วางแผนร้ายน็อคหัวใจยัยจอมซ่าส์

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 100%

   ฉันนั่งเล่น FACEBOOK อย่างแปลกใจ ทำไมน่ะเหรอ ก็คนที่ฉันแชทด้วยอยู่เป็นประจำวันนี้ยังไม่ออนน่ะสิ ทั้งที่ปกติเขาคนนั้นที่ใช้ชื่อว่า T111 แค่ประมาณ 8 โมงเขาก็ต้องมาทักฉันแล้วนี่นา แปลกจัง T^T
   ในขณะนั้นพี่เจ๋งแจ๋ว แม่บ้านที่สนิทกับฉันที่สุดก็วิ่งขึ้นบันไดมาพร้อมกับจดหมายอยู่ในมือ วิ่งอย่างงี้เสียงดังเชียว
ตึกๆ
ตึกๆ
"คุณหนูเภาขาาาาา" เสียงพี่เจ๋งแจ๋วนี่ยังยาลและเเสบแก้วหูฉันเหมือนเดิม
"ว่าไงพี่เจ๋งแจ๋ง ยาลมาเชียว" ฉันประชดพี่เจ๋งแจ๋วอย่างขบขัน
"คุณหนูเภาพูดอะไรเนี่ยคะ พี่ออกจะสาว ยังไม่ยาลซะหน่อย" พี่เจ๋งแจ๋วพูดพลางกระเง้ากระง้อด
"-_-^^...พี่เจ๋งแจ๋วขาเภาหมายถึงเสียงนะคะ" เอ่อ...ฉันละเอือมกับคุณเธอซะจริงๆ
"ตกลงมีอะไรรึป่าวคะ" ฉันถามออกไป
"อ้อ จดหมายค่ะ มีจดหมายมาวางไว้หน้าบ้านค่ะ" ฉันมองจดหมายในมือพี่เจ๋งแจ๋วอย่างแปลกใจ ก็มันมีสีดำดำสนิทจ่าหน้าซองว่า T111 ก็แค่ T1.... หา!!!! o_O
"T111 เป็นไปได้ไง!!!" ฉันตะโกนเสียงดังลั่น T111 เป็นคนที่แชทอยู่กับฉันในเฟซบุ๊คนี่นา แล้วเขาจะส่งมาได้ยังไง ฉันรีบเปิดมันอ่านแต่มีเพียงข้อความจะเขียนด้วยปากกาเมจิสีแดงแสบทรวงอยู่แค่ไม่กี่ประโยค ฉันอ่านมันเสียงดัง
"แพรวาอยู่ในมือฉัน ถ้าไม่อยากให้เพื่อนเธอหนีไปกับฉัน มาที่ ป่าแถบ XXX ซะ อ้อมาคนเดียวห้ามแจ้งความ และมาที่นี่ 5 โมงเย็น ถ้าเธอตุกติกละก็....เพื่อนเธอไปอยู่ประเทศอินเดียกับฉันแน่ โฮะๆๆ" =_=^^ไอ้โจรบ้าทำไมต้องเติม โฮะๆๆ มาด้วยเนี่ย ฉันล่ะกลุ้ม แต่ตอนนี้แพรวาจะหนีไปกับมันเนี่ยนะ เอ๊ะ!!ยัยแพรวาจะหนีตามไอ้โฉด(ไอ้โฉด ชื่อที่ตั้งโดยฉันเอง)ไปอยู่อินเดียนี่นะ จะไปทำไมกันอินเดียจะไปตามหาศาสนาพุทธรึไงฟะ?? นี่มันเรื่องตลกร้ายอัลไลกันนี่ตะเภาไม่เข้าใจ
..........หลายชั่วโมงต่อมา.............
เวลา 5 โมงตรง
   ฉันออกมาที่ป่าแถบ XXX คนเดียวและไม่ได้บอกใคร ที่สำคัญตะเภาคนนี้ขอนำเสนอช้านนน พกปืนมาด้วยแหละ ^0^ อยากใช้มาตั้งนานและพวกมันไม่ตายดีแน่ เอ้า!! แล้วนี่ฉันมาถึงป่าแล้วแต่พวกไอ้โฉดอยู่ไหนนะ แล้วอยู่ดีๆก็มีคนเอาถุงดำมาครอบหัวฉันไว้ นี่ขอถามจริงๆเหอะฉันไม่ใช่พืชนะ ที่จะเอาถุงมาครอบหัวเพื่อทดสอบการคายน้ำน่ะ -_-?? แต่อยู่ๆฉันก็รู้สึกง่วงๆและทุกอย่างก็มืด แต่ที่อนาถที่สุดรู้มั้ยอะไร ฉันดันสลบคาถุงดำทั้งๆที่มันยังครอบหัวฉันอยู่T^T 
   ฉันลืมตาขึ้นมาอีกทีก็รู้สึกมึนๆคงเพราะฤทธิ์ยานั่นแหละ (' ' )( ' ')
"ฉันโดนใครจับตัวไว้เนี่ย มาปล่อยซะทีสิโว้ย!!" ฉันตะคอกเสียงดัง แต่ไม่มีใครอยู่แถวนี้สักคน แถมยังโดนมัดไว้กับต้นไม้อีก ใครกันนะกล้าทำกับตะเภาน้อยแบบนี้T^T
"อ๊าย!! โมโหเว้ย!!!" ฉันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งอยู่คนเดียวในป่า แต่อยู่ดีๆก็มีผู้ชายสองคนเดินมาทางฉัน o_O จะบอกว่าผู้ชายสองคนนั้นหล่อจังเลย คนหล่อมาทำไรในป่าฟะ?? '-';;
"นี่เธอยัยตะเภาจะตะโกนหาพระแสงอะไรไม่ทราบ" ผู้ชายคนนึงในนั้นตะโกนแถมทำท่ารำคาญฉันอีก แต่เอ๊ะ รู้จักชื่อฉันได้ไงฉันสาบานว่าไม่เคยเจอสองคนนี้มาก่อน หล่อขนาดนี้ถ้าเคยเจอฉันไม่มีทางลืมแน่*0*
"ไอ้บอส แกไปว่าน้องเภาทำไมวะ เป็นใครก็ต้องโมโหทั้งงั้นแหละ" ผู้ชายอีกคนก็พูดขึ้น
อ๊ายส์ จะตะโกนกรี๊ดแล้วนะเล่นรู้จักชื่อฉันทั้งสองคนเบย บ่องตงคนสวยเขินเป็นนะยะ-///-
"ทำหน้าเคลิ้มอะไรยัยหนูตะเภา" ผู้ชายปากเสียที่เมื่อกี้รู้สึกว่าอีกคนจะเรียก 'ไอ้บอส' หันมาจับผิดฉันแล้ว
"ไอ้โจรโฉดเอาเพื่อนฉันไปไว้ที่ไหน บอกมานะ" ฉันตะโกนออกไป จนคนที่ชื่อบอสหันมาพูดกับฉันอีก
"เธอมาที่นี่ เชื่อคนง่ายจัง เธอไปดูที่บ้านเพื่อนเธอรึยังว่าแพรวาอยู่บ้านมั้ย" เออใช่ ฉันยังไม่รู้เลยว่าแพรวาจะหนีตามผู้ชายอย่างที่ในจดหมายบอกรึป่าว โธ่เว้ย!!
"เรื่องของฉัน ฉันรู้ว่ายังไงเพื่อนฉันต้องโดนลักพาตัวมาแน่ๆ" ฉันพูดแบบมั่นใจขั้นอวตาร
"ขอแนะนำก่อนพี่ชื่อ ทอย" คนที่นิสัยเหมือนจะดูดีพูดขึ้น
"ส่วนฉันชื่อ บอส" ผู้ชายอีกคนที่นิสัยแย่ปากจัด คนนั้นก็พูด
"แพรวาอยู่ตรงนั้นครับน้องเภา" นายทอยพูดพลางโผมือไปอีกทาง ฉันยอมเดินตามนายสองคนนั้นไปเพื่อไปหาแพรวา
"แพรวาเธอจะไปอินเดียเหรอ" ทันทีที่มาถึงฉันก็ถามยัยแพรวาเรื่องนี้ทันที
"อินเดีย...ฉันจะไปทำไม" แพรวาพูดอย่างแปลกใจ
"หมายความว่ายังไงไอ้โจรโฉด!" ฉันหันไปพูดกับผู้ชายชื่อทอย
"เอ่อ...ทุกอย่างเป็นแผนของพี่เอง พี่ปลอมเฟซบ๊คเป็นT111 เพื่อมาคุยกับเภาน่ะ แพรวาจำพี่ได้รึป่าวพี่ทอยไงที่เราเคยรู้จักกันตอนเด็กๆพี่ตามหาแพรวาทุกวันเลยนะสุดท้ายก็ไม่รู้จะทำไงเลยปลอมตัวเข้ามาแชทกับน้องเภาเพื่อมาหาแพรเนี่ยแหละ" นายทอยพูดขึ้นชนิดที่ฉันไม่รู้เรื่อง จริงสิ T111
"หมายความว่ายังไงแล้ว T111ล่ะอย่าบอกนะว่าเป็นนายน่ะ" ฉันชี้หน้านายทอยอย่าบอกนะว่า ที่เขาเคยแชทกับฉันแล้วบอกว่าชอบฉันอย่างนู้นอย่างนี้ก็เพราะว่าเห็นว่าฉันสนิทกับแพรวา นี่ตกลงใช้ฉันเป็นเครื่องมือเหรอ
"นายใช้ฉันเป็นเครื่องมือเหรอ" ฉันพูดกับนายทอย
"พี่...พี่ขอโทษพี่มีเหตุผลของพี่นะ" ทอยทำหน้าแบบรู้สึกผิดแต่ฉันโกรธ โกรธมากที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองฉันโดนหลอกมาตลอด 
"แล้วที่นายบอกว่า รักฉันอย่างนู้นอย่างนี้ล่ะ" ฉันพูดอย่างขึ้นอารมณ์
"พี่ขอโทษ" ฉันแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ตอนนี้น่ะเหรอสมเพชตัวเองมาก
"นายกล้าเล่นกับความรู้สึกของคนขนาดนี้เลยเหรอ" ฉันถามพลางทำหน้าเศร้าตอนนี้ฉันไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่ากำลังเป็นอะไรแต่มันจุกในลำคอ ฉันผูกพันธ์กับT111มากฉันคุยกับเขามาปีกว่าๆแล้วแต่ดูสิ T111อยู่ตรงหน้าฉันแล้วแต่ฉันกลับ.......ทำอะไรไม่ได้เลย
"พี่ขอโทษ อีกที" ถึงตอนนี้เขาจะหน้าเศร้าแต่เขาเจ็บได้ครึ่งนึงของฉันตอนนี้หรือป่าว
"นี่เธอยัยตะเภา...เธอชอบไอ้ทอยเหรอ" นายบอสพูดขึ้น
"ไม่....ฉันไม่เคยชอบใครทั้งสิ้น" ฉันตอบนายนั่นไป
"แล้วทำไมท่าทางของเธอ....."  นายบอสพูดขึ้นอีก ใช่ฉันเป็นอะไรนะ??
"ฉันแค่โกรธ...แพรวากลับบ้านกัน" ว่าแล้วฉันก็รีบไปฉุดแพรวามา แต่ตอนนี้ฝนตกหนักมาก นายสองคนนั่นรีบตามมา
"เธอตกมันรึไงยัยบ้า จะออกไปไหนฝนตกหนักอยู่นะยัยบ๊อง!!!" นายบอสบ้าตะโกนแข่งกับเสียงฝนตอนนี้ ตัวฉันและแพรวาเริ่มเปียกเพราะสายฝนที่กำลังตกเหมือนจงใจแกล้ง
"แพร,เภา กลับเข้ามาในบ้านซะก่อนที่พี่จะไปลากกลับมา" นายทอยตะโกนตามมา และในที่สุดนายทอยกับนายบอสก็จับฉันแยกกับแพรวา ตอนนี้นายบอสอุ้มฉันเข้ามาในบ้านทั้งๆที่ฉันดิ้นขนาดนี้แต่นานนั่นดันไม่เป็นไรเลย เมื่อกี้เห็นนายทอยอุ้มแพรวาไปบ้าชะมัดนี่ เขาให้นายบอสมาอุ้มฉันไปเหรอ สรุปว่าตอนนี้มีบ้านสองหลัง หลังที่หนึ่งมีนายทอยกับแพรวา ส่วนหลังที่สองฉันกะนายบอสน่ะสิ นายบอสอุ้มฉันมาวางบนเตียงฉันดิ้นแรงขึ้นเมื่อนายบอสมาคร่อมร่างฉันไว้แล้วอยู่สองต่อสองเนี่ยนะ
"นะ....นายจะทำอะไรน่ะ" ฉันถามเสียงสั่นๆ
"ก็....เห็นมั้ยล่ะ" นายบอสทำหน้าเจ้าเล่ห์ 
"ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อยไงล่ะ" ฉันตะโกนใส่เขา
"แล้วทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วยล่ะ" 
"ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับบ้านนะ" ฉันพูดเสียงเบาพลางหลับตา นี่...นี่ฉันเป็นอะไรนะทำไมต้องเขินด้วยนี่แย่ชะมัด-/////-
"ไม่มีตารึไง แหกตาดูซะฝนตกหนักอยู่" บอสพูดทำหน้าตาย นิสัยแย่จัง
"ปล่อย....เอ๊ะ!บอกให้ปล่อยไง!!!!" ฉันตะโกนใส่หน้านานบอสบ้านั่นสุดเสียง นายนั่นจำใจปล่อยฉันไป ฉันรีบเข้าไปในห้องน้ำแต่เมื่อนึกได้ว่าไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา
"นาย...เอ่อฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนะ(. .)"  บอสไม่พูดอะไรแต่เขาเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วก็กางเกงขาสั้นสีขาวของเขามายื่นให้ฉัน -_-// ฉันหยิบมันแล้วหันหลังเตรียมจะเข้าห้องน้ำแต่ต้องชะงักเมื่อบอสพูดขึ้น
"ยัยเภา นี่ไม่คิดจะขอบคุณฉันเลยรึไง" เขาพูดพลางเลิกคิ้ว ฉันไม่หันกลับไปแล้วก็เดินจ้ำอ้าวเข้าห้องน้ำไป ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของนายหมีบ้านั่นตามหลัง