SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #45 : Send: แผนรักหักเหลี่ยมหัวใจยัยตัวร้าย (A)

นักวิจารณ์  A
ขออภัยคุณมี้จริงๆค่ะ ที่ล่วงเลยเวลามานานมาก เนื่องจากเราติดภารกิจยุ่งมากๆๆ หลังปีใหม่ ภารกิจต่างๆก็ถาโถมใส่และกำหนดวันนี่ก็กระชั้นชิดมาก (บ่นๆ) เอาเป็นว่าเราไม่อยากให้คุณมี้เสียเวลา ฮ่าๆ  มาฟังคำวิจารณ์เลยแล้วกันนะคะ เราพยายามละเอียดให้ถึงที่สุดเลยค่ะ เพื่อขอโทษที่ส่งงานช้ามากๆๆๆๆๆ
 
 
ชื่อเรื่อง (8/10)
แผนรักหักเหลี่ยมหัวใจยัยตัวร้าย เราขอบอกสักนิด ชื่อนี้มันโอเคและเหมาะสมกับท้องเรื่องและการดำเนินเรื่องมาก รวมไปถึงคำโปรยที่ลองอ่านดู แต่ขอหักในเรื่องของความน่าสนใจ เพราะชื่อเรื่องแบบนี้เหมือนชื่อมันกลืนไปกับนิยายเรื่องอื่นๆที่เคยพบเห็นตามหน้าเว็บทั่วไป มันไม่โดดเด่นพอให้เรากดเข้าไปอ่านค่ะ นอกจากว่านักอ่านจะอ่านคำโปรย มีเท่านี้เนอะ
 
 
การตกแต่งบทความ (4/5)
ในส่วนของการตกแต่งบทความ เราได้เข้าๆไปดูทั้งเว็บธัญวลัยซึ่งมันไม่ได้มีให้เปลี่ยนธีมเนอะ แต่ไรท์ก็มีรูปอยู่ค่ะ ส่วนในเว็บเด็กดีที่เพิ่งเปิดบทความลงนั้น การตกแต่งโอเคทีเดียวนะคะ แต่มาดูอีกครั้งหนึ่ง ไรท์ลบบทความไปซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรเนอะ เราขอคิดคะแนนจากในส่วนของรูปในเว็บธัญวลัยและคำโปรยต่างๆนานา เราคิดว่ามันเหมาะสมอยู่พอควร เพียงแต่กำหนดที่ไรท์แจ้งทางด้านล่าง ตัวหนังสือค่อนข้างใหญ่เนอะ มันเลยดูเบียดๆกัน 
 
 
บทบรรยาย (15/20)
เราจะวิจารณ์เป็นบทๆโดยภาพรวมเนอะ หากมีข้อผิดพลาดหรือจุดที่ต้องแก้ไขเราจะชี้แจงทันที ตามความเห็นของเรานะคะ
 
บทนำ
เปิดเรื่องมารู้สึกงงๆไป เนื่องจากไม่เข้าใจ รึเราสมองช้าไม่รู้ แอบงงว่าใครทำอะไรยังไงกันแน่ อันนี้ขออธิบายในส่วนที่เราอ่านแวบแรกเลยนะคะ ตอนแรกที่แทนด้วยเสียงหวานนั้น เราพอเข้าใจว่าจะสื่อถึงเด็กสาวคนหนึ่ง และต่อมามาบรรยายต่อว่าเด็กสาวอีกคน มันทำให้เรางงไปเลย เอิ่ม มันดูออกนะคะว่าคุยกันอยู่สองคน แต่รู้สึกภาพในหัวมันลางๆ ไม่ชัดเจน คือแบบว่า เรางงตอนแรกว่าใครอยู่บนราวสะพานกันแน่ จนอ่านลงมาถึงได้รู้ว่าเป็นนาดา นักอ่านอาจต้องมาอ่านทวนอีกครั้ง เพราะสับสนการเปิดเรื่องแบบนี้เนอะ เราอยากให้ไรท์เพิ่มส่วนของการบรรยายสถานที่เล็กน้อย บรรยายลักษณะหรือเปลี่ยนคำบางคำที่ทำให้เราอ่านแล้วอ้อ ดิวยื่นมือออกไป เพราะต้องการให้อีกคนจับไว้นะ โดยที่ภาพจะชัดเจนขึ้น หากบรรยายไปเลยว่าเธอเป็นเด็กสาวนะ ยกตัวอย่างเช่น
 
“ได้โปรด...นาดา...จับมือฉันเอาไว้” เสียงหวานสั่นพร่าบอกทั้งน้ำตา พลางยื่นมือออกไปข้างหน้าหวังให้เด็กสาวที่ยืนอยู่บนราวสะพานนั้นส่งมือตอบ
 
เราว่ามันน่าจะทำให้เข้าใจกว่านะคะ เพราะไรท์เปิดเรื่องมาตอนแรกว่า อีกฝ่าย มันทำให้เรางงไปชั่วขณะหนึ่งเนอะ และ ประโยคถัดมาอาจเปลี่ยนเป็นชื่อตัวละครได้เลย เพราะไรท์บอกไปแล้วว่าคนที่ยืนอยู่บนสะพานคือ นาดา หรือ ตัดคำว่าอีกคน ออกไปก็ได้ค่ะ เพราะเรารับรู้แล้วว่า มีนาดากับดิวเนอะ นิดเดียวค่ะ
อ่านมาเรื่อยๆ เราว่าภาษาลื่นไหลมากพอสมควรเลยค่ะ แต่เราขอเสริมนิดนึงเนอะ สำหรับประโยคนี้
 
เสียงหวานยังคงอ้อนวอน ขยับขาเข้าไปหาคนที่ยืนอยู่บนราวสะพานช้าๆ
 
เราว่าเสริมคำว่า พลาง เข้าไปกั้นกลางระหว่างอ้อนวอนกับขยับขาจะดีกว่าเนอะ เพราะมันให้ความรู้สึกว่าดิวพูดไปด้วยและพยายามเดินเข้าไปหาด้วย
เราอ่านมาเรื่อยๆเนอะ ภาษาลื่นไหลดีค่ะ จนมาพบประโยคนี้นะคะ
 
ก่อนจะทิ้งร่างระหงให้ร่วงหล่นลงไปตามแรงโน้มถ่วง ร่างเนื้อกระทบกับผืนน้ำจนเกิดเสียง
 
เราตีความได้สองแบบนะคะ สำหรับประโยคนี้ จากการเรียงลำดับประโยค ไรท์ต้องการจะสื่อว่า นาดาทิ้งตัวร่วงลงน้ำ แต่ว่าเราเข้าใจได้อีกนัยหนึ่งคือ มีคนทิ้งร่างของนาดาลงน้ำ(กลายเป็นสืบสวนเฉยเลย) อยากจะบอกว่าประโยคนี้ให้ความหมายได้สองแง่ ซึ่งคนละแบบกันเลยค่ะ ฮ่าๆ เราว่าไรท์ลองปรับคำดูเนอะและควรเพิ่มบอกด้วยว่า เกิดเสียงดังอย่างไรนะคะ ยกตัวอย่างเช่น
 
เด็กสาวทิ้งตัวให้ร่วงหล่นลงไปตามแรงโน้มถ่วง ร่างเนื้อกระทบกับผืนน้ำจนเกิดเสียงดังตูม
 
เราอ่านลงมาเรื่อยๆ แอบรู้สึกขัดใจกับปฏิกิริยาของดิวที่หัวช้าเกินไป มีคนตกลงไปในน้ำทั้งคน เธอยืนอึ้งเฉยๆได้ยังไงนะ เข้าใจว่าช็อค แต่อยากให้ไรท์เพิ่มการบรรยายสีหน้าหลังจากที่ดิวเห็นร่างนาดาร่วงน้ำ อาจจะเป็นเบิกตากว้างก็ได้ค่ะ มันจะได้แบบว่า สโลโมชั่นสักนิดนึง ฉากนี้ถือว่าใหญ่พอสมควรเลยนะ เพราะการตายของนาดา เราว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการดำเนินเรื่องแน่ๆรึคิดไปเอง ฮ่าๆ นิดเดียวค่ะ
อ่านลงมาเรื่อยๆ เจออีกประโยคที่อ่านแล้วขัดๆค่ะ
 
แต่จู่ๆ ภาพของใครบางคนจากมโนก็ผุดขึ้นและทำให้เธอต้องชะงัก
 
เราว่าไรท์ใช้คำเกินและควรเพิ่มคำบางคำค่ะ ตอนบอก มโน เราว่ามันไม่น่าจะนำมาใช้ในการบรรยาย เพราะมันไม่สละสลวย อีกอย่างคือ ไรท์ต่อคำว่า ก็ผุดขึ้นเลยคือ เหมือนกับว่า ดิวกำลังมโนอะไรบางอย่างในหัวอยู่แล้วจึงนึกถึงใครออก แต่เราว่า ตอนที่ดิวเห็นนาดาตกลงไปและตั้งใจจะกระโดดลงไปนั้น ในหัวของดิวต้องว่างเปล่าสิ ไม่ใช่มโนอะไรอยู่ ธรรมดาของคนช็อคเนอะ จากการบรรยายที่ผ่านมา ไรท์อาจต้องการสื่อว่าจู่ๆก็นึกถึงใครบางคนในห้วงคำนึง ประมาณนั้น แต่เราสามารถตีความได้หลายแบบทีเดียว ลองปรับแก้นะคะ ลองเปลี่ยนเป็นคำอื่น ประโยคหลังไรท์บรรยายทั้งคำว่า และ ทำให้ ต้อง สามคำเลยค่ะที่บ่งบอกกิริยาของดิวตอนนั้น ซึ่งเราว่าใช้เพียงคำเดียวก็สื่อได้นะคะ ฉะนั้นตัดบางคำที่ไม่จำเป็นออกเนอะ เช่น
 
แต่จู่ๆ ภาพของใครบางคนก็ผุดขึ้นมาในความคิด ทำให้เธอชะงัก
 
อีกอย่างที่สังเกตเห็นคือ ไรท์ใช้คำว่า ผืนน้ำ บ่อยครั้ง ลองเปลี่ยนเป็นคำอื่นเนอะ นอกจากนั้น ก่อนจะบรรยายว่า มีเพียงน้ำตา เราว่าไรท์ควรจะเพิ่มสีหน้าของดิวสักนิดนึงว่าดิวมองแม่น้ำเบื้องล่างด้วยสายตาเสียใจ ว่างเปล่า หรืออะไรก็ตามแต่เนอะ อยากให้เสริม เพราะเหมือนบรรยายน้อยไปในส่วนของอารมณ์ สีหน้าตัวละคร สำหรับตอนนี้ ก็มีเท่านี้แหละค่ะ
ไม่พบคำผิดเนอะ
บทที่ 1
เราอ่านลงมาเรื่อยๆนะคะ ยังพบปัญหาแบบเดิมอีกค่ะ ยกตัวอย่างประโยคนี้ค่ะ
ถูกเสียงทุ้มครางต่ำไปตามอารมณ์หวามไหวทำลายความเงียบสงบ
 
ไรท์ขึ้นด้วยประโยคที่บอกว่าภายในห้องและต่อด้วยคำว่า ถูกเสียง โดยไรท์เรียงลำดับคำพูดเอากรรมมาไว้ข้างหน้าอะค่ะ แบบว่า ขึ้นต้นด้วย ถูก แล้วมันจะขัดๆ ควรจะขึ้นด้วยประโยคที่บอกว่าห้องนี้มันเงียบสงบมาก่อนแล้ว แล้วค่อยตามด้วยคำว่าถูกเสียง เพราะมันจะให้น้ำหนักเหตุผลได้ดีกว่าและเห็นภาพชัดกว่า และเป็นการเรียงลำดับความสมเหตุสมผลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหลังค่ะ ลองปรับเป็น เช่น
 
ความเงียบงันถูกทำลายด้วยเสียงทุ้มครางต่ำไปตามอารมณ์หวามไหว
 
ก็น่าจะประมาณนี้เนอะ ไรท์ลองทวนดูอีกทีหนึ่งนะคะ อ่านมาเรื่อยๆตรงฉากนี้เนอะ พบอีกประโยคที่รู้สึกว่าขัดๆค่ะ
 
เมื่อได้รับสัมผัสจากก้อนเนื้ออ่อนนุ่มอบอุ่นภายในโพรงปาก
ในความเข้าใจของเรามันคือลิ้นใช่ไหมคะ เอิ่ม เรานึกออกเป็นแบบนั้น คิดตั้งนาน ฮ่าๆ คือแบบ ไรท์ใส่คำว่าก้อนเนื้อมันทำให้เรารู้สึกสับสน ถ้าพูดถึงลิ้นเราว่าไม่ควรใช้คำว่าก้อนเนื้อเนอะ มันทำให้เรานึกถึงอย่างอื่นอะในตอนแรก ฮ่าๆ เราว่าตัดคำว่าก้อนเนื้อออกดีกว่าค่ะ เพราะมันดูขัดๆ ยกตัวอย่างการปรับแก้เช่น
 
เมื่อได้รับสัมผัสอ่อนนุ่มจากโพรงปากบาง
 
ประมาณนี้เนอะ ฮ่าๆ พอดีนึกไม่ออกค่ะ ได้เท่านี้ ต่อมาก็เช่นกันค่ะ เราพบประโยคขัดๆ
 
ให้ได้หายทรมานจากความคับแน่นนั้นเร็วๆ
เราว่าตัดตรงคำว่าได้ออกไป ไรท์อาจจะใส่เพิ่มมาหรือยังไงไม่รู้นะคะ แต่ว่าเวลาอ่านแล้วมันขัดๆน่ะค่ะ เนอะนิดเดียวค่ะ ต่อมาเป็นประโยคนี้เนอะ
 
ใช้ปลายนิ้วลูบไล้โอนอ่อนไปมาด้วยความอยากจะลิ้มลอง
 
ไรท์ใช้คำเกินมาเล็กน้อยทำให้เวลาอ่านรู้สึกขาดช่วงค่ะ ตรงคำว่า ด้วยความอยากจะ   และตรงคำว่า โอนอ่อน เราว่าการใช้ความหมายไม่น่าจะอยู่ในกรณีนี้นะคะ แบบโอนอ่อน หมายถึง การยอมอ่อน ผ่อนตาม ไม่ขัดขืน ถ้าจะนำมาบรรยายในการไล้ปลายนิ้วบนริมฝีปาก เราว่าเปลี่ยนเป็น แผ่วเบาจะดีกว่านะคะ เราว่าลองเปลี่ยนเนอะ ยกตัวอย่างเช่น
 
ใช้ปลายนิ้วลูบไล้แผ่วเบาด้วยความปรารถนา
 
ก็ได้ประมาณนี้เนอะ เราอ่านลงมายังพบปัญหาในส่วนของคำเกินอีกนะคะ ลองอ่านดูนะ
 
เสียงทุ้มถามด้วยความตกตะลึงที่ได้พบเห็นคนตรงหน้า
ปัญหาคำเกินแบบเดิมเนอะ ใช้มากไปแล้วอารมณ์มันขัดน่ะค่ะ ทั้งๆที่กำลังได้ฟิลเลยเชียว ฮ่าๆ ลองตัดคำดูเนอะ เช่น
เสียงทุ้มถามด้วยความตกตะลึงทันทีที่เห็นคนตรงหน้า
 
ขอยกอีกสักประโยคเนอะสำหรับบทนี้
 
ซึ่งกำลังมองอย่างสำรวจมาที่เขาด้วยเช่นกัน
 
เราว่าตัดคำบางคำได้เนอะ ไรท์มีปัญหาในการเรียงคำในประโยคและปัญหาคำเกิน หรือมันเป็นลูกเล่นหรือเปล่าไม่แน่ใจอีก ฮ่าๆ ยกตัวอย่างการปรับแก้บทนี้นะคะ
 
ซึ่งกำลังมองมาที่เขาอย่างสำรวจเช่นกัน
 
ก็คงประมาณนี้เนอะ อ่านเรื่อยๆลงมายังพบปัญหาเดิมอยู่เล็กน้อยค่ะ ขออีกสักประโยคนะคะ ฮ่าๆ
 
ทั้งน้ำเสียงและสายตากำลังมองร่างบางเต็มไปด้วยความรู้สึกเหยียดหยาม
 
อ่านแล้วขัดๆนะคะ ถ้าไรท์ลองอ่านดูจะพบจุดที่ทำให้ขาดช่วงเนอะ เราแนะนำว่าลองปรับเป็น
 
น้ำเสียงและสายตาที่ใช้มองร่างบางนั้นเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
 
 ก็ลองอ่านทวนอีกทีแล้วกันนะคะ ก็ประมาณนี้แหละค่ะ นอกจากนั้นก็ไม่พบอะไรมาก มีปัญหาเล็กๆน้อย ก็เรื่องเดียวกับที่ยกตัวอย่างไปเนอะ 
คำผิดที่พบ
ตกตะตึง – ตกตะลึง
ยอกเย้า – หยอกเย้า
 
บทที่ 2 
อ่านได้ไหลลื่นขึ้นค่ะ สำหรับบทนี้เนอะ เราขอบอกว่าพบบางประโยคที่ไรท์น่าจะพิมพ์เกินๆและสลับกันเนอะ
 
นึกอยากให้จะเธอพูดอะไรที่มันมากกว่าเป็นการถามตอบบ้าง
มันควรจะเป็น นึกอยากจะให้เธอพูดอะไรที่มากกว่าการถามตอบบ้าง เนอะ นิดเดียว น่าจะพิมพ์สลับค่ะ นอกนั้นไม่มีอะไรนะคะ สนุกดีค่ะ บอกตามตรงว่าบทนี้อ่านเพลินมากๆเลยค่ะ ไม่รู้จะติตรงไหน
คำผิดที่พบ
เฮ่ยๆ – เฮ้ยๆ
ไหล – ไหล่
จหยั่ง – จะหยั่ง
 
บทที่ 3 
อ่านแล้วมีพบพิมพ์เกินหรือพิมพ์ตกบางประโยคนะคะ
 
ราวกับว่าเขากำลังผู้หญิงหักอกปฏิเสธกันแบบไม่ใยดี
 
ไรท์อาจจะตกคำว่า ถูกหักอกเนอะ ไม่เป็นไร ข้ามๆไปค่ะ ลองอ่านทวนอีกทีแล้วกันนะคะ
อ่านมาเรื่อยๆพบคำตกอีกแล้วค่ะ
 
“ฉันไม่มีวันยกนาดานาย!”
 
ไรท์น่าจะตกคำว่า ยกนาดาให้นาย ข้ามๆไปเนอะ ลองอ่านทวนอีกทีนะคะ  อ่านมาเรื่อยๆ เราพบพิมพ์เกินอีกแล้วค่ะ
 
ทว่าว่าเช้านี้...เขากลับไม่มีอารมณ์ที่จะกวนประสาทใคร\
 
ตรงคำว่า ทว่าว่าเนอะ ไรท์น่าจะพิมพ์เกิน ยังไงก็ลองอ่านทวนแล้วกันนะคะ ข้ามไปเนอะ แล้วอ่านลงมาเรื่อยๆ เรารู้สึกว่าสรรพนามแทนตัวนั้นมันใช้สองแบบสลับกันหรือยังไง คือ ตอนแรกที่อ่าน กานดาแทนตัวว่าฉันและแทนกันว่านายเนอะ ต่อมาเปลี่ยนเป็น แทนตัวว่าพี่ สลับกับคำว่าฉัน
 
“พอดีเลย! พี่เพิ่งขยายสาขาผับใหม่ นายช่วยไปดูแลให้ฉันหน่อยได้ไหม”
 
เราอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ ไรท์ตั้งใจเขียนหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่เราว่าเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งจะดีกว่านะคะ เช่น จะแทนตัวว่าฉันก็ฉันไปเลย หรือจะแทนตัวว่า พี่ ก็พี่ไปเลย เพราะเราเห็นได้ชัดจากประโยคนี้ว่า อ่านพี่ปุ๊บ เปลี่ยนเป็น ฉัน แล้วมันยังไงๆไม่รู้อะค่ะ หรือรู้สึกไปเอง ฮ่าๆ ลองอ่านๆทวนอีกทีนะคะ 
อ่านต่อมาเรื่อยๆนะคะ เรามีพบคำเกินในบทนี้ด้วยค่ะ
 
ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ แต่ยังคงแกล้งทำเป็นเมินแสร้งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
 
เราว่าแกล้งกับแสร้งในประโยคนี้มีความหมายคล้ายๆกันเลยนะคะ  เลือกใช้สักคำก็ยังคงความหมายเดิมค่ะ ยกตัวอย่างเช่น
 
ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ แต่ยังคงเมินแสร้งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
 
ประมาณนี้เนอะ  เราก็นึกไม่ออกจริงๆค่ะ ฮ่าๆ แล้วก็บทนี้ยังพบปัญหาการเรียงลำดับคำก่อนและหลังนะคะ จนทำให้แอบมึนงงไปบ้าง เช่น
 
แม้ว่าจะหายใจสะดุดไปห้วงหนึ่งที่อีกฝ่ายรู้
 
เราตีความได้ว่า พระเอกหายใจสะดุดไปห้วงหนึ่ง เพราะอีกฝ่ายพูดราวรู้ทัน แต่การเรียงประโยคข้างต้นทำให้เราสับสนในแวบแรกที่อ่านค่ะ เหมือนๆกับบทแรกๆเนอะ เราลองปรับแก้ได้แบบนี้ค่ะ  เช่น
 
แม้จะหายใจสะดุดไปห้วงหนึ่งเมื่อได้ยิน
 
ประเด็นคือเรานึกไม่ออกแล้วค่ะ ฮ่าๆ ไรท์ลองปรับแก้ดูอีกทีนะคะ เพราะเราคิดว่าไรท์น่าจะเปลี่ยนคำได้ดีกว่าเราอยู่แล้วเนอะ
อยากจะบอกว่าพบคำตกเยอะมากสำหรับบทนี้ สงสัยไรท์จะรีบไปนะคะ
 
พอลูกๆ ของเธอเติบ เรียนจบ
 
ไรท์คงอยากจะเขียนว่า เติบโต นะคะ แต่คงรีบไป เลยพิมพ์หล่น ข้ามๆเนอะ ลองดูอีกทีนะคะ
อ่านลงมาเรื่อยๆ เราพบการใช้ตัวครอบคำพูดตกอยู่นะคะ
 
“เฮ้อ...หาแต่เงิน ใช้แทบไม่ทัน ขนาดเจ้ากันต์เอาไปผลาญเล่นเสียขนาดนั้น ยังไม่หมด
 
ตรงหลังคำว่าหมดต้องมีตัวครอบคำพูดเนอะ ซึ่งๆไรท์น่าจะพิมพ์ตกอีกแล้วค่ะ ฮ่าๆ ข้ามๆแล้วกันนะคะ
อ่านมาเรื่อยๆ เราเจอจุดที่ไรท์เขียนคำซ้ำอยู่นะคะ ยกตัวอย่างประโยคนี้
 
ตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเกรงใจที่จะต้องปฏิเสธ ก่อนที่จะมุ่งไปยังโถงหน้าบ้านอีกครั้ง
 
มีคำซ้ำใกล้ๆกันสองที่เลยค่ะเนอะ ไรท์ลองอ่านทวนดูอีกทีนะคะ เราลองปรับแก้ ตัดคำบางคำออกได้แบบนี้ค่ะ
 
ตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเกรงใจ ก่อนจะมุ่งไปยังโถงหน้าบ้านอีกครั้ง
 
แอบงงเล็กน้อยว่านภัทรไปโถงหน้าบ้านมาแล้วหนหนึ่งเหรอคะ จำได้ว่า เพิ่งลงมาจากบันไดบ้านชั้นสอง ทำไมไรท์ใส่คำว่าอีกครั้ง หรือนภัทรลงมาแล้วรอบนึงเพื่อเช็คเอกสารหรือเพราะลืมเอกสารไว้ชั้นสองไรงี้หรือเปล่า ฮ่าๆ ไม่แน่ใจ หรือเราอ่านข้ามก็ไม่รู้ ถ้าใช่ต้องขออภัยจริงๆค่ะ 
อ่านเรื่อยๆลงมาแล้ว  เราพบอีกประโยคที่เป็นคำตกหล่นค่ะ
 
ทว่าริมฝีปากของเธอก็ชนเข้าเนื้อนุ่มบางอย่างจึงจะชักใบหน้ากลับ
 
มันน่าจะมีคำว่า ชนเข้ากับเนื้อนุ่ม แต่เราขอบอกว่า ไรท์ใช้คำพวก ก้อนเนื้อ เนื้อนุ่มบ่อยมาก จนแบบบางครั้งเราว่าลองใช้คำอื่นมาแทนที่กันน่าจะโอเคกว่านะคะ ตัวอย่างเช่น บอกตรงๆไปเลยว่าคือแก้มสาก หรือใบหน้าคมคาย หรือว่าริมฝีปากหยัก แต่ในประโยคข้างต้นไรท์ใช้คำว่าริมฝีปากแล้ว อาจจะบอกว่าเป็นแก้มสากก็ได้ค่ะ เพราะใช้คำว่าเนื้อนุ่มแล้วเรานึกภาพไม่ออกเลยค่ะ เนอะนิดเดียว
คำผิดที่พบ
ไหล – ไหล่
เช็ก – เช็ค
 
บทที่ 4 
เราลองอ่านดู รู้สึกขัดๆกับประโยคนี้ค่ะ
 
สัญชาตญาณดิ้นรอดรื้อเรี่ยวแรงของเธอขึ้นมาทันควัน
 
ดิ้นรอด มันควรจะเปลี่ยนเป็น ดิ้นรน มากกว่า ดิ้นรอดไม่เคยพบค่ะ หรือว่าไรท์ตั้งใจจะสื่อความนัยอะไรที่หมายถึง การดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด อันนี้ก็อีกเรื่องนะคะ แต่เราขอบอกว่า ดิ้นรอด มันอ่านแล้วขัดๆ ฮ่าๆ ลองปรับดูแล้วกันนะคะ
อ่านเรื่อยๆ เราพบอีกแล้วค่ะ กับการใช้พวกคำว่า ก้อนเนื้อ เนื้อนุ่ม
 
วางมือหนาลงบนก้อนเนื้อนุ่มกลางอกแล้วบีบเค้นแรงๆ
 
ไรท์สามารถบอกไปได้เลยค่ะว่ามันคือทรวงอก ไม่ใช่ว่าพวกก้อนเนื้อใช้ไม่ได้นะคะ แต่เราว่าไรท์ใช้บ่อยมาก ควรหาคำอื่นมาใช้แทนกันบ้าง เพื่อไม่ให้มันซ้ำเกินไปเนอะ นิดเดียวค่ะ 
 
คำผิดที่พบ
สัญชาติญาณ – สัญชาตญาณ
กระเทย – กะเทย
 
จากที่อ่านมาเราขอสรุปเลยแล้วกันนะคะ เพราะบทต่อๆไปก็พบปัญหาเช่นเดิม คือ คำตก คำเกินนิดหน่อย แต่ที่มีปัญหามากคือการลำดับหรือเรียงประโยคที่ดูเหมือนสลับกันบ้างจนเรางงไปบ้าง แต่โดยรวมถือว่าการบรรยายไหลลื่นอ่านเพลิน 
ส่วนฉากอย่างว่าไรท์อาจใช้พวก ก้อนเนื้ออะไรเทือกนี่ซ้ำจนเกินไป อยากให้เปลี่ยนโดยการใช้คำอื่นบ้าง
 อีกอย่างที่ขอชื่นชมเลยคือ การบรรยายในเรื่องของสรรพนาม แม้จะมีบางอย่างบางช่วงที่งง แต่เราไม่ค่อยพบพวกคำแทนเรียกว่า ชายหนุ่ม  หรือ จำพวกชื่อตัวละครเลย 
แต่เราก็รู้ได้ว่ามันคือตัวละครอะไร อ่านก็เพลินดีค่ะ ส่วนบทสนทนา เราคิดว่ามันโอเคนะคะในระดับหนึ่งทีเดียว ดุเด็ดเผ็ดมันมากค่ะ
 
โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (14/20)
ปมเรืองของไรท์ที่ปูมา เกี่ยวกับเด็กที่ต้องเอาตัวแลกเกรด แต่นั่นเพราะมีปมเบื้องหลัง ซึ่งไรท์บอกไปแล้วในตอนแรก จากความเข้าใจ ที่อ่านมาทั้งหมดสิบตอนนะคะ นาดาเป็นฝาแฝดกับดิว นาดาจากไปแล้ว ดิวเลยมาแก้แค้นแทนนาดาที่ถูกนภัทรทำแบบนั้น และมาเจอพระเอกพอดี เราสามารถคาดเดาได้ในตอนแรกว่านาดากะดิวน่าจะฝาแฝดกัน อันนี้เป็นเรื่องที่สามารถคาดเดาได้ค่ะ แต่ในส่วนของการตายของนาดา ที่ยังคงเป็นปริศนาคือ ทำไมมันถึงได้เงียบหายไป โดยไม่มีใครรู้ แบบว่า ศพของเธอไปไหน หรือว่า ดิวจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และมาสวมรอยแทน คือแบบ ทำไมมันถึงเงียบหายขนาดนั้น หรือเพราะพวกเขาโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เลยไม่มีใครสนใจ อยากรู้ว่าไม่มีใครพบเห็นเหตุการณ์ในตอนนั้นเลยหรือยังไงนะ มันน่าจะมีการเอะใจกันบ้าง คือ นาดาไม่ค่อยมีเพื่อนเลยหรือ? อันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกัน 
แต่ยังมีในส่วนของปริศนา นาดากับดิวที่เป็นแฝดกัน คือ พวกเธอเป็นแฝดที่หน้าเหมือนกันมากเลยใช่ไหมคะ คือ ไม่มีใครเอะใจเลย ทั้งๆที่นิสัยต่างกัน หรือไม่มีใครรู้ว่านาดามีแฝด คือว่า อีกอย่างคือ นภัทรดูคลั่งนาดามาก ตลอดเวลาที่นาดาหายหน้าไป ดูจากอาการคลั่งที่ไรท์บรรยายออกมาแล้ว อีกอย่างนภัทรบอกออกตามหาและค้นหาทุกวิถีทาง เรารู้สึกว่า คนจนแบบดิว จะจัดการเรื่องให้เงียบหายไปได้ยังไงกัน ถ้ากันหรือนภัทรอยากรู้เรื่องของดิว พวกเขาสามารถจ้างนักสืบได้นะคะ เพราะเป็นคนรวย ถึงเรื่องจะปิดมิดแค่ไหนแต่มันก็ต้องมีคนรู้อยู่ดี จึงเป็นไปไม่ได้ที่นภัทรจะติดต่อนาดาไม่ได้และไม่รู้อะไรเลยทั้งๆที่ออกตามหาและตามเรื่องราวตลอดหลายเดือน
แต่โดยรวมโครงเรื่องก็น่าสนอยู่นะคะ เพราะพระนางได้กันแล้วนี่เนอะและ กันยังรู้แล้วด้วยว่าดิวบริสุทธิ์ ก็คงอยากรู้ว่าจะยังไงต่อ ความลับจะเปิดเมื่อไหร่ 
 
ตัวละคร (14/20)
ในส่วนของตัวละคร เราว่า กัน นี่โอเค ชัดเจนค่ะ แต่สำหรับนภัทร ทำไมรู้สึกว่าเขาจิตอะ ฮ่าๆ  แบบอย่างกะสองบุคลิกเลยอะค่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย มาทำงานเป็นครูได้ยังไง เก็บนิสัยตัวเองเก่งมาก เลวด้วย ฮ่าๆ แต่ในส่วนของดิว เราว่าเธอค่อนข้างเย็นชา เรียบ เงียบ อาจจะเป็นประเภทเฉื่อยๆ ร้ายลึกแต่ไม่ค่อยแสดงออกอะเปล่า คือ นางเอกมันน่าจะวางแผนอะไรมากกว่านี้ มันควรจะมีอะไรมากกว่านี้นะ มันถึงจะสมชื่อ ยัยตัวร้าย แต่จากที่อ่านมา เราเห็นแต่ไหวพริบและความฉลาดในการเอาตัวรอดของเธออย่างเดียว แผนการอะไรต่างๆ อาจจะยังไม่ถึงล่ะมั้งเนอะ
และตอนแรกด้วย นางเอกทำไมดูหัวช้า เราเข้าใจว่าช็อค แต่อยากให้เสริมการแสดงออกทางสีหน้าอย่างที่กล่าวไปแล้วเนอะ
 
การดำเนินเรื่อง (14/20)
เราบอกไปแล้วโดยรวมในส่วนของการบรรยายนะคะว่า ให้บรรยายเพิ่มตรงฉากที่นาดาตกน้ำ เราว่ามันดูเร็วไป และฉากการตายคงจะยิ่งใหญ่มาก อยากให้นางเอกตกใจหรือแสดงอาการมากกว่านั้นหน่อย จากนั้นก็การดำเนินเรื่องในบทต่อๆมา
 ไรท์มีปัญหาในการลำดับประโยคแล้ว เรายังรู้สึกแปลกๆในส่วนของการดำเนินเรื่องบางฉาก คือจะมีตอนที่กานดาโผล่เข้ามาเห็นนภัทรกับดิวอยู่ด้วยกัน ไรท์น่าจะบอกไปด้วยว่าแอบตามมาหรือยังไง เพราะจู่ๆ เหมือนโผล่ขึ้นมาเสียเฉยๆ 
อีกฉากที่ขอยกมาพูดคือฉากที่กันมาหาดิวที่บ้านและเจอพวกน้องๆดิว ซึ่งเรียกดิวว่าน้าดิว กันน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ไม่ใช่เพิ่งเอะใจตอนดิวมาสมัครทำงานแล้วได้ยินตอนดิวและแพตตี้คุยกันเนอะ เราว่ามันน่าจะเสริมการบรรยายได้ 
แต่โดยรวมการดำเนินเรื่องเรารู้สึกงงๆอยู่บ้าง นิดหน่อยนะคะ ถ้าไรท์ลองอ่านทวนดีๆจะพบนะคะ 
 
ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3.5/5)
โครงเรื่องแนวนี้ยังมีให้พบเห็นอยู่บ้างและเราสามารถคาดเดาบางฉากได้อยู่ แต่ขอบอกว่าบรรยายดีและสนุกนะคะ ชอบนายกันค่ะ
 
รวมคะแนน (72.5/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ

ชื่อ :
ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

T
H
E
M
Y
B