quan shi jie wo ye ke yi fang qi
ถ้าหากเป็นไปได้ โลกทั้งใบฉันก็พร้อมจะทิ้งมันไป
zhi shao hai you ni zhi de wo qu zhen xi
เพราะอย่างน้อยฉันยังมีเธอที่คุ้มค่าที่ฉันจะทะนุถนอม
er ni zai zhe li
และอย่างน้อยเธอก็ยังอยู่ตรงนี้
jiu shi sheng ming de qi ji
สิ่งนี้.. คือปาฏิหาริย์ของชีวิต
ye xu quan shi jie wo ye ke yi wang ji
ฉันอาจจะลืมโลกได้ทั้งใบ
jiu shi bu yuan yi shi qu ni de xiao xi
แต่ฉันจะไม่มีวันลืมเรื่องราวของเธอ
ni zhang xin de zhi wo zong ji de zai nali
แม้แต่ไฝบนฝ่ามือเธอ ฉันก็จำได้เสมอว่ามันอยู่ตรงนั้น
dong ye bu neng dong ye yao kan zhe ni -
แม้ว่าฉันจะขยับไม่ได้แล้ว แต่ฉันยังอยากมองดูเธออยู่……………………………….
…………….jiu shi bu yuan yi shi qu ni de xiao xi
แต่ฉันจะไม่มีวันยอมลืมเรื่องราวของเธอ
ni zhang xin de zhi wo zong ji de zai nali
แม้แต่ไฝบนฝ่ามือเธอ ฉันก็จำได้เสมอว่ามันอยู่ตรงนั้น
zai nail…………….
ตรงนั้น …………….
……………………………………..
“เพราะจัง เพลงอะไรอ่ะพี่” คนที่พิงไหล่ฉันค่อย ๆ ลืมตาและถามขึ้นมาเบา ๆ
“ไม่บอก……ถ้าอยากรู้ลองใช้ความพยายามดูสิ บอกแค่ว่าเป็นเพลงจีน”
“พี่หน่าใจร้ายที่สุดดดดดดดด ขอฟังอีกรอบ นะ ๆ” เพิ่งรู้หรือน้อง อะไรที่ได้มาง่าย ๆ ก็ไม่น่าจดจำสิ ต้องพยายามกันหน่อย ให้ไปฟังเลยหละกัน เดียวรีบตรวจคำตอบต่อดีกว่า จะได้รีบกลับหอ ไปหาอะไรกินกัน พูดถึงของกิน ท้องก็เริ่มหิว
“พี่หน่า ถ้าแขอยากได้เพลงนี้ แขต้องเป็นคนที่พี่หน่ารักใช่หรือเปล่าค่ะ ? ”
“หือ…………แขว่าอะไรนะ ?” อะไรหว่า ? ได้ยินว่า หน่า ๆ รัก ๆ มัวแต่ตรวจคำตอบไม่ได้สนใจฟัง
“เปล่าค่ะพี่ แข บ่นของแขเอง” พูดเสร็จเจ้าตัวยุ่งหันไปเก็บของต่อจนเสร็จ หูฝาดหรือไงวะ ช่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอก ฉันลงมือตรวจคำตอบอีกรอบ
อืม.........เก่งนี่หว่า ตรวจมา 25 ข้อแล้วก็ถูกหมด
28. ไซโทพลาสซึม (Cytoplasm) คือ.....ของเหลวที่อยู่ภายในเยื่อหุ้มเซลล์ทั้งหมดยกเว้นนิวเคลียส..........( / ) ......
29. คลอโรฟิลล์ มีไว้ทำอะไร…สารประกอบที่ทำให้พืชมีสีเขียวและทำหน้าที่หลัก คือ สังเคราะห์แสง..........( / ) ......….
30. เซลล์ (Cell) คือ ตัวละครในการ์ตูนเรื่อง ดราก้อนบอล……………….
เจริญแระ................................................
TBC…………………….
PS.
วันวุ่น ๆ ของแข (จะบ่น) เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ตอนที่ 1
สอบบบบ คำคำนี้ เมื่อไหร่จะหมดไปจากชีวิตก็ไม่รู้ สอบอยู่ได้ตั้งแต่อนุบาลยันมหาวิทยาลัย (จบมาทำงานยังเจอกับการสอบอีก - หน่าฝากบ่น) จะสอบวันจันทร์ คืนวันเสาร์ก็ยังไม่เริ่มอ่าน ก็เพิ่งมาเริ่มอ่านศุกร์เอง สมน้ำหน้าตัวเอง มีเวลาตั้งนานไม่อ่าน ติดนิสัยตั้งนานแล้ว ไอ้ที่ว่า ไม่สอบ ไม่อ่านเนี่ย เลิกไม่ได้จริงๆ ก็ว่ากันนะน่ะ พรุ่งนี้จะ(ตั้งใจ) อ่านทั้งวันเลย แล้วอินี่ก็ตะแล๊ดแต๊ดแต๋ ดูรายการของที่โหลดมาไว้ SJ นั่งเล่นเน็ต (แย่ง PC หน่าเล่นไล่หน่าไปเล่นโน้ตบุ๊คเพราะโน้ตบุ๊คแขต่อเนทไม่ได้ไม่รู้มันเป็นอะไร) อ่านฟิค คุยโทรศัพท์ และอื่นๆอีกมากมายไป แล้วเวลามันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตี 1 กว่าแล้ว ก็เลยนอน……………..
ตื่นสายโด่ง ก่อน 10 โมงได้ ก่อนตื่นฝันว่าแม่มาหาที่กรุงเทพฯ ก็คุยกันกับแม่ไป มองดูนาฬิกา 10 โมง สายแล้วนี่นา ไปสอบไม่ทันแล้ว เลยสะดุ้งตื่น ตกใจมากเลย คิดว่าตัวเองไปสอบ ไม่ทันจริงๆ วันนี้วันเสาร์ เราสอบพรุ่งนี้นี่นา โล่ง..............
ตื่นนอนรีบทำธุระอะไรต่างๆ อาบน้ำ ซักผ้า ทำความสะอาดห้อง หน่าออกไปไหนไม่รู้ พอซักเสร็จ กำลังจะตากผ้าเท่านั้นหล่ะ ฝนดันตกซะงั้นเลย ซวยได้อีก ก่อนซัก ยังแดดเปี้ยงอยู่เลย ให้ตายสิ ก็เลยตากผ้าทั้งที่มันยัง ฝนตก ฟ้าร้องนี่หล่ะ เปียกก็เปียก ยังไงผ้ามันก็เปียกอยู่แล้วนี่นา ชิว ๆๆ 5 โมงเย็นทำกับข้าวรอหน่า มีโทรมากำชับว่า ขอที่หน่ากินได้นะห้ามเค็ม ย้ำอยู่ได้
ตอนเย็นหน่าโหลด Live ของ F(x) มาดู ดูเสร็จก็มานั่งอ่านหนังสือคู่สร้างคู่สมต่อ เพราะว่าวันนี้เพิ่งวางแผน รวดเดียวจบเลย ทั้งๆที่พรุ่งนี้มีสอบ แต่อินี่ยังใจเย็นอ่านคู่สร้างคู่สมได้ พออ่านใกล้จบแล้ว จะไปเข้าห้องน้ำ กระดาษของคู่สร้างคู่สมดันบาดมืออีก เจ็บมากมายเลย เลือดออกด้วย หน่าหัวเราะ แล้วบอกว่าจะโชคดี ดูมันไม่เคยคิดจะปลอบ ใจร้ายที่สุด T_T ช้ำใจเข้าห้องน้ำเสร็จก็มาอ่านต่อ จบจบ พรุ่งนี้คุณดำรงจะเป็นคนออกข้อสอบและคนตรวจ แล้วคุณกานดาจะเป็นคนคลุมสอบรึเปล่าน่ะ เพราะว่าอ่านคู่สร้างคู่สมจบแล้ว 5555 ……………มีความสุข……………
Note : ขอบคุณที่คลิกเข้ามาอ่านค่ะ วัดประจำรัชกาลที่ 1 คือ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ค่ะ วันนี้แขไปตามผู้ชายจากเกาหลี โดนทิ้งเศร้าเห็นผู้ชายเกาหลีดีกว่าเรา ชิ ลง PS ของตอนที่แล้วด้วยยาวเลยยาวหน่อย อย่าเพิ่งเบื่อกันน่า
เพลงที่หน่าให้แขฟังค่ะ
ความคิดเห็น