คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Open the door
หน้าห้อง 123
“ฉันลืมเขาได้ยังไงเนี่ย”ฉันโขกหัวตัวเองครั้งหนึ่งเป็นการเตือนสติ ต้องดูแลเด็กนะ แต่ถ้าฉันดูแลเด็กแล้วคอนเสิร์ตที่ฉันรอมาเนิ่นนานหละ T_T เอาไงดีถ้าประตูเปิดเมื่อไรคือฉันอด รีบหนีตอนนี้เลยดีมั๊ย เด็กแค่คนเดียวกับสามีของเธอนะ ตอนนี้บนหัวของฉันคงมีนางฟ้ารบอยู่กับมารร้ายแหงๆ
แอ๊ด!!!
ฉันยังไม่พร้อมน้า
ปัง!
ต้องปิดไว้ก่อน ฉันเอาหลังดันประตูให้ปิดเอาไว้ ทำไงหละทีนี้ วิ่งหรืออยู่ วิ่งหรืออยู่ วิ่งหรืออยู่
ผละ!!!
“โอ๊ย”ฉันไม่ได้รู้สึกไปเองใช่มั๊ย สภาพฉันตอนนี้คงจะเหมือนคนโดนถีบยังไงยังงั้น ใครมันผลักประตูฟะ ฉันเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูห้อง เขาเป็นผู้ชาย เรือนผมสีนิลยาวประบ่าประดับกับใบหน้าที่หล่อ 360 องศา ส่วนสูงประมาณ 180 หน้าคุ้นๆ แต่ไหนป้าบอกว่ามีเด็กมาอยู่ไง นี่มันโตเป็นควายแล้วชัดๆ
“นี่!”
“นี่!!!”
“หะ...หา”
“จะอยู่ท่านี้อีกนานมั๊ย”คำพูดของเขาทำให้ฉันหันกับมามองตัวเองทันที กรี๊ดดดดดดด ฉันทำท่าอะไรเนี่ย ถ้ามีคนเดินผ่านมาคงคิดว่าฉันเพิ่งโดนเขาตบกระเด็นชิดฝาแหง ฉันรีบลุกขึ้นพร้อมกับปัดเสื้อนักเรียนที่ยังไม่ได้เปลี่ยนให้กลับมาอยู่ในสภาพเดิม
“แฟนคลับสินะ”
“หะ”เขาพูดว่าแฟนคลับงั้นหรอ คิดว่าตัวเองเป็น super star รึงายยย ถึงจะหล่อก็เถอะ
“ต้องการอะไร”
“หะ”
“เสื้อผ้า นาฬิกา เข็มขัด หมวกเลือกเอา”
“หะ”
“เธอพูดเป็นอยู่คำเดียวหรือไง”
“แล้วทำไมฉันจะต้องเอาของของนายด้วย”
“แลกกับที่อยู่”
“หะ”
“โธ่เว้ย!!! หยุดพูดคำว่า ‘หะ’ แล้วต้องการอะไรบอกมา”เสียงของเขาดูจะระงับความโกรธถึงขีดสุด แต่ทำไงได้ ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดนี่นา ช่างเถอะในเมื่อเขาถามมาฉันก็มีหน้าที่ตอบ
“เด็ก”
“หะ”ดูเหมือนเขาจะตกใจนิดๆแต่ฉันหวังว่าเขาคงไม่ใช่หลานชายของป้าแน่นอน ป้าบอกว่าเป็นเด็กหนิ
“เด็ก เอาอีกรอบมั๊ย ดะ....”
ฟุบ!
ปัง!!!
กรี๊ดดดดดดดดดด ไอ้บ้าหน้าหล่อมันลักพาตัวฉ้านนนนนนนน ฉันรู้ว่าฉันสวยปล่อยฉันไปเถอะTT_TT(หลงตัวเองชะมัด)
“อ่อย อั๊น อะ ไอ อ้า”ฉันพยายามพูดให้เป็นภาษาคน แต่โดนอามือปิดปากนี่ดิ แถมมือยังโดนรวบไว้อีกง่า TT_TTและตอนนี้เขาก็กำลังเลื่อนใบหน้าหล่อละลายเขามาใกล้ฉันมากขึ้น กรี๊ดดดดดดดด โครตหล่ออออออออ >.,< (ชอบสินะ-_-)
“เธอรู้ได้ยังไง”คำถามอย่างนี้ ต้องเป็นฆาตกรแน่เลย เด็กคนนั้นอาจโดนฆ่าหมกศพไปแล้วและฉันก็จะเป็นเหยื่อรายต่อไป กรี๊ดดดดด
“อ่อย อั๊นนนนน”
“หยุด!!!”คำพูดของเขาเป็นเหมือนคำตัดสินที่เด็ดขาด ทำให้ฉันที่กำลังโหวกเหวกโวยวายอยู่ถึงกับหยุดแต่โดยดี
“.....”
“เธอจะเอาอะไรในห้องนี้เอาไปได้เลย ยกเว้นเด็ก และห้ามบอกที่อยู่ของฉันด้วย”เขาพูดจบพร้อมกับเอามือที่นุ่มยิ่งกว่าผู้หญิงออกจากการปิดปากและแขนของฉัน พร้อมเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเงียบๆแต่ใบหน้ากับเต็มไปด้วยความเครียด
‘แค่เด็กเนี่ยนะ’ฉันคิดอยู่ในใจพร้อมกับมองห้องที่คุ้นตาเพราะฉันเคยมาห้องนี้บ่อยมากแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้ แต่ห้องถูกเปลี่ยนแปลงไปนิดหน่อยแค่สไตน์ที่เรียบง่ายกว่าเดิมเท่านั้น
“ในนี้ไม่เห็นมีอะไรที่ฉันต้องการหนิ”ฉันพูดพร้อมกับดูปฏิกิริยาของเขา
“......”
“ฉันมาดูแลเด็กนะ”คำพูดของฉันทำให้เขาอึ้งไปชั่วขณะ เด็กคนนั้นคงไม่อยู่แล้วสินะ นายเป็นฆาตกรหน้าหล่อช้ายม้ายยยยยยย ตอนนี้ป้าคงสาปแช่งฉันอยู่แน่ๆเลยอะ
“ฉันดูแลเองได้”คำพูดที่แข็งกร้าวของเขาทำให้ฉันโล่งอกในทันที ฉันจะได้ไปเจอสามีของฉันซักที รอก่อนนะจ๊ะ>///<
“งั้นนายก็ดูแลเขาให้ดีๆแล้วกัน^^”
เพล้ง!
เสียงที่ดังมาจากห้องครัวทำให้ฉันกับเขาหันไปมองพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย ในนี้มีแค่ฉันกับเขาไม่ใช่หรอ หรือว่าผีเด็ก กรี๊ดดดดดดดดดดดด
“เป็นอะไรรึเปล่า”เสียงของเขาดูสั่นๆ นั่นมันเด็กนี่นา เขาไม่ใช่ฆาตกร เขาคือเทพบุตร>/////<
เขาเก็บเศษแก้วที่กระจายเกลื่อนกลาดออกจากบริเวณที่เด็กอยู่อย่างรีบร้อน ส่วนฉันยืนมอง แล้วจะให้ฉันทำอารายย
“โอ๊ะ! ผมหยิบแก้วไม่ถึง”เด็กน้อยพูดพร้อมกับมองตู้วางแก้วที่สูงประมาณเอวฉันอย่างสำนึกผิด
“ทำไมไม่บอกพี่หละครับ หึ”เมื่อเขาตรวจสอบดูแล้วว่าเด็กไม่เป็นอะไรมากเขาจึงพูดอย่างโล่งอก
“แล้วนั่นใครหรอครับ”
“ฉันO-O”ฉันชี้ที่ตัวเอง แล้วฉันจะตอบยังไงดีเนี่ย
“เพื่อนพี่เองหนะ”คำตอบของเขาทำให้ฉันอึ้งไปนิดๆ เขารับฉันเป็นเพื่อนตั้งแต่ตอนไหนกัน เมื่อกี้ยังทำท่าอยากให้ฉันออกไปจะตาย
“พี่สาวครับไปเล่นกับผมนะ”
“หะ”ฉันอยากจะบ้าตาย ไปเล่นเนี่ยนะ ถึงฉันจะชอบเด็กก็เถอะ แต่คอนเสิร์ต คอนเสิร์ต แล้วฉันจะได้ไปมั๊ยเนี่ย และตอนนี้ฉันก็ถูกจูงมาที่ห้องนั่งเล่น ส่วนเขาก็เข้าไปในห้องนอน แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเกมที่ฉันต้องเล่นคือหมากล้อม ไอ้เด็กอัจฉริยะ-_-
“ฉันวางตรงไหนก็โดนกินหมดเลย”ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ”เด็กน้อยเอามือทั้งสองข้างเท้าคางมองฉันด้วยหน้าตาน่ารักโครตๆ>/////<
“ฉันอยากไปดูคอนเสิร์ตนี่นา”
“คอนเสิร์ต พี่เดวิลก็ไป”คำพูดนั้นทำให้ฉันหันไปมองด้วยความตกใจ
“เดวิล!”
“อือหึ โอ๊ะ! พี่เดวิลคับ ถึงเวลาแล้ว พวกเราไปคอนเสิร์ตกันเถอะ”ฉันหันหลังกลับไปมอง ทำไมตอนแรกฉันคิดไม่ออกนะว่าคือเขา สามีในอนาคตของฉันมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วนะ แสดงว่าตอนนี้ฉันได้อยู่ในห้องของ Super star หรอเนี่ยยยยยย
จะอัพไปเรื่อยๆ ฝากติดตามกันด้วยนะ
ความคิดเห็น