90 Days อันตราย ชีวิตที่เหลืออยู่...

แนะนำตัวละครค่า~

ยูนิต : 

เด็กสาวที่พึ่งรู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตเหลืออยู่อีก 90 วัน ยูนิตได้รับตรวจวินิจฉัยพบว่าป่วยเป็น “ มะเร็งสมองระยะสุดท้าย ” ยูนิตเป็นเพียงเด็ก ม.6 ธรรมดาๆที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเรียนแพทยศาสตร์ เธอกำลังอยู่ในช่วงเตรียมสอบอย่างหนักในโค้งสุดท้ายก่อนสอบ ยูนิตมีความหวังจะทำให้ครอบครัวได้ภูมิใจและมารวมตัวในวันรับปริญญาของเธอในวันที่ประสบความสำเร็จ…

ครอบครัวยูนิต : 

คุณพ่อ : พ่อของยูนิตเป็นเพียงพนักงานบริษัทเอกชนธรรมดาๆ บ้างานมากจนไม่มีเวลาให้ครอบครัวมักจะระบายอารมณ์กับคนในครอบครัว 

คุณแม่ : แม่เป็นคนที่งานหนักมากทั้งขายกับข้าวที่ตลาดเช้า เป็นแม่บ้านประจำและรับจ้างทั่วไป แม่เป็นคนที่มีความอบอุ่นและคอยให้กำลังใจยูนิตเสมอ

ยายทวด : กำลังใจในการเรียนเสมอมาของยูนิต ยายทวดของเธอพิการทางขาไม่สามารถเดินได้เธอหวังว่าการเรียนแพทยศาสตร์จะสามารถช่วยยายทวดได้ 

<<  ยูนิตเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว และเป็นหลานคนเดียวของครอบครัว >>

อิน : 

รุ่นพี่วิศวะ พี่ข้างบ้าน ( เพื่อนบ้าน ) ของยูนิตเขามักจะเป็นห่วงเป็นใยยูนิตเสมอแม้ว่าเขาจะทำได้แค่เพียงฐานะพี่ชายคนนึงเท่านั้น อินแอบชอบยูนิตตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กเล็กๆ ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน มักจะมาอยู่ที่บ้านของยูนิตบ่อยๆเพราะพ่อแม่ของเขาต้องไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ เขาเหมือนเป็นลูกชายคนนึงครอบครัวยูนิตและยูนิตก็นับถือเขาเป็นเหมือน ‘พี่ชาย’

เรื่องย่อ

ยูนิต เด็กนักเรียน ม.ปลาย ธรรมดาๆทั่วไปคนนึง เธอไม่โดดเด่นทั้งในด้านการเรียนและกิจกรรม เธอเป็นเพียงบุคคลที่ไม่มีตัวตนในโรงเรียนเท่านั้น มักจะอยู่กับเพื่อนในกลุ่มไม่ใหญ่มากสามารถอยู่กับทุกคนได้ เธอใช้ชีวิตเหมือนเด็ก ม.ปลายทั่วไป ทั้งเรียนในโรงเรียนตามคาบเรียน หมดวันเรียนพิเศษต่อเพื่อทบทวนเนื้อหาก่อนเข้ามหาวิทยาลัย…

เมื่อใกล้ถึงวันสอบเข้ามหาวิทยาลัยเธอพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองมีอะไรที่เปลี่ยนไป เธอไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าเธอกำลังป่วยหนัก เพราะการใช้ชีวิตที่กดดันและเคร่งเครียดตลอดมา เธอคิดว่ามันเป็นเพียงอาการของนักเรียนทั่วไปที่เรียนมากกว่า 10 ชั่วโมง นอนวันละ 5- 6 ชั่วโมงเท่านั้น จนกระทั่งเธอถูกวินิจฉัยจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญว่าเธอป่วยเป็น “ มะเร็งสมองระยะสุดท้าย ” และสามารถอยู่ได้อีกเพียง 90 วัน…

เรื่องราวของยูนิตจะเป็นอย่างไรนั้น…อย่าลืมติดตามได้ ในเรื่อง “ 90 Days อันตราย ชีวิตที่เหลืออยู่... ”

ไรท์ขอฝากเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดด้วยนะคะ เรื่องนี้ไรท์อยากจะสร้างขึ้นมาเพื่อให้เห็นถึงคุณค่าของเวลาและคุณค่าของชีวิตที่เหลืออยู่ และการเลือกเด็ก ม.6 ที่กำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นสิ่งที่ค่อนข้างจะบีบใจหลายๆคนก็จริง แต่ว่า “การใช้เวลาในช่วงที่มีชีวิตอยู่ในสิ่งที่อยากทำและยังเป็นเป้าหมายในชีวิต” อีก มันทำให้เราได้รู้ว่าการมีชีวิตอยู่มันมีค่าแค่ไหน ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำทุกอย่างที่อยากทำได้ แต่อย่างน้อยเราก็ยังสามารถเริ่มต้นมันได้ถึงแม้วันนี้จะสายไปสักหน่อย…

และที่สำคัญไรท์อยากจะบอกว่า ในสายตาของผู้ปกครองที่มองว่าการเรียนมันไม่เหนื่อยเท่าการทำงาน มักจะดุด่าหรือต่อว่าเด็กๆเพราะปัญหาที่ทำงานหรือไม่มีที่ระบายอารมณ์ อย่าทำอย่างนั้นเลยนะคะ ทุกคนเหนื่อยในหน้าที่ของตนเอง กดดันในหน้าที่มากพอแล้ว ยิ้มให้กันบ้างในวันที่เหนื่อย…และที่สำคัญอย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยนะคะ…

ปล.1

อ่านแล้วอย่าลืมกดให้กำลังใจและคอมเมนท์กันด้วยนะคะอยากอ่านมากๆ (แบบม๊ากกๆๆ)