ตอนที่ 9 : /OS/รักแฟนนะ Lubaek.
LuBaek.
"มาแล้วครับมาแล้วๆ เบอร์ 7ขึ้นมาแล้วนะครับ เตะขึ้นมาแล้วนะครับ เข้าไหมครับ เข้าไหม ไหม ไหม ไม่! เข้านะครับ!"
"โอโห! น่าเสียดายจริงๆครับ อีกนิดเดียวแล้วจริงๆครับ"
ร่างขาวภายใต้เสื้อบอลสีแดง มีเบอร์ 7 พร้อมกับชื่อสกรีนอยู่ด้านหลัง 'ลู่หาน' ขยี้กลุ่มผมสีดำกระจาย หัวเสียจากเกมที่มีคู่แข่งถูกวางตัวให้เป็นผู้ชนะไว้แล้ว
"ให้ตายเถอะแก แค่ขยี้ผมยังหล่ออ่ะ โอ๊ยยย"แบคฮยอนหันตามเสียงเด็กนักเรียนที่อยู่ริมระเบียงตึกเรียน ดูเกมฟุตบอลประจำปี
"แบคฮยอนๆ จาร์ยไม่สอนเว้ย ลงไปข้างล่างป่ะ?"แรงตีจากแขน ทำเขาสะดุ้ง หันไปหาเฉินที่เลิกคิ้วรอ
"จริงอ่ะ! ไม่สอนจริงอ่อ? ไปดิ่"พูดเสร็จก็หิ้วกระเป๋าตัวเองวิ่งลงบันได
ที่สนามหญ้าใหญ่ อันแน่นไปด้วยกองเชียร์ ทั้งที่เชียร์โรงเรียนตัวเอง และโรงเรียนอื่น งานฟุตบอลประจำปีเป็นการรวมนักฟุตบอลของแต่ละโรงเรียน จากสามเขตมาแข่ง ซึ่งปีนี้โรงเรียนเขาเป็นเจ้าภาพ นักฟุตบอลจาก11โรงเรียน ทำเอาเด็กนักเรียน นั่งกันไม่ติดเก้าอี้ บางคนก็ดูบอล บางคนก็ดูนักกีฬา ซึ่งอย่างหลังน่าจะเยอะกว่า ไม่เว้นแค่บนสแตน แต่รอบขอบสนามก็เต็มไปด้วยนักเรียนหญิงนั่งดูนักกีฬาที่นั่งรอแข่ง อยู่ในเต๊นท์ ร่างเบอร์7วิ่งไหวๆอยู่บนสนาม เหงื่อที่ไหลจากกลุ่มผม ไหลลงมาตามร่างกาย มองตามอยู่บนสนามสักพัก กรรมการก็เป่านกหวีด ครึ่งหลังจบด้วยคะแนน 2-0 ฝั่งโรงเรียนของเขา ได้ไปสองลูก แต่คะแนนพวกนี้ก็ได้ยัดเงินทั้งนั้น เป็นเจ้าภาพทั้งที จะให้แพ้โรงเรียนอื่น ก็คงเสียชื่อล่ะมั้ง นักกีฬาทยอยเข้าข้างสนาม หนุ่มเบอร์7 ที่วิ่งเข้าเต๊นท์ดูหัวเสียจากการแข่งครึ่งแรก แบคฮยอนมองลู่หานแบบไม่วางตา อยากเดินเข้าไปหานะ แต่ไม่กล้า
เขาคบกับลู่หานมาตั้งแต่ปิดเทอมม.ปลายปี2 ตอนนี้อยู่ม.ปลายปี3 ที่ใกล้จะปิดเทอม ลู่หานไม่เคยพาเขาไปไหนด้วยกัน มีแต่มาหาเขาที่บ้าน แบคฮยอนไม่เคยบอกใครว่าคบกับลู่หานยกเว้นเฉิน ส่วนเพื่อนของลู่หานดูจากทรงแล้วเหมือนจะไม่รู้
แรงดึงที่มือทำเอาแบคฮยอนที่ตกอยู่ในความคิดหลุดออกมาได้ยินเสียง เซ่งแซ่อีกหรอบ แต่ก็ยังไม่ตกใจเท่าข้อมือที่ดึงให้เขาเดินตามตอนนี้ เป็นข้อมือขาวที่มีกำไลถักจากเชือกร่ม ที่เหมือนกับเขาแต่เป็นสีแดง
"ลู่หาน!" เรียกคนที่ลากเขาเข้าเต๊นท์นักกีฬา แต่ก็ไม่มีคำตอบส่งกลับมา แบคฮยอนนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวเพราะแรงกดจากไหล่จากอีกคนที่ทำหน้าขรึมๆ ลู่หานเดินไปอีกด้านของเต๊นท์ เขามองรอบเต๊นท์ก็เจอกับสายตาของนักกีฬา มองเขาดูจากสายตาคงงงเหมือนกัน ลู่หานเดินกลับมา นั่งคร่อมเก้าอี้ไม้ หันหน้ามาทางเขา ยื่นมือที่ถือผ้าชุบน้ำเย็นมาทางแบคฮยอนที่มองแบบงงๆ
"เล่นบอลเหนื่อยนะแบค ไม่คิดจะมาดูแลแฟนหน่อยหรอไง?"
"ห้ะ?"เสียงของเหล่านักบอล และสต๊าฟพูดออกมาพร้อมกัน มองไปที่ลู่หานกับแบคฮยอนอย่างไม่เชื่อ ส่วนคนที่ถูกมองตอนนี้ได้แต่นั่งอ้าปากค้าง ลู่หานชูผ้าชุบน้ำเย็นขึ้นตรงหน้า แบคฮยอนหยิบมา ก่อนจะคลี่ผ้าใหม่ และค่อยๆเช็ดคราบเหงื่อที่อยู่บนหน้าขาว จบด้วยการพับผ้าแนวยาว แปะลงไปที่ตาทั้งสองของลู่หาน นิ้วเรียวกดคลึงขมับเบาๆ
"แหมมมม กูก็ว่าใคร หมกอยู่ตั้งนานที่แท้ ก็เด็กโรงเรียนนี้" เสียงกวนๆถูกส่งมาจากหนุ่มตัวเล็กแต่ดันมีกล้ามแขนแบบนักกีฬา เดินมาโบกหัวลู่หาน]
"โอ๊ย ไอ้หมินกูปวดหัวอยู่มาตบหัวกู"
"เออ หมันไส้คนหมก"
"กูไม่บ้าพาแฟน ไปสนามบอลหรอก ไอ้พวกปลากัดแม่งเยอะ"ลู่หานพูดพร้อมกับวาดมือไปโอบไหล่แบคฮยอนที่นั่งเงียบตั้งแต่ถูกลากเข้ามาในเต๊นท์]
"คบมานานยังวะไอ้หาน"ผู้ชายผิวสีเข้มถาม
" หกเดือน"
"โอโห หมกนานนะครับพี่หานคนแมนน"
"พอๆพวกมึง แซวจนแฟนมันเกร็งหมดแล้วน่ะ ไปๆ ประชุม ไอ้หานเดี๋ยวตามมาด้วย อย่าช้า"ซิ่วหมินพูดกู้หน้าให้แบคฮยอนได้อย่างดี หัวทุยๆของคนหน้าหวาน ซบลงมาบนไหล่ ทั้งๆที่แขนก็ยังโอบไหล่แบคฮยอน
"เหนื่อยขนาดเลยอ่อ"เขาถามพลางก้มหน้าไปมอง
"เซ็งมากกว่า เล่นไปยังไงก็แพ้ จริงป่ะ?"
"ก็จริง งั้นก็อย่าไปเครียดดิ่"
"อืม"
"ลู่หาน ทำไมถึงทำแบบนี้อ่ะ"ลู่หานเลิกคิ้ว ให้กับคำถามของแบคฮยอน
"แบบไหน?"
"อย่าน่า ลู่หาน ตอบมา"
"ก็อยากเปิดตัวแฟนบ้าง ให้ไอ้เด็กม.ต้นมันรู้ซะบ้างคนนี้มีเจ้าของแล้ว"พูดจบก็ยักคิ้วส่งให้เขา
"รู้ด้วย?"เบิกตามองคนยักคิ้ว เขาโดนเด็กม.ต้นตามขอเบอร์
มาอาทิตย์นึงได้ เจอล่าสุดก็เมื่อเช้า ตามได้ตามดีจริงๆ
"รู้ แล้วโกรธด้วย มีคนมาตามจีบแฟน แต่แฟนไม่ยอมเล่าให้ฟังเนี่ยนะ"
"ก็ไม่ได้อะไร เลยไม่ได้เล่าไง"แบคฮยอนพูดพร้อมฉีกยิ้มหวาน
"ลองอะไรดูสิ ศพไม่สวยแน่คุณแบคฮยอน นี่ หานไม่ได้ทำแบบนี้เพื่อเปิดตัวแบคนะ แบคเป็นแฟนกับหาน ไอ้หมินก็รู้ว่าหานมีแฟน แต่แค่ไม่รู้ว่าเพราะหานไม่ได้บอกแค่นั้น ไม่ได้จะปิดแบบที่แบคคิดนะครับ เข้าใจมั้ย?"
"จริง?"
"แสดงว่าคิดแบบนั้นมาตลอดเลยอ่ะดิ่"
"ใช่ นึกว่าไม่อยากให้ใครรู้"แบคฮยอนพูดโดยไม่มองหน้าอีกคนที่อยู่บนไหล่ตัวเอง
"คิดมากไปแล้ว แฟนออกจะน่ารักขนาดนี้ ถ้าหมกคงไม่ใช่เพราะไม่อยากให้ใครรู้หรอก เพราะไม่อยากให้โดนเพื่อนหานเจ๊าะแจ๊ะมากกว่า หวง"มือลู่หานถูกส่งไปบีบแก้มขึ้นสี
"โรงเรียนครับโรงเรียน กรรมการแม่งจะเป่าแล้ว ไวๆ"
"โอ๊ยย กูไม่อยากแข่งเลยแม่งง"
"สู้หน่อยดิ่คนแมน"
"กำลังใจหน่อยดิ่" พูดจบประโยคผ้าผืนขาวก็ถูกยกขึ้นมาบังคนตรงหน้า ลู่หานทาบริมฝีปากบนปากอีกคนโดยที่มือผ้าเปียกคั่นกลาง
"รักแฟนนะ"
"รักคนแมนเหมือนกัน"
"ได้กำลังใจแล้วโว้ยยยยย"
มีคนบอกอยากให้แต่งลู่แบคอีก
เอามาเสริฟแล้วนะตะเองงงง -3-
ได้แรงบันดาลจากงานฟุตบอลของรร. ฮิฮิ
ฝากติฝากชมนักเขียนตัวน้อยๆ(?)
ขอบคุณค้าบบ ^^
25571215 @19:18
by หน้านิ่ง.
B B
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

น่าย๊ากกก!! ชอบพี่หานแทนตัวเองว่าหานอ่ะ
อย่างเท่อ่ะ แบคก็น่าฟัดอ่ะ อ๊ายยย>\\<
ได้โปรดแต่งลู่แบคอีกนะค่ะ:O