FIC [OS/SF] "EXO" (Chanbaek Lubaek Kaihun Krishan Hanhun)

ตอนที่ 25 : [SFCHANBAEK] HOME =END=

     

HOME

=END=

แบคฮยอนคว้ากระเป๋าทำงานเดินออกจากบ้าน โดยมีเจ้าชยอลเดินตามออกมาด้วย เขาก้มลงไปลูบหัวเกาครางมันนิดหน่อยแล้วดันตูดให้มันเข้าไปอยู่ในบ้านหมาเล็กๆที่เขาตั้งเอาไว้ตรงลานหน้าบ้าน ปิดประตูหน้าบ้านแล้วลาเจ้าชยอลอีกครั้ง  ก่อนจะหันเดินมาที่รถเบ๊นซ์สีดำวาวที่จอดสตาร์ทติดเครื่องเอาไว้ มองแผ่นหลังของคนตัวสูงที่กำลังปิดประตูบ้านมุมปากทั้งสองข้างก็ยกยิ้มขึ้นมาเฉยๆ

‘ไปเอารถใครมาเนี่ย?’

‘รถไอ้เทามันอ่ะพี่ ขึ้นมาเร็วเดี๋ยววันนี้จะพาไปกินลมชมวิว’

‘ด้วยมอไซต์อาแปะ’

‘โธ่  จบม.ปลายเมื่อไหร่จะเหยียบรถเก๋งมารับพี่ที่หน้าบ้านเลย’

“ไม่ขึ้นรถหรอพี่?” 

“ห....ห้ะ ขึ้นดิ่ ขึ้นๆ” แบคฮยอนเปิดประตูรถแล้วรีบยัดตัวเองเข้าไป 

......เผลอทีไรเรื่องเก่าๆก็ชอบย้อนเข้ามาในหัวทุกที

“อ่ะ” แบคฮยอนมองแก้วที่คนตัวสูงส่งมาให้ก็ยื่นมือไปหยิบ มือของชานยอลที่แบคฮยอนเผลอไปโดนมันร้อนกว่าโกโก้ในมือเขาซะอีก

“ขอบคุณนะ”  

“อืม..”  

“ที่ทำงานพี่อยู่ตรงข้ามห้าง ZCC รู้จักใช่มั้ย?” แบคฮยอนพูดบอกปลายทางคนตัวสูงพยักหย้าหงึกหงักแล้วออกรถ  

ห้านาที สำหรับความเงียบที่เกิดขึ้นบนรถ แบคฮยอนเหล่มองคนตัวสูงเป็นพักๆตลอดทาง มีหลายอย่างที่อยากจะถาม แต่ก็พูดไม่ออก  ปากอมชมพูพยายามกลั้นยิ้มแค่นั่งรถที่ชานยอลเป็นคนขับต้องใจเต้นแรงขนาดนี้ด้วยหรอ  

“พี่เลิกงานกี่โมง”

“หกโมง”

“อืม เดี๋ยวผมถึงแล้วจะโทรหาพี่ละกัน”

“อืม”

“....”

“เอ่อ....”

“มีอะไรรึเปล่าครับ” ชานยอลถามแล้วหันหน้ามาทางเขา

“ทำไมถึงได้มาอยู่บ้านหลังนี้ล่ะ”  แบคฮยอนพูดออกไปนิ่งๆสายตามองตรง ชานยอลหัวเราะออกมานิดหน่อย

“ตอนผมไปอยู่แอลเอแรกๆก็โดนจับขับรถเลยแหละพี่ ผมเคยขับไปชนถังขยะบ้านตรงข้ามด้วยนะ โดนด่ายกใหญ่เลย”

“เปลี่ยนเรื่อง” พูดจบก็ได้เสียงหัวเราะจากชานยอลมาอีกระลอก ดังกว่าเดิมอีกต่างหาก รถค่อยๆเคลื่อนตัวช้าลงจนจอดอยู่กับที่  เขาถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วหันหน้าไปมองคนตัวสูงที่นั่งยิ้มเคาะพวงมาลัยอยู่

“ขอบคุณนะ”

“เพราะพี่...”

“ห้ะ?” มือที่กำลังเปิดประตูรถชะงัก แบคฮยอนกระพริบตาถี่ๆแล้วปล่อยมือจากประตูรถมานั่งท่าเดิม เสียงชานยอลถอนหายใจยาวๆออกมายิ่งทำให้เขาไม่อยากหันไปมอง ถึงจะรับรู้ด้วยสันชาตญาณว่าชานยอลกำลังจ้องอยู่ก็เถอะ

“ผมซื้อบ้านหลังนั้นก็เพราะพี่”

“แปดโมงแล้ว อย่ามารับเลทล่ะ ขับรถดีๆ” ตัดบทแค่นั้นแบคฮยอนก็เปิดประตูและออกจากตัวรถ  ตั้งแต่เจอหน้ากันไม่มีครั้งไหนที่ชานยอลจะไม่ทำให้เขาใจสั่น ประโยคเมื่อกี้ก็เช่นกัน 

“พี่!!” หันตามเสียงเรียกก็เห็นชานยอลกำลังวิ่งเหยาะๆเข้ามาหา ตาเล็กๆเลิกขึ้นนิดหน่อยกก่อนจะครางเบาๆในลำคอเมื่อแก้วโกโก้ถูกส่งมาให้

“เกือบจะไม่ได้กินโกโก้ร้อนซะแล้ว” พูดยิ้มๆแล้วรับแก้วมาจากมืออีกคน  เงยหน้าเพื่อจะมองหน้าชานยอลแต่ก็ผงะเพราะชานยอลก็กำลังก้มลงมา มือใหญ่ๆวางบนหัวแล้วขยี้เบาๆพร้อมรอยยิ้ม

“ตั้งใจทำงานนะครับพี่”  

         .....นั่นไง ทำให้ใจสั่นอีกแล้ว     

“แบคฮยอน”

“ครับพี่แชจี?” 

"เมื่อเช้าใครมาส่งหรอ?"  พอได้คำถามมาพร้อมกับแววตาเย้าแหย่  ตาเล็กๆก็ลุกลิกไปมาสักพักก่อนจะยิ้มน้อยๆกลับไป

"รุ่นน้องน่ะครับ ผมรถเสียเราอยู่ใกล้ๆกันเขาเลยอาสามาส่ง"

"อาสามารับด้วยอ๊ะป่าวอ่ะ" คราวนี้เป็นเสียงที่ดังมาจากอีกฝั่ง

"ยุ่งจังนะเรา"

"อย่าไปว่าน้องเซฮุนเลย พี่ก็อยากรู้นะ" แชจีพูดแค่นั้นเซฮุนก็รีบลุกมาเกาะโต๊ะแชจีแล้วมองเขา

"อืมม ถ้าเซ้นส์ไม่ผิด คนที่มาส่งวันนี้เป็นคนๆเดียวกับที่ให้โกโก้ร้อนมากินทุกวันรึเปล่าครับ?" 

"หูแดงหมดแล้วนะแบคฮยอน~~~~"  ตะปปหูทันทีที่ได้รับเสียงแซว แล้วเดินไปที่โต๊ะตัวเอง เหล่มองก็ยังเห็นสองคนนั้นยิ้มล้อๆส่งมาให้ 

HOME

"จงอินนนน"

"เซฮุนนนน"  

"เอ่อ..."  แบคฮยอนมองไปที่เซฮุนกับร่างผิวสีเข้มที่คุ้นตา  

"พี่แบคฮยอน!! หวัดดีครับ โห ไม่เจอกันนานเลยเป็นไงบ้างพี่" เขายิ้มให้จงอินแล้วพยักหน้าก่อนจะหันไปมองรุ่นน้องร่วมงานที่ยืนจัดผมจงอินอยู่  เซฮุนหันมามองเขาก็ยิ้มอายๆส่งให้

"นี่แฟนผมเอง ไม่รู้ว่ารู้จักกับพี่ด้วย"

"หรอ?" ตอบสั้นๆพร้อมกับทำหน้าดุใส่ นั่นทำให้จงอินหัวเราะแล้วกอดเอวเซฮุน

"อย่าทำอะไรแฟนผมนะพี่"

"ทำนายแทนได้ใช่มั้ย? ไม่เห็นบอกกันเลย"

"โอ๋ พี่แบคฮยอนนน" เซฮุนผละตัวจากคนรักแล้วมากอดเอวเขาแทน เลยจัดการเขกหัวไปสองสามทีพอให้หายหมันเขี้ยว

"อ้าว ไงวะเพื่อน"

"มารับแฟนหรอ" แบคฮยอนเงยหน้ามองคนที่พึ่งเดินเข้ามาก่อนจะรีบเอามือไพล่หลัง 

             ลืมไปเลยว่าจะหาถุงมาใส่แก้วโกโก้.....

"เออสิ แล้วมึงมาทำอะไรอ่ะ?" 

"มารับแฟนเหมือนกัน"

"ห้ะ?"  เขาที่ตอนแรกวิตกกับแก้วโกโก้ถึงกับต้องพูดออกมาพร้อมกับเงยหน้ามองชานยอลที่ตอนนี้ก็กำลังยิ้มน้อยๆมองหน้าจงอิน

"โอวววว งั้นขับรถดีๆนะเว้ย ไปเถอะฮุน งินหิ๊วหิววว" จงอินยิ้มล้อส่งให้เขาแล้วรีบลากเซฮุนไปขึ้นรถ เขาเลยทำได้แค่มองตาปริบๆก่อนจะสะดุ้งเมื่อชานยอลหันมาหาเขา

"เป็นไรพี่? ทำไมต้องสะดุ้งด้วยอ่ะ"

"เปล่าๆ กลับบ้านเถอะชยอลรออยู่" 

"ครับ.."

"นายก็เดินไปสิ"

"อ้าวแล้วพี่ไม่เดินหรอ?"

"เดินดิ่" ชานยอลพยักเผยิดหน้าให้เขาเดินไปก่อน  ใจมันก็อยากจะเดินไปก่อนแต่ไอ้แก้วที่ซ่อนอยู่เนี่ยไม่เป็นใจ

"เอ้า ไม่เดินล่ะพี่"

"นายก็เดินดิ่"

"พี่ก็เดินดิ่"

"ชาน!!"  พูดจบก็รีบเม้มปากทันที  ส่วนชานยอลก็นิ่งไปเหมือนกัน

'อ่ะ อ้าปากเร็วพี่' แบคฮยอนอ้าปากกำลังจะรับต๊อกโบกี้ที่ถูกคีบ แต่แล้วชานยอลก็ดึงกลับไป

'เอ้า จะป้อนมั้ยเนี่ย?'

'ป้อนๆ อ้าปาก อ้ามมม' ต๊อกโบกีที่เคลื่อนมาด้านหน้าเขาเลยอ้าปากอีกครั้ง แต่แล้วต๊อกชิ้นนั้นก็วนเข้าปากร่างสูง

'ชาน!!'

'ไม่แกล้งแล้วๆ โอ๋ แบคหม่ำๆ ไม่แกล้งแล้วจริงๆ กินเร็ว  อ้ามม'

'ป้อนไงให้เลอะปากเนี่ย'

'เดี๋ยวชานเช็ดให้'

ชานยอลหัวเราะแล้วเดินนำเขาไปที่รถ  พอคนตัวสูงกดปลดล๊อกแบคฮยอนก็รีบเปิดประตูเข้าไปทันที  จัดแจงวางแก้วโกโก้ไว้ด้านหลังข้างขวาเพื่อไม่ให้ชานยอลเห็น  

เมื่อรถเลี้ยวเข้าซอยหมู่บ้านแบคฮยอนก็จัดแจงถอดเข็มขัดนิรภัย  มือเรียวค่อยๆสอดไปจับแก้วโกโก้ กะว่าชานยอลจอดรถเมื่อไหร่จะรีบชิ่งหนีเข้าบ้านเลย

เอี๊ยดดดด!!

ล้อรถบดเบียดกับถนนเสียงดังเมื่อมีมอเตอร์ไซต์ขับออกมาจากทางโค้งอย่างเร็วและกระชั้นชิด 

ตึง!

"แบค!!" ถึงแม้จะยกมือมาค้ำกับคอนโซลด้านหน้าแต่เพราะรถเบรกกะทันหันแล้วแบคฮยอนก็ไม่ใส่เข้มขัดนิรภัยทำให้หน้าผากเขาประสานกับคอนโซลด้านหน้าอย่างจัง

ใช้คำว่าประสานน่ะถูกแล้ว ตอนนี้พยายามจะยกหัวขึ้นมายังทำไม่ได้เลย...

"..."

"แบคฮยอน.."  ชานยอลจับไหล่เขาแล้วค่อยๆพยุงให้พิงกับเบาะรถ   

"มึนอ่ะ  แต่ไม่ไปโรง'บาลนะ" ชานยอลพยักหน้าแล้วขับรถต่อ

พอจอดถึงหน้าบ้านแบคฮยอนเสียงเห่าของชยอลก็ดังขึ้น  ชานยอลรีบเอาตัวออกมาจากรถอ้อมไปเปิดประตูฝั่งแบคฮยอนหยิบกระเป๋าทำงานมาค้นแล้วหยิบกุญแจออกไปไขประตูบ้านทั้งด้านหน้าและด้านในก่อนจะออกมาพยุงคนตัวเล็กเข้าบ้าน  จับให้แบคฮยอนนั่งลงที่โซฟาแล้วหายไปในครัวโดยมีชยอลเดินตาม  สักพักก็ออกมาพร้อมกับกะละมังน้ำแข็ง  ชานยอลแบผ้าเช็ดหน้าตัวเองแล้วหยิบก้อนน้ำแข็งใส่เข้าไป รวบผ้าแล้วยื่นมือไปเชิดหน้าแบคฮยอนค่อยๆเอาผ้าประคบกับหน้าผากแดงเถือก

"เจ็บมั้ย ชนซะแรงเลย" พูดแค่นั้นน้ำตาแบคยอนก็ร่วงเผาะ เขาหลุดหัวเราะนิดหน่อยแล้วใช้นิ้วโป้งปาดน้ำใสๆที่ไหลตามแก้มขาว

"มันตึบๆ..ไปหมดเลย.."

"ไปหาหมอมั้ย"

"ไม่.... ฟื้ดด  เอาอ่ะ"  เสียงพูดที่คลอไปกับเสียงสูดจมูกของคนกำลังร้องไห้ทำให้ชานยอลระบายยิ้ม มือก็คอยประคบหน้าผากขาว    แบคฮยอนหลับตาพริ้มๆรับแรงคลึงที่หน้าผาก  ไม่ได้รู้เลยว่าไอ้จมูกๆแดงนี่ทำให้ใจชานยอลสั่นแค่ไหน...

ริมฝีปากเขาค่อยๆจูบลงบนหน้าผากขาวที่ผ้ากำลังประคบอยู่  แล้วเลื่อนริมฝีปากลงมาจูบที่จมูกสองสายตาประสานกันก่อนแบคฮยอนจะหลับตาลงรับสัมผัสที่ริมฝีปาก เขาแค่ประทับจูบบนริมฝีปากเล็กๆค้างไว้สักพักแล้วผละออกมา

"นอนแล้วเอามันวางไว้บนหน้าผากสักพักนะ เดี๋ยวผมมา" คนตัวเล็กนอนลงบนโซฟาแต่โดยดีแล้วพยักหน้า  ชานยอลเลยแยกไปเอาของจากในรถ หยิบพวกถุงของกินที่จะเอามากินกับแบคฮยอนแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นแก้วกระดาษสีขาวถูกทิ้งไว้ที่พักเท้าของที่นั่งข้างคนขับหยิบขึ้นมาก็แทบกลั้นยิ้มไม่อยู่

        อะไรจะขนาดนี้นะแบคฮยอน แค่นี้ก็รักจะตายแล้ว :)

HOME

ลืมตาตื่นมาพร้อมกับความมึนงง กลิ่นที่หายใจเข้าไปทำให้ตาเล็กเบิกโพลง  เงยหน้ามองก็เห็นสันกรามของชานยอล แขนแกร่งที่พาดอยู่บนตัวเขาทำให้เลือดในร่างกายแผ่ซ่านพร้อมกระเด้งตัวขึ้นด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามจนคนตัวสูงก็สะดุ้งด้วยความตกใจเหมือนกัน

"ผมเปลี่ยนแค่เสื้อให้พี่ ส่วนกางเกงผมไม่ได้แตะเลยสาบานได้" คำพูดของชานยอลทำให้แบคฮยอนรีบก้มมองเสื้อตัวเองจากเสื้อเชิ๊ตใส่ไปทำงานถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อนอนลายขวางของเขาเอง ส่วนกางเกงก็ยังเป็นสแล๊คเข้ารูปเหมือนเดิม

"เฮ้ออ.."

"หิวหรือเปล่า" เขาพยักหน้า ที่ตื่นมาก็เพราะความหิวนี่แหละ

"จะไปไหนอ่ะ"

"ไปอุ่นราเมงให้พี่ไง ผมซื้อมาว่าจะกินกับพี่แต่พี่ดันชิงหลับไป ผมเลยต้องนั่งกินคนเดียว"  ว่าแล้วชานยอลก็เดินออกจากห้องไป  แบคฮยอนหันไปมองนาฬิกาข้างหัวเตียง

"ตีสาม หิวตอนตีสามแบคฮยอน" พูดกลั้วหัวเราะกับตัวเองพร้อมเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแล้วเดินตามชานยอลลงมาข้างล่าง

"รอแปปนึงนะพี่"  เขาพยักหน้าแล้วนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวในครัวตัวเอง มองชานยอลก็พึ่งสังเกตว่าชุดที่ชานยอลใส่นั่นมัน

"ผมให้อาหารชยอลเรียบร้อยแล้ว พี่ไม่ต้องห่วงนะ..." 

"อะ อ่อ"  พูดเมื่อรู้สึกตัวว่าจ้องชานยอลจนเจ้าตัวรู้สึกได้

"เปิดตู้ก็เห็นมันพับแยกอยู่มุมตู้เลยหยิบมาใส่ ยิ้มแก้มแทบแตกไม่คิดว่าพี่จะยังเก็บไว้" คนตัวสูงพูดยิ้มๆพร้อมกับดึงเสื้อนอนของตัวร่างสูงเองแล้วว่างชามราเมงไว้ตรงหน้าเขา  

"จะกินให้อร่อยนะ"

"กินเยอะๆเลยพี่ ตอนผมอุ้มพี่ขึ้นไปนอนบนห้องพี่เบาไปตั้งเยอะ" พูดแล้วก็หันไปหยิบหม้อที่อุ่นราเมงลงซิงค์แล้วล้างก่อนจะกลับมานั่งมองเขาที่นั่งกินอยู่

"นี่ ขึ้นไปนอนก่อนก็ได้นะ"  ชานยอลส่ายหน้าให้เป็นคำตอบแล้วส่งยิ้มให้ จนแบคฮยอนต้องรีบก้มลงไปจัดการกับราเมง

          ไม่มีราเมงไว้ในปากเขาต้องยิ้มแน่ๆล่ะรับประกัน

เดินขึ้นมาบนห้องเขาก็แยกเข้าไปแปรงฟัน พอก้าวออกมายืนหน้าห้องน้ำก็เห็นชานยอลนอนยิ้มให้กับเพดาน  ในหัวทบทวนนิดหน่อยแล้วจึงตัดสินใจเดินไปดึงกล่องสีน้ำตาลออกมาจากริมห้อง ยกขึ้นมาวางไว้บนเตียง

"คนบ้าอะไรยิ้มกับเพดาน"  พูดแซวจนชานยอลเด้งตัวขึ้นมานั่ง

"กล่องอะไร?"

"ทุกอย่าง ยังเก็บไว้ทุกอย่างแหละ"  พูดแล้วก็จ้องหน้าอีกคน  ชานยอลยื่นมือไปเปิดกล่องมือหนาค่อยๆหยิบของมาทีละอย่างพร้อมกับรอยยิ้มแล้ววางกลับเข้ากล่องทีเดิม

"เหมือนผมเลย ยังเก็บไว้ทุกอย่างเรื่องระหว่างผมกับพี่ ผมไม่เคยคิดจะลืมมันเลย"

เป็นแบคฮยอนเองที่เอื้อมมือไปรั้งคอร่างสูงให้เข้าไปหา ประทับจูบบนริมฝีปากแล้วค่อยเปลี่ยนเป็นโอบรอบคอหนา  จากที่แค่ประทับจูบเริ่มเปลี่ยนเป็นดูดซับริมฝีปากกันและกัน  มือชานยอลจับปากกล่องแล้วยกให้พ้นทางก่อนจะเอื้อมวงแขนไปรวบเอวคนตัวขาวให้มาแนบชิดกับร่างกาย เมื่อริมฝีปากเล็กเผยอเพื่อรับอากาศหายใจลิ้นร้อนก็สอดเข้าไปต้อนหยอกล้อกับอวัยวะเดียวกัน  มือใหญ่ลูบหลังคอขาวทำให้แบคฮยอนครางในลำคอ ริมฝีปากชานยอลผละออกจากริมฝีปากแดงเจ่อ เลื่อนไปจูบคางใสแล้วค่อยๆเลื่อนมาดูดเม้มที่ซอกคอ  ก่อนจะโดนดันอก

"พรุ่งนี้ทำงาน.."  แค่นั้นร่างสูงก็ผละออกมาแต่โดยดี จ้องตากับตาเล็กที่ฉ่ำเยิ้มก็ต้องยกมือขึ้นปิดตาแบคฮยอนแล้วกอดเจ้าตัวพร้อมกับล้มลงนอน

"ทำงานก็นอนเลย"

"อะไรของนายเนี่ย!!" แหวเสียงใส่เมื่อชานยอลกอดเขาให้ฝังกับอก

"ตาพี่มันเชิญชวนผมมากๆ ถ้าพี่ยังไม่หลับก็เตรียมขนคอแดงจ้ำๆไปทำงานได้เลย" เมื่อชานยอลพูดแบบนั้นแบคฮยอนก็ได้แค่หลับตาและไม่พูดอะไรอีก

"ผมคิดถึงพี่มากเลย โคตรคิดถึงเลย" อยู่ดีๆชานยอลก็พูดขึ้นมาก  เรียกรอยยิ้มบนหน้าแบคฮยอนได้ไม่ใช่น้อยๆทั้งที่ยังหลับตาอยู่

"คิดถึงชานยอลมากเหมือนกัน มากๆ บางวันมากจนร้องไห้เลย" 

"เฮ้อ นี่ผมต้องขายบ้านแล้วใช่มั้ยเนี่ย"

"ทำไม"

"ก็ย้ายมาอยู่กับพี่อ่ะดิ่ หรือพี่จะไปอยู่บ้านผมดี บ้านหลังนี้ก็ยกให้ชยอลไปเลย"

"บ้าหรอไอ้เด็กบ้า"  พูดกลั้วหัวเราะแล้วยกมือขึ้นเอื้อมไปลูบผมร่างสูง ชานยอลหัวเราะน้อยๆแล้วกดจูบลงบนผมเขานั่นก็เรียกเสียงหัวเราะได้อีก

"นอนได้แล้วแบคฮยอน ไม่งั้นไม่ได้นอนนะ"

"รู้แล้วๆ หลับแล้ว"

HOME

มันจบแล้วววววว

ฮืออออ กลั่นตั้งนานน ไม่รู้ว่าจะให้จบแนวไหนดี

ถ้ามีคำผิดแจ้งเลยนะคะ ไว้จะมาตรวจสอบอีกรอบในวันพรุ่งนี้

แล้วก็มีปัญหากับการลงธีมด้วย ไว้จะมาลงน้าา

วันนี้ไม่ไหวเลี้ยวววว 5555555

ขอบคุณค้าบบบ

25590511  @01:47

แก้คำผิด 25590515 @22:00

by หน้านิ่ง.

 

T
B