ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter >>10
CHAPTER 10
สอเือนที่แล้ว
"แทยอนอ่า!" แบฮยอนเินเ้าไปในร้านะโนหาแทยอน แ่ไม่เห็นเธอ
"ลับบ้านอีแล้วสินะ" มือที่ถืออไม้ วาลบนโ๊ะ ใบหน้าอเาเศร้าล น้ำาหยลบนหลัมือ เานั่รอเธออยู่รเาเอร์้านในร้าน
แทยอนับแบฮยอนเริ่มบันมาไ้สัพัแล้ว ทั้สอนปิบัไม่ให้ใรรู้แม้แ่ไ แ่วามรัอเา็ไม่ไ้ราบรื่นมานั ้อหลบๆ่อนๆ ่วนี้แทยอนับแบฮยอนุยันน้อยล แม้ว่าทั้สอนอยาใล้ิันมาว่านี้็าม ร้านาแฟที่เป็นเหมือนบ้านอีหลัอแทยอนเปิเป็นบาวัน สิ่ที่ทำให้วามรัอทั้สอเริ่มิัสาเหุ็เพราะพ่ออเาทั้สอนไม่ลรอยัน
ในอี สมัยที่พ่ออทั้สอนเป็นเพื่อนสนิทัน และหลรัผู้หินเียวัน นั่น็ือแม่อแบฮยอน เพราะแม่แบฮยอนสวยมา แ่เธอ็เลือพ่ออแบฮยอน ทำให้ทั้สอลายเป็นศัรูัน แม้ว่าพ่ออแบฮยอนะไม่ไ้ร่ำรวย แ่เป็นนยัน เอาริเอาั ่วยันสร้าเนื้อสร้าัว นมีธุริอสัหาริมทรัพย์ บ้านและอนโ หลายแห่
ในวันเปิัวโรารอนโแห่ใหม่อพ่อแบฮยอน เาพาแทยอนไปแนะนำัวให้พ่ออเารู้ั แ่พ่ออแบฮยอนลับนิ่เยทำเป็นไม่สนใ และพู่อหน้าแทยอนว่าแบฮยอน้อเรียนให้บ่อน อนนี้ไม่อยาให้มีเรื่อผู้หิมายุ่เี่ยว อให้แทยอนเลิยุ่ับแบฮยอน แทยอนทนไม่ไหวึอัวลับ่อน เธอวิ่ออมา้านนอ ลั้นน้ำาไว้ไม่อยู่ึปล่อยโฮออมา แบฮยอนวิ่ามออมา
"แทแท ันอโทษแทนพ่อ้วย"
"ไม่เป็นไรแบ ันเ้าใวามหวัีอพ่อนาย" ฮึ! แทยอนร้อไห้สะอื้น
"อย่าร้อไห้เลยนะ" แบฮยอนปาน้ำาให้แทยอน
"ทำามทีุ่พ่อนายบอเถอะ ห่าันสัพั ถ้านายพร้อมเมื่อไหร่่อยลับมา" แทยอนทำท่าะเินหนี แ่แบฮยอนว้าแนเธอไว้
"ไม่! แทแท เธอ็รู้ว่าพ่อเราสอนไม่ถูัน เรื่อนี้มันเป็นแ่้ออ้า ยัไัน็ไม่มีวันเลิับเธอ เรารัันไม่ใ่เหรอ?..."
"เรา่อยุยันวันหลันะ ันอยาลับบ้าน" พูบแทยอน็วิ่ไปึ้นรถแที่ มือปาน้ำา
"แทยอน! แทยอน! โถ่เว้ย!" แบฮยอนเะระถา้นไม้แถวนั้น เาหุหิมา แ่็้อวบุมอารม์และเินเ้าาน้วยิใฟุ้่าน
แบฮยอนยัมาที่ร้านทุวันแม้ะไม่เอเธอ็าม แทยอนเปิร้านเป็นบาเวลา และลับไปใส่ใับานที่โรแรมมาึ้นทำให้เธอไม่มีเวลาูแลร้าน นอาาน้านบัีแล้ว เธอ้อูแลร้านอาหารและรัวอโรแรม้วย และวันนี้เป็นวันแรอสัปาห์ที่เธอลับมาเปิร้านาแฟ ลู้านแรอร้านือยุนอา เธอเ้ามานั่เล่นและสั่ออเอร์ แทยอนเสิร์ฟเสร็็เินลับเ้าไปหลัร้าน
"แบ เธอมาที่นี่ทำไม" แทยอนมอแบฮยอนที่อนนี้ำลัร้อไห้ ในมือถืออไม้ที่ะเอาให้แทยอน เธอหลบสายาไม่อยามอเห็นภาพวามเ็บปวอผู้ายที่เธอรั แบฮยอนสวมอแทยอนา้านหลั และบหน้าที่ไหล่อเธอ
"ันิถึเธอ เธอลับมาหาันแล้วใ่มั้ย?"
"แบ อย่าทำแบบนี้ ัน..."
"ออยู่แบบนี้อีัพันะ..." แบฮยอนอแทยอนแน่นึ้น มูสูลิ่นหอมอ่อนๆาผมแทยอน น้ำายัไหลริน แ่แทยอนใแ็พยายามแะมือเาออ
"นายลับไปเถอะ ันัสินใแล้วเรา้อห่าันสัพั ผลารเรียนอนายมันแย่มา และเสี่ยที่นายะเรียนไม่บ พ่ออนายทำถูแล้ว ลับไปั้ใเรียนแล้วเลิยุ่ับันะ" แทยอนลั้นใพู เธอทำถูแล้ว นี่ืออนาอผู้ายที่เธอรั เธอะอทน รอวันนั้นอเาสอน
"ถ้ามันือสิ่ที่เธออันะทำ แ่อยาให้เธอำสิ่นี้ และรู้ไว้ว่าันะลับมา ไม่ว่าใร็ห้ามันไม่ไ้อี" แบฮยอนหมุนัวแทยอน แล้วึเธอเ้ามาูบ
'อุ๊บ' แทยอนพยายามัืน
"อย่าแบ!" แทยอนร้อห้าม แ่แบฮยอนไม่ฟั และูบเธออี นแทยอนรู้สึวบุมัวเอไม่ไหว ทั้สอยับไปนแ้วาแฟที่เาเอร์
เพล้!!!
แทยอนผลัแบฮยอนออ ะเียวันยุนอาึ่นั่อยู่้านนอ็วิ่เ้ามาู้วยวามเป็นห่ว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรยุนอา็เินออไปพร้อมับทำหน้าแปลใที่เห็นแบฮยอนอยู่้วย
"เฮ้อ! เือบไปแล้วมั้ยล่ะ" แทยอนมอแบฮยอน
'"55 ่อป่ะ"แบฮยอนถาม
"ทะลึ่ละ ยัะหัวเราะอี เมื่อี้ร้อไห้อยู่เลย ี้แยะมั ผู้ายอะไร"
"ผู้ายที่รัเธอไแทยอน" แบยอนลับมาทำหน้าริัอีรั้
แทยอนับมือแบยอนทั้สอ้า
"ฟันะแบ นาย้อทำใหุ้พ่อเห็นว่านายเรียนบ พยายามเ้านะ ันเป็นำลัใให้ นาย้อพิสูน์ัวเอ"
"ันะเื่อเธอ แ่อโทรหาเธอบ้านะ...ที่รั"
แทยอนเินับำเรียใหม่นหน้าแ
"อืม! ลับไ้แล้ววววว" แทยอนผลัหลัแบฮยอนให้ออประูไป และยมือบ๊ายบาย
แทยอนมออไม้ที่วาไว้ เธอหยิบมันึ้นมาแนบอ และยิ้มับัวเอ
"ลับบ้านอีแล้วสินะ" มือที่ถืออไม้ วาลบนโ๊ะ ใบหน้าอเาเศร้าล น้ำาหยลบนหลัมือ เานั่รอเธออยู่รเาเอร์้านในร้าน
แทยอนับแบฮยอนเริ่มบันมาไ้สัพัแล้ว ทั้สอนปิบัไม่ให้ใรรู้แม้แ่ไ แ่วามรัอเา็ไม่ไ้ราบรื่นมานั ้อหลบๆ่อนๆ ่วนี้แทยอนับแบฮยอนุยันน้อยล แม้ว่าทั้สอนอยาใล้ิันมาว่านี้็าม ร้านาแฟที่เป็นเหมือนบ้านอีหลัอแทยอนเปิเป็นบาวัน สิ่ที่ทำให้วามรัอทั้สอเริ่มิัสาเหุ็เพราะพ่ออเาทั้สอนไม่ลรอยัน
ในอี สมัยที่พ่ออทั้สอนเป็นเพื่อนสนิทัน และหลรัผู้หินเียวัน นั่น็ือแม่อแบฮยอน เพราะแม่แบฮยอนสวยมา แ่เธอ็เลือพ่ออแบฮยอน ทำให้ทั้สอลายเป็นศัรูัน แม้ว่าพ่ออแบฮยอนะไม่ไ้ร่ำรวย แ่เป็นนยัน เอาริเอาั ่วยันสร้าเนื้อสร้าัว นมีธุริอสัหาริมทรัพย์ บ้านและอนโ หลายแห่
ในวันเปิัวโรารอนโแห่ใหม่อพ่อแบฮยอน เาพาแทยอนไปแนะนำัวให้พ่ออเารู้ั แ่พ่ออแบฮยอนลับนิ่เยทำเป็นไม่สนใ และพู่อหน้าแทยอนว่าแบฮยอน้อเรียนให้บ่อน อนนี้ไม่อยาให้มีเรื่อผู้หิมายุ่เี่ยว อให้แทยอนเลิยุ่ับแบฮยอน แทยอนทนไม่ไหวึอัวลับ่อน เธอวิ่ออมา้านนอ ลั้นน้ำาไว้ไม่อยู่ึปล่อยโฮออมา แบฮยอนวิ่ามออมา
"แทแท ันอโทษแทนพ่อ้วย"
"ไม่เป็นไรแบ ันเ้าใวามหวัีอพ่อนาย" ฮึ! แทยอนร้อไห้สะอื้น
"อย่าร้อไห้เลยนะ" แบฮยอนปาน้ำาให้แทยอน
"ทำามทีุ่พ่อนายบอเถอะ ห่าันสัพั ถ้านายพร้อมเมื่อไหร่่อยลับมา" แทยอนทำท่าะเินหนี แ่แบฮยอนว้าแนเธอไว้
"ไม่! แทแท เธอ็รู้ว่าพ่อเราสอนไม่ถูัน เรื่อนี้มันเป็นแ่้ออ้า ยัไัน็ไม่มีวันเลิับเธอ เรารัันไม่ใ่เหรอ?..."
"เรา่อยุยันวันหลันะ ันอยาลับบ้าน" พูบแทยอน็วิ่ไปึ้นรถแที่ มือปาน้ำา
"แทยอน! แทยอน! โถ่เว้ย!" แบฮยอนเะระถา้นไม้แถวนั้น เาหุหิมา แ่็้อวบุมอารม์และเินเ้าาน้วยิใฟุ้่าน
แบฮยอนยัมาที่ร้านทุวันแม้ะไม่เอเธอ็าม แทยอนเปิร้านเป็นบาเวลา และลับไปใส่ใับานที่โรแรมมาึ้นทำให้เธอไม่มีเวลาูแลร้าน นอาาน้านบัีแล้ว เธอ้อูแลร้านอาหารและรัวอโรแรม้วย และวันนี้เป็นวันแรอสัปาห์ที่เธอลับมาเปิร้านาแฟ ลู้านแรอร้านือยุนอา เธอเ้ามานั่เล่นและสั่ออเอร์ แทยอนเสิร์ฟเสร็็เินลับเ้าไปหลัร้าน
"แบ เธอมาที่นี่ทำไม" แทยอนมอแบฮยอนที่อนนี้ำลัร้อไห้ ในมือถืออไม้ที่ะเอาให้แทยอน เธอหลบสายาไม่อยามอเห็นภาพวามเ็บปวอผู้ายที่เธอรั แบฮยอนสวมอแทยอนา้านหลั และบหน้าที่ไหล่อเธอ
"ันิถึเธอ เธอลับมาหาันแล้วใ่มั้ย?"
"แบ อย่าทำแบบนี้ ัน..."
"ออยู่แบบนี้อีัพันะ..." แบฮยอนอแทยอนแน่นึ้น มูสูลิ่นหอมอ่อนๆาผมแทยอน น้ำายัไหลริน แ่แทยอนใแ็พยายามแะมือเาออ
"นายลับไปเถอะ ันัสินใแล้วเรา้อห่าันสัพั ผลารเรียนอนายมันแย่มา และเสี่ยที่นายะเรียนไม่บ พ่ออนายทำถูแล้ว ลับไปั้ใเรียนแล้วเลิยุ่ับันะ" แทยอนลั้นใพู เธอทำถูแล้ว นี่ืออนาอผู้ายที่เธอรั เธอะอทน รอวันนั้นอเาสอน
"ถ้ามันือสิ่ที่เธออันะทำ แ่อยาให้เธอำสิ่นี้ และรู้ไว้ว่าันะลับมา ไม่ว่าใร็ห้ามันไม่ไ้อี" แบฮยอนหมุนัวแทยอน แล้วึเธอเ้ามาูบ
'อุ๊บ' แทยอนพยายามัืน
"อย่าแบ!" แทยอนร้อห้าม แ่แบฮยอนไม่ฟั และูบเธออี นแทยอนรู้สึวบุมัวเอไม่ไหว ทั้สอยับไปนแ้วาแฟที่เาเอร์
เพล้!!!
แทยอนผลัแบฮยอนออ ะเียวันยุนอาึ่นั่อยู่้านนอ็วิ่เ้ามาู้วยวามเป็นห่ว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรยุนอา็เินออไปพร้อมับทำหน้าแปลใที่เห็นแบฮยอนอยู่้วย
"เฮ้อ! เือบไปแล้วมั้ยล่ะ" แทยอนมอแบฮยอน
'"55 ่อป่ะ"แบฮยอนถาม
"ทะลึ่ละ ยัะหัวเราะอี เมื่อี้ร้อไห้อยู่เลย ี้แยะมั ผู้ายอะไร"
"ผู้ายที่รัเธอไแทยอน" แบยอนลับมาทำหน้าริัอีรั้
แทยอนับมือแบยอนทั้สอ้า
"ฟันะแบ นาย้อทำใหุ้พ่อเห็นว่านายเรียนบ พยายามเ้านะ ันเป็นำลัใให้ นาย้อพิสูน์ัวเอ"
"ันะเื่อเธอ แ่อโทรหาเธอบ้านะ...ที่รั"
แทยอนเินับำเรียใหม่นหน้าแ
"อืม! ลับไ้แล้ววววว" แทยอนผลัหลัแบฮยอนให้ออประูไป และยมือบ๊ายบาย
แทยอนมออไม้ที่วาไว้ เธอหยิบมันึ้นมาแนบอ และยิ้มับัวเอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น