คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : File 1 : Start !! [100%]
START !!
“สวัสดีคุณผู้ทดสอบหมายเลข20 นับต่อจากนี้เป็นต้นไปคุณสามารถรับข้อมูลจากระบบได้โดยเข็มกลัดที่ติดอยู่บนเสื้อ และสามารถสอบถามปัญหาได้ผ่านการส่งข้อความทางโทรศัพท์…ติ๊ดดด” สิ้นเสียงจากระบบ ดาต้าก็เพิ่งสังเกตเห็นเข็มกลัดบนเสื้อของเขา ขณะนั้นเอง...
“ก่อนเริ่มเกม คุณต้องเลือกเส้นทางการเดินเรื่อง ได้แก่ รักใสใสในวัยเรียน หอพักวุ่นชุลมุนรัก และ เรื่องรักๆหลังความตาย” เสียงจากระบบดังออกมาจากเข็มกลัด ดาต้าบ่นในใจเรื่องการตั้งชื่อแพร่งแต่ละแพร่ง เชยจริงอะไรจริง
“เมื่อเลือกได้แล้วกรุณาเข้าเมนูส่งข้อความแล้วพิมพ์แพร่งที่คุณเลือก แล้วส่งมาโดยไม่ต้องใส่เลขหมายเพราะทางระบบได้ตั้งโปรแกรมไว้แล้ว”
ในขณะนั้น ดาต้ากำลังนึกสับสนในใจว่าเข้าควรเลือกเส้นทางไหนดี ระหว่างตัดสินใจเขาเดินออกไปที่หน้าต่างแล้วจึงเปิดผ้าม่านออก ภายนอกเป็นเหมือนหมู่บ้านในการ์ตูนหรือเกมอย่างไรอย่างนั้น ทันใดนั้นเอง เขาเห็นเด็กผู้หญิง ม.ปลาย กับชุดนักเรียนสีขาวสองคนกำลังเดินคุยกันระหว่างทางไปโรงเรียน
ดาต้าหน้าแดงขึ้นมาทันที ก่อนที่สะบัดหน้าแล้วกลับไปนอนบนเตียง สักพักหนึ่งก็มีเสียงดังออกมาจากเข็มกลัดอีกครั้ง
“เราให้เวลาคุณตัดสินใจอีก10วินาที ไม่อย่างนั้นทางระบบจะทำการเลือกให้”
ดาต้าได้ยินอย่างนั้นก็สะดุ้งตกใจ ก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ในขณะที่เขากำลังตัดสินใจ เขาก็นึกถึงเด็กผู้หญิงในเครื่องแบบสองคนนั้นจึงต้องพิมพ์ไปว่ารักใสใสในโรงเรียนทันที
จากนั้น...ดาต้าก็สลบไป รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าเขาอยู่ในห้องเรียน ขณะที่เขากำลังจับหัวชนปลายเรื่องราวต่างๆอยู่ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งมาอยู่เบื้องหน้าเขา
“นี่ดาต้า ชอบหลับในห้องเรียนอยู่เรื่อยเลยนะ ถ้าชั้นไม่เห็นนายหลับล่ะก็นายโดนครูด่าแน่” เจ้าของเสียงคือหญิงสาวผิวขาว ทรงผมทวินเทลส์มัดรวบสีดำพูดทักทายดาต้าอย่างสนิทสนม ดาต้าที่กำลังสับสนอยู่ จึงพูดออกไปว่า
“เธอเป็นใคร?”
“ฮะ ฮะ นายเป็นเด็กใหม่ก็จริงนะ แต่รู้สึกว่าชั้นจะแนะนำตัวกับนายไปตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะแนะนำตัวออกไป
“อลิซไงจ๊ะ อลิซาเบธ เมลคาโรลีน แหม ลืมกันได้ไงเนี่ย” หญิงสาวแนะนำตัว
“อ๋อ จำได้แล้ว” ดาต้าพูดขึ้น ความจริงเขาไม่ได้นึกขึ้นได้หรอก แต่แค่พูดๆไปเท่านั้น
“อ๊ะ อาจารย์มาแล้ว เดี๋ยวเจอกันนะจ๊ะ” พูดจบอลิซก็กลับไปยังที่นั่งของเธอ
เวลาต่อมา
ตึ่ง ตึง ตึ๊งงงง ~
สิ้นเสียงสัญญาณหลังเลิกเรียน ดาต้ารีบร้อนเก็บกระเป๋าวิ่งออกจากห้องทันที มิเช่นนั้นเขาต้องพูดคุยกับผู้หญิงที่เขารู้จักเราแต่เราไม่รู้จักเขาอย่างอลิซ หรือผู้หญิงคนอื่นๆก็ได้
“ทางเราคงลืมบอกเทคนิคการเล่นกับคุณ เมื่อคุณทำให้ผู้เข้าร่วมทดสอบบอกรักได้ ผู้เล่นอีกฝ่ายจะออกจากเกมทันที ซึ่งสามารถทำให้คุณตัดคู่แข่งไปได้” เสียงดังออกมาจากเข็มกลัด เขาได้แต่ยืนฟังพลางคิดบางอย่าง ก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองว่า
“จริงสิ ถ้าเราค้นหาผู้เข้าร่วมทดสอบที่ปะปนอยู่ในโรงเรียนแล้วไปบอกรักกับเขา เราก็ได้ออกจากเกมงั้นสิ!!” ดาต้าคิดในขณะที่เขากำลังวิ่งอยู่
“ไม่สิ เราเคยบอกพ่อว่าเราจะเคลียร์เกมคนแรก จะทำให้ท่านผิดหวังไม่ได้!”
ฟุ่บบบ
ดาต้าวิ่งไปชนร่างของผู้ชายคนหนึ่ง เข้าเงยหน้าขึ้นมองหน้าของอีกฝ่ายก็พบว่าเป็นผู้ชายที่หน้าโหดอย่างมาก ทำให้เขาจินตนาการไปต่างๆนาๆอย่างเช่นว่าอีกฝ่ายเป็นอันธพาลเทือกนั้น
อีกฝ่ายเอามือปัดที่เสื้อบริเวณที่ถูกชนก่อนที่ง้างมือ ทำให้ดาต้าถึงกับร้องลั่น
“จ๊ากกก อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” แต่ผิดความคาดหมาย ร่างสูงเอามือตบบ่าของดาต้า แล้วพูดขึ้นว่า
“ขอบใจมากไอ้น้อง เมื่อตะกี้ก้างปลามันติดคอน่ะ ดีนะที่นายเดินมาชนที่หน้าอก มันเลยไหลลงไปหมดแล้วมั้ง ฮะ ฮะ” ร่างสูงพูดขึ้นขณะที่มือยังวางอยู่บนบ่าของด้าต้า
“ครับๆ แต่ก็ขอโทษครับที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ” ดาต้าพูดเสียงสั่น
“ไม่เป็นไรๆ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ” ร่างสูงพูด ขณะที่กำลังจะก้าวขาไปนั้น ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
“อ้าวดาต้า ทำไมถึงอยู่กับพี่อเล็กซ์ได้ล่ะ”
สิ้นเสียงของหญิงสาวที่คุ้นเคย ดาต้าก็ค่อยๆหันหน้าไปมอง
“อ...อลิซ” ดาต้าอ้ำอึ้งพูด เขาคงนึกในใจว่า จะหนีไปเพื่ออะไรเนี่ย...
“อ้าว สองคนนี้รู้จักกันด้วย?” อเล็กซ์พูดขึ้น
“เพื่อนร่วมห้อง’ลิซเอง”
ระหว่างการสนทนาของสองพี่น้อง ดาต้าก็อาศัยจังหวะก้าวออกมา ทีละก้าว ทีละก้าว ทีละ...
“จะไปแล้วเหรอจ๊ะดาต้า!” อลิซหันไปเห็นดาต้าที่กำลังก้าวออกไปแล้วจึงพูดขึ้น
“ค...ครับ ไปล่ะ” ดาต้าพูดจบก็วิ่งจากไปทันที ทิ้งไว้ให้สองพี่น้องยืนมองอย่างงงๆ
ดาต้าเดินออกมานอกเดินเรียนเพื่อเดินทางกลับบ้าน แต่เขากลับไม่รู้ว่าบ้านของเขาอยู่ที่ใด เขาจริงหยิบโทรศัพท์มือถือส่งข้อความไปถามทางจากระบบ
และหลังที่เขาส่งข้อความไปได้ไม่นาน ระบบก็ตอบกลับมาทันที
“ตอนนี้คุณกำลังอยู่ในเนื้อเรื่อง ทางเราจึงไม่สามารถบอกข้อมูลในเกมได้”
ดาต้าได้เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกวิตกกังวลว่าควรจะทำเช่นไรต่อไปดี เขาจึงเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกครั้งเพื่อไปถามทางกลับบ้านของเขาจากอลิซ
ดาต้าเดินหาอลิซจนทั่วบริเวณที่ล่ำลากันแต่ก็ไม่พบ เขานั่งอยู่ในโรงเรียนจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ประตูโรงเรียนก็ปิดเสียแล้ว เขาจึงกลับเข้าไปที่โต๊ะในห้องเรียนของเขา ก่อนที่จะผล็อยหลับไป
.
.
.
“ดาต้าๆ” เสียงหนึ่งดังขึ้น ดาต้ารู้สึกตัวว่ามีใครบางคนกำลังเขย่าตัวเขาอยู่
“อ...อลิซ...เหรอ” ดาต้าในสภาพงัวเงียพูดขึ้นก่อนที่จะหยิบแว่นตาที่วางอยู่ขึ้นมาใส่
“นายมาโรงเรียนเช้าผิดปกตินะรู้มั้ย ปกตินายจะตื่นสาย แล้วมาโรงเรียนสาย ก็เลยต้องมาหลับในห้องเรียนไม่ใช่หรือยังไง” อลิซพูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย
“ร...เหรอ...เมื่อคืนชั้นนอนที่นี่น่ะ” ดาต้าพูดออกมาหน้าตาเฉย พร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆปิดลง
“หา!!!!!” อลิซร้องลั่น ดาต้าในตอนนั้นสะดุ้งตื่นแล้วตาสว่างทันที
“ตกใจทำไม ก็คนมันกลับบ้านไม่ถูกนี่นา” ดาต้าพูด
“พูดเป็นเล่น! บ้านตัวเองแท้ๆ ถ้าอย่างนั้น...ตอนเย็นกลับพร้อมชั้นละกัน” อลิซพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินไปเปิดหน้าต่างทุกบานในห้องเรียน
“อลิซ...” ดาต้าเรียกหญิงสาวที่กำลังเปิดหน้าต่างห้องเรียนเพื่อระบายอากาศ ทำให้อีกฝ่ายต้องหันควับทันทีพร้อมกับสีหน้าสงสัย
“ขอบคุณนะ ถ้าไม่มีเธอชั้นก็ไม่รู้จะทำยังไง…”
“จะมามุกไหนเนี่ย ชั้นก็แค่ช่วยเพื่อนเท่านั้นเอง ฮะๆ” อลิซพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“จริงสิดาต้า เข็มกลัดบนหน้าอกนายไปได้มาจากไหนเหรอ อยากได้บ้างจัง” อลิซจับจ้องไปที่เข็มกลัดพลางถามขึ้น
“ข...เข็มกลัดนี่...” ดาต้าคิดในใจว่าถ้าบอกกับเธอไปว่าเขาเป็นผู้ทดสอบเกมออนไลน์ และที่นี่เป็นแค่เกมออนไลน์เธอคงจะหาว่าบ้าแน่ๆ
“ล...ลุงของเพื่อนของลูกของพี่ของญาติห่างๆของแม่ซื้อมาฝากน่ะ” ดาต้าพูดเสียงติดขัด
“ซับซ้อนจังเลยเนอะ” อลิซพูดจบก็กลับไปที่นั่งของตน
หลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆก็ทยอยเข้ามาในชั้นเรียน ดาต้าที่นั่งอยู่กับที่มาหลายต่อหลายชั่วโมงก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นข้อมูล จนเขาได้พบข้อมูลที่มีประโยชน์อยู่ในข้อความเก่าที่ถูกเปิดเมื่อหลายเดือนก่อน
“Dating Tip! เกมนี้ไม่ใช่เกมจีบสาวธรรมดา แต่มีทั้งการกำจัดผู้เล่นโดยให้อีกฝ่ายบอกรักเรา และยังมีของเควสที่มีประโยชน์ต่อภารกิจอีกด้วย” ดาต้าอ่านข้อความในอีเมล์พลางนึกว่าจะหาของเควสได้จากไหน เขาจึงส่งข้อความไปถามกับทางระบบ
ดาต้าวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะแล้วนั่งจ้องข้อความตอบกลับจากเข็มกลัดอย่างไม่ละสายตา
เวลาล่วงเลยไปหลายนาทีจนเขาทนรอไม่ไหวแล้วเขาจึงดูนาฬิกา ซึ่งบ่งบอกเวลา 7 นาฬิกา 20 นาที เขาจึงเดินไปที่ห้องน้ำชายเพื่อล้างหน้าล้างตาสักหน่อย
เขาเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันจากในห้องน้ำดังขึ้น
“ในที่สุดชั้นก็ได้เบอร์น้องลิลลี่แล้ว เหลือแต่โทรฯไปคุยบ่อยๆก็น่าจะเคลียร์เกมแล้วล่ะ”
“โหย...เจ๋ง! เย็นนี้ชั้นชวนน้องเซลาน่าไปเที่ยวด้วย เหลือแค่ทำให้เธอหลงรักเท่านั้น”
“งั้นพวกเราอาจจะเป็นสองคนแรกที่เคลียร์เกมก็ได้งั้นสิ”
“เออ...ถ้างั้นก็ดีสิวะ!”
ดาต้าได้ยินบทสนทนาของผู้ชายสองคนในห้องน้ำ ทำให้รู้ได้อย่างง่ายดายว่าสองคนนั้นต้องเป็นเกมเมอร์ด้วยกัน เขาจึงเก็บเข็มกลัดไว้ในกระเป๋ากางเกงก่อนที่จะเดินเข้าไปหวังว่าจะได้รู้ข้อมูลอะไรบ้าง
เขาค่อยๆย่องเข้าไป ห้องน้ำชายที่นี่ใหญ่มาก เขาจึงเข้าไปแอบในห้องอาบน้ำหนึ่งเล็กๆห้องหนึ่ง ซึ่งข้างบนนั้นโล่งซึ่งสามารถทำให้ได้ยินเสียงภายนอกได้
“เห้ย แกได้ของเควสมากี่อย่างแล้ววะ”
‘ข...ของเควส!’ ดาต้านึกในใจ เขารู้สึกโชคดีมากที่เข้ามาได้ยินเหล่าผู้ทดสอบพูดคุยกันเรื่องนี้พอดี
“ได้มาอย่างเดียวน่ะ กะจะใช้ตอนเย็นนี้แหละ”
“ชั้นได้มาสองอย่างแล้วว่ะ แต่ไม่รู้จะเอาไปใช้ยังไง”
“ของเควสน่ะ เขาเอาไว้ใช้กับผู้หญิงที่ตรงกับของเควส บางที่ผู้หญิงที่นายเล็งอยู่อาจจะไม่เข้ากับของเควสก็ได้”
“ชั้นไม่เข้าใจ”
“ของเควสจะเป็นหรือเกี่ยวข้องกับของที่ผู้หญิงชอบหรือต้องการ ถึงแม้เราจะทำให้เธอบอกรักเราได้แต่ถ้าเรายังไม่ให้ของเควสที่เธอถูกใจกับเธอก็ยังไม่ถือว่าผ่านภารกิจ ดังนั้นไม่ได้หมายความว่าตามจีบๆๆแล้วจะเคลียร์เกมได้เท่านั้น แต่เกมเนี๊ยะมันมีอะไรอีกมากมายที่ต่างจากเกมจีบสาวทั่วไป เข้าใจมั้ย”
‘เข้าใจสิ เข้าใจอย่างดีเลย!’ ดาต้าที่แอบฟังอยู่ยืนกอดอกยิ้มอยู่ในห้องอาบน้ำ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำอย่างเงียบๆ
GAME START !!
ความคิดเห็น