วางแผนร้ายน็อคหัวใจยัยจอมซ่าส์

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 ตอนที่ 1 Who???

.....30นาทีต่อมา........
   ฉันไม่อยากออกไปจากห้องน้ำ ไม่ใช่ว่ากลัวนายบอสหรอกนะ แต่เบื่อที่จะไปต่อปากต่อคำกับหมอนั่นมากกว่า=_=^^ ฉันไม่กลัวอยู่แล้วไอ้พวกผู้ชายชอบรังแกผู้หญิงน่ะเพราะฉันรู้ว่านายบอสไม่มีปัญญาขนาดนั้นแน่ๆ
ปัง!
ปังๆ!!
เสียงทุบประตูห้องน้ำดังขึ้น ฝีมือไอ้หมอนั่นแน่ๆ โธ่เว้ย!!!!อยากตายเป็นผีเฝ้าป่ารึไงมาทุบประตูห้องน้ำเนี่ย!!!
"นี่ยัยเภา ทำอะไรในห้องน้ำ นานจนฉันทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ" บอสพูดขึ้น o_O ฉันตาโตไอ้ประโยคที่เขาว่าฉันทนไม่ไหวนี่หมายความว่าไง อย่าบอกนะว่านายบอสกำลังรอที่จะ...เอ่อ...ไอ้โรคจิต=_=^^
"รอแป๊บนึงสิฉะ...ฉันจะเสร็จแล้ว" ความจริงฉันเสร็จนานแล้วนะ แต่ฉันไม่อยากออกไปนี่นา
"นี่ฉันรู้นะว่าเธอ กำลังสำเร็จความใคร่ตัวเองอยู่น่ะ อ้อถ้าถึงจุดสุดยอดแล้วรีบออกมาล่ะ :P "  อ๊า!!!!! รับไม่ได้ลามกที่สุด หมอนี่กวนบาทาเกินไปแล้ว รู้จักตะเภาน้อยไปแล้วใช่มั้ย!!!! ฉันถือที่เเจกันใบใหญ่ในห้องน้ำแล้วเปิดประตูออกมาอย่างเร็ว เป้าหมายของฉันก็คือกบาลไอ้หมอนั่น!!!! แต่หมอนั่นไหวตัวทนหักข้อมือฉันแล้วดึงแจกันออกไปจากนั่นก็พลักร่างฉันไปบนเตียงแล้วก็ทาบทับร่างฉันไว้ :(
"อยากตายรึไงไอ้บอส" ฉันพูดอย่างเดือดดาลเต็มที่ บอสยิ้มเยาะจากนั้นก็พูดจากวนประสาทฉันอีก
"โธ่!! ชีวิตเธอช่างน่าสงสารไม่มีใครเอาจนถึงขนาดต้องไปสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองในห้องน้ำ เอางี้ดีมั้ยถ้าไม่มีใครเอาเธอ เดี๋ยวฉันสงเคราะห์ให้~ >3<" นายบอสทำปากยื่นปากยาวทำท่าจะจูบฉัน แต่ฉันเบี่ยงหน้าหลบก่อนจากนั้นตอนที่เขาเผลอ ฉันก็ดิ้นจนหลุดออกจากการเกาะกุมแล้วล็อคแขนเขาไว้แน่น นั่งคร่อมหลังเขา
"ยัยเภาชอบซาดิสต์ทำไมไม่บอก" หืม...รู้จักยัยตะเภาคนนี้น้อยไปเสียแล้วอีตางั่ง ฉันรวบแขนทั้งสองของเขาด้วยมือข้างเดียว จากนั้นก็เอามืออีกข้างทุบไปที่หลังบอสอย่างสุดแรง หมอนั่นครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด
"โอ๊ย!!!"  
แต่ฉันคนนี้กลับหัวเราะชอบใจอย่าง 'โรคจิต' ตั้งแต่เล็กจนโตใครกวนบาทาฉันมากๆพอฉันได้แก้แค้นแล้วสะใจเป็นบ้า ฮี่ๆๆๆๆ^(+++)^
ฉันทุบตาบอสอีกทีด้วยความสะใจ 
พลั่ก!!!!
ตุ้บ!!!!!
"โอ๊ย...ยัยบ้าถ้าฉันหลุดออกไปได้เธอไม่ตายดีแน่!"
"รอชาติหน้าเหอะ แบร่!" ฉันแลบลิ้นใส่นายบอส
"หึๆ เมื่อกี้ฉันอ่อนข้อให้เธอต่างหากฉันจะบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อย...." ฮึ!!! นึกว่าฉันจะโง่เชื่อเหรอ?? ลูกสาวเจ้าสัวคนนี้ เกิดมาไม่เคยโดนขัดใจนะ
"ไม่มีวัน..." จบคำฉัน นายนั่นก็สบัดมือฉันจนหลุดแล้วหันมาเอาเรื่องกับฉัน แต่....ตะเภา ตันติรัตน์ คนนี้ไม่กลัวหรอก ฉันอายุ 20 แล้วนะยะ
"เธอยัยตกมัน โดนดีแน่!!!" เขาเข้ามาแล้วกระชากตัวฉันไปมัดกับต้นเสา ฉันพยายามสู้แล้วนะ แต่สู้แรงนายหมีบ้านั่นไม่ได้เลย T^T
"ฮ่าๆๆ" 
เอ๊ะ มันยังไงของมันนะ จับผู้หญิงมาทารุณกรรม แล้วยังมีหน้าเสล่อๆมาหัวเราะฉันอีก =^=
"หายตกมันรึยัง คืนนี้นอนตรงนี้ไปนะ" นายบอสพูดอย่างลอยหน้าลอยตาแล้วพูดต่อ "อ้อ ขอให้สนุกกับเสาตกน้ำมันนะ :P" 
งงจัง?? ใช่นายหมีบ้าพูดอะไรน่ะ เสาตกน้ำมันเหรอ? หะ...หา o_O
"เสาตกน้ำมัน"
"ใช่ :)"
"นะ..นายหมายถึงเสาที่ฉันโดนมัดอยู่นี่นะ"
"(_ _)(- -)(_ _)(- -)"
"เฮือก!!!!"
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันห๊าาา T_T
"ถ้าเธอไม่เชื่อลองหันไปดูต้นเสาสิ"
แค่นั้นฉันก็หันไป ภายในใจขออย่าให้เจอะเจอกับน้ำมันเลย พลีสสส
แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างช้านนน น้ำมันหยดลงมาเต็มเลย แง้! T^T
"นะ..นาย..ปะ..ปล่อยฉันเหอะน้าT^T"
"แค่นี้ทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยล่ะ^^"
ไอ้...ไอ้ ฉันสุดจะบรรยายหมอนั่นยังทำหน้าอึนยังกับไม่มีอะไร
"ปล่อยฉันเหอะT_T"
"เก่งนักนี่ คุณหนู ตะเภา ตันติรัตน์ บดินทร์เมศ"
นายจะมาปะชดทำท่อแป๊บอะไรตรงนี้ T_T
"น่า...นะอยู่เฝ้าเสาตกน้ำมันให้ฉันทีสิ..ฉันกลัวหาย(._.)"
"ไอ้....ไอ้"
หมอนั่นน่าตบกบาลสุดๆ ยังทำหน้าตายอีกต่างหาก จากนั้นหมอนั่นก็กลับไปนอนบนเตียงอย่างสบายใจทิ้งให้ฉันกลัวจนแทบยังคลั่งอยู่แล้ว
หมอนั่นยังไม่วายเปิดเสียงหลอนๆจากโทรศัพทืมือถือของเขา แล้วก็ปิดไฟ ไอ้หมอนั่นจงใจแกล้งฉัน ดูสิมามัดฉันให้ติดกับเสาตกน้ำมัน เปิดเพลงหลอนๆใส่ทั้งคืน แถมยังปิดไฟ ฉันจะไปโรงพยาบาลบ้าอยู่แล้ว!!!!!
เกิดมาไม่เคยมีใครมาทำกับฉันแบบนี้มาก่อน พรุ่งนี้เช้าเมื่อไหร่นายตายๆๆๆๆๆดีแน่!!!!!

.......เช้าวันใหม่........
   สุดท้ายฉันก็ไม่ได้นอนทั้งคืนป่านนี้ขอบตาคงเป็นหมีแพนด้าไปแล้วมั้ง T_T นายนั่นลุกขึ้นจากเตียง หันมายิ้มให้ฉันด้วยมุมปาก
"ไง^0^เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย"
"ไอ้...ไอ้ T_T"
"วันนี้ฉันจะพาเธอกลับบ้านนะ เป็นไงมาเที่ยวป่ากับฉันน่าประทับใจจนลืมไม่ลงไปทั้งชีวิตเลยใช่มั้ย^^"
ไอ้เต่าตนุ ไอ้ลูกน้อยหอยสังข์ ไอ้ข้าวเหนียวดำเปียก ฉันแค้นแก!!!!!!
"เมื่อคืนเธอกลัวอะไรเหรอ"
นายบอสถามฉันแต่ฉันกัดฟันกรอด ฉันไม่ตอบหรอกเว้ย!!
"อย่าบอกนะว่าเธอ กลัวเสาต้นนี้จนไม่ได้นอนทั้งคืน"
เออ ใช่เว้ย ไม่ต้องพูดฉันเกลียดแก แต่...ทนไว้!
"เมื่อคืนฉันลืมบอกว่า ฉันเอาน้ำมันพืชมาทาเสาต้นนี้เองแหละ ไม่เชื่อลองหันไปดูนู้นสิ"
ฉันมองตามนิ้วเขาที่ชี้ไปทางหนึ่ง o_Oฉันเห็นขวดน้ำมันพืชที่ตอนนี้ มันไม่มีน้ำมันเหลือแล้ว ไอ้....ไอ้
"กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ฉันกรี๊ดลั่นป่าจนนายบอสต้องยกมือขึ้นมาอุดหู
"ไอ้บ้า แก๊!!!! ฉันจะไปฟ้องอาป๋า นายไม่รู้สินะว่าพ่อฉันเป็นใคร"
"เจ้าสัวไซ"
"นาย!!!! รู้แล้วยังทำอีกไม่ตายดีแน่ นายหลอกฉัน ฮือๆๆๆ"
"ร้องทำไมเดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับบ้านนะ"
ฉันเกลียดนายจังไอ้หมีบ้า แง้!! T^T

      คฤหาสน์บดินทร์เมศ
   หมอนั่นพาฉันมาที่บ้านฉันจริงๆรู้ได้ไงนะ พอเข้ามาที่บ้านทั้งแม่บ้าน ยาม พ่อบ้าน รู้จักเขาหมดเป็นไปได้ไง อ้าว แล้วอาป๋าฉันหายไปไหนนะ ไม่ได้โทรมาบอกซะหน่อยว่าไปไหน
"อาป๋าล่ะ?"
ฉันถามพี่เจ๋งแจ๋ว
"คุณท่านไปอเมริกาค่ะ"
"=_="
ตกลงที่ฉันหายไปทั้งคืนนี่ไม่มีใครสนเลยใช่ป่ะ ฉันหันขวับไปที่นายบอสที่ตอนนี้นั่งสบายอารมณ์อยู่ที่โซฟารับแขก
"นายไม่มีสิทธิ์ที่จะนั่งตรงนั้นนะ"
"ทำไม"
"ก็นายเป็นผู้ต้องหาอยู่นะตอนนี้น่ะ"
หมั่นไส้นายบอสชะมัด ทำไมต้องมาทำสบายอารมณ์อยู่ที่บ้านฉัน
"อ้อตะเภา ต่อไปนี้พี่..เอ้ย!ฉันจะมาบ้านเธอทุกวันเลยนะ ดีใจป่ะ^^"
แปลกคนทำไมนายนี่ต้องพูดผิด ที่แทนตัวเองกับฉันว่าพี่ด้วยนะ แต่เรื่องแค่นี้ฉันไม่เก็บมาคิดให้รกสมองหรอก
"ดีใจทำตูดลิงอะไร"
"อ้าวก็มีหนุ่มหล่อมาคอยติดตามไง พ่อเธออนุญาติฉันเอง"
หะ! พ่อเนี่ยนะ
"ไม่ตลก นายจะมาทำอะไรไม่ทราบ+_+"
"เธอไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันมาทำไม รู้ไว้ว่าฉันมากำราบเธอก็พอ กิ้วๆ"
"=_=^^"
กิ้วเพื่อ????
"ถามจริง นายเป็นใครแนะนำตัวเองมาให้หมด"
"ก็ได้..ฉัน ริทนินทร์ เคย์ เบรนดอน ลูกครึ่งไทย-อเมริกา ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวธัน มัธยมเรียนที่อเมริกา แต่มาเรียนมหาลัยที่ไทย ตอนนี้เรียนอยู่ที่ มหาลัยเอเลน คณะบริหารธุรกิจ ปีสี่ สาวติดตรึมนะจะบอกให้^^"
หลงตัวเองชะมัด คนอะไรวะ?? +_+ เอีะ!!นายนี่เป็นลูกเจ้าสัวธันเพื่อนสนิทพ่องั้นเหรอ งั้นก็รวยเละเลยน่ะสิ
"ตาเธอแล้ว แนะนำตัวให้ฉันรู้จักบ้างสิ"
"ฉัน ตันติรัตน์ บดินทร์เมศ คนไทย ตอนมัธยมไปเรียนที่ประเทศญี่ปุ่น ตอนนี้เรียนมหาลัยที่ไทย มหาลัยเอเลนเซอร์ คณะแพทยศาสตร์ ปีสอง ไม่มีใครกล้าจีบเพราะฉันโหดมาก!!"
ฉันแนะนำตัวให้เขารู้จัก
"แหม...เราเรียนมหาลัยพี่-น้องกันด้วยนะ แถมอยู่ตรงข้ามกันซะด้วย"
 ใช่น่ะสิ เพราะมหาลัยเอเลน กับ มหาลัยเอเลนเซอร์ เป็นมหาลัยในเครือเดียวกันแถมดันอยู่ตรงข้ามกันซะด้วย T_T เป็นกรรมอะไรของฉัน
(T_T)<<<หน้าฉัน
(^O^)<<<หน้าบอส
"นี่ทำไมต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นด้วย"
ฉันเหรอทำหน้าดีใจ เอ่อ...ไม่ทราบว่าประสาทคุณกลับอะไรรึป่าวคะ
"=_=^"
จากนั้นฉันก็เดินไปที่ สวนดอกไม้ข้างบ้าน ที่บ้านฉันปลูกกุหลาบด้วยแหละสวยจัง บรรยากาศร่มรื่นย์นะแต่ถ้าไม่มี...........
"นายบอส ตามฉันมาทำไม"
"ใครตามฉันแค่เดินมาเฉยๆแหละ"
ทำหน้ากวนด้วย โอ๊ย...ตะเภาจะบ้าตาย แล้วที่นายนั่นบอกว่าจะมากำราบฉันทำให้ฉันโมโหขึ้นมาอีก
"จำไว้นะ น้ำหน้าอย่างนายน่ะ อีกสิบชาติก็ไม่มีทางกำราบฉันได้หรอก"
ฉันบอกอย่างโมโห
"ลูกสาวเจ้าสัวอวดดีแบบนี้ทุกคนรึป่าวนะ"
นายบอสเลิ่กคิ้วถามฉัน
"นาย!!!!"
"พรุ่งนี้ตอนเย็น 6 โมง ฉันจะไปรอที่มหาลัยเธอ..ยัยตะเภา"
ฉันยังไม่ทนที่จะแว้ดใส่เขาก็ขับรถสปอร์ตสีดำราคาแพงออกไปจากคฤหาสน์แล้ว นี่มันเรื่องบ้าอะไร อยู่ๆนายนี่ก็บอกว่าจะมาหาฉันทุกวันต่อไปนี้ฉันจะต้องมีเขามาวนเวียนอยู่ในชีวิตงั้นเหรอ แค่คิดก็เวียนหัวแล้ว+_+^

  ฝากเนื้อฝากตัวแล้วก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
เม้นต์ให้กำลังใจหน่อยค่ะ มีอะไรตรงไหนหรือไม่เข้าใจตรงไหนติชมได้ตลอดเวลาค่ะ ไรเตอร์จะรีบอั๊พนะคะถ้าว่าง เพราะต้องไปเรียนน่ะค่ะ จะมาอั๊พตอนหัวค่ำซะส่วนมากค่ะ^^