SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #76 : Send: Beauty and Devil โฉมงามกับเจ้าชายปีศาจ (S)

Beauty and Devil โฉมงามกับเจ้าชายปีศาจ

นักวิจารณ์ S ขอโทษมากๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะที่หายไปนาน ก้มหน้ายอมรับผิดแต่โดยดี มาๆๆ เรามาเข้าเรื่องกันเลยเนอะ เราขออภัยหากมีคำผิดในบทวิจารณ์ เนื่องจากเราพิมพ์ไว้บนโทรศัพท์ ตอนอ่านทวนไม่รู้ว่าแก้หมดหรือยัง ฮือ

ชื่อเรื่อง (8/10) ทำไมเห็นชื่อเรื่องแล้วนึกถึง Beauty and the Beast ฮ่าๆๆๆ แนวๆ นั้นเลยทีเดียวเพียงแต่เจ้าชายปีศาจเราหล่อเลอค่า ถ้าถามความยูนีคของชื่อ คือพูดชื่อแล้ว อ๋อๆ เรื่องนี้ๆ มันยังไม่ค่อยเนอะ ยังธรรมดาๆ อยู่ แต่ถ้าถามว่ามันเข้ากับเรื่องไหม ต้องบอกเลยว่าเข้าและเหมาะมากค่ะ มันแสดงความเป็นแฟนตาซีด้วยแหละ

การตกแต่งบทความ (3/5) ในเรื่องของตัวอักษรในตอนย่อย โอเคแล้วค่ะ อ่านง่ายดี แต่ในหน้าแรกเราว่าการตกแต่งยังสามารถทำให้น่าสนใจได้กว่านี้เนอะ โปสเตอร์สวยค่ะขอชมมมม ชอบบบ แต่เวลาใส่พวกคำโปรยเราแอบคิดว่าตัวหนังสือมันติดๆ กันเป็นพรืด ยังไงดีล่ะ...อืม อยากให้ไรต์เติมสีให้ข้อความสำคัญ ไม่ก็ทำให้ขนาดตัวอักษรมันไม่เท่ากันบ้าง ตรงไหนพีคๆ ก็ทำตัวใหญ่ ไรงี้ เวลาเลื่อนลงมาเจอจะได้ไม่แบบ...เอื้อ...(อธิบายไม่ถูก ฮ่าๆๆ)

ส่วนตรงที่พระนางรักกันแล้วยกขึ้นมาในหน้าแรกนั้น คือส่วนตัวเราว่าฉากนั้นมันไม่ค่อยจะมีเนื้อหาพีคๆ ที่ดึงคนเท่าไหร่อ่า แบบ แค่พระนางพูดหวานใส่กัน เหมือนนักอ่านก็รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายพระนางทุกเรื่องมันต้องรักกัน เลยคิดว่าไม่ต้องเอามาไว้หน้าแรกก็ได้ม้างงง

แล้วก็ตัวละคร อันนี้เราก็ว่าควรใส่สีที่ชื่อตัวละครหน่อย เหมือน...พอเราเลื่อนลงมาเจอแล้วเราแอบขี้เกียจอ่านเพราะคิดว่าเออ มันคงไม่สำคัญไรหรอก มีรายชื่อตัวละครกับคำบรรยายลิสต์ๆ ลง...แบบว่า การจัดเรียงมันยังไม่ค่อยน่าสนใจอะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ ใส่รูปก็ได้ หรือว่าทำให้ชื่อมันเด่นๆ หน่อยก็ได้เนอะ

นอกจากนั้นมีคำผิดในหน้าแรกด้วยเหมือนกัน เคียงข้ากัน > ข้าง เนอะ

บทบรรยาย (12/20)

เอาจริงๆ บอกเลยว่าภาษาไรต์สวยอยู่แล้ว แต่จะมีประเด็นเล็กน้อยที่เราอยากชี้แนะ แต่ประเด็นพวกนั้นเราค้นพบว่ามันปรากฏขึ้นทุกบทเลย เราเลยจะวิจารณ์ละเอียดแค่บทแรกๆ เนอะ จะได้ไม่ยาวไป คือบทอื่นเหมือนแบบนี้เลยค่ะ

พูดถึงบทนำ อันนี้เล็กน้อยเนอะ

เปิดมาย่อหน้าแรกเราเจอประโยคที่เราอ่านและแบบขัด มันเป็นเรื่องของคำซ้ำและเวิ่นเว้อกระมัง ไรต์เขียนว่า ร่างสูงใหญ่แข็งแรงกำยำของบุรุษผู้หนึ่งพูดกับร่างบางของสตรีผู้โฉมงามนางหนึ่ง  เราว่าตัดออกไปเลยก็ได้ค่ะที่เราทำตัวหนาไว้ เพราะว่าคำบรรยายอธิบายรูปลักษณ์ของทั้งคู่ก็ค่อยข้างยาวอยู่แล้วอ่ะเนอะ ทั้งไรต์ยังต่อย่อหน้าต่อไปด้วย สตรีนางนั้น คือมันไม่ได้ผิดหรืออะไรนะคะ เราแค่คิดว่ามันตัดออกไปมันจะอ่านลื่นขึ้น

บทหนึ่ง

คำผิดจ้า ตา > ตาม

อืม...บทนี้เราก็รู้สึกว่ามันคงแอบเวิ่นๆ อ่า คือตอนพูดถึงจุดชมวิวที่มีพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ไรต์ได้เขียนบรรยายว่าบนเขาในยามที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แล้วบรรยายต่ออีกว่าเขาขึ้นมาดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน ฉะนั้นถ้าตัดช่วงแรกที่บรรยายมาว่าแสงตะวันกำลังจะลับฟ้าไปเลย เวลาอ่านที่คนเดินขึ้นมาดูพระอาทิตย์ตกดินนี่เขาก็จะเดากันได้เองว่า อ้อ นี่เป็นเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน (ตายละ นักวิจารณ์นี่แหลใช้ประโยคเดิมซ้ำๆ ฮ่าๆๆๆ)

ทิดชู่ > ทิชชู เนอะ

ประโยคถัดไป ย่อหน้าที่สามหลังจากที่อลินบอกไปว่าไม่อยากไปดูพระอาทิตย์ตกดินเนอะ ย่อหน้านี้ก็มีอะไรให้ตัดออกได้ค่ะ อย่างแรกเลยคือคำว่า เธอ ไม่ว่าจะ ผมของเธอ ปกปิดใบหน้าของเธอ อะไรสักอย่างเธอ คือถ้าตัดไปคนอ่านก็รู้อยู่แหละว่าเนี่ยคือกำลังพูดถึงอลิน เพราะทั้งย่อหน้านี่พูดถึงอลินหมดเบยเน่อ อีกนิดนึงงงง คนใกล้ตัวต่างแนะนำให้เธอไปตัดออก แต่แน่นอนว่าเธอไม่ยอมตัดออก ตัวหนาที่สองนี่เอาออกไปก็ได้เนอะ อ่านแล้วมันก็เข้าใจว่าไม่ยอมทำอะไร

เราว่าบางทีคำที่ใช้มันไม่ค่อยเหมาะกับกรณีเท่าไหร่อ่า อย่างเช่นตอนบอกว่า เอาผมปิดไว้เพื่อซ่อนสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดกับมนุษย์ คือพออ่านเราเข้าใจว่าอลินเป็นสัตว์ประหลาดไรงี้ด้วยซ้ำ แล้วพออ่านว่า เออ นางสวย แวบแรกเราไม่ได้คิดเลยว่า ไอ้สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดกับมนุษย์ที่ว่าเนี่ยคือความสวยอ่ะ เราคิดว่า อ้อ นางเอกมีบางอย่างน่าเกลียด หรืออะไรก็ไม่รู้ซ่อนอยู่และผู้เขียนจะเฉลยที่หลัง จนเรากลับมาอ่านอีกรอบด้วยความงงถึงก็ตระหนักว่า ที่ไรต์ว่านี่หมายถึงความสวยนี่เอง! คืออยากให้เปลี่ยนคำหน่อยอ่า ไม่มันค่อยเหมาะกับความสวยยยย (หรือเพราะอารมณ์นักวิจารณ์คนเดียวก็ไม่แน่จายยย)

เตรียมตัวกลับได้แล้วจ่ะ > จ้ะ

คำผิดมาเป็นหย่อมๆ ขอโทษที่ไม่ได้เอามารวมกัน คืออ่านไปไล่ลำดับลงมาเลย เลยไล่อันดับแบบนี้แล้วกันเนอะ ฮ่าๆๆ

บ้างสิย่ะ > ยะ

ตัวอย่างอีกอันสำหรับการใช้คำ ไรต์บอกว่าแอนนาเดินตามครูต้อยๆ ซึ่งงง เราว่าคำว่าต้อยๆ มันไม่เหมาะกับความเชิดของนางอ่า มันแปลว่าตามไปติดๆ ก็จริง แต่ฟีลมันเรานึกถึงลูกหมาน้อยตามเจ้าของไรงี้อ่ะ (ฮือออออ นี่ก็ไม่ได้ผิดอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ ที่มันอาจเพราะอารมณ์ของนักวิจารณ์เองอีกแล้ววว)

จากนั้นจะเป็นตอนไปเริ่มเดินกลับ แล้วสัมผัสได้ถึงความอันตราย...แต่ไอ้ความอันตรายที่ว่า เราว่าไรต์ควรบิ้วด์หน่อยนิดนึงว่าบรรยากาศแบบไหนที่ทำให้อลินเรารู้สึกว่ามันอันตรายอ่า มันยังไม่ค่อยดึงเท่าไหร่เนอะ อธิบายหน่อยก็ได้ว่าลมพัดมา...บลาๆๆ คือเห็นแล้วว่าไรต์บอกว่ามันเป็นป่ารกทึบวังเวงไรงี้ แต่มันสั้นไปอ่า มันยังไม่ดึงเท่าไหร่

คำซ้ำที่สามารถตัดออกได้เพื่อไม่ให้เวิ่นเว้ออีกหนึ่งที่เนอะ จะเป็นตรงที่มีชายสามคนมา ขวางทางเราไว้...ไม่สนใจว่าได้มาขวางทางพวกเธอไว้เลย การแก้ประโยค ถ้าเป็นเรา อันนี้ยกตัวอย่างเฉยๆ เน่อ เราจะเขียนว่า เสียงพูดคุยสนุกสนานของชายสามคนดังมาประชิดใกล้โดยที่พวกไม่สนใจเลยว่ากำลังขวางทางอยู่ หรืออะไรทำนองนี้เพื่อจะได้ไม่ต้องพูดซ้ำว่าเขามาขวางทางและเขาไม่สนใจว่าเขาขวางทางอ่า อีกประเด็นนึงของประโยคที่เรายกขึ้นมาคือคำว่า เรา ที่ไรต์ใช้ในช่วงแรกของประโยค ซึ่ง เรา นั้นควรเปลี่ยนเป็น พวกเธอ หรือ คณะทัวร์ มากกว่าเนื่องจากเป็นมุมมองพระเจ้าค่ะ เช่นเดียวกับต่อไปที่มีหมาป่ามารุมแล้วไรต์บอกว่า มาล้อมพวกเรา เนอะ

มาพูดถึงประเด็นต่อไป คือการเว้นวรรคค่ะ พบบ่อยเหมือนกัน แต่ยกตัวอย่างแทนนะขอไม่บอกหมด เดี๋ยวจะยาวมากไป

“ข้า ดีใจนะ ที่ได้พบกับท่าน” เอาจริงๆ ประโยคนี้มันเป็นประโยคเดียวกันโดยไม่มีเว้นวรรคเลยได้นะคะ เราเข้าใจว่าผู้เขียนอาจเว้นวรรคแบบนี้เพราะต้องการยืดนิดนึง ว่าแบบหญิงคนนี้ค่อยๆ พูดอย่างซาบซึ้ง แต่การให้ตัวละครพอสนิดนึงแล้วพูดต่อ เราแนะนำให้ใช้จุดไข่ปลามากั้นจะดีกว่าค่ะ

หรือเธอตาฝาดกันนะเด็กสาวคิดอย่างฉงนใจพึมพำกับตัวเองเบาๆ เช่นประโยคนี้ ระหว่าง กันนะ และ เด็กสาว เว้นวรรคหน่อยนะคะเพราะมันคนละประโยค

คมเขี้ยวขของ > ของ ข เกินมาตัวนะเออ

เขานั้นแหละ > นั่น

อะไรว่ะเนี่ย > วะเนี่ย

ทรมาณ > ทรมาน

ไม่การแล้ว > ไม่ได้การแล้ว

นั้นสินะ > นั่น

เด็กสาวค่อยตกลงมา > ค่อยๆ

อยากบอกว่า ช่วงหลังของบทแรก ไรต์ใช้คำว่า เด็กสาว เยอะมากเลยอ่า เยอะไปนิดนึง เปลี่ยนสรรพนามบ้างก็ดีเนอะ

อะโยะโหย เริ่มยาว เราขอโทษที่วิจารณ์ละเอียดได้แค่บทเดียว ฮืออ แต่เชื่อเรานะว่าบทอื่นมันก็เป็นงี้ ไม่มีอะไรสำคัญมากกว่านอกจากที่พูดไป เราอ่านบทอื่นๆ แล้วเหมือนกัน อยากชี้จุดนึงคือคำว่า ได้ ที่ไรต์ใช้ ไม่ว่าเป็น เขาได้ทำแบบนี้ ได้ทำแบบนั้น คือคำว่า ได้ เนี่ยมันไม่จำเป็นและตัดออกไปเลยจะลื่นกว่านี้เยอะค่ะ เอาจริงๆ ตอนอื่นประโยคน่ะมันไม่ได้ติดขัดอะไรนะ แต่เพราะมันมีหลายประโยคที่เป็นแบบนี้ เราเลยเริ่มรู้สึกว่าไม่สมูธตอนอ่าน

สรุปเลยจะเป็นประเด็นของการใช้คำซ้ำและเวิ่นเว้อซะเป็นส่วนใหญ่ พวกปัจจัยในประโยคที่ความหมายมันซ้ำกัน และตัดออกแล้วหมายความแบบเดิมไม่เปลี่ยน อยากให้เอาออกค่ะ

คำผิดเนอะ ยกตัวอย่างมาให้บางส่วน แอบเยอะนิดหน่อย แหะๆๆ

แล้วก็การเว้นวรรคไม่ถูกที่ด้วยค่ะ เรายกตัวอย่างมาไม่เยอะ แต่มันมีบ่อยๆ และทุกบทจริงๆ อ่านทวนแล้วลองแก้ดูนะคะไรต์

ที่เราอยากพูดรวมๆ เลยคือการบรรยายอารมณ์ตัวละคร และดึงอารมณ์คนอ่านนั้น เราว่ายังสามารถพัฒนาได้อีก คือหลายๆ เหตุการณ์ที่เฮ้ย มันเป็นเหตุการณ์ใหญ่เลยอ่ะ หรือมันเป็นจุดเทิร์น แต่ไรต์บรรยายประโยคนึงแล้วเชื่อมเลยทำให้อารมณ์มันยังปรับไม่ทัน คือเราเห็นแล้วแหละว่าไรต์พยายามอธิบายสถานการณ์แล้ว แต่สำหรับคนอ่านนั้นมันยังไม่พอที่จะดึงอารมณ์ ที่เราแนะนำได้คือการเริ่มต้นอีกบรรทัด ใส่จุดไข่ปลา หรือบรรยายเพิ่มเติมอะไรแบบนี้เนอะ มันจะทำให้นักอ่านอินกว่านี้ค่ะ อันนี้จุดสำคัญของการบรรยายเลยเราเลยขอหักคะแนนไปหน่อย

อืม...ที่เหลือเดี๋ยวเราไปพูดใต้หัวข้อดำเนินเรื่องกับตัวละครแล้วกันค่ะ

ทั้งนี้ยังไงเราก็ย้ำอีกรอบว่า ที่กล่าวไปทั้งหมดอาจเป็นเพราะอารมณ์นักวิจารณ์ และนักวิจารณ์อ่านรู้สึกขัดเพียงผู้เดียว ไรต์ไปพิจารณาดูเอาเน่อ

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (18/20)

เรามาพูดถึงความน่าสนใจก่อน ขอพูดถึงบทนำก่อนเลยแล้วกันเพราะมันเป็นบทที่ ถ้าคนอ่านชอบจะอ่านต่อ ถ้าไม่ชอบก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะไม่อ่านต่อ หมายความว่าบทนำควรชี้แนวทางได้เล็กๆ ละว่าเรื่องนี้แนวไหน เกี่ยวกับอะไร ผู้เขียนส่วนใหญ่จะใช้จุดพีคๆ มาใส่ให้มันน่าสนใจ แต่เราว่าของเรื่องนี้มันไม่ค่อยอ่า...แบบ เป็นการที่พระนางเอ่ยถ้อยคำหวานๆ ให้กันแสดงความรักเนอะ ประมาณว่าฉันดีใจมากที่ได้เจอเธอ ซึ่งมันไม่ได้เผยปน ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับเนื้อเรื่องนัก พออ่านเรื่องนี้เราแอบรู้สึกด้วยว่า มันเป็นฉากที่ไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ คือถ้าเกิดบอกเล่าเรื่องไปเลยว่าในอดีตเนี่ยมันเริ่มต้นยังไง โดยที่ไม่บอกก่อนว่าพระนางรักกัน มันก็ไม่ค่อยผลกับอารมณ์คนอ่านมากเท่าไหร่นัก เพราะทุกคนคงเดาได้อยู่แล้วว่าพระนางยังไงมันก็ต้องรักกัน ไรงี้

แต่ถ้าพูดถึงเนื้อเรื่องรวมแล้ว...เดาจากคะแนนได้เลยค่ะ เราชอบบบบบ คือมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับเรานะ ไม่ใช่เมนหลักของเรื่องที่หลุดไปอีกโลกนึงนะคะเพราะเราเห็นแบบนั้นอยู่เยอะพอควร แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นมาอ่านได้เพลินๆ และสนุกดี ไม่รู้จะวิจารณ์อะไรมาก ฮ่าๆๆๆ เอาเป็นว่าเนื้อเรื่องดีน่าติดตามดีจ้า

ความจริงเราแอบคิดนะว่าพระนางรักกันเร็วไปอย่างที่ไรต์ว่าจริง แต่เพราะไรต์ชี้แจงแล้วก็เลยแบบ อ่อ โอเค แต่ถ้าเราไม่รู้มาก่อนเราว่าเราอาจจะรู้สึกแคลงใจหน่อย คือเรารู้ว่าไรต์เฉลยทีหลัง แต่คนอ่านที่อ่านแต่ละตอนๆ ไปเขาไม่รู้ว่าอ่ะจิ ฉะนั้นอยากให้ไรต์ใส่อะไรที่แลดูทำให้สับสนหน่อยว่า เฮ้ย นี่สรุปพระเอกมันรักนางเอกป่ะวะ หรือฉันคิดไปเอง อะไรที่ทำให้คนมีความสงสัยในความสัมพันธ์อ่ะเนอะ

ตัวละคร (6/20)

เราว่าตัวละครยังไม่ค่อยจะมีมิติเท่าไหร่ค่ะ วาจา คำพูด และการตัดสินใจของตัวละคร คนอ่านไม่สามารถเดาได้จากนิสัยตัวละครเลยอ่า อย่างพวกวาจาคำพูดต่างๆ เนี่ย เราก็ว่ามันเหมือนๆ กันหมดเลยสำหรับตัวละครทุกตัว ไม่ก็จะเว่อร์ไปเลยอย่างแอนนา ที่แบบ อี๋ๆๆ ชิๆๆๆ โคตรคุณหนู ออกฟีลนั้น ซึ่งจุดนี้แม้จะสร้างความแตกต่างทว่าเราว่ามันไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่อ่ะค่ะ มันแบบ...มันเว่อร์ไปอ่ะ ฮ่าๆๆ ไม่รู้ว่าไรต์มีความตั้งใจแบบนั้นหรือเปล่า

เราว่าบางมันไม่ค่อยสมเหตุสมผลด้วยอย่างเช่นที่อลินรู้หมดว่าเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นนักบาส เป็นพันธพาล เป็นหนุ่มฮอต แต่ดันไม่รู้ชื่อของพีชอ่ะ งือออ มันแปลกกกก

การตัดสินใจตอนนั้นของทั้งคู่ก็เหมือนกัน ให้สะกดรอยตามไป...เราก็คิดว่าแบบ รอต่อไป สะกดรอยตามต่อไปแล้วยังไงอ่า มันก็กินเพื่อนหมดแล้วป่ะถึงเวลานั้น ไรงี้

ถ้าพูดถึงอารมณ์ตัวละคร เราว่าไรต์ทำได้มากกว่านี้เยอะเลย ตัวอย่างง่ายๆ คือตอนที่หมาป่ามารุมล้อม เอาความจริงตัวละครควรปากสั่นงันงก ทำอะไรไม่ถูก แตกตื่นเลย แต่การสนทนาของพีชกับอลินดูคาล์มมากเลย ทั้งที่แบบสถานการณ์มันโคตรจะน่ากลัว ความจริงอยากให้บรรยายอารมณ์ตัวละครตอนนั้นด้วย คือมันต้องแบบ intense! ตึงเครียดและโหดร่างมากๆ จริงๆ แต่ตอนนี้อ่านแล้วเรายังไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ค่ะ เหมือนตัวละครไม่ได้รู้สึกอะไรมาก กับเหตุการณ์อื่นก็เหมือนกันเนอะ

หรือจะเป็นตอนที่อลินเล่นกับหิ่งห้อยแล้วไรต์บอกว่ามันสวยงามจนเธอลืมเรื่องร้ายๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ ซึ่งอันเนี้ย! เราว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยค่ะ คนตายต่อหน้าต่อตา ทั้งเพื่อน ทั้งครู คือแบบ...นางไม่สามารถมาร่าเริง หรือคิดอะไรปกติได้แล้ว นางควรซึมเศร้า อึ้ง ช็อก ไรงี้ไปเลยด้วยซ้ำ (ความคิดเห็นส่วนตัวเรานา)

แล้วก็ตอนที่หลุดเข้าไปอีกมิตินึง เราว่าคนปกติน่าจะมีโมเม้นต์งง เงิบ ว็อทอีสดิส? ไรงี้มากกว่านี้หน่อยอ่า มันแบบ เฮ้ยยยย เธอหลุดมาอีกมิตินึงเลยนะเว้ย คือเราว่าเหตุการณ์มันใหญ่กว่าที่ไรต์บิ้วด์มาไรงี้ และเมื่ออลินถูกกับดักของปีศาจด้วย คือเราว่าไรต์บรรยายได้มากกว่านี้ อลินน่าจะรู้สึก ‘ฉิบหาย!’ พอสมควร กลัวมากๆ ด้วยแบบ นั่นมันไม่ใช่มนุษย์น้า!! อันนี้เอามาจากบทหนึ่งก็จริง แต่ว่าเรื่อของอารมณ์ตัวละคร เราอ่านบทอื่นแล้วมันยังสื่อมาไม่ถึงเราจริงๆ ทุกๆ เหตุการณ์ที่เป็นเหตุการณ์ใหญ่ อยากให้ไรต์เน้น อยากให้ดึงๆ ความพีคของมันหน่อยอ่ะเนอะ

เห็นไรต์บอกว่าอยากให้ช่วยดูบทสนทนาว่าเป็นธรรมชาติไหม สำหรับเราถ้าอยู่ในโลกปีศาจแล้วพูดอะไรแบบนั้น เอาความจริงที่เป็นคนจะไม่ธรรมชาติเลยค่ะ แต่เราคิดว่า เออ มันคงเป็นเพราะเป็นปีศาจอ่ะแหละ ก็เลยเข้าใจได้ แต่ถามว่ามันเข้ากับอารมณ์ตัวละครขณะที่พูดไหม เราขอบอกว่าไม่เนอะ มันเชื่อมกับที่ได้กล่าวไปแล้วด้วย ยามที่น่ากลัวไรต์ยังให้วาจาที่กล่าวออกมาแสดงถึงอารมณ์ตัวละครไม่ค่อยได้ เราไม่ค่อยเก็ทว่าพวกเขารู้สึกกันยังไง

อีกเรื่องที่ใหญ่พอสมควรคือมันไม่ค่อยมีเอกลักษณ์ที่ภาษาที่ใช้ตอนพูดของตัวละครเลย เฟรดพูด หรือจอร์นพูด หรือคนอื่นพูด เราแยกไม่ออกเลยค่ะว่าใครเป็นคนพูด เพราะทุกคนภาษาในการพูดยังไม่ได้มีความยูนีคนัก

การดำเนินเรื่อง (15/20) ความจริงตรงนี้มันเชื่อมกับการบรรยายหน่อยๆ ด้วยอ่ะค่ะ คือบางทีเราว่ามันช้าไป และเราค้นพบด้วยว่าทำไมเราคิดว่ามันช้าไป เพราะว่าเราใช้เวลาอ่านแต่ละประโยค แต่ละเหตุการณ์นานกว่าปกติ ซึ่งเป็นผลมาจากการใช้คำเวิ่นเว้อนี่สิ

แต่พอเราอ่านไป เราก็ว่าบางทีเรื่องมันก็ไปเร็วจัง เพราะว่าบรรยากาศของสถานการณ์นั้นๆ ที่มันเป็นจุดเทิร์น จุดสำคัญ ไรต์ไม่ได้บรรยายดึงอารมณ์ขนาดนั้น เราเลยว่ามันไปเร็ว ไรงี้เนอะ แบบยังปรับอารมณ์ไปตามไม่ทันเลย ไม่ค่อยอินเท่าไหร่นัก

หมายความว่าถ้าบรรยายดีขึ้น การดำเนินเรื่องก็จะดีขึ้นตามไปด้วยจ้า ส่วนการร้อยเรียงเรื่อง ลำดับเหตุการณ์เราว่าโอเคแล้ว ติดว่าตรงบทนำที่เราได้กล่าวไปแล้วเนอะว่าฉากตรงนี้ ความจริงไม่ต้องมีก็ได้

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3/5)

ขอโทษจริงๆ ที่วิจารณ์ละเอียดแค่บทแรกๆ แต่เราอ่านบทที่เหลือแล้วน้า ดูจากจำนวนหน้าที่วิจารณ์ นี่เป็นบทวิจารณ์ที่ยาวที่สุดแล้วของเรานะคิดว่า ฮ่าๆๆๆๆ เลยต้องขออภัยที่ไม่ยกตัวอย่างชัดๆ มาให้ดูอีก เนื่องจากเกรงว่าจะยาวเกินไป

แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่คำวิจารณ์บางทีเราอธิบายให้ไรต์เข้าใจได้ไม่เคลียร์ เรารู้สึกขัดๆ ก็ชี้เลยแต่อธิบายไอ้คำว่า ขัดๆ ของตัวเองอาจจะไม่ค่อยเข้าใจนัก TOT ยังไงถ้าสงสัยถามมาได้เลยนะคะ

และย้ำอีกครั้งงงง ว่าบทวิจารณ์ทั้งหมดนั้นมาจากความคิดเห็นส่วนตัวของเราทั้งสิ้น อยากให้ไรต์พิจารณา อันไหนที่ไรต์เห็นด้วยก็ลองปรับดู อันไหนว่าดีอยู่แล้วก็ลองรับฟังและปรับตามความสมควรของไรต์ว่าเนอะ

ขอบคุณที่ใช้บริการและขอโทษที่ต้องให้รอนานมากๆ เลย เอสขอลาไปก่อน แล้วเจอกันใหม่ในเรื่องหน้าค่า

รวมคะแนน (65/100)

ชื่อ :
ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

TF:)