FIC [OS/SF] "EXO" (Chanbaek Lubaek Kaihun Krishan Hanhun)

ตอนที่ 5 : [SFKAIHUN] ลูกกำนัน -บทกลาง-

 

บทกลาง

...ลูกกำนัน...


 

.

.

.

.

“เถ้าแก่เกิง หวัดดีคร้าบบบ”

“หวัดดีคร้าบบบเถ้าแก่”

“เออๆ หวัดดีๆ”รับไหวเพื่อนของลูกชายก่อนจะนำเดินเข้ามาในบ้าน  ไปนั่งที่โต๊ะทำงานนั่งเคลียร์บัญชีอะไหล่ที่ทำทุกวันแบบปกติ แต่ที่ไม่ปกติคงเป็นไอ้ลุกชายที่นั่งเสียบหูฟัง ยิ้มน้อยิ้มใหญ่อยู่

“ไอ้ไคมันเป็นอะไรอ่ะพ่อ? เฮ้ย ไค ไค”คนหัวชี้โด่ชี้เด่ มองหน้าเพื่อนส่งเสียงเรียก

“ไม่รู้เหมือนกัน กลับมาจากไปส่งอะไหล่ให้ข้า มันก็อยู่สภาพนี้มาสักพักแล้ว”เสียงหัวเราะดังขึ้นจาก’แทม’ที่เดินมาตบไหล่เพื่อน และทิ้งตัวลงนั่งข้างๆไค

“ก็ไม่มีอะไรหรอกไอ้จง ได้ไปเป็นสารถีขับรถให้น้องฮุนศรีคนงามลูกกำนันมาน่ะสิ”พูดให้คนทั้งสองฟังและหันไปกระชากหูฟังออกจากคนเพ้อฝันข้างๆจนสะดุ้ง

“เฮ้ยยย ไรวะ อ้าวไอ้แทม อ้าวไอ้จง มาทำไม?”เมื่อเห็นเพื่อนก็วางมือถือลง ขยับตัวให้เพื่อนจงได้มีที่นั่ง

“มาได้หรอวะ? แล้วไหน มีอะไรแจ่มๆไม่มาเล่าให้ข้าฟังบ้างนะไอ้ไค”

“อะไรแจ่ม อะไรของมึงไอ้จง - -”

“ก็เรื่องน้องฮุนศรีขวัญใจแกไง ฮิ้ววววววววว”สองเสียงประสานแซวล้อเพื่อนผิวเข้มจนหน้าดำ(?)

“ยังไงไอ้ไค ที่เอ็งกลับมานั่งยิ้มเป็นคนบ้านี่เพราะ เจ้าฮุนลูกชายกำนันหรอกหรอ?”เสียงผู้พ่อดังขึ้นอย่างสงสัย

“โห เถ้าแก่ ไอ้บักไคหนุ่มหล่อผิวเข้มที่ฮอตฮิตไม่แพ้ปลัดอู๋ กับครูชาน มันแอบหลงรักน้องฮุนคนงามมาสองปี สามปีแล้ววว”

“เฮ้ย ไอ้แทม!!!!”ปาหมอนยัดนุ่นแข็งสี่เหลี่ยมให้เพื่อน

“จริงหรอไอ้ไค ไปชอบใครไม่ชอบ ไปชอบเจ้าฮุนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนกำนันวอนที่หวงลูกยิ่งกว่าหวงเมีย”เถ้าแก่เกิงเบิกตาโตมาลูกชายอย่างตกใจ

“อะไรเล่าพ่อ ชอบอะไร............เขาเรียกรักต่างหาก -3-”

“ฮิ้วววววววววววว”เสียงลูกคู่ตัวดีตามมาติดๆ เถ้าแก่เกิงอยากจะบอกให้ลูกชายตื่น แต่นั่นมันจะเป็นอันทำร้ายจิตใจดำๆของบักไคคลา

“เฮ้อ ไอ้ไคเอ๋ยยยย”

“ไม่ต้องหนักใจหรอกพ่อ ไอ้ไคไม่เอื้อมไปหาหรอกน่า ก็แค่อยู่ตรงนี้ได้ค่อยกัด ค่อยทะเลาะก็ดีแล้ว”พูดอย่างหงอยๆ ไม่อยากจะบอกคำพูดนี้ถ้าไม่ใช่พระเอกไอ้บักไคพูดไม่ได้นะจ๊ะ

“นี่ไอ้ไค ไอ้จงชำนาญรักจะบอกให้นะเว้ยยย น้องฮุนคนงามของแกน่ะ ถ้าไม่คิดอะไร เขาคงไม่มาคอยกัดคอยต่อร้อต่อเถียงกับแกหรอกเว้ย เชื่อไอ้จงได้เลย ไอ้จงฟันธง!!”

“นั่นดิ่ ไอ้แทมขอฟันหญิงทั้งหมู่บ้านคอนเฟิร์ม!!!”

“พวกมึงก็พูดมั่ว ที่มหาลัยในเมืองน่ะมีหนุ่มหล่อกว่าฉันเยอะแยะ ฮุนคงจะมาสนใจคนคอยกัดจิกมันทุกเช้าเย็นอย่างข้าหรอก -   -”

“ไอ้ไค ข้าว่านะ ในเมื่อเอ็งรักเอ็งก็ต้องรุกเว้ยไอ้ลูกชาย เหมือนที่พ่อจีบแม่แกใหม่ๆ แม่แกนี่.........”

“พอๆ เถ้าแก่อย่าพึ่งมาระลึกชาติรักแท้ริมแม่น้ำโขงเลย จัดการเรื่องไอ้บักไคคลาก่อนดีกว่าเชื่อไอ้แทมเถอะ”รีบตัดบทระลึกอดีตเถ้าแก่เกิงที่ถ้าได้เล่าสามวันก็ไม่จบ ให้มาจดจ่อกับรักของลูกชายผิวเข้ม

“เออๆ  ถ้าเจ้าฮุนมันคิดแบบแก ก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องไอ้กำนัน เดี๋ยวข้าจัดการให้”พูดพร้อมกับตบที่หน้าอกตัวเอง คนอย่างเถ้าแก่เกิงไม่มีทางปล่อยลูกรักให้เป็นหมาหงอยแน่ๆ

“รู้สึกว่าพ่อกับกำนันชอบแย่งกันจีบสาวตอนหนุ่มๆไม่ใช่หรอ?”

“ใช่ แล้วข้าก็ชนะมันทุกที ฮ่าๆ ฮุๆ ฮี่ๆ”

5 พ.ย. 2557

        เตะขาตั้งมอ’ไซต์คันโปรดเพื่อจอด  ลุกจากรถมายืนพิงชะเง้อคอมองหาเป้าหมาย วันนี้ไอ้บักไคจะมาชวนน้องฮุนไปลอยกระทงพรุ่งนี้ แล้วขอคบซะ  เอาวะเกิดมา1ชีวิต จะมาแอบรักหลบๆซ่อนก็กระไรอยู่กับคนอย่างบักไคคลา  ตอนนี้เป็นเวลา บ่ายสามนิดๆแดดกำลังส่องแสงจ้า   ใช้มือซับๆเหงื่อบนใบหน้าที่ผุดออกมา  สายตาเหลือบไปเห็นคนหน้ามนเดินมาแต่ไกล  ก็ย้ายตัวไปหลังกำแพง ปลอบใจให้เย็นลง จัดเสื้อที่เปลี่ยนเกือบหมดตะกร้า หมุนดูความดูดีหน้ากระจดเป็นร้อยรอบ เตรียมคำชวนจะไปพูดแต่ก็ดันมีแขกไม่ได้รับเชิญมาซะก่อน

“น้องฮุนๆ”

“อ้าว พี่ชินมีอะไรรึเปล่าครับ?”

“น้องฮุนมีคนไปลอยกระทงด้วยหรือยังครับ ถ้ายังให้พี่ไปเป็นเพื่อนะครับ”

       
        เดินออกมาจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด  หึ  ไอ้ไคนี่ก็ไม่คิด คนอย่างน้องฮุนลูกกำนันที่สวยเกินหญิงเกือบหมดหมู่บ้าน จะไปลอยกระทงกับไอ้ไคเนี่ยนะ ฮ่าๆ ฝันจริงๆ  เด็กช่างซ่อมรถอย่างไอ้บักไคคลา จะไปสู้พ่อหนุ่มวิศวะที่มีเกียร์คล้องใจได้ไงกัน   นั่งคร่อมมอ’ไซต์ลูกรัก ก็สตาร์ทเร่งเครื่องออกไปทันที

.

.

.

.

.

.

.
.
 

คนมีอายุสองคนที่จ้องตากันไปมาอยู่บนบ้านของกำนันในหมู่บ้านโดยไม่มีเสียงพูดคุยมาได้ประมาณ5นาทีกว่า  เถ้าแก่เกิงเห็นว่าถ้าเป็นแบบนี้จะไม่ได้การ เริ่มเปิดปาก

“พอๆ ที่ข้ามาวันนี้ข้าจะมาคุยเรื่องลูกชายข้ากับลูกชายแก”กำนันขมวดคิ้วยุ่งให้อริเก่าอริแก่

“ลูกข้ากับลูกเอ็ง ไอ้บักไคคลากับลู่น่ะหรอ?”

“เฮยยย ใช่ที่ไหนเล่า เอ็งนี่แก่แล้วสมงสมองไม่ได้ช่วยคิดอะไรได้มากเหมือนเคยแล้วใช่มั้ย  ไอ้ไคกับเจ้าฮุนต่างหาก”

“ทำไม ไอ้ไคกับลูกฮุนข้าทำไม”

“ถ้าไอ้ไคกับเจ้าฮุนมันชอบกัน......”

“เอ็งว่าไงนะเถ้าแก่เกิง?”

“เฮ้ย ไอ้กำนันช่วยฟังข้าให้จบก่อนได้มั้ยวะ ฮึ่ย!!”

“เออๆ ไหนพูดมาๆ”

“ถ้าไอ้ไคลูกข้ามันจะจีบเจ้าฮุน  ข้าไม่อยากให้เอ็งเอาเรื่องเก่าเรื่องแก่สมัยพระเจ้าเหาของข้ากับเอ็งมาตัดสิทธิ์ไอ้ไคลูกชายข้า”

“ฮ่าๆ เถ้าแก่เกิงงง นี่ใคร นี่ใคร เอ็งขยี้ตาแล้วมองหน้าข้า มองหน้าข้า ข้าน่ะเป็นถึงกำนันนะเว้ย ไม่เอาเรื่องเล็กเรื่องน้อยมาคิดมากแล้ว แก่ๆกันแล้วเว้ยย ไอ้ไคคลาข้าก็เห็นมันตั้งแต่ตัวมันกะต๊อยเดียว ถึงจะชอบทะเลาะกับลูกฮุนแต่เวลามีอะไรมันก็ช่วยตลอด”

“เออ ข้าได้ยินอย่างนั้นก็สบายใจ ขอบใจเอ็งมากเว้ยไอ้เพิ่อนรัก”

“แน่นอนอยู่แล้วไอ้เพื่อนยาก”

เสียงหัวเราะของคนมีอายุยังดังออกมาเรื่อยๆ จากบทสนทนาที่คุยกันถึงเรื่องเก่าก่อน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 .

.

“เจ้าฮุน เปิดประตูให้พ่อหน่อย”คนหน้ามนเด้งออกฟูกมาเปิดประตู เห็นคนเป็นพ่อยืนยิ้มอยู่หน้าประตู ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องโอบไหล่ลูกชายมานั่งบนฟูก จับหน้ามนขาวๆหันไปหันมา

“อื้ออ อะไรอ่ะกำนัน มาพิสมัยอะไรเค้า - -”ปัดมือเหี่ยวๆย่นๆออกจากใบหน้า

“ลูกชายไอ้กำนันวอนมันน่ารัก น่าหมันเขี้ยวอย่างนี้เองคนเห็นเลยพากันหลงเนี่ยห๊ะ ”ยีหัวลูกชายเบาๆ

“โห กำนันชมอย่างนี้เค้าก็เขิลดิ่ -/////////- คริคริ”

“ไงได้คู่ไปลอยกระทงหรือยัง พี่เราดูเหมือนจะมีแล้วนะ”

“พี่ปลัดอ่ะสิ เขายังไม่มีเลยพ่อ กะจะไปลอยกับกำนันวอน -..-”ทำหน้าทะเล้นๆแต่น้ำเสียงหงอยๆที่จับได้ง่ายแสนง่าย ทำกำนันวอนตาโต

“อะไรกัน น้องฮุนลูกกำนันไม่มีคนมาชวนไปลอยกระทง”

“คนชวนน่ะมี แต่ยังไม่ใช่อ่ะ”

“เอ้ออ วันนี้เถ้าแก่เกิงมาหาพ่อ มาพูดเรื่องบักไคมันจะจีบเรา ไม่อยากให้พ่อเอาเรื่องเก่าๆที่พ่อกับมันเคยแก่งแย่งชิงดีหญิงกัน  ไอ้บักไคมันไม่ได้มาชวนไปลอยกระทงหรอกหรอ?”อึ้งสิ  เถ้าแก่มาพูดว่าบักไคจะจีบน้องฮุน     จะจีบน้องฮุน  หึ จงจีบอะไรกัน เมื่อตอนเดินกลับบ้านยังขับมอ’ไซต์ผ่านหน้าน้องฮุนเฉยๆ จะบอกไม่เห็นก็ไม่น่าจะใช่

“ไม่รู้สิพ่อ.....”พูดจบก็กลิ้งตัวไปนอนบนฟูก กดสมาร์ทโฟนจึ้กๆ  กำนันวอนมองลูกชายสักพักก็เอาตัวเองออกมาจากห้อง  ลูกชายเขาไม่เคยเป็นแบบนี้  ถ้ามีคนอื่นมาบอกว่าจะจีบ ถ้าเจ้าตัวไม่ตอบว่า ‘ไม่เอา’ ก็ต้อง ‘ไม่มีทาง’

“ดูท่าว่าจะจริง   นี่ข้าต้องได้บักไคมันมาเป็นลูกเขยใช่มั้ยวะเนี่ยไอ้วอน ฮ่าๆ”พูดกับตัวเอง แล้วส่ายหัวที่พึ่งจะโกรกสีดำโดยยายแต๋วข้างบ้าน

“เป็นอะไรอ่ะพ่อ?”หยุดเสียงหัวเราะมองลูกชายคนโตที่หน้าหวาน เสียงหวาน มองอย่างงงๆ ไอ้ลูกคนนี้ก็อีกคน ดูท่าปลัดอู๋จะไม่พ้นประตูบ้านเขาจริงๆ

“เปล๊า~ ตาปลัดกลับแล้วหรอ?”

“ใช่ พี่อู๋แค่แวะมาส่งอ่ะ”

“เออ ดีๆ ฮ่าๆ”พูดไปหัวเราะไปตบบ่าลูกชายหน้าหวาน ก่อนจะเดินหัวเราะไปอีกทาง

“พ่อไหวมั้ยเนี่ยยยยยย”ตะโกนเสียงหวานไปให้ ก็ได้สียงผู้เป็นพ่อตอบกลับมา ร่างบางย่นคิ้วกับความแปลกประหลาดให้กับพ่อตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องตัวเอง

.

.

.

.

.

เถ้าแก่เกิงมาพูดว่าบักไคจะจีบน้องฮุน  บักไคจะจีบน้องฮุน จะจีบน้องฮุน  

“พึ่งรู้หรือไงว่าต้องจีบ?  บอกจะจีบแต่ทำเป็นไม่เห็น? จีบประสาอะไรห้ะไอ้บักไคคลา!!!!”ทั้งทึง ทั้งศอก ล๊อคคอ ทุกสารพัดท่าที่เคยถูกให้เรียนมวยตอนเด็ก ใช้ระบายลงกับตุ๊กตาหมีสีน้าตาลเข้ม ที่เจอปุ๊ปแล้วเหมือนใครคนนั้นก็ชี้บอกอยากได้  ไม่ถึงท้งสองก็ได้มานอนกดอที่ห้องเพราะพี่ลู่ซื้อให้

“โห ดำก็ดำ  พูดจากวนตีน คิดหรอว่าน้องฮุนจะสนใจน่ะ ไม่มีทางซะหรอก!”อุ้มเจ้าหมีพาดไหล่ ทุ่มลงฟูกแล้วกระโดดนอนทับอีกที ฝังหน้ากับอกเจ้าหมีไปสักพักใหญ่ มือขาวทุบลงบนหน้าหมีอีกครั้งเป็นรอบสุดท้าย  เสียงข้อความดังขึ้น ร่างเพรียวก็กระโดดตะครุบทันที  คิดให้มันเป็นใครอีกคน

“ดูดวงเลขเด็ด ลุ้นรับมอเตอร์ไซต์ฟีโน่รุ่นใหม่ล่าสุดเสียงท่อดังสะใจ....... โธ่ เว้ยยย”ปามือถือทิ้งลงฟูก เอนตัวนอนมองเพดาน  

“อย่าทำให้รอสิ  ถ้าทนไม่ไหวจะให้พ่อเอากระสุนเงินไปฝากถึงอู่แน่ๆบักไคคลา!”










ขอแบ่งเป็นบทกลาง
ถือว่าเป็นย้อนหลังลอยกระทง
ยังไงติดตามรอปลัดอู๋กับลูกชายคนโตของลูกกำนันด้วยนะคะ
อีกไม่นาน
ฝากติชมด้วยค่าา
ขอบคุณค่ะ :)

25571108 @23:02

by หน้านิ่ง.

เหมียว หง่าว