SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #65 : Send: BAIT คิดจะรักรุ่นพี่ก็ต้องอ่อย (A)

นักวิจารณ์  A

สวัสดีค่ะคุณพลอย ขอโทษด้วยนะคะที่ส่งงานช้า เพราะเรางานยุ่งๆน่ะค่ะ ขอบคุณที่ไว้ใจให้ร้านเราวิจารณ์งานเขียนของไรท์นะคะ เราทำเรื่องนี้มาเรื่อยๆนะคะ อาจจะมีมึนๆงงๆบ้าง เอาเป็นว่าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชี้จุดปัญหานะคะ ส่วนที่อยากให้วิจารณ์คือการบรรยายและตรวจคำผิดนะคะ  งั้นเริ่มเลยค่ะ

ชื่อเรื่อง (8/10) BAIT คิดจะรักรุ่นพี่ก็ต้องอ่อย

ในส่วนของชื่อเรื่อง ความน่าสนใจอยู่ในระดับปานกลาง เพราะยังไม่ทำให้เราแปลกใจหรือดึงดูดมากเท่าไหร่นะคะ แต่ยอมรับว่า ชื่ออังกฤษ BAIT ที่แปลว่าอ่อยเหยื่อหรือล่อเหยื่อ ค่อนข้างเข้ากันกับชื่อไทย มันสื่อความหมายและขอบเขตเนื้อเรื่องดีค่ะ แต่ยังไม่ดึงดูดเท่านั้นเองค่ะ

การตกแต่งบทความ (4/5)

การตกแต่งโดยรวมน่ารักคิกขุสดใส สมแนวเรื่องมากๆเลยล่ะค่ะ น่ารักมากๆเลย คาแรคเตอร์ รูปภาพ ตัวหนังสือ เข้ากันดี จะมีนิดเดียวที่อยากแนะคือ อยากให้ปรับขนาดตัวอักษร มันเล็กไปและยาวไป ในส่วนของการเกริ่นนำ ควรจะบรรยายด้วยประโยคที่กระชับกว่านี้นะคะ แต่ดูน่าสนุกค่ะ มีนิดหนึ่งคำเกริ่นเรื่อง บรรทัดแรกที่นางเอกบอกว่ามีเรื่องที่ หน้าอาย ไรท์เขียนผิดน่ะค่ะ แก้ใหม่เนอะ เป็น น่าอาย ค่ะ ที่เหลือโอเคเลยค่ะ

บทบรรยาย (12/20)

เราจะอ่านเป็นบทๆแล้วชี้แจงจุดที่ควรแก้นะคะ

บทที่ 1

เราอ่านลงมาเรื่อยๆ ค่อนข้างงงกับประโยคนี้ค่ะ

ส่วนฉันสวยที่สุดจ๊ะ!! ฮึบ!

ตรงคำว่า จ๊ะ มันออกเสียงตรีนะคะ เป็นคำลงท้ายการรับคำ แต่ในกรณีนี้คือการบอกเล่า ซึ่งไรท์ควรจะเปลี่ยนเป็นคำว่า ละ! หรือ จ้ะ! จะดีกว่าและทำให้ไม่งง คืออันนี้ไรท์อาจจะพิมพ์ผิดก็ได้เนอะงั้นข้ามค่ะ

อีกอย่างที่ต้องการจะให้เสริมหน่อยๆคือ อยากให้บรรยายว่าแมวมีลักษณะยังไง คือ มันจะมี แมวร้องเหมียวขึ้นมาใช่ไหมคะ เราอยากให้ พอ เขียน เมี้ยว ปุบ มีการแทรกบรรยายลักษณะของเจ้านีเวียลงไปด้วย เพื่อให้เห็นภาพว่ามันเป็นแมวพันธุ์ไหนอะไรแบบนี้อะค่ะ มันจะเห็นภาพชัดขึ้น

“มีอะไรนีเวีย?” ฉันพูดขึ้นมาเบาๆ

"นีเวียอาหารมาแล้วค่า แล้วหนูไปนั่งทำไมตรงโต๊ะคอมคะ?" ฉันพูดก่อนที่จะอุ้มเจ้านีเวีย

อีกอย่างที่เราสังเกตจากบทนี้ หลังประโยคสนทนา ไรท์จะใช้คำว่า ฉันพูด ต้อท้ายประโยคที่นางเอกสนทนาตลอด ทำให้เราขัดๆน่ะค่ะ ลองเปลี่ยนเป็นใช้คำอื่นบ้าง อย่างเช่น อาจจะบรรยายไปเลยว่า เรารู้สึกยังไง พูดจบแล้วทำอะไร  ไม่ต้องบอกว่าฉันพูดตลอดก็ได้ค่ะ หรือไรท์อาจจะตัดคำบรรยายหลังบทสนทนาเป็นบรรยายสิ่งที่คนพูดกระทำไปเลยก็ได้ค่ะ เราแนะนำเนอะ

อีกเรื่อง ไรท์จะใช้คำว่า ก่อนที่จะ แทบทุกย่อหน้าในการบรรยาย ซึ่งเราแนะนำให้ไรท์อ่านนิยายๆเยอะๆ การบรรยายในส่วนคำซ้ำจะดีขึ้น มันสามารถปรับเปลี่ยนรูปประโยคได้อีกหลายรูปแบบเลยค่ะ

มีประโยคบางประโยคที่เราอ่านแล้วรู้สึกขัดๆค่ะ

ฉันพูดเสียงดังก่อนที่จะฟุบหัวลงโต๊ะคอม

เราคิดว่าไรท์น่าจะพิมพ์ตกหรืออะไรสักอย่าง เช่น พิมพ์ตกคำว่า ลงบนโต๊ะคอมเนอะ ตรงประโยคนี้ก็มีซ้ำคำว่าก่อนที่จะ อีกเช่นเคยค่ะ ฮ่าๆ ไรท์ลองไปอ่านทวนเนอะ

ตรงส่วน เสียงหัวใจ ตึกตักและเสียงเพล้ง อยากให้ย่อหน้าเข้ามาเหมือนย่อหน้าอื่นๆเนอะเพื่อความเป็นระเบียบ อันนี้เราขอข้ามแล้วกันค่ะ เพราะไรท์สามารถกลับไปแก้ไขได้

เราอ่านลงมาเรื่อยๆ แอบสงสารพริกไทย แต่ดูนางไม่ค่อยเสียใจเท่าไหร่ เหมือนแค่เสียเซลฟ์ อีกอย่าง ไรท์ไม่ได้บรรยายว่านางเอกร้องไห้ มีความรู้สึกแบบไหนเลย เราเลยไม่ค่อยอินเท่าไหร่ หรือบางทีไรท์อาจอยากเน้นที่ความ ฮา ความแก๊ก ของตัวละคร ซึ่งนางบอกว่านางต้องสตรองทั้งน้ำตาอะไรประมาณนั้นเนอะ แต่ในส่วนนี้ อยากให้บรรยายเพิ่มเติมว่า นางเอกไปชอบไปรักพ่อพระเอกแสนใจร้ายได้ยังไง อะไรประมาณนี้ หรือ ถ้าไรท์จะใส่ข้อมูลตรงส่วนนี้ในตอนถัดๆไปก็แล้วแต่ค่ะ

เริ่มเรื่องดูงงๆ ภาษาถือว่าลื่นอยู่ แต่ต้องอ่านเพิ่มเติมและใส่เนื้อหาในส่วนบรรยายเพิ่มตามที่บอกไปข้างต้นนะคะ เหมือนมีการบรรยายน้อย ภาพเหตุการณ์เหมือนปุบปับและยังดึงนักอ่านไม่อยู่น้า

ตัดภาพ หลังพระเอกปฏิเสธไป ก็ สองปีต่อมา ทำไมมันไวจัง ปรับอารมณ์ไม่ทัน ฮ่าๆ คือ เราอยากแนะให้ใส่ข้อมูลของตัวละครไป อาจจะแบบให้นางเอกแนะนำตัวเล็กน้อย ว่า ตัวเอง เป็นใคร อายุเท่าไหร่ เรียนปีไหน เพราะเหมือนตัวละครมันไม่มีมิติ ยังไม่เห็นภาพเลยค่ะ

มีประโยคหนึ่งที่ไรท์น่าจะพิมพ์ตกค่ะ

วันวันนั่งเอาแต่นึกถึงพี่เขา

คิดว่าคงสลับคำกันนะคะ เป็นเอาแต่นั่ง เนอะ เราว่างั้น ไรท์ลองไปอ่านทวนแล้วกันค่ะ มีอีกประโยคหนึ่งค่ะ

“ก็เพราะฉันรู้อยู่แล้วไง เอามาลอกให้พริกไทยคนสวยลอกซะดีๆ”

คิดว่าคงจะพิมพ์ตกเนอะ ไม่มีอะไรมาก เราแค่แจงให้ทราบเท่านั้นค่ะ

อีกอย่างที่จะบอกแนะนิดนึง ตรงช่วงที่อันอัน ถามพริกไทยว่า ได้ติดต่อกับพี่ครามบ้างไหม อยากให้บรรยายสีหน้านางเอกด้วยค่ะ มันไม่เห็นภาพ มันทำให้ไม่อิน ไม่เข้าใจอารมณ์นางเอกและบรรยากาศในขณะนั้น

ขอสรุปโดยรวมบทนี้ การบรรยายในเรื่องสีหน้า อารมณ์ของตัวละครและฉาก สถานที่ ยังต้องเขียนเพิ่ม และกลับไปแก้ไขนะคะ อยากให้บอกว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน อะไรแบบนี้ แทรกๆลงไปบ้าง รวมทั้งข้อมูลตัวละครที่อันนี้ถ้าให้เราแนะ อยากให้แนะนำตั้งแต่เกริ่นเรื่องถึงเหตุการณ์ต่างๆ มันเหมือนปุบปับขึ้นมาน่ะค่ะ เนอะ นิดเดียว ตอนที่พี่สงครามเดินเข้ามา เหมือนจู่ๆก็เข้ามาแล้วหายไป ไม่มีการบรรยายว่ามาจากไหน มาได้ยังไง ตรงส่วนนี้ต้องเพิ่มเติมนะคะ

คำผิด

หรอ – เหรอ //ส่วนใหญ่ใช้แบบนี้นะคะ

นะ – น่ะ //ลองออกเสียงดูนะคะ ผิดตั้งแต่บรรทัดแรกค่ะ

พื่อ – เพื่อ

อุ้น – อุ้ม

ป็น – เป็น

นั้นแหละ- นั่นแหละ

บทที่ 2

เปิดตัวด้วยฉากกลับมาบ้าน ยังคงเหมือนเดิมนะคะ ในส่วนการบรรยาย ต้องเพิ่มเติมเหมือนที่สรุปไปในตอนที่ 1 ตอนกลับมา น่าจะบรรยายเสริมถึงบรรยายกาศภายในบ้าน นางเอกกลับมาได้ยังไง กลับมาจากอะไร แล้วไม่มีใครในบ้านเลยเหรอ เหมือนนางอยู่คนเดียวยังไงยังงั้น คือ เรารู้สึกว่ายิ่งอ่าน ข้อมูลที่ได้หรือมิติของตัวละครยิ่งน้อย มันไม่ชัดเจนเท่าที่ควรจะเป็นซึ่งไรท์สามารถปรับปรุงแก้ไขได้ค่ะถ้าอ่านเยอะๆ เรื่องที่มาที่ไปของฉาก ตัวละคร การโผล่มาของแต่ละฉาก ต้องทำให้นักอ่านเชื่อว่า แต่ละคนก็มีชีวิตของตัวเอง ไม่ใช่แค่โผล่เข้ามาเท่านั้นแบบปุบปับ

บทนี้ไรท์มีการบรรยายเจ้าแมว เรียกเพียง นีเวีย ไม่มีการใช้คำแทนตัวเลย เช่น เจ้าตัวกลม เจ้าลาย เจ้าแมวอ้วน อะไรก็ได้ค่ะ ท่าสมารถบรรยายถึงตัวตนของเจ้านีเวียได้ เพราะจากที่อ่านมาตั้งแต่บทแรก พบแต่การบรรยายแบบเดิมๆซ้ำๆจนเราอ่านแล้วจับทางได้

ภาพของจินตนาการเองก็เลือนรางค่ะ เปิดตัวมาพบแต่บทสนทนา การบรรยายค่อนข้างน้อย อยากให้เสริมนิดนึง คือ มันจะดีมากเลยค่ะ เพราะว่าจากที่อ่านๆมาค่อนข้างน่าติดตาม ขาดแค่นิดเดียวอย่างที่บอกไปตอนบทแรก ทุกอย่งในบทนี้ยังเหมือนเดิม

ฉากต่อมาคือ นางเอกได้กลิ่นกับข้าวที่แม่ทำ บ่งบอกว่า ตอนนี้นางมีแม่แล้วหนึ่ง ตอนนี้พ่ออยู่ไหนกัน คือ บอกตามตรงว่า หากนางเอกได้เล่าเรื่องพื้นฐานของตัวเองระหว่างกำลังทำนู่นนี่อยู่อะไรแบบนี้มันจะดีมากค่ะ บรรยายลักษณะบ้านหรือฉาก ณ ตรงนั้นด้วยก็ได้ มันจะทำมให้เราเห็นภาพชัด ไม่เลือนลาง

อีกอย่างคือ ตอนที่นางเอกปล่อยแมว เราเกิดคำถามว่า แมวไปไหนต่อ ถ้าหากเจ้าแมวมันวิ่งไปเล่น ก็ควรจะบอกเสริม ไม่ควรบรรยายตัดแค่นั้นแล้วบอกวางแมวลง เหมือนมันมาปุบๆแล้วหายไป  หรือถ้ามันเดินตามเข้ามาในครัว ก็ควรบอกด้วยค่ะ

บทนี้ทำให้เราเห็นอะไรบางอย่าง ในส่วนของการลำดับเหตุการณ์ของไรท์ ตอนที่อันอันโทรหาพริกไทย มีเสียงมือถือดัง ควรบรรยายเสริมว่านางเอกตกใจ หรือบรรยายว่าแบบ บ่นว่ากำลังคุยกับแม่ ใครโทรมานะ ไม่ใช่พอริงโทนขึ้นกดรับเลย ตามธรรมชาติของมนุษย์คือ ควรจะหยิบมาดูก่อน ซึ่งไรท์ควรใส่เข้าไปด้วยว่า นางเอกหยิบมือถือมาดู ค่อยกดรับ อันนี้ นอกจากไม่ดูเบอร์แล้ว ยังบรรยายต่อด้วยว่าได้ยินเสียงอันอันพูด หรือถ้าหากนางเอกเป็นประเภทไม่ดูเบอร์แต่กดรับเลย ควรจะเอะใจหน่อยๆว่า อ้อ นี่ยัยอันโทรมาเหรอ หรืออาจบรรยายว่า รีบรับจนไม่ทันดูว่าเป็นอันอัน อะไรประมาณนี้ เหมือนนางเอกไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมาให้เราเห็น หรือสื่อถึงเรา ซึ่งปัญหาจุดนี้แก้ไขด้วยการเพิ่มคำบรรยายค่ะไรท์ เราขอสรุปเลยนะคะ เพราะบทต่อๆมาก็เป็นแบบเดิมค่ะ คือ ปัญหาของไรท์คือขาดการบรรยายสีหน้า ลักษณะตัวละคร ที่มาที่ไปของตัวละคร ฉาก สถานที่ บทสนทนามีค่อนข้างเยอะ การบรรยายน้อย ทำให้ขดอารมณ์ร่วมไป ก็ประมาณนี้ค่ะ ลองไปอ่านทวนแล้วปรับแก้นะคะ

ในส่วนของการบรรยายเรายังแนะได้ไม่มาก เพราะมันมีการบรรยายน้อย คำซ้ำก็อย่างที่บอกไปเนอะ เท่านี้เองค่ะ

คำผิด

พลู – พูด

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (14/20)

ถ้าถามถึงโครงเรื่องและความน่าสนใจ เราคิดว่ามันจะน่าสนใจมากขึ้น หากบรรยายในส่วนบอกที่มาที่ไปของตัวละครแต่ละตัวค่ะ เรื่องราวของรุ่นน้องชอบรุ่นพี่แล้วแบบ รุ่นพี่ไปมีแฟนแล้วเลิก แล้วรุ่นน้องจะจีบรุ่นพี่อะไรแบบนี้ มีให้เห็นเยอะค่ะ สิ่งที่ไรท์ควรเสริมเพิ่มเติม อย่างที่บอกในบทบรรยายว่า ควรบอกที่มาที่ไปตัวละคร ว่านางเอกไปชอบพระเอกได้ยังไง พระเอกเป็นยังไง มีจุดเด่นอะไร เรายังรู้สึกโล่งๆ ภาพไม่ค่อยชัด แต่...ย้ำว่าแต่นะคะ โดยรวมเราว่ามีโครงที่น่าสนใจ ถ้าเพิ่มเติมในส่วนที่บอกไป จะน่าอ่านมากขึ้น เราแนะในสิ่งที่เป็นความเห็นด้านหนึ่งของนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้นนะคะ อย่าซีเรียส เรามองตามแบบที่เราเห็น

ตัวละคร (12/20)

ไม่มีมิติค่ะ มันดูแบนๆ ไม่สมจริง คำพูดของนางเอกกับเพื่อน ที่สนทานกันก็คล้ายกันจนเราแยกไม่ออก ว่าใครเป็นคนพูด ถึงจะบอกว่าทั้งสองคนมีลักษณะนิสัย ไรท์อาจจงใจให้มันคล้ายกันรึยังไงก็ตามแต่ ทว่าในความเห็นเราทั้งสองตัวละครดูกลืนกันไปจนเราไม่เห็นจุดเด่นของนางเอก ว่านางเอกเป็นตัวหลัก นางเอกพูดบ่อยๆว่าตัวเองสวย ฮ่าๆ เรายังนึกภาพไม่ออกเลยว่าสวยยังไง เพราะไรท์ไม่ได้บรรยาย แม้ไรท์จะเอาอิมเมจมาใส่ในหน้าหลัก แต่มันคนละอารมณ์กับตอนอ่านนะคะ ถ้าไม่บรรยายด้วย ก็จะไมเห็นภาพค่ะ ส่วนพระเอก เรากลับรู้สึกอีกแบบ เหมือนเขาไม่ใช่พระเอก เป็นตัวละครประกอบในฉาก ยกตัวอย่าง ตอนที่นางเอกลอกงานอันอัน แล้วพระเอกเดินมา คือจู่ๆ พระเอกเหมือนกับโผล่มาเฉยๆ ไม่มีที่มา เหมือนถูกยัดเข้ามาในฉากอะไรทำนองนั้น ตรงส่วนนั้น ความรู้สึกที่อ่านได้จากการบรรยายของไรท์เป็นต้นเหตุค่ะ และวิธีปรับก็บอกไปแล้วในส่วนบรรยายเนอะ งานเขียนต้องมีโอกาสพัฒนาขึ้นแน่นอนค่ะ

อีกเรื่องคือ แมว ค่ะ บางทีคนอื่นอาจจะคิดว่า เออ แค่แมว ต้องบรรยายอะไรมากมาย ทุกตัวละครในนิยาย คือสิ่งมีชีวิตค่ะ ถ้าหากใส่ลักษณะที่มีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง มันจะได้สมจริงและเราจะรู้สึกอินกับมัน รู้สึกร่วมว่าแมวมันน่ารัก อะไรทำนองนั้น ในความเห็นเรานะคะ ทุกตัวละครสำคัญ ไรท์ต้องวางพื้นเพและปมของแต่ละตัว ซึ่งเท่าที่อ่าน เรายังไม่เห็นตรงจุดนั้นเท่าที่ควรค่ะ

การดำเนินเรื่อง (13/20)

ในส่วนของการดำเนินเรื่องนั้น มันจะเชื่อมโยงกับการบรรยาย เพราะถ้าหากบรรยายมากเกิน เรื่องจะยืด หากบรรยายน้อยเกิน เรื่องจะเร็วเกิน ซึ่งในกรณีของไรท์ เราคิดว่ามีเพียงบางฉากที่ปุบปับ ยกตัวอย่างฉากที่พระเอกทักนางเอกนั่นแหละค่ะ จะเห็นชัดเจน และทั้งส่วนเกณฑ์คะแนนนี้กับบรรยาย สอดคล้องกัน เราได้บอกเยอะไปแล้วเนอะ ไม่อยากเพิ่มเติมอีก มันจะเยอะไป บางทีเราพิมพ์วนไปต้องขอโทษนะคะ ฮ่าๆ

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (2/5)

รวมคะแนน (65/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนะนะคะ สู้ๆค่ะ ><

  

ชื่อ :

ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :

รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :

ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :

มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

T
B