คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ดาวดวงที่ 1 หลบหนี
ดาวดวงที่ 1 หลบหนี.....
เฮฮา เฮฮา
เสียงรื่นเริงของจังหวะดนตรีแสนสนุกผสมกับเสียงพูดคุยอันสนุกสนานใต้โลกบาดาลกำลังรื่นเริ่งเหล่าบันดาสัตว์ทะเลน้อยใหญ่กำลังเฮฮา สังสรรค์ กันอย่างมีความสุขให้กับการฉลองครบ 30 ปี ของเจ้าชาย แต่ทว่า....ท่ามกลางความสนุกสนานก็ยังมีคนที่คอยแพร่บรรยากาศทะมึนได้ไม่หยุดตลอดเวลา
ดวงตาสีดำรัตติกาลจับจ้องภาพแห่งความสุขตรงหน้า....ทำไมเขาต้องมาดูภาพพวกนี้ด้วย หรือว่าจิตใต้สำนึกบอกกับเขาว่าถ้าหากไปอาจจะไม่ได้เห็นภาพพวกนี้อีกกัน.......ทำไมเจ้าพวกนี้ถึงมีความสุขนักเมื่อถึงวันเกิดเขา รอยยิ้ม?....ต่อให้พวกแกอยากจะเห็นมันมากขนาดไหนก็ไม่มีวัน หัวใจที่ด้านชาดุจน้ำแข็งอย่างฉันไม่มีทางยิ้มได้หลอก...เพราะลอยยิ้มฉันมันได้หายไปตั้งนานแล้ว......
“รีไวล์....”เพื่อนสาวเอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตนมีท่าทางเหม่อลอยอย่าเห็นได้ชัด
หรือว่าจะนึกถึงเรื่องเมื่อตอนนั้น?....
“รีไวล์ ใกล้ถึงเวลาแล้ว....” เอลวินเอ่ยทัก สายตามองไปยังลานกว้างกลางปราสาท ผู้คนเริ่มรวมตัวกันมากขึ้นแล้ว
“...........” สายตาคมเห็นไปมองยังเพื่อสนิททั้งสองด้วยแววตาว่าตนจะเอาจริง เมื่อได้เห็นแววตาอย่างนั้นแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ มือของทั้งสองเลื่อนมาจับบ่าของเจ้าชายผู้ที่จะทำการหลบนี้ พร้อมพูดเสียงหนักแน่นพร้อมกัน
“ทางนี้พวกเราจัดการเอง...”
เจ้าชายแห่งเทพ.....
“ขอบใจพวกแกมาก....”
ถึงแม้นายจะไม่เคยยิ้ม
“............” เจ้าชายเงือกหันไปทางด้านหลัง เรียวหางสีฟ้าสะบัดไปยังประตูรับด้านหลังเพื่อไม่ให้ใครเห็น สายตาทั้งสองคู่มองแผ่นหลังของเพื่อนสนิท
เจ้าชายที่ยอมทำทุกอย่าง ยอมอยู่ในกฎที่ตั้งไว้ แต่บัดนี้เจ้าชายได้แหกมันออกไม่ให้มารั้งเอาไว้เพื่อเดินหน้าไปยังสิ่งสำคัญที่เฝ้าหา ถึงแม้ใบหน้าเย็นชาที่ไร้รอยยิ้ม ถึงหัวใจจะด้านชาไร้อารมณ์....แต่ร่างกายไม่ไร้ซึ่งวิญญาณ ยังคงตามหาสิ่งสำคัญที่หวังว่ามันจะทให้เขามีความจำเป็นที่ยังอยู่บนโลกอันเลวร้ายนี้ได้
ตามหาให้เจอ
.
.
.
.
เจ้าชาย
.
.
.
สิ่งสำคัญสำหรับนาย
...
“นี่พวกเธอ!....”๐ เสียงร้องเรียกจากด้านหลังทำให้ร่างของเงือกทั้งสองสะดุ้งน้อยๆก่อนจะหันไปมอง
ทหารเงือกในชุดเกราะสีของ ในมือกุมสามง่ามเอาไว้ ใบหน้าที่เริ่มมีริ้มลอยกวาดตามมองหาคนที่น่าจะอยู่ด้วย
“องค์ชายรีไวล์หายไปไหน?...”เอ่ยเสียงด้วยความตกใจน้อยๆ
ปกติองค์ชายจะต่องอยู่กับเจ้าพวกนี้ตลอดนี่......
“ใบหน้าหนุ่มสาวเงือกยิ้มให้กับท่าทีของอีกฝ่าย ฮันจิหยิบขวดยาที่มีของเหลวสีง่วงหยิบออกมาแล้วซ่อนไว้ข้างหลัง
“เจ้าชายนะหรอ อืม.....” ฝาจุกถูกเปิดออกพร้อมๆกับกลิ่นที่แสนรุนแรง
“หลับไปก่อนนะ เราให้นายรู้ไม่ได้จริงๆ...........”
เพราะยังไงเราก็ไม่มีทางให้พบหรอก...........!!!!
.
.
.
.”แฮ่ก...แฮ่ก” เสียงหอบหายใจดังขึ้นชาๆ ใบหน้ามาดเข้มหันไปมองด้านหลัง เขาว่ายน้ำมาได้นานพอสมควรจากที่คาดไว้อีกไม่นานคงจะถึง ดวงตาสีดำรัตติกาลมองขึ้นไปยังด้านบน มืดสนิท.... นี่คงเป็เวลากลางคืนแล้วสินะ เรียวหางสีฟ้าที่เหมือนกำลังส่องประกายในขวามมืดค่อยๆดีดตัวว่ายขึ้นไปยังด้านบน
.
..
.
“ไหนกันนะดาวตก....ไม่สิฝนดาวตกที่ว่านั้นนะ” ใบหน้าหวานถอนหายใจอย่างหมดหวัง เขานั่งเฝ้าดูมาซักฟักแล้ว ไม่เห็นจะมีฝนดาวตกที่กระหน่ำลงมาเหมือนอย่างว่าเลย เห็นเพียงคะดาวที่ตกทีละดวงๆเอง
แล้วเมื่อไหล่เขาจะได้พวกสิ้งสำคัญของเขากันเนี่ย!!!
ซุ่!!
“?!....” จู่ๆท่ามกลางพืนน้ำที่เงียบสนิทก็มีเสียงที่เหมือนมีอะไรพุ่งมาจากใต้ทะเล แถมในเวลากลางืนนี้จึงทำให้เด็กหนุ่มได้ยินชัดเป็นพิเศษ เรียวขาก้าวไปยังขอบเรือก้มมองไปยังพื้นน้ำใช้ตะเกียงช่วยในการมองเห็น แต่ก็ไม่พบอะไร
หรือจะเป็นปลา? แต่เท่าที่ฟังเมื่อกี่รู้สึกว่านะเป็นปลาตัวใหญ่สะด้วยสิ......
“เฮ้อ.....” ถอนหายใจเบาๆก้อนจะกลับไปนั่งตรงขอบของเรือ
จะรอดูอีกนิดก็แล้วกัน...........
.
.
.
“เกือบไป..” เจ้าชายเงือกบ่นออกมาเบาๆ ทำไมถึงมีเรือของพวกมนุษย์มาอยู่ที่นี่ได้กัน ปกติพวกมันไม่ออกเรือยามนี้.....
เมื่อกี้ก็เล่นโผล่ออกมาจากน้ำแบบไม่ทันตั้งตัวแถมยังส่งเสียงดังซะขนาดนั้นอีกด้วย ถ้าหากไม่เบี่ยงตัวมาหลบข้างๆตัวเรือนี่ละก็เป็นเรื่องแน่... แล้วทำไมมันต้องมานั่งตรงระเบียงด้วยวะ.......ถ้าหากมันก้มลงมาแล้วสังเกตเห็นเขาละก็ ซวย ซวยน่ๆ
ใบหน้ามาดเข้มเงยขึ้นมองท้องฟ้ายามราตรี หมู่ดวงดาวเต็มท้องฟ้า.....
วิ้ง.....
ตาวตกดวงแรกที่เขาเห็นของการมีอายุครบ 30 ปี ดวงตาสีดำเบิกขึ้นเร็กน้อยเมื่อดาวตกมันกำลังตกลงมาทางนี้!!!!!
“ฮ...เฮ้ย!!!!!”
.
.
.
“เฮ๋?....” เอเลนสะดุ้ง เมื่อกี้เสียงอะไร? เหมือนเสียงคนเลยนะ แต่นี่ก็กลางทะเลแถมลูกเรือเขาก็หลับหมดแล้วด้วย...แล้วนั้นเสียงใคร? ดวงตาสีเขียวที่สะท้อนแสงไปในความมืดไปสะดุดกับสิ่งๆหนึ่งที่ส่องแสงสีนวลบนท้องฟ้า
“อะไรนะ?..ดาวตก?...อ...เอ๋1!!!” หลังจากที่กำลังดาวตกจู่ก็ร้องอุทานตกใจขึ้นมา ดาวตกที่กำลังพุ่งมาทางนี้!! ไอ้อยากจะได้ดาวตกนะก็อยากอยู่หรอกแต่เล่นตกมากะทันหันแบบนี้ก็ไม่เอานะเฟร้ยยยยย
วิ้งงงงงงง โป้ก!!!!
“โอ้ย!! “ ห๊า? เสียงร้องใครกัน? ดาวตกเมื่อกี้มันไม่ได้ตกมายังเรือโจรสลัดเขตะมันตกลงไปในน้ำใกล้ๆกับเรือของเขา แล้ว.....นั้นมันเสียงใครนะ!
.
..
ถ....โถ่เว้ยไอ้ดาวบ้า!!! คิดจะตกก็ตกลงมากลางหัวเขาเลยรึไงกัน
มือหนายื่นไปจับดาวสีทอง 5 แฉกที่คาอยู่บนหัวออกมา มันปล่องพงสีทองขนาดเล็กรูปดาวออกมาเลื่อยๆ
ว่ากันว่าหากผู้ใดพบเจอกับดาวตก ผู้นั้นจะได้พบสิ่งสำคัญ
ดวงตาสีดำเบิกขึ้นน้อยๆ ดาวสีทองในมือส่องแสงสว่างจนแสบตา เมื่อกี้ตอนมันตกลงมา เหลี้ยมดาวมันมากระแทกหัวเขาพอดีงั้น....เจ้ามานุษย์มันก็ได้ยินเสียงเขานะสิ เวรละ
รีไวล์รีบเงยหน้าขึ้นไปหวังว่ามันคงจะไม่บังเอิญหันลงมาพอดี แต่ สงสัยว่าดาวมันจะไม่เป็นโชคให้เขา เมื่อพอมองขึ้นไปคนทางด้านบนก็สบตาลงมามองพอดี คนหนึ่งเป็นถึงกัปันโจรสลัด อีกคน เป็นถึงเจ้าชายจากแดนเงือก ดวงตาทั้งคู่สบมองกัน...
“เอ๋?........”
วิ้ง....วิ้ง...วิ้งงงงงง!!!
ท่ามกลางความสงสัยปนตกตะลึง ฝนตาวตกที่เฝ้ารอคอยมานานกำลังร่วงหล่นลงมา แสงประกายระยิบระยับสีทองส่องแสงวาวทำให้ท้องทะเลสีดำเวลานี้กลับทำให้เป็นสีขาวอมเหลืองสว่าง
เหมือนกับดวงดาวเป็นใจโถมกระหน่ำลงมาเมื่อผู้คนหาสิ่งสำคัญเจอ
“นาย.....นางเงือก?”....
........................................
เสร็จไปแล้วอีกหนึ่งตอนนะคะ ช่วงนี้ขยันอัฟมากมาย แต่เมื่อย่างเข้าตอนที่ 3 ก็จะเริ่มดองงานแล้วนะคะ //โดนผู้อ่านรุมสกำ
ฮาาาาา วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายคะ ไรเตอร์แปะรูปก่อนนะคะ วาดสดๆร้อนๆหน้าคอมเลยคะ
แล้วก็อีกอันเป็นภาพแฟนอาร์ทจากผู้อ่าน วาดสวยกว่าไรเตอร์อีกอะ ฟฟฟฟฟฟฟ
เฮย์โจวน่าเอาไปทะโลมมากคะ #ผิด กล้ามนี่ อึฮือ.....*..*
ใครอยากวาดรูปให้กับนิยายเรื่องนี้ก็ตามสบายเลยคร่าาาาาา สวยไม่สวยไม่เป็นไรอิอิ
คำถามที่อาจสงสัยกันไรเตอร์จะตอบให้นะคะว่า
สำหรับเอเลนที่ตอนไรเตอร์วาดมันจะออกแนวเมะ (เมะมาก) เลยทำให้ตอนนี้กำลังสับสนอยู่คะว่าจะให้เอเลนเป็นเคะหรือเมะดี ผู้อ่านช่วยตัดสินใจหน่อยนะคะ สำหรับวันนี้ก็มีเพียงเท่านี้คะ บายยยยย
ความคิดเห็น