คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักแรกพบ
--- วิทยาลัยในไฮโ ื่อัย่านลบุรี---
อนบ่ายวันพฤหัสบีั่วโมิรรรม ปีนี้เป็นปีสุท้ายอารเรียน ปว. ผมำลััสินใอยู่ว่าะเรียน่อมหาวิทยาลัยหรือะทำาน ผมเลยใ้ั่วโมิรรม ้นหา้อมูลนผมสนใมหาวิทยาลัยแห่หนึ่ในันทบุรี ผมเยไ้ยินว่าที่นั้นบรรยาาศีมาและมีะให้เลือเยอะอยู่ ผมนั่รวบรวม้อมูลเือบทุะ และแล้วผม็มาสนใะวิทย์-อม ไหน ๆ เรียนสายนี้แล้วลอสมัรูแล้วัน ผมพยายามหาลุ่มอมหาวิทยาลัยเพื่อรับ่าวหรือแนว้อสอบ นไ้มาเอเธอนหนึ่ เธอำลัหาเพื่อนที่ะสอบเ้าะเียวัน ผมเลยลอแอไป ไม่รู้ว่าเธอะรับผมไหม ปราว่าเธอรับแอผม ผมเลยลอุยับเธอ
"หวัีรับ" ผมลอทัเธอไป
"หวัีะ" เธออบลับมาแล้ว
"ื่ออะไรรับ"
"เราื่อ มาย เธอละ"
"ผมื่อ อล์ฟ รับ พอีเห็นมายหาเพื่อนที่ะสอบเ้าะเียวัน เราเลยลอทัมาหารับ"
"ะ"
"มายะเ้าเรียนสาาอะไรหรือรับ" ผมลอถามเธอเผื่อว่าเรียนสาาเียวัน
"เราเลือเรียน สาาภูมิสารสนเทศอ่ะ อล์ฟละ" เธอถามลับ
"เราเลือเรียนวิทย์-อมอ่ะ"
"วันสอบเี๊ยวเราเอันนะ" มายอบลับแล้วออฟไลน์ไป
หลัาวันนั้นเราิ่อันเรื่อยมา นวามสนิทอผมมาเินำว่าเพื่อนไป าเป็นที่รู้ัันผ่านโลออนไลน์ าารพิมพ์้อวาม สู่ารอเบอร์ ารอเบอร์สิรับยาว่าอย่าอื่น เพราะั้แ่เิมาผมยัไม่เยอเบอร์ผู้หิสัรั้เลย ที่ว่าอเบอร์ยาเพราะว่าเธอับผมเป็นแ่เพื่อนันทาออนไลน์ ไม่เยเห็นหน้าันเลย เธอเลยไม่ล้าให้ ผมเลยหาเรื่อเพื่ออมานไ้ นระทั้ เธอทัว่าบอผมว่า
"อยาไ้เบอร์เราไปทำไม???" เธอเปิประเ็น
"ะไ้โทรุยันไ" ผมอบแบบวน ๆ
"ถ้าอยาไ้็้อทำานแลเบอร์นะ" มายอบ
"ไ้ ๆ านอะไรอ่ะ" ผมอบ้วยวามีใ และสสัยไปในัว
"สอบแลูลัสเราหน่อย" มายอบ
"ไ้" ผมเลยอบล
---ร้านาแฟ---
เย็นวันศุร์ที่ผมนัับมายว่าะสอบแลให้ และวันนี้ผมไ้เอมายัวเป็น ๆ ไม่้อพิมพ์้อวามหาันแล้ว ผมื่นเ้นมาที่ะไ้เอนที่เราอยาเอมาที่สุ นระทั้มายเินเ้ามาที่ร้านาแฟามที่เรานัหมายไว้ อนนี้ผมมา่อนนั 1 ม. เพื่อเรียมีทที่ะสอนมาย นเลยมาถึเวลานั มีผู้หิัวเล็สูประมา 165 ม าว หุ่นสมส่วนพอีามมารานผู้หิไ์มินิ นาพพา ใบหน้าเรียว ปานิมูหน่อย เธอเินามมาที่โ๊ะอผม และทั้วยประโยำถาม
"นี่ อล์ฟใ่ไหมะ" หิสาวถาม
"ใ่รับ" ผมอบ
"รอนานไหม พอีรถิอ่ะ" มายถามลัวว่าผมะรอนาน
"ไม่นานอ่ะ แล้วมายินไรยั" ผมถาม้วยวามอยารู้
"เรียบร้อยแล้ว อล์ฟล่ะ"
"เรียบร้อยแล้ว"
"เรามาิวันเถอะ..." มายอบเปิประเ็น
---ผ่านไป 1 ั่วโม---
"วันนี้เราพอแ่นี้่อนนะ เี๊ยวะไ้ไหว" ผมถามผู้เรียน
"ไ้ ๆ " หิสาวอบลับ พร้อมับยื่นระาษเล็ ๆ ให้ ใบหนึ่ พร้อมบอว่า
"่า้าที่สอนวันนี้ เราลับ่อนนะ" แล้ว็บอลาเพื่อแยย้ายันลับบ้าน
ผมรีบเปิระาษูทันที ปราว่าเป็นเล 0 ผม็ ๆ เลยทัไปถามเธอ
"มาย ระาษืออะไรอ่ะ" ผมถาม้วยวามสสัย
"แล้วอยาไ้อะไรละ??? นี่ไ่า้าที่สอนมาย" มายอบลับ
ผมนี่ระโรอบบ้านเลยไ้เบอร์ัวแรมาแล้ว ือ 0 นพี่ผมมอหน้าแล้วว่าผมเป็นบ้าอะไร ระโอยู่นเียว ผมเลยอบไปว่า "ยุ่ไร้วย" านั้นผม็รอเวลาที่ะเอมายอีรั้.....
หลัานั้นนเวลาผ่านไป 2 เือน และ้นเือนหน้า็เริ่มเป็นารเรียมัวสอบเ้ามหาวิทยาลัย ่วนี้เป็น่วที่ผมำลัยุ่ับารเรียมัวสอบ แ่ผม็ไม่ลืมที่ะิ่อับมาย ็เหมือนทุวันที่ผ่านมา แ่วันนี้ิมันพิเศษว่าวันอื่น ๆ ผมะบอมายว่าผม อบยัไับเา แปลนะนที่เราุยันผ่านโลออนไลน์ และไ้เอันแ่รั้เียว และั่วโมเียว้วย เป็นรั้ที่เลยนะรับที่มันรู้สึแบบนี้ และเป็นรั้แรที่รัใรไปโยที่ไม่ิ้วยว่าวามสัมพันธ์อเราะเป็นยัไ หรือว่าะเป็นพรหมิลิ (ิไปโน่น!!!) แ่เรื่อมันไม่เป็นเป็นไปามนั้นิ ผมแอบไปส่อ Facebook อมาย ผมไ้เอรูปในนั้นทำผมหมแรเลยมายถ่ายรูปู่ับผู้ายไอ้หมอนี่หน้าา็ีเหมือนันนะ านั้นผม็เ็บวามรู้สึอมายที่ะบอับมายไว้ แ่วามรู้สึเ้ารรมเวลาผมุยับมาย มัน็ะทำให้ผมะ้อบอำ ๆ นั้นออมา แ่มันุสิรับ มันบอไปไม่ไ้ เธอมีนที่เธออบอยู่แล้ว
นเวลาเ้าเ้ามายัไ้ไ้สอบที่ะเียวับมาย เพราะสาาเราสอนสััเียวัน แ่สอบนละห้อ
---ที่มหาวิทยาลัย---
"หวัี" มายทัทายผม
"หวัี พร้อมสอบยั" ผมถามเพื่อเรียำลัใ
"ยัอ่ะ ไม่รู้ว่า้อสอบะออมาแบบไหน" มายอบผม้วยวามัวล
"ไม่น่าะยาหรอ เรียมัวีนานั้น" ผมให้ำลัใเธอ
"เี๊ยวไป 7-11 เอาอะไรป่ะ" ผมถาม
"เอาน้ำเปล่าับ็อโแล็ แล้วัน" มายอบ
"รอแปปนะ" ผมอบให้รอ
ระหว่าที่ผมื้ออที่ร้านสะวื้อในมหาวิทยาลัย เรื่อแปล ๆ ็เิึ้นนไ้ มีพี่ที่ะผมที่รู้ัันเาทัผม ว่าผมมาื้อให้ใรรอบที่สอ รอบแรเนี่ยหอบไปเยอะเลย ผมยืนสัพั เพราะผมเพิ่เ้ามา สสัยำนผิระหว่าที่ผมำลั่ายเิน่าสิน้า ผม็เห็นผู้ายแ่ัว้วยุนัเรียนมัธยมปลาย สูประมา 170 ม. ัผมรอทร ผิวาว หน้าม มูเป็นสัน ื้ออเยอะมาเหมือนะเหมาไปาย่อยัไอย่านั้น ระหว่าที่ำลัรอ่ายผมแทบใเพราะนที่ผมมอ มันันเป็นพี่ายผม ผมไม่รู้เลยว่ามันลสอบที่มหาวิทยาลัยนี้้วย ผมเลยมอู็รู้แล้วว่ามันื้อไปให้ใร ให้น้อสาวนเล็ผมไ เพราะถ้าน้อผมเ้ามาเินหมัวไป้า แล้วผมเลยถามมันว่าทำไมลที่นี้เห็นว่าสอบิที่อื่นแล้วนิ มันผมว่าอยาลอูที่นี้เพราะูแล้วที่นี้บรรยายีว่ามี้นไม้ล้อมรอบ และยัเป็นวัมา่อน ้วยวามที่ผมมาันทบุรี่อนทำให้ไม่รู้ว่ามันสอบที่นี้้วย นาอยู่้วยันยัไม่รู้เลย แบบนี้็้อมาับพ่อ แม่ แน่ๆ หลัา่ายเิน่าสิน้าเสร็ผมรีบลับไปหามายทันที อนนี้เหลือเวลาอี 20 นาที ที่ะเ้าสอบ อนนั้นผมเินใลอย ้วยที่ไม่ระวัอน้ามถนนเือบถูรถนเ้า แ่มีพี่อ์ารนัศึษามาึไว้ แล้วบอผมให้ระวััว้วยนะ เพราะ่วนี้เป็นเวลาเร่รีบอผู้ปรอที่ะเ้ามาส่ผู้ที่เ้ามาสอบ อนนั้นเล่นเอาผมใไปอยู่ที่าุ่มเลย ผมรีบลับไปหามาย มายวนผมไปที่ห้อสอบเพราะใล้เวลาสอบแล้ว
---ผ่านไป 2 ั่วโม---
ผมสอบเสร็แล้วผมไ้มานั่รอมาที่ลานนัศึษา ในใ็ิว่า ผมิไปเอว่าารที่เราแอบอบนหนึ่ ๆ แ่เามีนที่เาอบอยู่แล้ว ผมวรทำยัไี
ความคิดเห็น