ปิ๊ดปี้

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

         เช้าวันสดใส ณ โรงแรมเล็กๆ ย่านสุขุมวิท ซึ่งวุ่นวายไปด้วยรถยนต์และการจราจรที่คับคัง      " นัท "          หนุ่มใต้ ตัวเล็กและผิวเข้มตามแบบฉบับคนใต้             ดูเป็นคนที่แข็งกระด่างและมีความมั่นใจในตัวเองสูง    ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาได้มาจากประสบการณ์ในการเรียนสายช่างกลมาตลอด จึงหล่อหลอมจากการที่ถูกปลูกฝังเขามา        เขาเปิดประตูออฟฟิสช่างที่อยู่ในชั้นใต้ดินของตึก ที่ในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์และอะไหล่ของเครื่องจักรต่างๆ เข้ามาตามเวลามาทำงานปกติ หลังจากลาหยุดงานไปหลายวันเผื่อกลับบ้านที่ใต้ ซึ่งใช้เวลาเดินจากกรุงเทพถึงใต้ก็หนึ่งวันเต็มๆ ด้วยระยะที่ไกล ไปกับรถไฟไทย ที่รู้ๆ กันอยู่ถึงกำหนดเวลาที่เอาแน่เอานอนไม่ได้     
              
         " ไงวะ "     เสียงที่ดังขึ้นพร้อมๆ กับประตูที่เปิดเข้ามาในห้องช่าง 

       แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป เขารู้สึกมีบางอย่างผิดปกติแตกต่างจากที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้  เขามองไปทางด้านขวาของออฟฟิส          ซึ่งเป็นมุมเล็กๆ ที่แทรกตัวอยู่ในกองของอุปกรณ์และอะไหล่ เนื่องด้วยพื้นที่ที่จำกัดของโรงแรม โต๊ะที่ทำงานของบริษัททัวร์สำหรับรับส่งลูกค้าให้กับโรงแรมก็เลยต้องมาอยู่รวมกันแบบงง            หญิงสาวตัวเล็ก ผิวขาวตามแบบฉบับสาวเหนือ หน้าตาดูสดใส          ในปากเธอมีเหล็กดัดฟันอมไว้เต็มปากตามแทรนของวัยรุ่นสมัยใหม่  รูปร่างเปรียวบางร่างเล็กของเธอ ถูกปกคลุมไว้ด้วยชุดยูนิฟอร์ม กางเกงสีดำรับกับสัดส่วน เสื้อเชิตแขนยาวสีขาวที่ถูกสวมทับไว้ด้วยเสื้อสูทสีดำอีกชั้น ซึ่งดูภูมิฐานและไฮโซเมื่อเทียบกับชุดยูนิฟอร์ของชาวง   แต่ใบหน้าไม่มีร่องรอยของเครืองสำอางบนใบหน้านอกจากแป้งฝุ่น ริมฟีปากมีสีอ่อนๆของลิฟมัน ซึ่งมันก็ทำให้สะดุดใจเขาไม่ใช่น้อย  ก่อนหน้านั้นก็จะมีแต่พนักงานผู้ชายที่เข้าทำงานที่นี้ ก็มักจะสนิทสนมกับช่าง พูดคุยสัพเพเหระตามประสาผู้ชาย      เธอหันมาจ้องเขาด้วยสายตาที่ค่อนค้อนบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์และประหลาดใจ โดยมีโทรศัพท์มือถือที่แนบติดข้างหู       แล้วเธอก็หันกลับไปคุยเกี่ยวกับงานของเธอต่อ                     

      ส่วน  นัท  ก็เดินเข้าห้องผ่านไปแล้วพูดคุยทักทายต่ออย่างไม่เกรงใจ ด้วยความเป็นเจ้าถิ่น

       " ใครวะ   เด็กใหม่หรอ "   นัทถาม ทั้งๆ  ที่เธอยังคุยโทรศัพท์อยู่

      "  เออ  เด็กใหม่   เพิ่งมา 2-3 วัน แล้ว "    เอส  เพื่อนช่างร่วมงาน
      
      "  ชื่อไรวะ   "   นัทถามต่อ  โดยไม่สนใจหญิงสาวที่กำลังคุยงานอยู่
     
      " พิม   เด็กเพิ่งจบ  "  เอส ตอบ

      " อือ "   นัทตอบรับ        
    

       แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง เผื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นชุดทำงาน  โดยไม่สนใจ มีสายตาของหญิงสาว  มองตามด้วยความค่อนค้อน ในมารยาของเขาที่กระทำ และมีคำถามในใจเธอว่า ผู้ชายตัวดำคนนี้เป็นใครมาจากไหน.......


       " พิม "  เธอเป็นสาวเหนือที่เพิ่งจบใหม่     และเพิ่งได้งานทำไม่กี่วัน      กับบริษัททัวว์   และยังถูกส่งให้มาทำงานที่นี้      เพราะคนที่เคยทำอยู่ก่อนลาออกไปแบบฉุกเฉิน  ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก          กับการทำงานในที่ใหม่        และแถมยังคาดไม่ถึงว่า โต๊ะทำงานของเธอจะมาอยู่ในห้องช่าง     ซึ่งมีแต่ผู้ชายทั้งห้อง   แต่เธอก็พยายามทำใจกับสิ่งต้องเจอ..........    แต่ก็ยังดีที่ยังมี  " เบล " สาวน้อยรุ่นน้อง ที่อายุอ่อนกว่า 1 ปี ที่ทำงานเป็นเลขาหัวหน้าช่าง ซึ่งเธอเป็นสาวมั่นที่กำราบ เหล่าหนุ่ม ๆ พวกนี้อยู่หมัด  ด้วยปากของที่ไม่เคยยอมใครแม้แต่หัวหน้าช่าง   เจ้านายของเธอก็ตาม.......


       
     " นัท ไปไหน "   " ไม่รู้ เห็นเดินอยู่กี้ "     เบล  ตอบคำถามเจ้านายเธออย่างทันควัญ  
     
    " หามันทีซิ  "    เจ้านายสั่งเลขาสาว  ด้วยความรีบร้อน  
         
         ในขณะ ที่ พิม นั่งอ่านหนังสือดูเหมือนไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบข้าง  แต่เธอก็ได้ยินทุกอย่างที่ทั้งสองคุยกัน  และยังคิดในใจว่า ผู้ชายที่มารยาเสีย และท่าทางขี้เก๊กคนนั้น จะมีอะไรดี  หรือจะเก่ง อะไรหนักหนา .............
   
          สักพัก     นัท     เปิดประตูห้องเข้ามา  พร้อมเสียงดัง  
         
        "  อะไรของแกอีก.....กำลังทำงานอยู่ ...."   

พิม  ที่นั่งอ่านหนังสือแหะหน้าขึ้นมามองนิดหนึ่งแล้วอ่านหนังสือต่อ  " คิดว่ามารยาเสียอย่างเดียว  แถมปากเสียอีกด้วย" เธอคิดในใจ
         
             "   หัวหน้าเรียก ....... "    เบล ตอบแบบไม่ทิ้งช่องว่างให้ขาดหาย ด้วยน้ำเสียง
สั้น ๆ และสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์  ก่อนจะก้มมองหน้าจอคอม ที่เธอเปิดอ่านนิยาย


          " ว่าไงครับพี่   "   นัท หันไปคุยกับหัวหน้า  แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของหัวหน้า แล้วคุยกันสักพักใหญ่  ด้วยท่าทางเคร่งเคลียด   แล้วนัทก็เดินออกมาจากโต๊ะ ของหัวหน้า  
  
         "  ตามนั้นนะพี่   "    นัทบอกกับหัวหน้า

         "  อ้อ แล้วพรุ่งนี้จัดการให้ด้วย "    หัวหน้าตอบและส่งงานต่อให้เขา ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายลง

         ในขณะ ที่นัทเดินออกมา ผ่านโต๊ะทำงานของ พิม เขาหันไปยิ้มให้เธอ และเธอยิ้มตอบรับแบบขัดไม่ได้ แต่ไม่มีคำพูดใด ๆ แล้วเขาเดินออกจากห้องไป  ทิ้งความงง ๆ ไว้ให้กับพิมเล็กน้อย......    

          หลายต่อมา ..........
       
        พิม  ก็ยังสาระวนวุ่นวายกับโทรศัพท์ของเธอ      ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว เหมือนเด็กยุคใหม่ที่ติดโทรศัพท์             เป็นปัจจัยที่ 5 ในชีวิตประจำวัน                     ดูเธอช่างเหมาะกับงานที่ต้องพูดจาจริง ๆ               ในขณะ ที่นัทซึ่งก็นั่งมองทุกอิริยาบทของพิมอยู่           ในใจเขาก็อยากจะคุยกับเธอเช่นกัน    และจริงแล้วเขาแอบมอง พิม อยู่เป็นประจำ   แต่เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน            เขาอาจจะมีความชำนาญในทางสายอาชีพของเขา        แต่ก็ไม่ประสามากนะในเรื่องผู้หญิง   จน พิม คุยโทรศัพท์เสร็จ กำลังจะก้มลงอ่านหนังสือนิยาย  นัท จึงร่วมรวมความกล้าแล้วถามออกไป   
            

            " ชื่อไรงะ  เรานะ "   ทั้งๆ ที่เขารู้จักชื่อเธอจากเพื่อนมาก่อนหน้านี้จากเพื่อน

  ทำเอา พิม สะดุ้งเล็กน้อย  ก่อนหันมามอง ไปทาง นัท แล้วตอบได้วยความงง

           " พิม  ค่ะ  "   
          
           " บ้านอยู่ไหนละ "  นัท ถามต่อ
         
           "  เพชรบูลณ์ "    พิม ตอบ
          
 ในขณะที่ถามต่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  นัท เดินไปรับโทรศัพท์ ส่วน พิมก็อ่านหนังสือของเธอต่อไป  
     
       นัท ถือเครื่องมือแล้วเดินออกไป              แต่ในใจก็คิดว่าจะทำอย่างจึงจะได้คุยกับ พิม อีก         เขาเดินไปขึ้นลิฟล์ แล้วกดลิฟล์ไปชั้น 5 เผื่อทำงาน  ถึงชั้น 5 ประตูลิฟล์เปิดออก เขาก้าวออกมา แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือพิมพ์            ที่แม่บ้านที่ทำความสะอาดเก็บมาทิ้งไว้หน้าลิฟล์           เขาเปิดไปที่หน้ากลางของหนังสือพิมพ์ เผื่อหาหน้าที่มีเกมส์สุโนกุ              ซึ่งเป็น เกมส์เรียงตัวเลขในตาราง  ที่เขาและเพื่อนๆ เอามาเล่นแก้เซ้งเวลาว่าง                    แล้วความคิดหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในสมองของเขา  ใช่เกมส์นี้แหละที่จะทำให้เขาได้คุยกับ พิม มากขึ้น               เขารีบเดินไปทำงานของจนเสร็จ  แล้วเดินกลับมาลงบันใดไปหาหนังสือพิมพ์อีกฉบับหนึ่ง   
       
       พอมาถึงห้องช่าง พิม ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ นัทเดินเข้าไปหาแล้วถาม 

        "  เคยเล่นเกมส์นี้เปล่า "  พร้อมยื่นแผ่นกระดาษหนังสือพิมพ์  ที่เตรียมมาและพับเป็นแผ่นเล็กๆ ให้เห็นตารางเกมส์

        " เกมส์อะไร "   พิม ถามพร้อมยื่นมือเล็กๆ ของเธอมารับไป       

        " เคยเล่นอยู่ "   เธอตอบเมื่อเห็นหน้าเกมส์นั้น 
    
       " อันนี้มันแบบง่าย  " นัท บอกแล้วถามต่อ  " แข่งกันมะ พมมีอีกอันหนึ่งเหมือนกัน"
  
       " ได้สิ กำลังเบื่อเหมือนกัน "   พิม ตอบรับ     
   
            แล้วนัท ก็เดินไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้อง ด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า  ด้วยความรู้สึกมีความสุข   กว่าจะจบเกมส์ นัท กับ พิม ก็ได้คุยกันไปเรื่อย ๆ และเกมส์ก็จบลง  แต่บางสิ่งบางอย่างของ นัท มันเพิ่งจาเริ่มต้นเท่านั้น...