SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #12 : Send: LOVE'S TABOO ตกหลุมรักกับดักซาตาน (S)

LOVE'S TABOO ตกหลุมรักกับดักซาตาน

นักวิจารณ์ S

ขอออกตัวก่อนนะคะนี่เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวของเราเท่านั้น ไรต์สามารถเลือกนำไปปรับใช้ในเรื่องที่ไรต์เห็นเป็นสมควร หากเราให้ข้อมูลผิดพลาดต้องขอโทษด้วยค่ะ เราจะคอมเม้นต์ตามความรู้สึกของเราล้วนๆ เลยนะคะ

ชื่อเรื่อง (9/10) มันเข้ากับเนื้อเรื่องได้ดีทีเดียวค่ะ แค่อ่านชื่อก็รู้แล้วว่าจะดาร์ก จะแรง จะร้อน ฮ่าๆ แต่คือเรารู้สึกว่าอ่านแล้วมันทื่อๆ นิดนึง ตรงชื่อไทยอ่ะค่ะ อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ เราลองเติมคำว่า ‘นาย’ ลงไปด้วยเป็น ‘ตกหลุดรักกับดักนายซาตาน’ เรารู้สึกมันฟังดูดีขึ้นนิดนึงอ่ะ คือไม่ต้องเปลี่ยนเป็นชื่อนี้ก็ได้ค่ะเพราะมันก็ไม่ค่อยจะดี ที่จะบอกคือมันฟังดูทื่อๆ เท่านั้นแหละค่ะ แหะๆๆ

การตกแต่งบทความ (3/5) เริ่มที่หน้าหลักนะคะ โอเคดีเลยนะคะที่หยิบเอาพวกคำพูดแบบนั้นมาใส่ เพราะทำให้เข้าใจเนื้อหามากขึ้นค่ะ สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านและเปิดเรื่องมาครั้งแรกก็จะเข้าใจฟีลของเรื่องนี้ดี ธีมก็ให้มากค่ะ คือดาร์กสุดๆ เปิดมามีแต่สีดำๆๆ ฮ่าๆๆ แต่เราว่าให้เครดิตเพลง Heart Attack ด้วยก็ดีนะคะ เพราะเราเอาเนื้อเพลงมาใช้เนอะ

ตอนย่อย โดยเฉพาะบทหนึ่งที่ตัวหนังสือเล็กกว่าบทอื่นหน่อย อ่านมากเหมือนกันค่ะ เราว่าเพราะธีมที่ดำแล้ว ตัวหนังสือก็ออกสีหม่นๆ มันเลยอ่านยากไปหน่อย แต่บทอื่นๆ ปรับตัวหนังสือให้ใหญ่เราเลยพออ่านได้มากขึ้น ถึงยังไงก็อยากแนะนำให้เปลี่ยนธีมอยู่ดีอ่ะค่ะ เพราะสีพื้นหลังก็ดำ ตัวอักษรก็หม่น ค่อนข้างอ่านยาก เราว่าธีมสีดำแต่พื้นหลังขาวก็ให้ความรู้สึกดาร์กพอๆ กันนะคะ

บทบรรยาย (13/20) โดยรวมนะคะถือว่าดีที่เดียว ภาษาอ่านเพลินแต่ขอหยิบยกจุดที่เราอ่านแล้วไม่ค่อยชอบมาให้ดูเนอะ

ที่เห็นปัญหาหลักๆ ที่เราพบของไรต์คือการใช้คำเปลือง และประโยคยาวเกินไปค่ะ บางประโยคสามารถจัดแบ่งเป็นสองสามประโยคได้เลย คำที่ใช้บางคำก็ไม่ค่อยจำเป็น และมีเรื่องใช้คำซ้ำใกล้ๆ กันด้วยค่ะ อันนี้คือเห็นทุกตอนเลย จะเอาตัวอย่างแต่ละตอนมาให้ดูนะคะ รวมถึงคำผิดซึ่งที่เจอทุกตอนเลยคือคำว่า ‘กลับ’ ค่ะ ไรต์พิมพ์ดป็น ‘กับ’ แทบจะทั้งหมดเลยค่ะ ขอพูดเป็นตอนๆ ไปแล้วก็วิจารณ์อย่างละเอียดแค่ตอนแรกๆ นะคะเพราะว่าตอนต่อๆ ไปก็มีเรื่องชี้แนะที่คล้ายๆ กันแล้วเนอะ

บทนำ

ตะโกนร้องร่างสูง > ตกคำว่า เรียก นะคะ

โดยที่ไม่กลัวว่าชีวิตตัวเองจะเป็นยังไง เราอ่านแล้วมันแปลกๆ อ่ะค่ะ คิดว่าบอกไปเลยดีกว่าว่าควรกลัวอะไร แบบ โดยไม่กลัวว่าชีวิจของตัวเองจะเป็นอันตราย อะไรแบบนี้ค่ะ

แตะเบรค คิดว่าควรใช้คำว่า เหยียบ มากกว่าค่ะ เพราะว่าเจ้าตัวรีบร้อนทำโดยไว ไม่น่าจะแค่ ‘แตะ’ เบรคเท่านั้น เพราะมันต้องหนักและออกแรงเยอะ

ปอดภัย > ปลอดภัย

ใบหน้าเขาเธอ > ของเธอ จุดนี้ตอนอ่านเรารู้สึกว่าไรต์ควรบอกค่ะว่านางเอกทำหน้าแบบไหน เพดานถึงได้ยิ้มแบบนั้น เช่น ใบหน้าน่ารักของเธอ แบบอะไรที่ทำให้เขายิ้มอ่ะค่ะ

เขาหันไปมองหน้าร่างบางอีกครั้ง เราอ่านแล้วงงๆ เพราะเราเข้าใจว่าเพดานก็มองหน้าลูกไฟอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องหันไปมองอีกไรงี้ แหะๆ

ตอนที่เพดานโอเคที่จะไปอยู่ที่คอนโดด้วย เราว่ามันแบบ เร็วไปอ่ะ คือควรถามก่อนไหมว่าเฮ้ย ทำไมถึงอยากไปเหรอ บลาๆ ไม่ใช่แบบอยู่ดีๆ ลูกไฟอยากไปก็เออ ไปกัน ฮ่าๆๆ แต่คือเพราะไม่อยากปฏิเสธก็เข้าใจว่าแบบเพดานก็ต้องตอบตกลงอยู่แล้ว แต่อยากให้ไรต์เขียนปฏิกิริยาตอบโต้ของเขาเดี๋ยวนั้นอ่ะค่ะว่าแบบ ตกใจ สงสัยยังไง แต่ท้ายที่สุดก็ตอบตกลงโดยไม่มีข้อแม้

ช่วงสุดท้าย ตามที่เราเข้าใจนะคะที่ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน ก็อยู่บ้านเดียวกันอยู่แล้ว แล้วทำไมลูกไฟถึงได้พูดเหมือนกับว่าดีใจที่จะได้อยู่ด้วยกัน ราวกับทั้งคู่โดนจับแยกกันอยู่ก่อนหน้านี้อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ

บทที่หนึ่ง

มีคำผิดหน่อยเนอะ

นาๆ > นานา

เฟอร์เฟก > เพอร์เฟ็ค

ผ่า > ฝ่า

ฝูง ที่ใช้กับนักข่าวควรเปลี่ยนเป็น กลุ่ม หรือ หมู่ มากกว่าค่ะ เพราะฝูงเหมาะกับการใช้กับสัตว์มากกว่าเนอะ

กับกลับมา > กลับกลับมา คำผิดคำนี้พบเจอบ่อยมากจ้า ลองอ่านทวนดูน้า

ประสาร > ประสาน

ที่ๆ > ที่ที่ เนอะ เพราะว่าคำว่าที่ในที่นี้ไม่ใช่คำเดียวกัน คำนึงเอาไว้ขยายความ อีกคำหมายถึงสถานที่

คาย > คลาย

ตัวเลขเขียนเป็นตัวอักษรดีกว่านะคะ

นอกจากนี้ก็จะมีพวกประโยคยาวเกิน และการใช้คำซ้ำจ้า ตัวอย่างคำซ้ำเช่น โห่ร้องตะโกนร้อง และ จนผิดปกติ...เพราะปกติทั้งคู่

ส่วนประโยคยาวเกินนะคะ ตอนอธิบายใบหน้าของเพดานที่กลับมา เขากับกลับมายืนอยู่ตรงหน้าห้องฉันพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ที่ฉันเดาว่าเขาพึ่งจะลงจากเครื่องบินมาใหม่ๆ กับใบหน้าที่ดูเปลี่ยนไปจากเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักน่าชังคนหนึ่งกับกลายเป็นผู้ชายที่ดูมีเสน่น่าหลงใหล มีคำผิดจาก กับ > กลับ พึ่ง > เพิ่งและ เสน่ > เสน่ห์ นะคะ ประโยคนี้ยาวมากเลยค่ะ แต่มีมากกว่าหนึ่งใจความด้วยกัน ทำให้ตัดแบ่งเป็นสองได้ และตัดคำที่ไม่จำเป็นออกเพื่อคสามกระชับได้ค่ะ ส่วนแรกของประโยคนะคะ สามารถเขียนเป็น เขากลับมายืนอยู่หน้าห้องฉันพร้อมกับกระเป๋าใบโต ซึ่งฉันเดาว่าคงลงจากเครื่องมาใหม่ๆ ตัดคำว่า กลับ ไปคำนึง คำว่า ตรง พึ่งจะลง ก็เปลี่ยนเป็น คงลง และในกรณีนี้เราเห็นว่าคำว่า ซึ่ง เหมาะกว่าคำว่า ที่ นะคะ นอกจากนี้เรายังเปลี่ยนจากคำว่า ใหญ่ เป็น โต เพื่อเลี่ยงการออกเสียงที่คล้องจองกัน จนอ่านแล้วเกิดความรู้สึกแปลกๆ ของคำว่า ใหญ่ กับ ใหม่ ค่ะ ส่วนที่สอง คำว่า กับกลาย ซ้ำนะคะ ถ้าตัดกับว่า กับในตอนแรกออกไป จะทำให้หลายเป็นสองประโยค อ่านง่ายขึ้นค่ะ เริ่มต้นประโยคใหม่ด้วยการบอกว่า ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปเลยก็ได้ค่ะ หากตัดคำที่ไม่จำเป็นออกไปก็เป็น ใบหน้าดูเปลี่ยนไปจากเด็กผู้ชายน่ารักน่าชังคนหนึ่งเป็นผู้ชายที่ดูมีสเน่ห์น่าหลงใหล หากเอามารวมกันแล้วจะได้แบบนี้ค่ะ เขากลับมายืนอยู่หน้าห้องฉันพร้อมกับกระเป๋าใบโต ซึ่งฉันเดาว่าคงลงจากเครื่องมาใหม่ๆ ใบหน้าดูเปลี่ยนไปจากเด็กผู้ชายน่ารักน่าชังคนหนึ่งเป็นผู้ชายที่ดูมีสเน่ห์น่าหลงใหล เป็นสองประโยคเนอะ คิดว่าฟังดูกระชับมากกว่าเดิมนะคะ

ร่างสูงผลักตัวฉันให้ไปติดกับผนังห้องอย่างรุนแรงจนทำให้ฉันชาไปทั้งตัวด้วยความเจ็บปวด ประโยคนี้เราก็อ่านแล้วรู้สึกว่าสามารถทำให้กระชับได้มากขึ้นอีกเหมือนกันค่ะ อย่างรุนแรง เราอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ คิดว่ารุ่นแรงเนี่ย จะพูดแบบ ความรุนแรงเสียมากกว่า หากต้องการจะบอกว่าใช้แรงเยอะในการกระทำ ควรบอกว่า อย่างแรง แค่นี้ก็พอค่ะ กระชับกว่า เจ็บปวด เอาจริงๆ แล้วประโยคนี้ไม่ได้มีปัญหามากนะคะ แต่เราแค่อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ อ่ะ อาจเป็นเพราะมันมีคำขยายอยู่สองที่ด้วยกันเลยทำให้รู้สึกมันยาว ทั้งๆ ที่ประโยคจริงๆ ก็ไม่ได้ยาวมาก บางคำตัดออกได้จ้า อย่างเช่น ให้ไปติดกับผนัง > ให้ติดกับผนัง จนทำให้ฉันชา > จนฉันชา อันนี้ความรู้สึกเราล้วนๆ เลยนะคะ ไม่รู้เป็นที่เราหรือเปล่า ฮ่าๆๆๆ

ข้างลำตัวเชื่องช้าและอย่างใจเย็นพร้อมทั้งดูปฏิกิริยาตอบรับของฉันอย่างพึงพอใจ สะใจและชอบใจ ส่วนนี้ควรมีคำว่า อย่าง มาไว้หน้า เชื่องช้า หากเป็นอย่างนั้นก็ตัดคำว่า อย่าง หน้าใจเย็นออกได้ค่ะ ประโยคนี้มีขยายห้าคำเลยทีเดียวน้า การใช้คำสามคำในช่วงสุดท้ายเปนเทคนิคที่ดีนะคะ แต่ถ้ามีคำขยายอยู่ข้างหน้าแล้ว เราว่ามันไม่เวิร์คสำหรับเรา หรือไม่ก็ตัดเป็นสองประโยคก็จะดีกว่าค่ะ

คราวนี้มาเรื่องการใช้ภาษาของบทนี้นะคะ ตรงที่ไรต์อธิบายเรื่องรถของผู้เข้าแข่ง ที่บอกว่ารถของคนนึงนั้น วิ่งได้เร็วที่สุดในโลก แต่อีกคันก็ วิ่งได้เร็วสุดๆ เรารู้สึกเร็วสุดๆ เทียบกับเร็วที่สุดในโลกมันไม่ค่อยใกล้กันเลย หากมองแบบนี้แล้วคิดว่ารถที่วิ่งเร็วสุดๆ มันกากกว่ารถที่วิ่งได้เร็วที่สุดในโลกตั้งเยอะอ่ะ ฮ่าๆๆ อาจหาคำว่าขยายให้ดูยิ่งใหญ่ขึ้น เช่น ได้รับการยอมรับจากคนทั่วโลกแล้วว่า บลาๆๆ หรือว่าเป็นรถที่ใครบางคนที่ดังๆ ยืนยันแล้วว่าวิ่งเร็วปานแสง ไรงี้อ่า

ตอนแข่งรถก่อนมันเริ่มต้นขึ้น ลัดเดอร์พูดราวกับว่ามันมีเพียงแค่รถสองคันอยู่บนสนามเลยอ่ะค่ะ “ซาตานทั้งสอง” ประมาณนี้ เราว่าควรพูดถึงผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ ด้วยแต่ว่าบอกว่าสองคนนี้เป็นที่น่าจับตามอง อะไรแบบนั้นมากกว่าค่ะ

ตอนแข่งขันนั้นเราว่าไรต์สามารถอธิบายได้มากกว่านี้ค่ะ ว่ารถสองคันวิ่งมายังไง ปาดซ้ายปาดขวากันอะไรก็ว่าไป ตอนนี้แบบรู้สึกโอเค...เร็ว แล้วก็จบเลยือเสมอ ไรงี้ ฮ่าๆๆ พูดเพิ่มเติมอธิบายเยอะขึ้นจะดีมากเลยจ้า

มาที่เพดาน เมื่อลูกไฟเปิดประตูไปเจออ่ะค่ะ เราว่าไรต์บรรยายได้มากกว่านี้ถึงเรื่องปฏิกิริยาของร่างกายอัตโนมัติ เช่นพวกแรงเต้นของหัวใจ เหงื่อไหล ทำนองนี้ค่ะเพราะมันจะทำให้บิ้วด์อารมณ์คนอ่านก่อนที่ลูกไฟจะร้องไห้ออกมาได้มากกว่า

“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วพ่อแม่รู้หรือยัง?” ฉันพ้นคำถามใส่หน้าเขาไม่หยุด เราว่ามันแค่สองคำถามเองอ่ะ บรรยายแบบนี้เลยไม่น่าเหมาะค่ะ อาจเปลี่ยนไปใช้ว่า ฉันพ้นคำถามใส่หน้าเขาทันทีทันใด ไรงี้มากกว่า เพื่อจะคล้องกับที่พระเอกนิ่วหน้าเนอะ

ย่อหน้าที่บอกว่า ร่างสูงผลักฉันให้ไปติดกับผนังห้อง เราว่ามี ‘ของฉัน’ ‘ของเขา’ เยอะไป บางที่ตัดออกก็ได้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเจอคำซ้ำแล้วแปลกๆ

ช่วงสุดท้ายเลย ที่ลูกไฟถามว่าทำไมเพดานถึงต้องมาอยู่ที่นี่ ทำแบบนี้เพื่ออะไร แล้วเพดานตอบว่า “พี่มันน่าขยะแขยง” เราเลยแบ ฮะ? น่าขยะแขยงควรจะทำให้ไม่อยากอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่เพดานจะมาอยู่กับลูกไฟแบบนี้ ก็งงๆ ฮ่าๆๆ

บทที่สอง

ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีวันนี้ วันที่เขาจะย้อนกลับมาทำลายฉัน ตรงนี้เราแอบงงนิดหน่อยเพราะในบทก่อนหน้านี้ลูกไฟได้บอกว่า เขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว ทั้งยังขอร้องอ้อนวอนให้เขาไม่ทิ้งเธอไปไหนด้วย หมายความว่าเธอคงไม่คาดคิดแน่ๆ ว่าเขาจะกลับมา เลยเกิดความไม่สมเหตุสมผลขึ้นค่ะ

บทนี้ก็ยังมีเรื่องการใช้คำเปลืองและประโยคยาวไปอยู่นะคะ ยกตัวอย่างเช่น

ถึงแม้นายจะรู้แล้วว่าฉันคิดยังไงกับนายแต่นายก็ยังมาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันทั้งๆ ที่ขยะแขยงฉันแต่ร่างกายนายกับจับต้องทั้งๆ ที่เกลียดฉันแต่นายกับเป็นฝ่ายเข้าหาตัวฉัน กับ > กลับนะคะ มีคำซ้ำคือ ทั้งๆ ที่ ประโยคนี้ตัดออกมาเป็นหลายประโยคเลยก็ได้ค่ะ เพราะอ่านรวดเดียวแล้วให้ความรู้สึกสะดุดมาก

เราลองเห็นใหม่เป็นแบบนี้ค่ะ นายก็รู้อยู่แล้วว่าฉันรู้สึกยังไงกับนายแต่ก็ยังมาล้อเล่นกับมันอีก ทั้งๆ ที่ขยะแขยงแท้ๆ แต่กลับเป็นฝ่ายเข้าหามาจับเนื้อต้องตัว แบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่

เขาบีบแขนของฉันให้แรงขึ้นจนเกิดมีรอยแดงจากการกระทำของเขา ประโยคนี้ตัด จากกระกระทำของเขา ออกไปได้นะคะ เพราะเป็นอะไรที่คนอ่านก็รู้อยู่แล้ว ใส่เพิ่มมาแล้วอาจทำให้เยิ่นเย้อค่ะ

นอกจากนี้ก็มีประโยคที่อ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ ค่ะ เช่น ภาพความน่ากลัวของเขาปนเปกันเต็มไปหมด คาดว่าน่าจะเป็นเพราะคำนั้นค่ะ

ทำร่างทั้งร่าง ตัดคำว่า ร่าง ที่จุดหนึ่งได้ค่ะ

บทนี้ไรต์ใช้คำว่า ร่างสูง เยอะมาก อาจเปลี่ยนไปใช้สรรพนามอื่นๆ ได้ อย่าง คนตรงหน้า คนใจดำ เป็นต้นค่ะ

เรื่องการใช้ภาษา “แรงเธอเยอะดี” ที่เพดานพูดทำให้เรานึกย้อนกลับไปถึงเมื่อบทนำที่บอกว่าลูกไฟบอบบางและอ่อนแอ ภาพในหัวมันเลยขัดแย้งกันอ่า

เมื่อลูกไฟ เหลือบมองเพดานเล็กน้อย เราว่ามันไม่ค่อยเหมาะนะคะ สถานการณ์แบบนั้นมันเหมือนจ้องหน้าเลยมากกว่าอ่ะ

เรื่องของการบรรยายฉากบนเตียงที่ทั้งคู่เหมือนสู้ๆ กันอยู่ เรายังไม่ค่อยเห็นภาพอ่ะค่ะ ไม่รู้เป็นที่เราหรือเปล่านะ แต่เราไม่เข้าใจว่าสองคนนี้ทำอะไรกันอยู่อ่ะ ต้องอ่านทวนหลายรอบทีเดียว

ที่เพดานหัวเราะ คิกๆ เราว่าคำนี้ไม่ค่อยเหมาะกับผู้ชายเถื่อนๆ อย่างเขาเลยค่ะ น่าจะ หึๆ อะไรแบบนี้มากกว่า

ทั้งนี้ยังมีคำผิดอีกหน่อยนะคะ

แดงกำ > ก่ำ

ไม่ละ > ล่ะ

ประสาท > ประสาต

ไม่เมื่อ > ไม่เหมือน

ต่อจากบทนี้ไป เรื่องที่อยากชี้แนะจะซ้ำๆ เดิมแล้วค่ะ โดยรวมต้องขอชมเชยจริงๆ นะคะว่าภาษานั้นอ่านเพลิน ค่อนข้างสละสลวยและไม่มีความคิดโวยวายอะไรของนางเอกมากเกินไปจนน่ารำคาญค่ะ ยังไงไรต์ลองอ่านทวนเผื่อดูสำนวนที่แปลกหรือคำผิดหน่อยนะคะ นอกนั้นต้องขอปรบมือให้จ้า

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (17/20)

คือมันก็น่าสนใจนะคะ...แต่มันไม่ใช่แบบ เฮ้ย ต้องอ่านต่อวะ เฮ้ย อะไรวะฟะคะอยากรู้สงสัยไปหมด ไรงี้ สำหรับเรานะๆ

เรายังไม่เข้าใจว่าถ้าพ่อแม่รู้แล้วทำไมมันถึงจะร้ายแรงขนาดนั้นล่ะคะ ถึงกับโดนไล่ออกจากบ้านอย่างที่เพดานบอกเลยเหรอ รู้สึกการที่รักน้องมากกว่าเพื่อนก็คงเป็นเรื่องไม่ค่อยถูกนัก แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่คงไม่ได้แบบ โกรธมาก เกลียดลูกสาวไปเลย ยังไงก็น่าจะรักทั้งเพดานและลูกไฟเท่ากันมากกว่า ทั้งลูกไฟก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิด คือทั้งสองคนไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วลูกไฟก็ไม่ได้ล่วงเกินเพดานอะไร ก็แค่มีความรู้สึกรักเท่านั้นเอง

แต่โดนรวมเท่าที่อ่านมาต้องบอกว่าสนุกเลยดีเดียว การตัดตอนลงท้ายบทได้ดีเลยค่ะ ชวนให้คนอ่านคิดและอินมาก

ตัวละคร (16/20)

ต้องบอกว่าตัวละครของไรต์ค่อนข้างชัดเลยค่ะ เช่นเพดานก็ดูเถื่อนๆ สายฟ้าก็ดูกวนๆ คือค่อนข้างชัดเจนเลยทีเดียว แต่ยังมีบ้างจุดบ้างที่เราไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของตัวละครเท่าไหร่ ขอยกตัวอย่างให้ดูนะคะ

ตอนที่สายฟ้าเสนอจะอุ้ม เราไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เขาจะต้องอุ้มด้วยอ่ะกับคนที่ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว แล้วทั้งๆ ที่ตัวเองอาสาเองแท้ๆ แต่กลับบ่นว่า “ก็เลยทำฉันเหนื่อยตามเลย” ซะอย่างนั้น

เหมือนส่าสายฟ้าจะไม่รู้ใช่ไหมคะว่าลูกไฟกับเพดานเป็นพี่น้องกัน เพราะงั้นตอนที่ลูกไฟบอกทำไมถึงไม่ได้ดูตกใจเท่าไหร่เลย ทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทแล้วฝ่ายหญิงก็เป็นคู่แข่งที่รู้จักชื่อเสียงมานานแล้ว น่าจะแบบอุทานอะไรช็อคๆ ออกมาหน่อยอ่ะค่ะ

แล้วตอนที่ลูกไฟดึงออกมาจากบ้านแล้วเห็นเพดาน ทำไมถึงไม่ถามตั้งแต่ตอนนั้นว่าเป็นอะไรกับเพดาน หรือคุยกับเพื่อนเขาเลย อันนี้เราคิดว่ามันแปลกๆ ที่จะช่วยผู้หญิงหนีจากเพื่อนสนิทที่ตัวเองตั้งใจมาหาโดยไม่มีข้อกังขาอ่ะค่ะ

ลูกไฟน่าจะรู้จักสายฟ้ามาตั้งนานแล้วนะคะเพราะเป็นเพื่อนสนิทกับน้องชายตัวเองนี่นา ถ้าเขาเป็นเพื่อนกันก่อนที่เพดานก็หนีไป คิดว่าลูกไฟน่าจะรู้จักนา

ทำไมจู่ๆ ลูกไฟถึงได้เปิดใจคุยกับสายฟ้าถึงเรื่องส่วนตัวทั้งๆ ที่เป็นคนที่ดูไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่แท้ๆ แถมยังเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับน้องชายด้วย ยิ่งให้รู้อะไรแบบนี้ เราว่ามันยิ่อันตรายมากกว่า

ตอนที่เป็น POV ของสายฟ้า เราว่าหมอนั่นบรรยาย บ่น หรือคิดอะไรในใจไม่ค่อยจะเหมือนผู้ชายเท่าไหร่เลย ฮ่าๆๆๆ

ตอนซื้อกางเกงใน เราไม่เข้าใจว่าทำไมลูกไฟไม่เดินลงไปซื้อเองอ่ะ เพราะมันเป็นของที่ไม่น่าจะให้ผู้ชายไปซื้อให้เลยสักนิดด้วย อันนี้ไม่รู้ว่าเราอ่านอะไรข้ามไปหรือดีเทลตกหายที่เราไม่ได้อ่านหรือเปล่านะคะ

เกมราคาที่สายฟ้าอยากเล่น เราคิดว่าเกมมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากขึ้นคร่อมกัน ทำไมลูกไฟถึงยอมเล่นทั้งๆ ที่มันไม่เห็นน่าเล่นเลยสักนิด

อีกอย่างที่ติดใจคือคำพูดของตัวละครที่คล้ายกัน คือของสายฟ้ากับเพดาน ว่า “เรามาเล่นเกมกันไหม” อ่ะค่ะ อาจมีวิธีการชวนพนันกัน อะไรอย่างนี้ที่มันไม่ซ้ำกันเพื่อให้มีความแตกต่างในนิสัยตัวละครค่ะ

การดำเนินเรื่อง (19/20) ต้องเรียกว่าโอเคดีเลยนะคะ น่าชื่นชมค่ะ อ่านแล้วไม่งงว่าแบบ เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นอยู่ พอจะคิดภาพออกได้ค่ะ แต่บางทีการเล่าเรื่องอาจต้องดำเนินเร็วกว่าเดิมนิดนึงค่ะ เพราะบางฉากนั้นไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่แต่ปาไปหนึ่งส่วนสามของบทอะไรแบบนี้ (อันนี้เรามั้วสัดส่วนเพื่อให้เห็นภาพนะคะ ฮ่าๆๆๆ)

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (4/5) ค่อนข้างประทับใจเลยนะคะ เป็นนิยายดาร์กที่เราอ่านแล้วรู้สึกสนุก ทั้งๆ ที่เป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านดาร์กเลย ดีเลยนะคะ

รวมคะแนน (81/100)

 

ชื่อ :
ชื่อเรื่อง/ลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :
 

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r