คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ดาวดวงที่ 2 ดาวแห่งโชคชะตา
ดาวดวงที่ 2 ดาวแห่งโชคชะตา
ท่ามกลางความสงสัย ดวงดาวสีทองบนท้องฟ้าส่องประกายก็ยังตกอย่างไม่หยุดหย่อน ดองตาทั้งสองคู่ประสบกัน
หนี!!!
หัวสมองเขาคิดได้เท่านั้น หางปลาสีสวยแกว่งอย่างรวดเร็ว ร่างของนางเงือกหนุ่งพุ่งตัวจมหายไปท่ามกลางทะเลที่ส่องสว่าง โจรสลัดหนุ่งตั้งสติได้ มองไปยังเงือกที่ค่อยๆหายไปยังก้นของทะเล
“เฮ้ยย!! เหดี๋ยวสิ “ ไม่ทันเสียแล้ว ร่างของเงือกได้หายไปแล้ว
“...เมื่อกี้มัน? นางเงือก? “ได้เพียงแต่มองลงไปยังผืนน้ำเบื้องร่างเท่านั้น ดวงดาวที่ยังคงสว่างไสวไม่หยุดหย่อนยังคงตกลงมา
.........................
“ชิ ... โดนเห็นตัวจนได้ “ การทำให้มนุษย์ได้เห็นรูปร่างของเงือกนั้นมีความผิดร้ายแรงนัก ร่างเล็กว่ายไปหลบยังโขดหินที่ห่างจากเรือโจรสลัดนั่นพอสมควร
“จะกลับไปยังปราสาทก็ไม่ได้แล้ว..” เขาได้หนีออกมาจากงานฉลองวันเกิดของเขาเรียบร้อยหากว่ากลับไปละก็มีหวังได้นั่งฟังบ่นจนหูชาแน่ มือหนาหยิบดวงตกดวงแรกขึ้นมาในมือความสว่างของมันทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เกร็ดรูปดาวยังคงหล่อนออกมาเลื่อยๆ เวลลานี้ดาวตกค่อยๆบางตามากแล้ว มือหนากระชับดวงดาวในมือไว้
“ตอนนี้...สิ่งสำคัญของฉันคืออะไรกัน....” รีไวล์เอนตัวพิงกับโขดหิน ความเหนื่อยเริ่มโจมตีเขาให้แล้ว สงสัยว่าวันนี้เขาคงต้องนอนที่นี่แล้ว ดวงตาที่ส่องประกายยามกลางคืนค่อยๆปิดลงช้าๆ
หวังว่าพรุ่งนี้คงไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น....
.......................
เช้านี้เป็นเช้าที่สดใส โจรสลัดหนุ่งรุกขึ้นจากเตียงนอนในห้องส่วนตัวช้าๆ ผมสีน้ำตาลยุ่งไม่เป็นทรง เมื่อคืนเขาคิดแต่เรื่องของนางเงือกตัวนั้นเท่านั้น
ร่างบางรุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้รู้สึกอากาศจะหนาวเป็นพิเศษ ผ้าคลุมสีแดงผืนใหญ่ถูกสวมไว้ หมวกโจรสลัดถูกสวม ร่างบางเปิดประตูออกไปรับอากาศพายนอก รู้สึกว่าลูกเรือของเขาจะตื่นกันหมดแล้ว
“ว่าไง เอเลน! “เสียงหนึ่งทักขึ้น ร่างของเพื่อนสมัยเด็กผมสีทองวิ่งมาหา
“อรุณสวัสดิ์ อาร์มิน “ เอเลนยิ้มทักทาย อาร์มิน อัลเลตโต้ เป็นแหล่งข้อมูลของเรือโจรสลัดแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเกาะต่างๆ เรือ หรือแผนที่ แค่เอ่ยออกมา อาร์มินก็ตอบให้ได้
“ว่าแต่มิคาสะละ? “ ถามหาเพื่อนอีกคนที่รู้สึกว่าปกติจะมาทักทายเขาตลอดเลย
“ไปซ้องดาบอยู่นะครับ นั้นไง” อาร์มินชี้นิ้วไปทางด้านหน้า
เค้ง เคร้ง!
เสียงของดาบเล็กที่กระทบกัน ร่างของชายหนุ่งผมสีดำกำลังต่อสู้กับชายผมทอง
เคร้ง!!
แรงต่อสู้ของทั้งสอง ดาบที่กระทบกันกระเด็นออกจากมือ การดวนกันครั้งนี้ถือว่าเสมอ
“ว่าไง อรุณสวัสดิ์ ฝึกแต่เช้าเลยนะ” เอเลนเดินเข้ามาทักทายทั้งสอง
ชายหนุ่มผมสีทองดวงตาสีฟ้า ใบหน้าเรียบเฉยเหมือนปกติ ขนาดเขาเป็นกัปตันเจ้าหมอนี่ก็ไม่เคยแม้แต่จะอรุณสวัสดิ์เขาเลย
“นี่ แอนนี่ ไม่ทักทายเอเลนหน่อยหรอ “อาร์มินยิ้มเจื่อนๆให้ชายหนุ่มตรงหน้า
“ดี....” พูดสั้นๆเท่านั้นก่อนจะสะบัดตัวเดินไปเก็บดาบเล่มเล็กของตัวเอง
“ไงเอเลน..” ชายหนุ่มอีกคนทักขึ้น ผ้าผันคอแสนสำคัญถูกหยิบมาสวมไว้แบบตั้งเดิมหลังการต่อสู้
“ไง มิคาสะ นี่นายไม่ต้องฝึกดาบก็ได้มั้ง เก่งขนาดนี้แล้วไม่ว่าใครก็ชนะไม่ได้หรอก” เอเลนพูดความจริง ตั้งแต่เด็กแล้วที่เพื่อนคนนี้คอยช่วยตัวเองไว้ตลอด การต่อสู้ที่สุดยอดจนหาคนล้มได้ยาก มิคาสะถือว่าเป็นลูกเรือที่เก่งที่สุดเลยก้อว่าได้ ส่วนที่เก่งไม่แพ้กันก็คงเป็น แอนนี่ ที่รู้สึกจะไม่เคยแยแสเขาซักนิสสส
“ก็ฉัน...อยากปกป้องเอเลน” น้ำเสียงเบาๆพูดขึ้นจากปากชายหนุ่มผมดำ
“เอ๋?..เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ”
“ไม่มีอะไร “ ตีสีหน้านิ่งตามปกติ
ขอแค่ได้อยู่กับนาย ได้ปกป้องนาย ฉันต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้ให้ได้
“กัปตันครับ!....” ลูกเรือคนหนึ่งวิ่งมาหาเอเลน
“มีอะไร? “
“คือว่า สเบียงเนื้อของเราใกล้จะหมดแล้วครับ” สเบียงที่จะเก็บเอาไว้กินตลอดการเดินทางนี้
“หา!!!” เขาจำได้ว่าเสบียงเขาขนมามากพอจะกินได้นานอยู่แล้ว แต่น่านไปแค่คืนเดียวเสบียงมันหายไปไหนหมด!!
“มันหายไปไหนหมดกัน? กว่าจะถึงเกาะที่มีเมืองอยู่ก็ตั้งหลายวันนะ! “เอเลนร้องโวย ใครบังอาจมากินจนหมดกันฟร่ะ
อ้อ....
หัวสมองเริ่มคิดอะไรได้ก่อนจะหันหลังกลับไปมองลูกเรือคนหนึ่งที่หลบหลังลังไม้ขนาดใหญ่
ไม่ต้องเดาก็รู้แล้ว ยัยนั้น....
“ชาซ่า...” พูดเสียงดังๆออกไปร่างที่ซ้อนอยู่ก็สะดุ้งเฮือก แต่ก็ไม่ออกมาซักสี เอเลนหันไปพยักหน้าให้มิคาสะที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ดูถ้าว่าคราวนี้ยัยนั้นได้ตายแน่
ร่างชายหนุ่มผมสีดำเดินตรงไปยังลังไม้นั้น มือหน้าที่ด้านจากการจับอาวุธคว้าเสื้อสีน้ำตาลของคนนั้นแล้วลากแบบไม่ยัยดีออกมาหน้าเอเลน
“กรี้ดดด ปล่อยฉันน้า “ร่างนั้นโวยวาย มิคาสะคว้างร่างนั้นลงหน้าเอเลน
“ยัยชาซ่า! นี่เธอขโมยอาหารพวกเราไปกินหมดเลยใช่ไหม!!!” อย่ามาโหกหนะ ในมือของแกยังถือเนื้อหมูอยู่เลย!
เด็กสาวผมสีน้ำตาลเงยหน้าขึ้นมาอย่างหวาดๆ มือที่ถือเนื้อหมูเอาไว้ซ่อนไว้ข้างหลัง
“เค้าขอโทดดดด เอเลนนน ทำไงได้ก็คนมันหิวนี่นา “พูดไปก่อนจะหยิบเนื้อหมูมากินต่อน่าต่อตา
มันน่าฆ่านัก!!!
“ยัยนี่.....” คิ้วสีน้ำตาลขมวดเข้าหากัน มันยากที่จะห้ามใจไม่หยิบมีดของมิคสะมาเจาะยัยนี่
“เห้อ... คงต้องจับปลาแถวนี้เอาแล้ว อีกหลายวันกว่าจะไปเจอเมืองที่อยู่แถวๆนี้” เอเลนส่ายหัวเบาๆ เมื่อพูดออกไปว่าคงต้องกินเนื้อปลาก็รู้สึกว่าลูกเรือเขาจะทำสีหน้าแหยงๆ
ก็แน่ละ เดินทางคราวก่อนต้องกับปลามากิน แถมปลาครั้งจับปลามีพิษได้นี่ยุ่งเลย แถมต้องกินติดต่อกัน เขาว่าอีกไม่กี่วันเขาคงได้กลายเป็นปลาแน่นอน
“นี่เอเลน ผมคิดว่าเราควรไปจับปลาแถวๆโขดหินนั้นดูนะครับ” อาร์มินชี้ไปทางโขดหินใหญ่ข้างหน้า พวกเขาคิดว่าปลามันจะชอบมารวมตัวกันตรงโขดหินที่มีพวกอาหารของมันอยู่ และก็จริงอย่างที่ว่า พวกเขาจับแบบนี้ทีไรได้ปลาเยอะทุกที เรือโจรสลัดลำใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวไปบริเวรณนั้น แล้วก็จริงอย่างที่คิด เมื่อรองก้มดูน้ำทะเลสีใส ก็พบปลาจำนวนมากว่ายแถวๆนั้น ทุกคนต่างพากันหยิบอุปกรณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นแห เบ็ดตกปลา ทุกคนต่างนั่งตามขอบเรือ หาตำแหน่งเจ๋งๆในการตกปลา เอเลนเลือกนั่งบริเวณใกล้ๆโขดหินใหญ่ เอาขนมปังเกาะเบ็ดตกปลาไป คว้างไปแถวๆนั้นหวังให้ปลามันกิน รอไปได้ไม่นานปลาตัวเล็กใหญ่ก็ติดกับ เมื่อได้ปลามาทุกคนก็โยนมันไปใส่ในถังเหล็กที่อยู่ข้างๆ
“หนาวชะมัดเหะ... หรือว่าใกล้หน้านาวแล้วนะ “เอเลนบ่นเบาๆ ในมือยังของตวัดเบ็ดไปเลื่อยๆ
กึก!...
เอ๋?
เบ็ดในมือเหมือนเกี่ยวอะไรเข้าดึงก็ดึงไม่ออก
“เฮ้ ออกสิวะ” ดึงแรงขึ้นเลื่อยๆ
“โถ่เว้ยย!!! “ออกแรงดึงเต็มที่พร้อมเสียงร้อง
“โอ้ย!!! “ เสียงร้องดังมาจากหลังโขดหิน พร้อมกับร่างหนึ่งโผล่หัวขึ้นมา
“ใครมาตกปลาแทวนี้วะ!!” รีไวล์ร้องตะโกน เบ็ดเมื่อกี้สงสัยจะไปเกาะเนื้อที่แขนเขา พอเอเลนออกแรงเฃดึงหนังส่วนนั้นเลยติดเบ็ดไปด้วย เลือดสีแดงไหลอาบแขนข้างซ้าย
“นาย!!...รู้สึกว่าเขาจะลืมตัวไปหน่อยเลยตะโกนออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่านั้นเป็นมนุษย์ที่เจอเมื่อวาน
“เวรละ” พยายามจะหนีแต่บาดแผลที่แขนทำให้รู้สึกปวดเมื่อขยับ เอเลนที่ได้จังหวะจึงรีบไปหยิบแหของลูกเรือข้างๆมาหว่านเอาไว้ เจ้าชายเงือกจึงถูกจับโดยปริยาย....
.
.
.
เงือกหนุ่มถูกแบกขึ้นมาบนเรือ ทุกคนต่างพากันมุงเงือกหนุ่ม บ้างก็เอานิ้วๆจิ้มๆ บ้างก็เอาไม้แหย่ เอเลนให้ลูกเรือแบกเงือกหนุ่มให้ไปอยู่ในห้องของตน โรงแก้วสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ถูกเติมน้ำจนเต็มก่อนจะหย่อยร่างของเจ้าชายเงือกลงไป โรงแก้วที่เอาไว้ประดับห้องเอเลนกลายเป็นที่เลี้ยงนางเงือกเสียแล้ว เงือกหนุ่มกุมแขนที่เลือดไหลไม่อยู่ ตู้แก้วขนาดใหญ่กว่ารีไวล์พอสมควร แต่คงว่ายไปไหนไม่ได้ได้แต่นั่งอยู่เฉยๆ เอเลนปิดปรระตูเดินมามองนางเงือกที่จับได้อย่างบังเอิญ
“นี่...โทดทีนะ” เอเลนยื่นมือไปหวังจะคอดูแผลแต่กลับถูกปัดตัวหางสีฟ้าสวย
“อย่ามาจับเจ้ามนุษย์..” ภาษามนุษย์ถูกเอ่ยขึ้นจากปากหนาถึงจะพูดอย่างงั้นแต่เลือดนั้นก็ไหลเยอะจนเอเลนอดห่วงไม่ได้ โจรสลัดหนุ่มเดินไปหยิบกล่องพยาบาลที่วางอยู่บนโต๊ะออกมา
“นี่ ถ้านายไม่ทำแผลมันก็ไม่หยุดไหลซักทีรอกนะเลือดนะ” เอเลนดึงแขนที่มีแผลออกมาอย่างแรง รีไวล์ร้อง โอ้ย ออกมาเบาๆ เอเลนหยิบผ้ามาเช็ดให้แห้งก่อนจะเอาสำลีชุปยาฆ่าเชื้อแล้วทาเบาๆบริเวณปากแผล แผลมีขนาดยาวไม่มาก จากหัวไหลลงมาไม่กี่เซน
“นายชื่ออะไร?..” เอเลนเอ่ยปากถามขนาดกำลังผันแผลให้ เงือกหนึ่งมองซักผักอย่างชั่งใจก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“รีไวล์...” เอเลนเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ นึกว่าจะไม่คุยด้วยเสียแล้ว
“รีไวล์? ชื่อเพราะดีนะ ฉันเอเลน ยินดีที่ได้รู้จักรีไวล์” เอเลนยิ้มยื่นมือไปทักทายแต่ก็โดนหางสีสวยนั้นปัดอีกแล้ว
“แค่ให้ทำแผลให้ก็อย่าได้ใจไปเจ้ามนุษย์ คิดจะมาทำร้ายร่างกายเจ้าชายรึไง” รีไวล์พูดออกไป คำว่าเจ้าชายทำให้เอเลนตกใจอีกครั้ง
“เจ้าชาย?...อย่าบอกนะว่านายเป็นเจ้าชาย” เอเลนถามออกไป แต่คราวนี้รู้สึกว่ารีไวล์จะไม่ค่อยสบอารมณ์มากกว่าเก่า หางสีฟ้าคราวนี้หันไปปัดหน้าเอเลนแท
เพี้ยะ!!
“โอ้ย นี่นายทำอะไรนะ” มือลูบแก้มที่แดงเบาๆ
“หึ ใช่ฉันเป็นเจ้าชาย แล้วจงรู้ไว้ซะ แกนะอายุห่างจากฉันอย่ามาเรียกแบบนี้อีกเจ้าหนู” รีไวล์เปรยตามอง
“อ้าว แก่กว่าฉันงั้นหรอ?”
เพี้ยะ!!
.
.
.
“เอาละเสร็จซักที..”หลังจากผันแผลให้เจ้าชายก็ต้องเปลี่ยนมาทายาที่แก้มตัวเองแทน ดวงตาสีเขียวกวาดตามองเงือกหนุ่มที่นั่งอย่างไม่สบอารมณ์
“นี่ หายโมโหซักทีสิ รีไวล์..อะ เจ้าชายรีไวล์ “ เอเลนยิ้มไปให้ ก่อนจะยื่นมือมา
“ฉันจะดูแลนายไปก่อนนะ เจ้าชาย “ รีไวล์มองมือนั่งนิ่งๆ มือหน้าตบฝ่ามือนั้นเบาๆแทนการจับมือ
“เออ....”
เอเลนยิ้มนิดๆกับท่าทีอีกคน
เจ้าชายเงือกงั้นหรอ....
อ่า..การเดินทางครั้งนี้ไม่น่าเบื่อแล้ว หวังว่าคุณคงเป็นสิ่งสำคัญที่ผมตามหานะ...รีไวล์...
.
.
.
..........................
จบไปแล้วค่ากับตอนที่ 2 ไรเดอร์บอกแล้วว่าดองแน่นอน พอดีว่าช่วงนี้ที่โรงเรียนมีงานเยอะมากกก แทบตาย แต่ก็จะพยายามมาปั่นนะคะ ><
ติชมได้ตามบายคร่า อิอิ
ใครอยากคุยหรือสอบทางเกี่ยวกับนิยายก็ไปที่ Face book :: ผู้ชายคนหนึ่ง ในความหวังสีดำ:: ได้เลยนะคะ
ถ้ามีอะไรอยากสอบถามอะนะ ตอนนี้ก็คงต้องขอบ้ายบายก่อนน้า
ถ้าคำไหนผิดๆก็พยายามอ่านเอา แอดมินตกภาษาคะ #ผิด
ความคิดเห็น