Fic Conan [KID x Shinichi]

ลำดับตอนที่ #2 : Kidnap

“ดูท่าจะรู้ผลแล้วล่ะนะ คุณนักสืบ” ร่างสูงพูดพร้อมรอยยิ้ม แล้วยิงไพ่ออกไปอีกใบ คราวนี้ชินอิจิที่ไม่ทันตั้งตัวรีบเบี่ยงตัวหลบ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อร่างบางเบี่ยงหลบพลาดทำให้ถลาไปด้านหลังลอดผ่านราวกั้นตกลงสู่เบื้องล่างตามแรงโน้มถ่วงทันที!!!

‘แย่ล่ะสิ’ ชินอิจิคิด ก่อนจะเห็นจอมโจรในชุดขาวกระโดดตามลงมาโดยมีแฮงค์ไกลเดอร์โผล่ออกมาจากผ้าคลุม ซึ่งทิศทางที่คิดบินนั้นก็ไม่ใช่ที่ไหน แต่เป็นบินมายังจุดที่เขากำลังร่วงลงสู่พื้นล่างนั่นเอง เมื่อระยะห่างอยู่ในระยะที่เอื้อมถึง ร่างสูงก็ยื่นมือออกไปข้างหนึ่งแล้วรวบเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ส่งผลให้ร่างบางที่ยังไม่ทันตั้งตัวถึงกับต้องรีบกอดคอร่างสูงไว้ทันทีด้วยกลัวว่าจะหล่นลงไปอีกรอบ

“อะไรกันคุณนักสืบ คิดถึงฉันจนต้องกอดแน่นเลยเหรอ?” เสียงทุ้มเจ้าเล่ห์ดังขึ้นข้างหู ทำให้ร่างบางถึงกับชะงัก แล้วรีบดิ้นทันทีเมื่อรู้ตัวว่าตนกำลังอยู่ในสภาพไหน

“คิด!!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!” เสียงหวานโวยขึ้นทันทีที่ตั้งสติได้ แต่คนที่ได้รับคำโวยวายและเสียงตะโกนบาดหูนั้นกลับทำเพียงแค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“ขืนปล่อยนายตอนนี้ นายได้ศพไม่สวยแน่ ฉันยังไม่อยากให้ยอดนักสืบคนโปรดของตัวเองตายตอนนี้หรอกนะ” คิดบอกพร้อมกับเบนเส้นทางไปยังทางที่ชินอิจิไม่คุ้นเคย ทำให้ร่างบางในอ้อมแขนแข็งแกร่งถึงกับต้องเอ่ยปากถาม

“นี่นายจะพาฉันไปไหนน่ะ! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะกลับบ้านของฉัน!!!”

“เดี๋ยวนายก็รู้ แต่อย่างหลังนี่...คงต้องขอปฏิเสธล่ะนะ” คิดพูดแค่นั้น แล้วเงียบไปตลอดทาง ซึ่งชินอิจิโวยวายเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ร่างบางจึงเลือกที่จะเงียบแล้วศึกษาเส้นทางเบื้องล่างแทน แต่เท่าที่เห็นนั้นมันมีแต่ป่า ป่า และป่า ก่อนจะได้โวยวายอีกครั้ง คิดก็ร่อนลงตรงระเบียงของคฤหาสถ์หลังหนึ่ง ก่อนจะสะเดาะกลอนหน้าต่างด้วยมือเดียว แล้วเดินเข้าไปวางร่างบางลงบนเตียงสีขาวหลังใหญ่ แต่เมื่อร่างบางเป็นอิสระก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยหวังจะวิ่งไปทางประตูห้องนอน หากแต่ก็ต้องลอยหวือล้มลงบนเตียงอีกครั้งเมื่อร่างสูงไวกว่า คว้าเอวบางไว้แล้วใส่กุญแจมือที่ข้อมือร่างบางข้างหนึ่ง ส่วนปลายอีกด้านนั้นล็อกไว้กับหัวเตียง

“นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ย~!!!” ชินอิจิตะโกนขึ้นมา ก่อนจะรู้สึกว่าที่ข้อเท้าทั้งสองข้างของตนก็ถูกล่ามโซ่ไว้เช่นกัน ร่างบางมองร่างสูงตาเขียวปั้ดด้วยความโมโห แต่จอมโจรคิดกลับตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติว่า

“ก็ขึงนายไว้กับเตียงไงคุณนักสืบ ที่ต้องทำแบบนี้เพราะฉันรู้ว่าถ้าปล่อยให้นายคลาดสายตาไปเพียงเสี้ยววินาที นายต้องหนีแน่ ซึ่ง...มันจะเป็นการขัดขวางการทำงานของฉัน”

“แน่นอนสิ!! ในเมื่อนายกำลังทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย ฉันก็มีหน้าที่ตามจับนายจนถึงที่สุด!!!” ชินอิจิพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  แต่แล้วก็ต้องรีบถอยกรูดเมื่อร่างสูงโน้มตัวลงมาคร่อมร่างของร่างบางไว้ ใบหน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงไม่กี่เซน  

“หืม? ปากกล้าดีนี่นา อยากรู้นักว่านายจะปากกล้าไปได้อีกนานแค่ไหน?” 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนใหม่มาเสิร์ฟแล้วค่าาา จะเกิดอะไรขึ้นกับชินจังของเรามั้ยล่ะเนี่ย?  
อยากรู้ก็ต้อง............. ติดตามตอนต่อไปค่ะ อิอิ

แต่ก็ตามที่กล่าวไว้ในหน้าหลักของบทความนะคะ ที่ว่าลงตามความสะดวกเพราะสมองคนแต่งชอบตัน แต่จะพยายามไม่ดองนะคะ ^^