ตอนที่ 7 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
“เอ่าชนนนนนนน”เสียงลู่หานเปลี่ยนไปเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์สีสวยที่เจ้าตัวถือ ส่วนผมกับฮุนและชิงก็ไม่ต่างกัน
“โอ๊ยย ไปตายอดตายอยากกันมาจากไหนห้ะ พวกแกเนี้ย”เจ๊ฮีชอลที่เดินเข้ามาในส่วนของมุมร้านด้านในที่พวกผมนั่งอยู่ก่อนที่จะสั่งเด็กเสิร์ฟชงเหล้าให้พวกผมอีก
“นานๆทีอ่ะเจ๊”ผมตอบก่อนที่จะรับแก้วจากพนักงานสาวที่ส่งมาให้ อิลู่ที่เห็นพนักงานสวยจึงทำการหยอด แน่นอน โดนเมียตบ….
“อืมมมมม ง่วงอ่ะ”อิฮุนที่นั่งข้าง ๆ ผมเริ่มออกอาการทันทีที่กินไปแค่ไม่กี่แก้ว ผมมองมันก่อนที่จะลูบหน้ามันที่ตอนนี้แดงจัดเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“เจ๊มีห้องป่ะ”ผมถามเจ๊ฮีชอลที่นั่งไคว้ห้างจิบเหล้าแล้วคุยกะอี้ชิงอย่างสนุกสนาน
“นี่พวกแกกินกันเองหรอกเหรอเนี้ย”เจ๊ทำท่าตกใจก่อนที่จะเอามือกุมอก ส่วนอิชิงก็ขำก่อนที่จะบอกเจ๊ว่าไม่ใช่
“แล้วไปๆ ไปๆๆเดี๋ยวพาไปห้อง”เจ๊ฮีชอลว่าแล้วลุกขึ้นเดินนำผมไป ผมหิ้วปีกอิฮุนไป ดีหน่อยที่มันตัวเบาแต่มันสูงนี้สิ เกะกะไปทั่ว
“ขอโทษๆครับๆ”ผมเอ่ยขอโทษหลังจากที่มืออิฮุนมันไปตบเข้าที่หัวของลูกค้าเจ๊พอดี รายนั้นเหมือนจะหาเรื่องแต่พอเห็นเซฮุนทันเมาก็ไม่เอาเรื่อง
ผมเดินตามเจ๊มาเรื่อยๆก็เดินมาในส่วนของชั้นบนด้านในสุด ซึ่งเป็นที่พักส่วนตัวของเจ๊
“เอ้าค่อยๆวางนะ”เจ๊เข้ามาช่วยประคองอิฮุนให้นอนลงบนเตียงในห้องเจ๊
“ปล่อยมันไว้งี้แหละ เดี๋ยวให้คนขึ้นมาดูเป็นพักๆ ไว้ใจได้”เจ๊ว่าแล้วตบบ่าผมก่อนที่จะเดินนำกลับไปที่โต๊ะเช่นเดิม
พลั่ก!!
“อ๊ะ ขอโทษครับๆ”ผมว่าก่อนที่จะรีบมองอีกฝ่ายที่ผมเดินชน ผมช้อนตามองอีกฝ่ายแต่ก็ต้องตกใจแบบสุดขีด นี่มันอะไรกันผมเมาจนเห็นน้องชานเลยเหรอเนี่ย!!!
ผมขยี้ตาแล้วมองอีกรอบ น้องชานก็มองผมเช่นกัน ย๊าาา เมาจนตาลายแล้วสินะ…
“พี่มาทำอะไรที่นี้”น้องชานถามผม คือผมควรถามน้องมากกว่านะ!
“ชานยอลจริงๆเหรอ นึกว่าเมาจนตาลายแล้วซะอีก”แทบจะหายเมาทันทีหลังจากที่น้องชานทักผม
“ผมสิคิดว่าใคร”อ่า น้ำเสียงแบบนี้ อย่างกับผมจะโดนแดรกหัวซะงั้น
“ก็ตกใจ เห็นเราบอกจะไปหาอะไรอร่อยๆกินนี้”ผมตอบไปตามความจริง ใครจะคิดว่าจะเจอกันในร้านเหล่าล่ะ
“ผมไม่อยากไปคนเดียว อีกอย่างเพื่อนของเพื่อนผมมันแนะนำมาว่าร้านนี้ดี”
“แน่นอนจ้ะพ่อหนุ่ม ร้านของเจ๊ดีแน่นอน มีโต๊ะนั่งยังเอ่ย”ผมกำลังจะอ้าปากพูดก็โดนเจ๊แย่งซะก่อน เกิดเป็นผมนี่มันเหนื่อยจริงๆ!
“มีแล้วครับ”น้องชานยิ้มให้เจ๊ฮีก่อนที่จะยิ้มเย็นๆให้ผม อ่า รู้สึกถึงความหายนะจังครับ
“เอ้าชนนนนน แหมอิแบคไม่บอกนะว่าจะพาน้องชานมาด้วย”แหมอิลู่มึงชนอีกแล้วนะ ไม่พอปากดีหาเรื่องให้กูอี๊กกก
“บังเอิญเจ…”
“ตอแหลลล โลกนี้ไม่คำว่ายังเอิญจ้ะ น้องชานอีกแบคชวนถูกมะ”เอิ่มอี้ชิง อิชิง อิบ้า กูพูดจริง เชื่อกูซี่!
“ครับพี่แบคชวน ที่จริงผมไม่อยากแต่ก็ตื้ออยู่ได้”อีกตื้ออยู่ได้นี้ ตื้อเต็มๆหูผมเลยครับ เข้าใจว่าจะเน้นนะ แต่แบบหูพี่นะหนู ฮ่อยย
“อู้วว แล้วบอกบังเอิญ อิแบ้กกก นี่2016แล้วนะ กูไม่เชื่อหร๊อกกก”พอเถาะเพิ้ล กูตะเตือนใจมามากพอแล้น
ตั้งแต่น้องชานเดินตามผมกะเจ๊มาที่พอนั่งปุ้บอิสองตัวผัวเมียก็หาเรื่องคุยกะน้องทันที ไม่พอ น้องชานยังหาเรื่องแซะที่ผมไม่ไปกินของอร่อยที่ว่านั้นอีก แค้นฝั่งหุ่นพี่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ฮ่อล
แต่ก็พีคที่อิสองตัวผัวเมียนึกว่าน้องชานพูดเลย แม่งก็หาเรื่องชงให้น้องชานหาเรื่องแซะผมทุกรอบ โอ๊ยยยย ยังดีที่เจ๊ไม่รวมวงด้วย แค่ฟังพวกมันแล้วขำตาม สักพักก็ไปดูลูกค้าต่อ ส่วนถ้าอิฮุนอยู่มันก็คงห้ามพี่มัน ผมคิดงั้นนะ
“เอ่อว่าแต่พี่ฮุนไม่มาเหรอครับเฮียลู่”เปลี่ยนจากเฮียเป็นเฮี้ยจะดีมาก อธิบายก่อน ที่น้องชานเรียกอิลู่ว่าเฮียเนี่ย เนื่องจากมันอยากให้ดูว่าสนิทกันมานานเลยให้เรียกเฮีย
“มาๆ อิแบคเพิ่งพาไปนอน น้องเฮียมันคออ่อน อีกอย่างเมาแล้วงอแง”น้องชานพยักหน้าก่อนที่จะหันมามองผม ชิบหายล่ะ สงสัยจะมองนานไปน้องเลยหันมามอง
“มองอะไร”น้องชานเอ่ยด้วยเสียงที่เริ่มเปลี่ยนไปเพราะดื่มหนัก หน้าที่เริ่มแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เช่นเดียวกันกับลู่หาน
“เปล๊าา”ตอบเสร็จผมก็หยิบแก้มขึ้นมาก่อนที่จะดื่ม แต่ยังไม่ทันจะเข้าปากก็โดนแย่งซะงั้น ทำให้เหล้าหกรดเสื้อผมไปครึ่งแก้ว พอหันไปมองต้นเหตุก็ไม่มีท่าทีอะไรนอกจากดื่มจนหมดแก้วแล้วส่งให้พนักงานชง
“น้องชาน ทำแบบนี้พี่เปียกนะครับ!”ผมว่าก่อนที่จะหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ด กลิ่นของแอลกอฮอล์อบอวลไปทั่วคอเสื้อผม วันนี้มันวันอะไรเนี้ยย
“เลิกเรียกน้องชานซักที”น้องชานว่าก่อนที่จะว่างมืออีกข้างไว้ที่เบาะพิงส่วนอีกข้างก็ยกแก้วชึ้นดื่ม
“นายก็เลิกดื่มแก้วหนึ่งรวดเดียวหมดซักที”ผมว่าก่อนที่จะแย่งแก้วของผมกลับมา
“หึ งั้นแลกกัน”อีกคนว่าก่อนที่จะยิ้มมุมปาก
ผมมองอย่างงุนงงว่าน้องชาน… เอ่อ ชานยอลยิ้มทำไม นั้นสิ! ยิ้มทำไม
ก็อยากจะถามนะครับ แต่ตอนนี้ขี้เกียจพูด ปากกับตัวมันหนักไปหมด เฮ้อ
หลังจากนั้นไม่นานพวกผมก็แยกย้ายกลับบ้านโดยที่ไม่ลืมไปรับเซฮุนที่หลับเป็นตายอยู่ ส่วนสถาพผมเองก็ไม่ค่อยต่างกับฮุนซักเท่าไหร่ ก็นะครับไม่ใช่สายแข็งแบบชานยอลและอิตัวผัวเมีย...ดังนั้นเลยร่วงก่อนคนอื่น
“พี่….พี่แบค…”ผมที่นอนอยู่บนที่นอนรู้สึกถึงแรกสะกิดที่ที่หัวไหล่พร้อมกับเสียงที่คุ้นหู….ชานยอล..
“เฮ้ยพี่”ชานยอลยังคงเรียกผมอยู่ ผมอยากลืมตาใจจะขาดแต่เปลือกตากลับรู้สึกหนักจนลืมไม่ขึ้น
แรงที่เตียงฮ่วบลงพร้อมกับเสียงน้ำไหลเบาๆ ไม่นานนักก็มีความรู้สึกชื้น ๆ ที่ผ่านหน้าผมไปทั่วหน้าก่อนที่จะไหลลงซอกคอ
ผมนอนนิ่งๆสักพักก็รู้สึกมีแรงขึ้นมานิดหน่อยก่อนที่จะลืมตามองไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง
ชานยอลไม่อยู่แล้ว นั่นคือสิ่งที่หัวผมคิดอยู่ในตอนนี้ สงสัยเมื่อกี้จะเป็นอิลู่ก็ได้ ผมคงอยู่บ้านมัน…..
หรือเปล่า!!!!
ผมตาเบิกโพลงเมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องด้วยความตกใจสุดขีด นี้มันไม่ใช่ห้องผม ห้องไอ้ลู่ คอนโดอี้ชิง ไม่ใช่ ไม่ใช่!!!!!
“ตื่นแล้วเหรอ…”จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นที่หน้าห้อง ผมมองตามก่อนที่จะตะโกนลั่นห้อง
“ชานยอลลลลล!!!!!!!"
_______________
กรี๊ดด หายไปนานเลยค่ะ ขอโทษน้าาา .โค้ง พอดีเราติดไปนู่นไปนี้เลยไม่ค่อยมีเวลาคิดเวลาต่อซักเท่าไหร่ ขอโทษที่ทำให้รอจริงๆนะคะ งื้อออ ㅠㅠ
ปล.ตอนต่อไหนมีลุ้น….แฮร่(?)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

12 ความคิดเห็น
-
#10 Disney_CB (จากตอนที่ 7)วันที่ 11 พฤษภาคม 2559 / 01:17รอค่าาาาา#100
-
#9 june2546 (จากตอนที่ 7)วันที่ 11 พฤษภาคม 2559 / 00:16รอนะคะ เซฮุนเมาเป็นไรไหม แบคไม่ซิงแล้วกรอ#90