คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :Chapter 4:
ครูสอนพิเศษ ?
โรงอาหารที่ชื่อชาย คนชื่อชายเจ้าของ ไม่ใช่แระ เป็นหนึ่งในโรงอาหารหลาย ๆ แห่ง ที่ตั้งอยู่ใน มหาวิทยาลัยแห่งนี้ (ขอบอกว่า มีเยอะมากกกกกกกกก) มันตั้งใกล้ ๆ กับ หอพักชาย จึงเรียกว่าโรงชาย แต่อยู่หน้า หอพักหญิง 80 % เป็นนักศึกษาหญิงมาใช้บริการ อีก 10 % เป็นแก๊งนางฟ้า (ไม่รู้จะใช้ว่าอะไรแล้ว) 5 % เป็นเด็กกิจกรรมเพราะชั้น 2 มีชมรมของมหาวิทยาลัยอยู่ 3-4 ชมรม และ 5 % ที่เหลือคือ นักศึกษาชาย ตามชื่อ ส่วนมากคาดว่า
1. มาแหล่หญิง
2. มากินข้าวกับแฟน
3. เงินหมด แต่ยังอยากได้สารอาหาร เพราะข้างราดแกงที่นี้ ราคาถูก จานละ 10 บาท พิเศษ 15 บาท (ส้มตำ,ตำป่า,ตำปลากรอบอร่อย)
4. ไม่รู้แล้ว อ๋อ มีร้านเช่าการ์ตูน และร้านถ่ายเอกสารอยู่ด้วย
ฉันเดินจากหอมาโรงชาย ทำไมพวกมันไม่นัดกันที่ Complex วะ ใกล้หอฉันมากกว่า เอาสะดวกตัวเองนี่หว่า ผู้ชายอะไร อยากจะบ้าตาย ร้อนก็ร้อน รถก็โดนแจงจิกไป บอกไปหาออย บ่นไปจะได้อะไรวะเนี้ย บ่นให้มันเพลิน ๆ จะได้ถึงเร็ว ๆ เมื่อถึงจุดนัดพบ ฉันมองหาไอ้ตัวป่วน 2 ตัวนั้นก่อนที่จะเห็นไอ้เล็กนั่งหัวโด่เด่นดี อยู่ข้าง ๆ ร้านเช่าการ์ตูน ติ๊กนอนซบอยู่โต๊ะ บนหัวมันมีมือเล็กสางผมให้
“กุ๊ก ๆๆ ” ไอ้เล็กส่งเสียงทักยังกับฉันเป็นลูกเจี้ยบ ก่อนที่มันจะใช้ภาษากายบอกให้เงียบ ๆ เพราะไอ้ติ๊กกำลังหลับ งงวะ ไม่นอนอยู่ห้องวะ นัดออกมาทำไม แล้วพวกมึงทำกริยาเยื่องแม่ลิงกำลังหาเหาให้ลูกลิงแบบนี้ ไม่อายสายตาประชาชีบ้างเลยเหรอะ ?
“จะไปกินเปล่า ? ส้มตำนะ”
“ไป รอติ๊กมันตื่นก่อน” ก็ปลุกมันสิวะ มานั่งลูบ ๆ กันอยู่นั้นหละ
“หน่าว่าไปซื้อแต่ไก่มากินนี้ดีกว่า หน่าไม่ชอบส้มตำร้านนั้นอ่ะ โรงชายอร่อยกว่าเยอะ”
“รอติ๊กตื่นก่อนดิ” จะให้มันตื่นใช่ไหมคะมึง ได้คะ หน่าจัดให้
ผลัวะ !
ไวเท่าความคิด มืออันเรียวยาวของอิหน่าจัดการปลุกเอง อยากตบมันมานานแล้วปกติไอ้เล็กมันคอยปกป้องไว้
“โอ้ย !!! ไอ้หน่า มึงทำไรกู เจ็บนะ~” ตื่นมาหาเรื่องเลยนะมึง หน้าไอ้ติ๊กตอนงัวเงียนี่น่ารักดี (ความสุภาพเริ่มหายเมื่อเข้ากลุ่ม) ช่วยไม่ได้มึงไม่อยากตื่นเองนิ เห็นมันลูบหัวตัวเองป่อย ๆ แล้วสงสาร แต่สะใจมากกว่า
“กูปลุกมึงมาแ-กข้าว ok ? ถ้าง่วงก็ไปนอนที่หอ เรียกกูออกมาหา....มึงเหรอะ” (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
“ก็ลมมันเย็น เล็กมันเล่นหัวให้เลยเคล้ม” แหลจริง ๆ เมื่อคืนม่างเล่นเกมจนไม่ได้นอนนะสิ เพราะอะไรนะเหรอก็ฉันกับมันเล่นเกมเดียวกันเพิ่งแยกจากกันตอนตี 5 เอง
“แล้วพี่มดอ่ะ ?” ไอ้เล็กซึ่งตอนนี้มันกำลังลูบคลำตรงที่ฉันทำการโบกเกรียนไอ้ติ๊ก ไม่มันเกรียนแล้วนี่หว่า ช่างมันเถอะ
“ไปรับน้องสาวที่ Complex เดียวตามมา จองโต๊ะเผื่อด้วย แล้วกูว่าไปซื้อแต่ไก่มาดีกว่า กูว่าส้มตำร้านนั้นไม่ถูกปากกู”
“งั้นไปกินไก่ย่างร้านไอ้โอมเปล่า พ่อมันให้ไก่เยอะดี” ร้านไอ้โอม ? โหยย ไก่ย่างปรีชา ซอย 5 ไอ้เล็กความคิดมึง จะให้ถ่อไปไกลถึงบึงศรี ฯ เลยเหรอ รถก็ไม่มี
“ไม่อ่ะ กูไม่เห็นน้ำมันดำ ๆ มันไม่อร่อย” เอ่อจริงของไอ้ติ๊ก ตั้งแต่เข้าเรียนมา จนป่านนี้ไปกินก็บ่อย แต่เห็นน้ำมันมันดำอยู่อย่างนั้น เคยเปลี่ยนหรือเปล่าก็ไม่รู้ มะเร็งจะถามหาง่าย ๆ แต่ของอร่อยถ้าตายไปแล้วก็อดกิน
****
ตกลงกันได้แล้วเราทำการย้ายตูด ไปร้านส้มตำหลัง หอ 3 จริง ๆ น่าจะเรียกว่าหลังหอ 26 มากกว่า แน่นอนว่าเดินไปเพราะฉันไม่ได้เอารถมา พวกมัน 2 ตัว เฮ้ยย !! คนเลยต้องเดินเป็นเพื่อน บ่ายคล้อยแล้วคนในร้านมี 2-3 โต๊ะ ดีไม่ต้องไปแย่งกับคนอื่น ฉันกับไอ้ติ๊กนั่งเป็นคุณนายให้ ไอ้เล็กบริการ
“เอาไรมั้งวะ” เล็กตะโกนถามออกมาจากหน้าร้าน
“ ไก่ 1 หมูยอ 1 ปลาดุก 1 ตำลาว (ปลาร้าไม่ใส่ปู) ตำไทย หนมจีน 1 ข้าวเหนียว 2 และแป๊บซี่ มึง ๆ มีแกงอ่อมเปล่า กูอยากกิน” ไอ้เล็กส่ายหัว ฉันไปสะกิดไอ้ติ๊กดบอกให้มันเลิกสั่ง ที่สั่ง ๆ มาจะกินกันหมดเหรอนั้น แต่ก็คิดอย่างนี้ทุกครั้งตอนสั่ง สุดท้ายมันก็หมดอยู่ดี
“แล้วพี่มดจะกินไรวะ” ฉันส่ายหัวไม่รู้จริง ๆ
“เดียวมาค่อยสั่งเพิ่ม”
หลังจากที่บ๋อยกิตติมศักดิ์ เสิร์ฟอาหารครบ แล้วพวกเราก็หันไปจัดการกับอาหารตรงหน้า ฉันมองหน้าไอ้เล็ก ส่งสายตาบอกว่า มึงบริการกูหน่อย แต่ม่าง มันดันส่งสายตาตอบกลับมากว่า มึงหาแ-กเอง ไอ้เวงทีไอ้ติ๊กดันบริการมัน กูเพื่อนสาวมึงแท้ ๆ กันให้ช่วยตัวเอง (?) ก็ได้วะ นับวันกูกับมึงนี่จะมองตาแล้วรู้ใจกันนะมึง
“พี่มดทางนี้ ๆ” เสียงไอ้ติ๊กเรียกพี่มด ให้มาหาที่โต๊ะ เพราะฉันกับเล็กมัวแต่กิน และคุยกันทางสายตาเลยไม่สังเกตุเห็นพี่มดที่เดินเข้ามาที่โต๊ะ พร้อมเด็กผู้หญิงคนนึ่งเข้ามา น้องสาวจริงเหรอหว่า หน้าตา รูปร่างก็ไม่เหมือนกัน รับรู้แค่นั้นหละ หันกลับมาจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ
“แข นั่งสิ คนรู้จักพี่ทั้งนั้น พี่หน้าตาหล่อ ๆ นี่ชื่อ เล็ก ส่วนคนน่ารัก ๆ นั้นชื่อติ๊ก ส่วนนี้” หล่อ ใครวะหล่อ ? อ๋อ.....ไอ้เล็กไอ้นี่มันลูกเสี้ยว ไทย – จีน – อินเดีย แต่หน้ากับผิวมันออกไปทางลูกครึ่งไทย – จีน ตา 2 ชั้น พ่วงท้ายด้วยตำแหน่งเฟรชชี่สตาร์คณะ ส่วนติ๊กนั้นมันก็หน้าตามันน่ารักเอาการ ผิว ขาว – เหลือง ไอ้นี้ทางคณะส่งเข้าประกวดเฟรชชี่สตาร์มหาวิทยาลัย แต่ตกรอบแรก
“พี่ผมก็หล่อ” ไอ้ติ๊กมันโอดโอย อย่างมึงเรียกหล่อ แล้วอย่างไอ้เล็กมันไม่เรียกว่าโครตหล่อหรือไงวะ
“พี่หน่า ใช่เปล่าคะ ? สวัสดีค่ะพี่ ๆ ” เอ๋ ? รู้จักชื่อฉันได้ไงหว่า เคยไปทำอะไรน้องเขาไว้เปล่าวะ ยิ่งมีคดีเยอะ ๆ ด้วย
“อ้าว แข รู้จักกับหน่ามาก่อนเหรอ” นั้นสิพี่มด หน่าก็งง ว่าไปเคยรู้จักน้องเขาตอนไหน
“พี่เขาเคยช่วยแข ไว้คะพี่มด ตอนที่แขทำกระเป๋าหายที่ห้างนางฟ้าไง” อ๋อ ตอนนั้นเอง มันผ่านมาเกือบครึ่งปี ลืมไปแล้ว น้องความจำดีแหะ แต่ตอนนั้นจำได้ว่าน้องเขาไม่คุยเก่งอย่างนี้นิ
“แกเป็นคนดีกับเขาเป็นด้วยเหรอหน่า” เรียกเสียงฮาได้ทั้งโต๊ะเลยนะ เวงไอ้ติ๊ก กูก็เป็นคนดี (ต่อหน้าพี่มด แต่ละคนเริ่มเข้าโหมดสุภาพชน) น่าหัวเราะตรงไหนวะ แค่ช่วยน้องเขาแค่นี้ แต่เปลี่ยนไปเยอะแหะ ผอมลงรู้สึกผิวจะขาวขึ้นด้วย ตัวสูงขึ้นนิดหน่อย คงสัก 160 แล้วมั้ง คมดี บอกแล้วเด็กมีแวว
“นี่น้องแขนะ เป็นญาติพี่นะ อยู่ ม.3 ” มิน่าหละไม่คล้ายกันเลย พี่มดตัวนิดเดียวสมชื่อ
ห๊า!!!
ม. 3 นึกว่าขึ้น ม ปลายแล้วซะอีก เด็กสมัยนี้ทำไมโตไวนักวะ (ไม่ดูตัวเองเลย)
“แล้วน้องแขเข้ามาเล่นกับพี่มดเฉย ๆ เหรอครับ” ตอแหล !!! ไอ้เล็กเลยสุภาพเชียวนะมึง ที่ฉันหละไม่เคยพูดจาสุภาพขนาดนี้เลย
“แขจะหาคนสอนพิเศษคะ จะสอบเข้าโรงเรียน K ” โรงเรียนเก่าฉันกับติ๊กนี่ แล้วน้องไม่ไปเรียนที่โรงเรียนสอนพิเศษหว่า “ไปเรียนตามโรงเรียนพิเศษ คนเรียนกันเยอะ เวลาไม่เข้าใจอะไร แขไม่กล้าถามเลยอยากจะเรียนแบบตัวต่อตัวมากกว่า” หมดข้อสงสัยทันที ฉันไม่เคยเรียนพิเศษเลยไม่รู้ว่ามันเป็นไง
“แล้วหาคนสอนได้ยัง ?” ถามไปงั้นหละ ให้ช่วยหาคงไม่ได้เพราะไม่รู้จักใครเหมือนกัน
“แขว่าจะให้พี่สอน แต่พี่ต้องเตรียมตัวฝึกสอนเทอมหน้า ยังไม่รู้เลยว่าจะให้สอนแทนดี” พี่มดพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน เพราะมัวแต่กิน ข้าวติดปากด้วย น่ารักวะ อยากเช็ดให้จัง แต่ช้าไปแล้วน้องแขหยิบกระดาษเช็ดให้แล้ว เสียดายยย
“จริงสิ หน่า กับติ๊ก เป็นศิษย์เก่า นี่น่า ให้สอนเลยสิน่าจะได้”
“ผมขอบายพี่ ผมลืม ๆ ไปเยอะแล้วหน่ามันน่าจะได้ มันเก่ง” อ้าว ไอ้ติ๊ก โยนให้ฉันซะงั้น GPA ตอน ม.ปลายแกได้มากว่าฉันนะ แถมมันยังอยู่ห้อง 7 อีก (ห้องควีน) ไอ้นี่จะเอาเวลาไปเล่นเกมก็บอกกูรู้นะ มึงงงงงงงงงงงงง หันไปค้อนให้มัน 1 ยก แต่ไอ้เล็กดันหัวเราะ ขอให้ข้าวติดคอนะมึง
“นะหน่า ช่วยน้องเขาหน่อย เดียวพี่เตรียมเรื่องที่จะสอนไว้ให้ ไม่อยากหรอก เอาแค่ให้รู้แนวข้อสอบเท่านั้น”
“เอ่อ.....” กลับเป็นฉันซะเองที่พูดไม่ออก พี่มดอุตส่าห์ขอร้องด้วย เอาไงดีวะ
“ ได้ค่าสอนด้วยนะหน่า” นั้นเอาเงินมาล่อ ฉันไม่ได้ขาดเงินขนาดนั้น ไม่ได้บอกว่าพ่อรวยนะแต่พอมีกินมีใช้ครบเดือน
“ไม่เอาอ่ะ ” ยกมือขึ้นทำเป็นรูปกากบาท พร้อมส่ายหน้าบอกว่าไม่ “เด็ก (ภาค) มัธยมเยอะแยะ ไม่เอามาสอนหละพี่มด”
“พี่ไม่ไว้ใจไงหน่า ถ้าหน่ารับสอน หน่ายังเป็นรูมเมทพี่ไง พี่จะได้ช่วยดู ช่วยจัดเนื้อหาได้ไง พี่ไว้ใจหน่านะ ตกลงหน่าสอนน้องแขนะ”
“คะ” เอาแล้วไงหน่าเอ่ยยยยย พูดอะไรออกไป แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ไม่ได้ยินอะไรแล้ว ให้หัวมีแต่พี่ไว้ใจหน่านะ ......... ก็บอกแล้วไม่ได้ชอบพี่มดเชิงชู้สาวแค่ชื่นชม โอ๊ะ ๆๆๆ พี่ไว้ใจหน่านะ
พี่ไว้ใจหน่านะ………….
พี่ไว้ใจหน่านะ………
พี่ไว้ใจหน่านะ……..
“ตกลง หลังสอบกลางภาคเสร็จเริ่มเรียนกัน เอาเป็นอาทิตย์ละวัน วันอาทิตย์ 10 โมงถึง บ่าย 3 หละกัน ตกลงไหม ? แข”
“คะ พี่มด” อ้าว เฮ้ยยยยยยยย อย่าตกลงกันเองดิ คนเป็นติวเตอร์ยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยยยย.........................
TBC…………………….
Note : ที่คลิกเข้ามาอ่านกันค่ะ การประกวดเฟรชชี่สตาร์ของมหาวิทยาลัยจะประกวดตอนวันสุดท้ายของกีฬาเฟรชชี่ค่ะ ส่วนเฟรชชี่สตาร์คณะจะประกวดตอนงานเฟรชชี่ไนท์ ที่คณะจัดขึ้นหลังงานกีฬาเฟรชชี่
ชอบตรง PS. ของตอนที่ผ่านมากันไหม ? เป็นเรื่องรั่ว ๆ ของหน่ากับแข ตอนปัจจุบัน ถ้าชอบจะเอามาลงให้นะ ถ้าไม่ชอบตอนต่อ ๆ ไปเราจะไม่เอาลงค่ะ ^ ^ เป็นอย่างไรบอกกันด้วยน่าา
ความคิดเห็น