คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : One Way...(1.EunSiHae)
[SF] EunSiHae – One Way ..(1)
‘…..ฮยอกรักทงเฮ....’
เสียงของคนรักของผมที่ยังดังก้องอยู่ในใจ....ประโยคนี้จะดังขึ้นมาทุกครั้งที่ผมคิดถึงเขา และทุกครั้งที่ผมเจอเขา ผมจะรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ตรงนี้...ในอกข้างซ้ายของผม...
......
..
.
“คุณชายคะ กลับดึกอีกแล้วนะคะ... จะรับนมร้อนมั้ยคะ?” เสียงหวานจากหนึ่งในหัวหน้าคนรับใช้ของ ทงเฮ หรือ คุณชายเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ สาวใช้เอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เห็นว่าคุณชายของเธอกลับมาเหนื่อยๆ
“ไม่ ฉันจะขึ้นไปนอนเลย”
“แต่คุณชายดูเหนื่อยๆนะคะ หรือว่าจะนวดมั้ยคะ เดี๋ยวดิฉันจะจัดเตรียมของนวดให้”
“ชั้นบอกว่าจะนอน ยุนอา เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง!”
“ขะ..ขอโทษค่ะ..... “
ใช่สิ ฉันมันก็เป็นได้แค่คนใช้ คงจะไม่น่าสนใจเท่าไอพวกเต้นกินรำกิน หึ
ทงเฮมองสาวใช้ของตนด้วยท่าทางและสายตาที่นิ่งจนใครก็เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้เขาเหนื่อยมามากพอแล้ว เลยไม่อยากจะด่าหรือว่าใครอีกแล้ว เลยแค่มองหน้าเฉยๆก็เป็นได้
ในห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวาง ที่มีกลิ่นไอของความรักติดอยู่จางๆ... เตียงใหญ่ที่มีหมอนคู่วางเป็นระเบียบสำหรับนอนได้ 2 คน มีมุมหนึ่งของห้องถูกตกแต่งด้วยสีโทนอบอุ่นอย่างที่คนรักของทงเฮชอบ และอีกมุมที่ตกแต่งด้วยสีโทนเย็นสบายอย่างที่ทงเฮชอบ ภายในห้องตกแต่งด้วยสีที่ทั้งสองคนชอบ นำมาผสมกันและก็เข้ากันได้ดีเลย ห้องนี้ถือเป็นห้องที่อาจจะดูธรรมดามากๆสำหรับไฮโซธุรกิจร้อยล้านอย่างทงเฮ แต่เขาก็ไม่สนใจ เพราะคนรักของเขาชอบห้องแบบนี้ กว้างๆสีสันสดใส ดูสะอาดตา
ทงเฮค่อยๆเดินไปที่เตียงฝั่งที่คนรักเขานอนประจำแล้วหลับไป...
RRRRRrrrrr
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น ทงเฮที่ยังสะลืมสะลืออยู่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่โทรมาก็รีบกดรับทันทีโดยที่ไม่ต้องให้คนจากปลายสายรอนาน
“..ฮยอกแจ ทำไมไม่กลับมาบ้านเรา”
[ทงเฮ มาหาฮยอกหน่อย...]
“ฮยอกเป็นอะไรรึป่าวครับ ทำไมเสียงสั่นแบบนั้น”
[...ฮยอกแค่ปวดหัว ทงเฮมาหาฮยอกนะ ตอนนี้เลย..]
“ครับๆ ฮยอกอยู่ไหนหละครับ”
[ฮยอกอยู่โรงพยาบาล C ทงเฮมาเร็วๆนะ...ฮึก...ฮยอกกลัว...ฮึก] เสียงพูดจากปลายสายที่อยู่ดีๆก็กลายเป็นเสียงสะอื้น บ่งบอกว่าคนปลายสายนั้นกำลังร้องไห้
“ฮยอกแจ! ฮยอกร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรฮยอก เดี๋ยวผมจะรีบไปหาฮยอกเดี๋ยวนี้แหละ!”
.
.
.
ก๊อกๆๆ
“เข้ามาได้เลยครับ”
ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างนอกห้องได้ยินเสียงเล็กๆที่อนุญาตให้เข้าไปในห้องได้ก็ค่อยๆเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องพักของฮยอกแจด้วยความเงียบ
“....”
“คุณซีวอน!” ฮยอกแจที่นอนอยู่บนเตียงพัก หันไปมองทางประตู เมื่อได้ยินว่ามีคนมาเคาะประตู แต่ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูหรือเสียงเดินเข้ามาเลย มีก็เพียงแต่ความรู้สึกแปลกๆที่เหมือนจะมาคนยืนมองอยู่ และเมื่อฮยอกแจเห็นว่าเป็นใครที่เดินเข้ามา ก็เผลอพูดชื่อเขาคนนั้นขึ้นมาอย่างตกใจ
“ฮยอกแจ คุณมาที่นี่จริงๆด้วย ทำไมไม่บอกผมครับ”
“ก็ฮยอก...ฮยอกแค่ปวดหัว ฮยอกเลยมาหาหมอเฉยๆ”
คุณซีวอนมาที่นี่ได้ยังไง ตอนนี้ก็ยังไม่หมดเวลาเข้าเวรที่โรงพยาบาล x เลย แล้วทงเฮก็กำลังมาด้วย ทำไงดี..
“ไม่จริง แค่ปวดหัว แล้วคุณจะมานอนแอดมิทที่โรงพยาบาลทำไม คุณบอกว่าคุณมาหาหมอ ผมก็เป็นหมอ ทำไมคุณไม่บอกผม”
“ก็...ฮยอก ฮยอกไม่อยากให้คุณเป็นห่วงไง แล้วฮยอกก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วด้วย แต่ออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ตังหากหละ” ฮยอกพูดพลางลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินมาเกาะแขนของซีวอน เพื่อทำให้ซีวอนเห็นว่าตัวเค้าไม่ได้เป็นอะไรแล้งจริงๆ
“ผมเชื่อแล้วๆ คุณไม่ได้เป็นอะไรมากก็ดีแล้วครับ แต่ตอนที่ผมเดินเข้ามาเห็นนักข่าวเต็มไปหมด ผมก็เลยตกใจ นึกว่าคุณเป็นอะไรไป ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่” ซีวอนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าตอนแรก เขากอดฮยอกแจด้วยความเป็นห่วง กอดแน่น ราวกับว่าร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดคนนี้กำลังจะจากไป
คุณปิดบังอะไรผมอยู่รึเปล่า...ฮยอกแจ..
“นักข่าว...เยอะมากเลยหรอ แล้วตอนที่คุณเข้ามา มีนักข่าวเห็นคุณมั้ย”
“ไม่มีครับ ไม่มี ...โธ่ ดูสิ หน้าซีดเชียว” ซีวอนยิ้มนิดๆให้ฮยอกแจ เพราะเห็นว่าพอพูดถึงนักข่าว ฮยอกแจก็หน้าซีดเลย
“แน่ใจหรอ...” ซีวอนที่ได้ยินเสียงเล็กถามแบบนี้ ก็รู้สึกจุกนิดๆ พูดไม่ออก รอยยิ้มจางลงนิดๆ เพราะเขารู้ดีว่าฮยอกแจกำลังกลัวอะไรอยู่...
.........
.....
...
.
‘ ศิลปินชื่อดังตัวยื่อ HJ เปิดตัวแฟน!! ‘
‘ ฮยอกแจ ยอมรับว่ากำลังคบหาหับหนุ่มไฮโซชื่อดัง ทงเฮ! ‘
‘ แฟนคลับฝันสลาย ฮยอกแจมีแฟนแล้ว ‘
‘ ยิ่งกว่าฟิค! รับแบบ ชxช ฉบับทงเฮxฮยอกแจ ‘
คอลัมพ์ข่าวที่ว่อนไปทั่วทั้งโลกออนไลน์ และสื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆ ที่นักข่าวเขียนกันตัวเบ้อเร้อให้มันดูเด่นเรียกคนดูคนซื้อ ข่าวนี้ถือเป็นข่าว ‘ ทอล์คออฟเดอะทาวน์ ‘ ในช่วงปลายปีที่แล้ว ... ศิลปินหนุ่มวัย 20 ปี กับ ไฮโซหนุ่มลูกชายเจ้าของค่ายเพลงชื่อดังวัย 28 ปี ประกาศคบกันอย่างเปิดเผย แม้ทั้งคู่จะเพศเดียวกันก็ตาม ทำให้นักสื่อข่าวหันมาสนใจเรื่องทั้งคู่อย่างมาก ฮยอกแจที่พึ่งจะเดบิวต์เป็นนักร้องไม่นาน ก็ทำยอดขายให้กับบริษัทของตนเยอะมาก งานก็เข้ามามากไม่เว้นวัน จนเจ้าตัวเริ่มป่วยเพราะงานเยอะจนไม่มีเวลาพัก แต่ก็ได้แค่ไปหาหมอ กินยา แล้วถ้าวันไหนไม่ไหวจริงๆ ก็ไปฉีดยาแล้วก็กลับมาทำงานต่อ และมีอยู่ช่วงนึงของต้นปีนี้ ที่ฮยอกแจปวดหัวมากๆแล้วก็สลบไประหว่างที่กำลังให้สัมภาษท์ จนต้องขอพักงานตัวเอง 1 เดือน เพื่อพักผ่อน เขาก็ได้มีเวลาไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนได้พบกับ ผม ชเว ซีวอน ผมเป็นหมอผ่าตัดมือหนึ่งของโรงพยาบาล JW ผมรู้จักกับฮยอกแจได้เพราะว่าวันที่ฮยอกแจสลบไป ผมเป็นคนตรวจร่างกายให้เขาเอง แล้วผมก็พบว่าพบว่าฮยอกแจมีก้อนเนื้อร้ายเล็กๆอยู่ในสมอง ผมเลยขอให้เขาผ่าตัด แต่ฮยอกก็ไม่ยอม ตอนแรกผมเห็นว่าอยอกเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงมาก ผมเลยตามขอให้เขาผ่าตัดมาตลอด และเมื่อเวลาผ่านไป 4 เดือนผมเองก็พบว่า ผมหลงรักนักร้องชื่อดังคนนี้ไปเสียแล้ว และผมก็ใช้ความรักของผมเกลี้ยกล่อมฮยอกแจได้สำเร็จ อีก 1 อาทิตย์ ฮยอกแจสัญญากับผมว่าจะผ่าตัดเนื้อร้ายก้อนนั้นออก..และเรื่องนี้ก็จะรู้ได้เพียง 2 คนเท่านั้น เพราะฮยอกแจขอผมไว้ว่าไม่อยากให้ทงเฮรู้เดี๋ยวฝ่ายนั้นจะเป็นห่วง....และเท่าที่ผมสัมผัสได้ ฮยอกแจรักทงเฮมาก..
.............
.........
...
.
“คุณซีวอน” เสียงเล็กพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงที่เขากอดอยู่นิ่งไปนาน
“คะ..ครับ” ซีวอนสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของฮยอกแจที่เรียกชื่อเขา ทำให้เขาตื่นจากผวังความคิดถึงเรื่องอดีต
“ทำไมคุณนิ่งไปแบบนั้นหละ เป็นอะไรรึป่าว”
“อ่อ ป่าวหรอก ผมแค่อยากกอดคุณนานๆ ฮยอกครับ ฮยอกรู้มั้ยว่าผมรักคุณมากๆเลยนะครับ” ร่างสูงของซีวอนย่อตัวลงมาให้ความสูงพอดีกับคนที่ตัวเล็กกว่า
“รู้สิฮะ คุณบอกฮยอกบ่อยจะตาย ฮ่าๆๆ”
“อ่า..อย่าหัวเราะสิ ผมจริงจังนะครับ”
“แหะๆ ฮยอกขอโทษนะ...ก็ แหม ฮยอกไม่รู้นี่หน่า คิคิ คุณซีวอนก็”
“คุณ...รักคุณทงเฮมากใช่มั้ย...” ร่างสูงโพล่งถามออกมา
“....ผมขอโทษ แต่ผมยังให้คำตอบคุณตอนนี้ไม่ได้ ผมรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองแล้ว ผมเลยต้องหนีมาโรงพยาบาลที่นี่ไง คุณเข้าใจผมใช่มั้ย” ร่างเล็กในอ้อมกอดนิ่งไปนิด ก่อนที่จะพูดอกมาด้วยเสียงและแววตาที่ไม่ค่อยมั่นใจซักเท่าไหร
ปัง!!
“ไม่เข้าใจ!!”
พรึ่บ!
“ทงเฮ! / คุณทงเฮ!”
“หึ! แนบชิดกันดีเน๊อะ... ไง ตกใจมากหรอ...อี ฮยอกแจ คุณหมอซีวอน..” ทงเฮที่ยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องมาได้สักพักถือวิสาสะเปิดประตูห้องเข้ามา แล้วก็เห็นว่าซีวอนกับฮยอกแจยืนกอดกันอยู่หัวใจของเขาแทบจะแหลกสลายไปกับพื้นห้องสีขาว ทั้งสายตาและคำพูดก้าวร้าวเขาแต่งมันขึ้นมาทั้งนั้นแหละ ทั้งที่ในใจมันมันโดนมีดกรีดจนไม่อยากจะทำอะไรเลยด้วยซ้ำแต่ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลยแล้วได้แต่ยืนดูคนรักของตัวเองยืนพลอดรักกับคนอื่นก็คงจะโง่เกินไปแล้ว...
“ทงเฮ...ฮยอกรักทงเฮนะ...ฮึก ฮยอกรักทงเฮ..” ร่างเล็กของฮยอกแจเดินออกมาจากอ้อมกอดของซีวอน ฮยอกแจพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาทั้งน้ำตา ตอนนี้หน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำใสๆที่ไหลมาจากดวงตาที่เต็มไปดวงความเศร้า เสียใจ รู้สึกผิด รวมปนกันอยู่
“...พูดออกมาได้นะ คุณกำลังแสดงละครกันอยู่ใช่มั้ย ผมแถสดไม่เป็นหรอกนะ...” แววตาของทงเฮดูผิดหวังและแข็งกร้าวอย่างที่ฮยอกแจเห็นได้ชัด เพราะทงเฮไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แล้วยิ่งเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกเขาอีก
ทงเฮ ฮยอกขอโทษ แต่ทงเฮอย่าเกลียดฮยอกนะ...ขอร้อง..
“ไม่ ฮึก ฮยอกจะไม่ปล่อยทงเฮไป ไม่ให้ไป ฮยอกพูดจริงนะ ฮึก ฮยอกรักทงเฮนะ ฮึก”
“อย่าทำให้ผมเกลียดคุณ” ...ประโยคสุดท้ายก่อนที่ทงเฮจะเดินออกจากห้องไป แค่ประโยคเดียวที่รวมทุกความรู้สึกทุกอย่างจากตัวคนพูดส่งมาให้ถึงคนฟังก็แทบจะฆ่าฮยอกแจได้แล้ว
หลังจากที่ทงเฮเดินออกไปจากห้อง ฮยอกแจก็ทรุดลงฮวบไปกับพื้นห้องทันที ร่างเล็กร้องไห้หนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างทั้งร่างสั่นไปหมด ใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้ม ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ร้องไห้ตั้งแต่ทงเฮเดินเข้ามาแล้วยังไม่ได้เช็ดออก เพราะปกติ เวลาเข้าร้องไห้ทงเฮจะเป็นคนซับน้ำตาให้เสมอ แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่ ทงเฮไม่เหมือนเดิมแล้ว ทุกอย่างมันเลวร้ายไปหมด ฮยอกแจนั่งร้องไห้อยู่ที่เดิม พร้อมกับพูดพึมพำอยู่คนเดียว ไม่ขยับไปไหนเป็นชั่วโมง ส่วนซีวอนก็ได้แต่นั่งดูฮยอกแจร้องไห้อย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าก็เจ็บเหมือนกัน แต่ฮยอกแจก็ไม่เคยสนใจซักนิด
คุณเจ็บ ผมเจ็บกว่านะ ไม่สิ ผมเริ่มเจ็บตั้งแต่รักคุณแล้ว จนตอนนี้มันอาจจะชาไปหมด คุณรู้มั้ย ยิ่งคุณมานั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าผมเพราะคนอื่นแบบนี้ มันทำให้ผมจะตาย....
เวลาร่วงเลยได้เกือบ 2 ชั่วโมง ความเงียบเริ่มปกคลุมห้องทั้งห้องเพราะตอนนี้ฮยอกแจหยุดร้องไห้แล้ว เหลือแต่เสียงสะอื้นเท่านั้น แต่ความเสียใจก็ยังไม่หายไป ก็แค่ร้องต่อไม่ได้แล้ว ความเจ็บมันเพิ่มมากขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำกับทั้งทงเฮและซีวอน เขารักทงเฮมาก แต่ก็ขาดซีวอนไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตอนแรกก็คิดว่าความรู้สึกที่มีกับซีวอนจะเป็นแค่แบบเพื่อน แต่พอวันนึง ซีวอนยอมสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงออกมาเขาก็รับมันไว้ แทนที่จะปฏิเสธไปตั้งแต่แรก และตั้งแต่นั้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างฮยอกแจและซีวอนก็พัฒนาขึ้น จับมือ กอด จูบ...แค่นี้... เพราะใจของเขายังอยู่ที่ทงเฮ...ร่างกายก็เป็นของทงเฮแล้ว... เขาให้ซีวอนได้แค่นี้จริงๆ
“คุณ หยุดร้องไห้แล้วมานอนได้แล้ว ดึกแล้วนะ” ซีวอนพูดแทรกความเงียบภายในห้อง เขารู้ดีว่าคนตัวเล็กเริ่มจะเครียด ซึ่งมันเป็นสิ่งไม่ดี ร่างเล็กอาจจะช็อคได้
ถึงผมจะเสียใจแค่ไหน แต่ผมก็ปล่อยให้คุณตายไม่ได้หรอกนะ
“คุณไม่เกลียดฮยอกหรอ..” ร่างเล็กค่อยๆลุกจากพื้นแล้วเดินมาหาซีวอนด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
“ไม่เลย ผมบอกแล้วไง ว่าผมรักคุณ ผมจะเกลียดคุณได้ยังไงหละ” ร่างสูงของซีวอนส่ายหัวไปมาแล้วดึงคนตัวเล็กกว่าเข้ามากอดปลอบ ความอบอุ่นที่ได้จากซีวอนตลอด ไม่เคยน้อยลงเลย ทำให้ร่างเล็กเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“หลับซะเด็กน้อย... คุณทงเฮเค้าไม่เกลียดคุณหรอก เค้าก็เหมือนผม เค้าก็รักคุณมากเหมือนกัน เค้าเกลียดคุณไม่ลงหรอก เชื่อผมสิ อย่าร้องไห้แล้วหลับซะนะ ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง” มือใหญ่ของคนที่จับมีดผ่าตัดเป็นประจำค่อยๆยกขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มของคนในอ้อมกอด
“คุณซีวอน...ก่อนที่ผมจะหลับไป ผมมีเรื่องอยากจะขอ...เลิกทำดีกับผมซักทีได้มั้ย...คุณนั่นแหละที่ทำให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้...ฮึก ฮึก ฮืออ อ อะ ออกไปจากชีวิตผมเถอะ...ฮึก”
“คุณพูดอะไรออกมาหนะ ผมรู้ดีว่าผมผิด แต่คุณพูดแบบนี้มันทำร้ายจิตใจผมมากนะ รู้ตัวรึเปล่า เลิกบ้าได้แล้ว! คุณไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ คุณรู้มั้ยว่าผมเจ็บแค่ไหน ผมทนมาโดยตลอด...” มือใหญ่บีบหัวไหล่ของร่างเล็กแน่นจนช้ำ เขาอดทนมาได้ขนาดนี้ เขาไม่เคยได้ยินคำบอกรักจากร่างเล็กถึงเขาเลยสักคำ แต่ก็ไม่เคยท้วงถามหา เขาดีขนาดนี้ยังจะมาไล่ให้ออกไปจากชีวตอีก...มันมากไป...
“ฮึก..เจ็บ ฮยอกเจ็บ...ฮึก คะ คุณซีวอนปล่อยฮยอกเถอะนะ ฮยอกขอโทษ แต่ฮยอกอยากอยู่คนเดียว คุณซีวอนกลับไปก่อน..ได้มั้ย...” ร่างเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ พร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลลงมาไม่หยุด
“เจ็บมากมั้ย ผมขอโทษที่ผมวู่วามไป ถ้าคุณอยากอยู่คนเดียวจริงๆ ผมจะกลับก่อน แต่คุณต้องพักผ่อนนะ อย่าร้องไห้ จำไว้ ว่าผมจะอยู่ข้างคุณเสมอ ผมรักคุณ..” ร่างสูงปล่อยมือออกจากไหล่มน เมื่อพูดจบประโยคแล้ว ร่างสูงก็ก้าวขาออกจากห้องพักของร่างบางทันที่ ระหว่างเดินออกไปขายาวชะเง็กเล็กน้อยแต่ก็ไม่หันกลับมาหาร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงคนไข้
คุณอยากไล่ผมแบบนี้อีกนะ คุณไปบอกรักคนอื่นต่อหน้าผม ยังไม่เจ็บเท่าที่คุนเอ่ยปากไล่ผมเลย...
เรื่องมันยังไม่จบนะ ฮี่ๆๆๆ อยากจะบอกว่ามันดูน้ำเน่าๆยังไงไม่รู้แฮะ แต่งมาได้ยังไง 555+ แต่ก็นะ อยากแต่งให้มันจบซักเรื่องแบบคนอื่นบาง แต่เฟไม่ถนัดแต่เรื่องยาวจริงๆ T^T เลยเอาฟิคสั้นให้จบเป็นเรื่องๆก่อนละกัน อิอิ เอาหละ เรามาเข้าเรื่องกันดีก่า เผื่อคนอ่านไม่เข้าใจอารมณ์ของฮยอกกับซีวอนนะ คือแบบ ฮยอกเหมือนจะโดนเฮทิ้งอะ คือไม่พูดตรงๆว่าเลิกกัน แต่เดินออกไปเฉยๆเลย แล้วพอหันมาเจอซีวอนก็คิดมากไรงี้ เลยจะโทษว่าเป็นความผิดของซีวอน แล้วซีวอนก็เป็นคนดีเหลือเกิน(?) ก็นะ พี่แกที่ทนมานานก็ปรี๊ดแตกแต่พอเห็นน้ำตาฮยอกก็อ่อนลงอะอะอะ แล้วตอนต่อไปก็น่าจะนะ น่าจะเป็นตอนจบแล้ว 555+
Ps.ติชมด่าว่าบอกกล่าวแนะนำ จะอะไรก็ได้ ฟินเศร้าเหงาสนุกตลก ก็~ คอมเม้นมานะคะ เฟจะอ่านทุกคอมเม้นเลย แท๊งคยู~~
ความคิดเห็น