SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #73 : Send: Sweet Paradise ภารกิจลุ้นรัก ตามหาคนที่ใช่ (S)

Sweet Paradise ภารกิจลุ้นรัก ตามหาคนที่ใช่

นักวิจารณ์ S

เธออออออ เค้าขอโทษ TOT ยุ่งมากค่ะ ยุ่งมากๆๆๆ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน อ่านหนังสือ ทำรายงาน ทำโปรเจ็ค ฮือออ เลยมาส่งงานช้าขนาดนี้ ไม่รู้ว่าลืมกันไปหรือยัง ขอโทษจริงๆ นะคะ วันนี้เอสมีวันหยุดเลยได้มาอ่านให้สักทีหลังจากห่างหายจากการวิจารณ์นิยายไป หวังว่าจะมีประโยชน์น้า

ชื่อเรื่อง (9/10) เกือบเต็มนาจา แบบว่า มันสื่อถึงสไตล์ของเรื่องที่เป็นรักหวานแหววดีค่ะ ทั้งประโยคสุดท้ายก็สื่อถึงเนื้อเรื่องได้ดีด้วย แต่เราคิดว่าจุดเด่นของเรื่องนี้คือความแฟนตาซี ช่วยเด็กผีตามหาพี่ชายน่ะเออ เราเลยคิดว่าถ้าทำให้รีดรู้ถึงจุดเด่นนี้ได้เลยตอนอ่านชื่อเรื่องจะดีมากๆ แบบ อยากให้สื่อความเป็นแฟนตาซีของเรื่องด้วยไรงี้

การตกแต่งบทความ (5/5) การแต่งตกบทความน่ารักมากเลยยย ในหน้าแรกนั้นธีมที่ใช้กับสีตัวอักษรมันค่อนข้างจะเป็นแนวเพ้อฝันหน่อยๆ สื่อถึงความแฟนตาซีของเรื่องพอควรค่ะ การเกริ่นเรื่องก็ดีค่ะน่าสนใจ ในตอนเนื้อหาสีตัวอักษรกับขนาดก็กำลังดีเลย สรุปคือเต็มนาจา

บทบรรยาย (17/20)

ไม่ค่อยมีอะไรเม้นต์เลยตะเอง ฮ่าๆๆ เพราะว่าการบรรยายสไตล์นี้มันเหมาะกับแนวเรื่องรักหวานแหววอยู่แล้ว ฉะนั้นสำนวนภาษาเราว่าผ่านเลย แต่จะมีเรื่องของการสะกดผิด หรือใช้คำซ้ำอะไรอยู่นิดหน่อยที่ทำให้รู้สึกติดใจตอนอ่านอ่ะนะคะ เราจะลองยกตัวอย่างดูในบทแรกๆ เนอะ ความจริงน้อยมากอ่ะ ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่

บทนำ

เท่าที่เราสังเกต จะมีประโยคที่มีความหมายใกล้ๆ กันอยู่ในย่อหน้าเดียวกัน หรือย่อหน้าติดๆ กัน คือสามารถลบออกได้นะคะ อย่างเช่น ถ้าถามว่าตอนนี้ฉันยินอยู่ที่ไหนล่ะก็...บอกตามตรงว่าฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ซึ่งไรต์เขียนต่อด้วย และที่นี่มันคือที่ไหนก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน  คือสองประโยคนี้มันเหมือนกันเลยอ่า ติดออกไปก็ได้ค่ะ

บทนำสั้นๆ เนอะ ไม่มีอะไรมาก ที่เหลือก็พวกคำผิดนิดหน่อย

ยังไมทัน > ไม่

ห๊ะ > ฮะ ห.หีบใส่แบบนี้ไม่ถูกเนอะเพราะเป็นอักษรสูง

มั๊ย > มั้ย หรือ ไหม

มั๊ง > มั้ง

บทที่หนึ่ง

เหมือนจะมี นะ เกินมาตรงนี้ๆ แกควรตื่นได้ตั้งนานนะละนะ

เราอยากให้ไรต์แก้นิดนึง คือบางคำมันออกเสียงแบบนั้นก็จริง และหลายๆ คนก็ใช้กัน แต่ความจริงภาษาเขียนมันไม่ได้สะกดอย่างนั้นอ่า เราขอยกตัวอย่างเช่นคำว่า ซักเท่าไหร่ อ่ะค่ะ น่าจะ สักเท่าไหร่ มากกว่านะ

ใช่มั๊ย เขียน มั้ย หรือถ้าจะภาษาเขียนจริงๆ ก็ใช้ ไหม ดีกว่า

ห๊ะ  ก็เป็น ฮะ เนอะ

ย่อหน้าแรกๆ ของบทนี้จะเห็นได้ชัดมันมากค่อนข้างยาว เวลาคนอ่านเปิดมาจะแบบ...เอ๊ะ ย่อหน้ายาวเป็นพรืด คนมักจะอ่านข้ามค่ะ TOT ความจริงอันแสนโหดร้าย แต่มันเป็นแบบนั้นเลยนะ! ฉะนั้นที่เราอยากแนะนำคือให้สับมันออกจากกันค่ะ อย่างย่อหน้าที่แนะนำตัวว่าเป็นใคร อยู่กับเพื่อน ทำงานหาเงิน เราว่ามันแบ่งเป็นคนละย่อหน้าได้ พอเล่นมุกจบก็ตัด แนะนำตัวเอง เรียนคณะอะไร อยู่กับใครเสร็จก็ตัด แล้วพูดถึงการทำงานเพื่อหาเงินตรงนั้นก็อีกย่อหน้าค่ะ มันจะได้ไม่ดูเป็นพรืดจนเกินไป ป้องกันไม่ให้รีดอ่านข้ามเนอะ

มีบางประโยคที่เราอ่านแล้วงงๆ เหมือนมันไม่ค่อยไปด้วยกัน (หรือเป็นเพราะสมองของเอสเองก็ไม่อาจทราบได้ TOT) แบบตรงที่เมษาไม่ยอมตื่น แบบง่วงอ่ะ ขออีกห้านาทีไรงี้ แล้วนางเอกบอกว่า สาบานได้มั๊ยว่าแกเป็นกุลสตรีน่ะไอ้เมษา! คือเราไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวไรกับความเป็นกุลสตรีง่ะ แบบไม่ได้นอนแหกแข้งแหกขา หรือทำไรน่าเกลียดๆ เราเลยงงหน่อยๆ

เราอยากให้ไรต์เพิ่มบรรยายหรือการใช้ภาษานิดหน่อยในบางจุด อย่างตอนที่พระท่านทักเรื่องเด็กในฝัน คือ...เรายังไม่รู้สึกขนาดนั้นอ่า ความรู้สึกมันควรจะแบบ เอาแล้วไง ถุงชา เอาแล้วไงงง แต่แบบ...เหมือนตัวละครเองก็ไม่ได้งงขนาดนั้นด้วยอ่ะ ถ้าเป็นเราเราคงแบบตัวชา หัวคิดอะไรแบบฟุ้งซ่านโน่นนี่นั่น คือทุกอย่างจนมันทำอะไรไม่ถูกไปเลย แบบช็อกมากไรงี้ แต่ตอนนี้ถุงชาเหมือนคิดออกทันทีว่า แล้วก็ถามไปตรงๆ เลยว่าเธอกับเขาเป็นแม่ลูกกันจริงเหรอคะ แบบคิดอะไรได้อย่างตรงๆ เลย เราเลยว่ามันยังดึงอารมณ์ไม่พออ่ะค่ะ คือความจริงเราอ่านแล้วก็เห็นแล้วแหละว่าแบบ ไรต์พยายามบอกคนอ่านว่าเออ นางงง เพื่อนๆ ก็งง แต่เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน มันแบบ...มันใส่ได้อีกอ่า ตรงนี้มันค่อนข้างพีคเลยทีเดียว

บทที่สอง

บทนี้ไม่ค่อยมีอะไร มีแต่ความน่ารักของน้องอากงงงง

แต่ถุงชาไม่ตะขิดตะขวงใจหรือมีปฏิกิริยาอะไรหน่อยตอนที่อากงบอกว่าจะตามหาพี่ชายเลยอ่อ เพราะพี่ชายของอากงก็แปลว่าเป็นลูกของถุงชาอีกคนด้วยน้า

เรื่องบรรยายที่เหลือ เราใส่ปนๆ ไปกับหัวข้อตัวละครนะคะ เราอยากชื่นชมไรต์ที่แบบคงสไตล์ของเรื่องได้ดี แม้ว่าอารมณ์ตัวละครมันควรขึ้นๆ ลงๆ ไปตามเนื้อเรื่อง แต่ไรต์ก็ทำให้มันคงเป็นสไตล์รักหวานแหวว มุ้งมิ้งได้อยู่ดี

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (18/20) เราว่าความแฟนตาซีของเรื่องนี้ทำให้คนอยากอ่าน อยากติดตามต่อเยอะค่ะ เราเองเรายังอยากรู้เลยว่าตอนจบจะเป็นยังไง ใครคือพี่ชาย ใครคือคนรัก แล้วสุดท้ายอากงจะหายไปไหม ส่วนตัวชอบน้องอากงมากนะ น่ารักสุดๆ อ่ะเธอออ ฮ่าๆๆ แต่ที่ไม่ได้ให้เต็มเพราะเราเคยเห็นเรื่องทำนองนี้มาค่อนข้างเยอะ ก็เลยยังไม่ได้แปลกใหม่ขนาดนั้นเนอะ

ตัวละคร (13/20)

อันนี้คือในบทนำนะ ตามปกติแล้วเวลามาอยู่ในที่มืดแล้วมีอะไรมาโดน ธรรมชาติของมนุษย์จะทำให้เรากลัวและสะดุ้งโหยงมากกว่าจะรำคาญกับอะไรที่มาจิ้มนะคะ เราเลยว่าถุงชาในนั้นลัลล้าไปเปล่าไรงี้ ฮ่าๆ แต่ว่ามันขัดแย้งกันนิดหน่อยหลังจากตื่นมาอ่ะค่ะ นางบอกว่าคนกำลังเครียดๆ อยู่ คือถุงชาค่อนข้างคิดมากเลย ซึ่งตรงจุดเนี้ยยังไม่ได้มีใครมาทักแบบ พระท่านยังไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนั้น คือมันไม่มีอะไรมากระตุ้นว่าแบบ เออ ไอ้เรื่องที่ฝันถึงอ่ะมันสื่ออะไร มันเลยเหมือนเป็นแค่ความฝันที่ไม่มีอะไรเฉยๆ (ณ ตอนนั้นของเรื่องนะคะๆ) เราเลยงงว่าถุงชาจะเครียดทำไม ก็แค่ฝันถึงเด็กเองไรงี้

เราสงสัยนิดหน่อยยย ทำไมนางเอกอายุยี่สิบเอ็ด แต่อยู่ปีสองง่า ปีสองมันน่าจะสักสิบเก้าหรือยี่สิบไม่ใช่เหรอคะ

หลังจากที่พระท่านทักเรื่องฝันนั่น เราว่าปฏิกิริยาของเพื่อนๆ ถุงชามันน่าจะแบบ เฮ้ย เอาแล้วไงถุงชา ทำไงดี หรือเครีดยไปกับเพื่อนเลย เพราะการที่พระท่านทักได้ตรงกับฝันที่ถุงชันเมื่อคืนมันก็ค่อนข้างจะน่าตกใจมากๆ แล้ว แต่เหมือนรีแอคชั่นที่เราสัมผัสได้ตอนอ่าน เพื่อนๆ แค่แบบ สงสัยว่าอะไรเหรอๆ แบบนี้เฉยๆ อ่า ถ้ามันเป็นเพราะอารมณ์ตอนอ่านของเอสเองต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ TOT ฮือ เรื่องอารมณ์ที่สื่อถึงนั้น รีดแต่ละคนจะรับไม่เท่ากันด้วย ฉะนั้นขอให้ไรต์ลองพิจารณาดูแต่อย่าเชื่อเราทั้งหมดน้า คนอื่นอาจจะเข้าใจอารมณ์และเก็ท อินมากกว่าเอสก็ได้

ตอนที่มีคนทักเรื่องเด็กคนนี้เป็นน้องชายเหรอในบทที่หนึ่งอ่ะค่ะ คือเราว่า First instinct ของถุงชาน่าจะแบบหันไปมองทันทีเลยว่าพูดถึงเด็กคนไหน มากกว่าจะแบบ ตอบว่าไม่มีน้องชาย ไม่มีลูกอ่ะค่ะ แบบ...ปกติแล้วตามสัญชาตญาณมันต้องหันไปมองก่อนเลยอ่า

อยากพูดถึงการปรากฏตัวครั้งแรกของเจเจหน่อยยย คือแบบว่า เราเข้าใจว่าสถานการณ์ ณ ตอนนั้นเนี่ย เจเจกำลังโมโหที่เมษามาทำงานสาย แต่เพราะว่าถุงชามีการพูดถึงเจเจว่าเป็นคนอบอุ่น เราเลยคิดว่าการปรากฏตัวครั้งแรกเนี่ยมันจะทำให้คนอ่านติดภาพนั้นของตัวละคร และถ้าตัวละครจะเป็นคนอบอุ่น...ไม่น่าจะให้โผล่มาแบบเจเจตอนนั้นอ่า ฮ่าๆๆ แบบ มันดูเป็นเจ้าของร้านดุๆ ที่ชอบตัดเงินเดือนมากกว่าพี่ชายที่อบอุ่นอ่ะสิ อาจจะปรับบทนิดหน่อยได้หรือเปล่า คนอ่านจะได้มีภาพตัวละครตามที่เราออกแบบไว้ในหัว

แต่แบบพี่ธันนี่ทำได้ดีค่ะ ดูน่ารักอบอุ่นจริง ชอบค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

แล้วก็ตอนที่ถุงชาเห็นเด็กชายคนนั้นในร้านอ่ะค่ะ คือเนื่องจากมันมีคนพูดถึงเด็กชายที่ว่าแล้วก่อนหน้า เราว่าเขาก็ไม่น่าจะแปลกใจขนาดนั้นที่เห็นเด็กอยู่ในร้าน เพราะว่าถ้าเกิดว่ามันไม่มีเด็กจริงแล้วคนอื่นมองเห็นเด็กนี่มันน่ากลัวกว่าอีกนา แล้วพอมองเห็นเด็กน้อยนั่นแล้ว ถุงชากลับขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ทั้งที่แบบ...พี่วาอยู่ตรงนั้น ถ้าเกิดว่าสงสัยในตัวตนของเด็กนั่นก็ถามไปเลยก็ได้ว่าพี่วาเห็นไอ้เด็กนี่ไหม หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่แบบ เฮ้ย ไม่จริงๆ เพราะเนื่องจากมันมีคนเห็นเด็กนี่ก่อนหน้านี้แล้วในร้านอ่ะค่ะ ถุงชาไม่น่าจะสงสัยในการมีตัวตนของเด็กนั่น แล้วก็พยายามเชื่อว่าเด็กคนนั้นไม่มีตัวตนอ่า...ก็มันก็มีคนเห็นไปแล้วอ่า เราอธิบายไม่ถูก ฮ่าๆๆ (ถ้าไม่เคลียร์สงสัยตรงไหนตอนรับงานถามได้เลยนะคะ เพราะเราวิจารณ์ตามฟีลตอนอ่าน และบางทีอาจสื่อสารนานวิจารณ์ไม่เคลียร์ แง้)

เราสงสัยอีกอย่างคือทำไมอากงต้องพยายามตามหาพี่ชายด้วย คือเพราะว่าพี่ชายเป็นคนที่คอยดูแล แต่แบบอากงก็เจอแม่แล้ว เท่าที่เราได้ฟีลจากเรื่องนี้คือเด็กคนนี้ต้องการให้ถุงชาช่วยตามหาพี่ชาย ประมาณนั้น...เราเลยแบบ ไม่อยากตามหาพ่อแม่แต่อยากตามหาพี่ชายอ่อ? ไรงี้ เราติดใจนิดนึงอ่า

ที่ค่อนข้างใหญ่สำหรับเรื่องตัวละคร คือวาจาที่แต่ละคนใช้ ซึ่งเท่าที่เราอ่านดู แม้นับทองกับเมษาจะมีลักษณะเด่นของตัวเอง อย่างเช่นเมษาเป็นคนชอบสาย แต่คำพูดและการกระทำของทั้งสามตัวละครนี้ หมายถึงถุงชา นับทอง และเมษา เราว่ามันคล้ายๆ กันเลย คือถ้าเกิดไม่บอกว่าใครเป็นคนพูด ใครเป็นคนทำ เราเดาไม่ออกเลยว่าใครในสามคนนี้อ่ะค่ะ เพราะงั้นอยากให้ไรต์ช่วยเสริมบทบาท ความสำคัญ แล้วก็ลักษณะที่เด่นชัดให้สามคนนี้นิดนึงเนอะ

แต่จะบอกว่าในบทต่อๆ ไปปฏิกิริยาของถุงชาโอเคเลยน้า แบบ คือไรต์ไม่ได้บรรยายให้เครียดมากกกหรืออะไร เพราะแนวเรื่องและสไตล์มันก็ต้องน่ารักๆ อ่ะเนอะ เพราะงั้นถึงถุงชาจะระแวงกับไอ้เด็กที่โผล่มานี่ แต่ไรต์ก็ไม่ได้ทำให้การดำเนินเรื่องมันไปแนวเครียดๆ ซึ่งสมกับสไตล์เรื่องดีค่ะ

การดำเนินเรื่อง (17/20) การดำเนินเรื่องเราว่าโอเคเลยนะคะ เพียงแค่ว่าช่วงแรกๆ การบรรยายฉากไรงี้ อย่างตอนไปวัดทำบุญวันเกิดนับทอง เราว่ามันมีบางจุดที่ยังไม่สมูธ เราไม่รู้จะอธิบายยังไง TOT แต่รู้สึกเป็นพิเศษตอนที่ไปทำบุญวันเกิดนับทอง คือเรารู้สึกฉากมันกระโดดๆ นิดนึงพูดไม่ถูก ฮึกฮือออ แต่ติดแค่นิดเดียวแหละค่ะ บางทีอธิบายการเคลื่อนไหวของตัวละครจากที่นี่ไปที่นี่มันอาจเร็วไป อันนี้พบในบทอื่นด้วยเนอะ เหมือนคนอ่านยังคิดภาพไม่ออกว่าตัวละครอยู่ตรงไหน แล้วก็เริ่มมีเรื่องใหม่ขึ้นมาอีกแล้ว เลยจินตนาการยากนิดหน่อย

แต่ถ้าพูดถึงการดำเนินเรื่องในเชิงของโครงเรื่อง ก็ทำได้ดีเลยค่ะ ทำให้มันน่าตื่นตาม แล้วยังหลอนๆ ด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆ

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (4/5)

รวมคะแนน (83/100)

ชื่อ :
ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

T
B