เมื่อความรัก...เป็นเหมือนหมอก

"ลมไม่เคยรักพริมเลยจริงไหมรอ"ฉันจำไม่ได้ว่าเสียงของตัวเองที่เอ่ยถามเป็บแบบไหน

"ใช่" เสียงทุ้มห้าวของเขายังตรึงในใจ

"ถ้าลมไม่มีพริมลมจะมีความสุขมากกว่านี่ใช่ไหม"

"ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องบ้าๆ ฉันคงไม่ต้องแต่งงานกับเธอ"

ในตอนนั้นฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองกำลังทำสีหนาแบบไหนอยู่ แย้มยิ้มฝืนๆหรือน้ำตารินไหล

จำได้แค่เพียงเสียงของหัวใจที่แหลกละเอียด

จากถ้อยคำของคนที่ฉัน... เคยมอบหัวใจ ❤️

พริม พริมา วิสุทธิ์บุรัน

"พริมเคยยอมลมเสมอ วันนี้ที่พริมจากไปเพราะพริมต้องปกป้องหัวใจของตัวเอง พริมเกิดมาเพื่อปกป้อง"

พริมจากไปปกป้อง จากนี้ต่อไปพริมคงยอมลมไม่ได้อีกแล้ว

ลม วายุ วิชศักดิ์ธิราช

"ลมไม่เคยรักพริม ลมไม่มีทางที่จะรักใคร ลมอยากให้พริมจำไว้ หัวใจของลมไม่เคบมีพริมอยู่ในนั้น"

เรื่องของเราคือความผิดพลาด... 

มันผิดมาตั้งมันผิดมาตั้งแต่แรก