คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : {Ficlet} Children's Day~ (KaiLu)
วันนี้วันเด็ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
รู้หรอกว่าอายุเกินแล้ว
แต่ว่านะ...
มีแฟนเด็กอะ
ก็ต้องพาแฟนเด็กไปเที่ยว!!!
.
.
.
.
.
“ จงอิน วันนี้เราไปเที่ยววันเด็กกันนะ ”
มันไม่ใช่ประโยคคำถามแต่มันคือประโยคบอกเล่า พัดมาเข้าหูแล้วพัดออกไปไม่ได้ ปฏิเสธไปหรอ... ไม่มีทาง เดี๋ยวได้เกิดความร้าวฉานในความสัมพันธ์แน่นอน ประโยคก่อนหน้านี้ได้ส่งผลถึงการดำรงอยู่ในปัจจุบัน แน่นอน... ตอนนี้จงอินกำลังยืนอยู่หน้าสวนสนุกขนาดใหญ่ของประเทศ สวนสนุกที่ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์และชักชวนให้ทั้งคนในและนอกประเทศมาเที่ยวกัน
ถ้าหากพูดถึงสวนสนุก แน่นอนว่าทุกคนก็จะต้องนึกถึงเครื่องเล่นต่างๆนานา ทั้งที่มุ้งมิ้งจนอดอมยิ้มไม่ได้ ไปจนถึงไอ้ที่หวาดเสียวชวนเอาอาหารเก่าที่กินเข้าไปออกมาด้านนอก แต่สำหรับจงอินแล้ว... ถ้าพูดถึงสวนสนุกก็ต้องนึกถึงคน! คนเยอะแยะมากมาย เบียดเสียดแน่นเอียดซะจนความสนุกหายไปจนหมด
แค่วันปกติก็คนเยอะซะขนาดนั้น
แล้วนี่คือวันเด็ก...
วันเด็ก = วันของเด็กๆ!!
“ จงอินน่ารักจัง คิคิ”
“ ลู่หาน...”
“ อ๊ะ! เรียกพี่ว่าอะไรนะ ?”
“ พี่ลู่หานครับ...” ร่างบางส่งยิ้มหวานเมื่อคนตัวสูงตรงหน้าเรียกตนเองว่าพี่ ปกติเวลาอยู่ด้วยกันจงอินไม่ได้เรียกลู่หานว่าพี่ ไม่ใช่เพราะไม่เคารพ แต่เพราะคนเราเป็นแฟนกัน เรื่องของสถานะแบบนั้นก็ไม่ต้องสนใจก็ได้ แต่วันนี้ลู่หานขอไว้ อยากทำตัวเป็นพี่ พาน้องจงอินมาเที่ยว แล้วไอ้ที่ชมว่าน่ารักนี่ไม่ใช่อะไรที่ไหน ก็ไอ้ที่คาดผมเขากวางบนหัวนี่แหละ
“ คุ้มทุนอะ >< ” ว่าแล้วคนทำตัวเป็นป๋ากระเป๋าหนักก็ยิ้มกว้างส่งมาให้ ชอบอกชอบใจแถมยังกระโดดดุ๊กดิ๊กมุ้งมิ้งซะยิ่งกว่าคนใส่ซะอีก จนอินอดไม่ได้ที่จะเอาออกมา หมายจะใส่ให้กับร่างบางตรงหน้า แต่ใบหน้าหวานก็คว่ำลงพร้อมทั้งทำท่าจะงอน สุดท้ายก็เลยได้แต่ชะงักมือเอาไว้
จะยอมเป็นกวางน้อยของลู่หานวันนึงก็แล้วกัน!
ร่างสูงได้แต่ยืนมองคนรักที่กำลังยิ้มร่าหัวเราะชอบใจเมื่อได้ตุ๊กตากวางตัวใหญ่มาไว้ในอ้อมกอด หลังจากโดนลู่หานบังคับให้เล่นเกมปาเป้าเพราะอยากได้ตุ๊กตากวาง เขาปามันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะได้มันมา ถ้าพูดกันตามตรงแล้วซื้อเอาอาจจะถูกกว่า แต่ก็นั่นแหละ...
มีป๋าลู่หานมาด้วย
ไม่ต้องแคร์เรื่องเงินทอง...
จงอินได้แต่เดินตามคนที่พามาด้วย ในมือถือตุ๊กตากวางที่ถูกละความสนใจเมื่อเห็นเครื่องเล่นมากมายที่อยู่ตรงหน้า ดวงตากลมเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นกับทุกสิ่งรอบตัว แม้ว่าจะมีเด็กๆมากมายที่กำลังส่งเสียงดังลั่น แต่ถึงอย่างนั้นลู่หานก็มีความสุขมาก จงอินลืมรำคาญผู้คนมากมายไปชั่วขณะ เพราะคนรักของเขามีความสุขมาก ลู่หานกำลังยิ้มกว้างและเขาเองก็กำลังยิ้มกว้างอยู่เช่นกัน
“ จงอิน ดูนั่นสิ่ๆๆ... ม้าหมุนแหละ ขึ้นกันเถอะๆๆ” อะไรคือการจับชายเสื้อของจงอินเขย่าไปมาด้วยความตื่นเต้น
“ ว้าว ลานสเก็ต!!” อะไรคือการทำตาใส่แจ๋วแล้วพยายามรั้งให้จงอินเดินตามเข้าไปใกล้ๆลานสเก็ต
“ จงอิน~ อยากขึ้นรถไฟจังเลย” อะไรคือการเอามือมาประสานอยู่กลางอก ส่งสายตาวิ๊งๆมาให้จงอิน
“ ไอศกรีมๆๆๆ จงอินไปกินกันเถอะ” อะไรคือการกระโดดโลดเต้นเมื่อเห็นร้านขายไอศกรีมสีสันสดใส ยิ้มกว้างจนรอยตีนกาขึ้น(??)
“ คุณโปโรโระๆ ถ่ายรูปกันหน่อยครับ... จงอินถ่ายรูปให้หน่อยๆ อ๋า... คุณโปโรโระน่ารักจังเลย~” อะไรคือการโยนมือถือของตัวเองมาให้กับจงอิน แล้ววิ่งร่าเข้าไปกอดเอวคุณโปโรโระตัวใหญ่พร้อมทั้งยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
เดี๋ยวนะ...
ถ้าจำไม่ผิดลู่หานจะพาจงอินมาเที่ยววันเด็ก
ให้เรียกว่าพี่ลู่หานด้วย
แล้วทำไมเขาถึงต้องเดิมตาม
แล้วก็คอยตามใจพี่ลู่หาน
เหมือนผู้ใหญ่พาเด็กมาเที่ยวแบบนี้ล่ะ!?
เอาเถอะ...
แฟน(ใจ)เด็กมีความสุขก็พอแล้ว ^^”
::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::~::
อยากแต่งมันทุกเทศกาลเลยอ่า 555
วันเด็กเอาแค่แบบว่าเบาๆ เล็กๆ สั้นๆ ธรรมดาๆ พอเนอะ
สรุปแล้วใครกันแน่ที่มีแฟนเด็ก
พี่ลู่หาน หรือว่าน้องไค คิ____คิ
เค้าอยากไปเที่ยว อยากได้ของขวัญ อยากไปดูเครื่องบิน
แต่เลยอายุมาได้ซักพักและ 55555 #ปลงซะ
:-Daisy ✿
ความคิดเห็น