ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Kookminเมียในนาม:อ่อนแอแต่เข้มแข็ง...
"เหนื่อยหน่อยนะครับ"
ชายร่างสูงบุคคลที่ได้ฉายาชายสี่มิติเอ่ยแกผู้กำกับมือทองยันตากล้องสไตล์ลิส
"อ่าแทฮยองเหลือถ่ายฉากจบนะอีก15นาที"
ผู้กำกับแห่งJK entertainmentเอ่ยบอกศิลปินหนุ่มคนสนิท
"ครับ.... ผมขอไปธุระแปปนะครับ" ขายาวก้าวเดินเมื่อผู้กำกับส่งสัญญาณว่าโอเค
" ไม่ทราบว่าจะไปไหนครับ" เสียงทุ้มของผู้จัดการคนสนิทเอ่ยถามศิลปินในปกครองของตน
"ประธานเข้ามาหรือยังครับ"
" น่าจะเข้ามาแล้วนะ... มีธุระอะไรหรอ?" ผู้จัดการตัวสูงทำคิ้วขมวดเป็นปม
" ส่วนตัวครับ... " แทฮยองวาดยิ้มรูปสี่เหลี่ยมให้ผู้จัดการของตนดูจะเป็นมิตร แต่คุณผู้จัดการร่างสูงกลับคิดว่าไอ้ศิลปินตัวดำนี่มันหหลอกด่าว่าเขาขี้เสือกชัดๆ
" ไอ้แทพูดขนาดนี้ด่ากูตรงๆเลยดีกว่า"
" โห.... ใครจะกล้า ผมล้อเล่นน่าพี่พอดีเพื่อนผมมันฝากมาให้จัดการธุระให้มันหน่อย"
"อ่อ... รู้สึกเมื่อกี้จะเห็นท่านประธานพึ่งเข้าห้องไปนะ"
"ขอบคุณครับพี่นัม เดี๋ยวผมรีบมานะ"
ว่าแล้วขาเรียวยาวก็ก้าวเดินทันที ผู้จัดการอย่างคิมนัมจุนได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเขารู้ดีว่าสองพี่น้องมักจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก ถ้าถามว่าเป็นแค่ผู้จัดการรู้ลึกขนาดนั้นเลยหรอ บอกเลยว่าไม่ทุกคนหรอก นัมจุนเป็นรุ่นพี่ของจองกุกและรู้จักกับแทฮยองมานานก่อนจะมาทำงานที่นี้ซะอีก จึงไม่แปลกที่เขาจะรู้จักสองพี่น้องดี
แอ๊ด~~~
"เข้าห้องคนอื่นไม่เคาะประตูเป็นศิลปินที่ไร้มารยาทซะจริง" ร่างหนาที่นั่งอยู่บนโต้ะทำงานใหญ่หัวเกยติดเก้าอี้สองเปลือกตาปิดในตอนนี้ เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดโดยไม่มีการขออนุญาตก็รู้ทันทีว่าคนๆนั้นคือน้องชายของตน
"ก็คงได้พี่มามั้ง หึ" แทฮยองเอ่ยพร้อมก้าวเดินเข้ามาหาร่างหนาที่โต๊ะทำงาน
" หึ ปากดี... มีธุระอะไร" ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา สายตาคมคายจ้องมองประสานกัน
ตึง~!
"เซ็นซะ..." แทฮยองวางใบหย่าลงกระทบโต๊ะจนเกิดเสียงดัง
".... "
"จีมินจะไม่บอกสาเหตุกับคุณอาและมึงก็ห้ามปล่อยคลิปนั้นด้วย จีมินไม่ได้มีข้อแม้แต่กูมีถ้ามึงปล่อยคลิปกูจะบอกทุกอย่างกับคุณอา"
"หึ... ห่วงกันซะจริงคงเข้าทางมึงแล้วสิ เอาเลยสิหย่ากับกูแล้วนิ"
ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะพ้นคำพูดที่ขัดหูแทฮยองออกมา แทฮยองเบื่อจองกุกจริงๆโง่อยู่ได้ก็บอกแล้วไงว่าเขากับจีมินแค่เพื่อนกันเท่านั้น
" จะบอกอะไรให้นะจองกุก กูน่ะไม่ได้คิดอะไรกับจีมินเลย แต่คนที่คิดน่ะ..... พี่จินต่างหากล่ะ"
" ว่าไงนะ!? "
ตาโตเบิกกว้างกว่าในเวลาปกติเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากน้องชาย คิมซอกจินก็เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ๆของเขาและแทฮยองอยู่บ้านหลังเดียวกันดูแลกันและกัน
มันจะเป็นไปได้ยังไง พี่จินเนี่ยนะชอบจีมิน?
"พี่จินชอบจีมินมาตลอดมึงไม่แปลกใจหรอว่าทำไม... พอจบงานแต่งงานมึงกับจีมิน พี่จินถึงย้ายไปอยู่ต่างประเทศ"
"ถ้าพี่จินไม่โทษตังเองในวันนั้นคนที่แต่งงานกับจีมินอาจไม่ใช่มึง"
ก๊อกๆ~~
"ขออนุญาตครับ.... แทไปได้แล้วผู้กำกับตามแล้ว" เป็นผู้จัดการคิมนัมจุนที่เปิดประตูเข้ามาตามศิลปินหนุ่ม
" ครับ... เซ็นแล้วเอามาให้กูด้วย" เสียงทุ้มหล่อตอบรับผู้จัดการก่อนจะหันกลับมาบอกเป็นเชิงสั่งซะมากกว่าต่อพี่ชายของตน
จองกุกยังคงอึ้งในขณะที่แทฮยองได้เดินออกไปแล้ว ในหัวเขาคิดอะไรมากมาย มือหนายกเอกสารสำคัญการหย่าขึ้น มองดูลายเซ็นชื่อภรรยาตัวน้อยตากลมโตฉายแววรู้สึกผิด
จองกุกได้แต่คิดถึงประโยคนั้น ประโยคที่แทฮยองเอ่ย
พี่จินชอบจีมินมาตลอด...
"วันนั้น..."
จองกุกเหม่อลอยไม่นาน ดวงตาคมคายสบเข้ากับปฏิทินหน้าจอคอมพิวเตอร์...ชวนให้นึกถึงวันนั้นในอดีตเหลือเกิน วันที่ 4 ธันวาคม...
"วันนี้ตรงกับวันนั้นเลยนิ...."
"แทกูไปก่อนนะแล้วเจอกัน"
"ครับ"
ศิลปินหนุ่มเอ่ยตอบพี่ชายคนสนิทที่อยู่ในตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวด้วย แทฮยองกำลังเตรียมตัวกลับเหมือนกันแต่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน หลังแทฮยองเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เขาคิดว่าน่าจะเป็นนัมจุนที่อาจจะลืมของไว้เลยกลับมาเอาจึงเอ่ยถามโดยไม่ได้หันหน้าไปมองคนที่เดินมา
"คุณผู้จัดการลืมอะไรหรอครับ"
".... จีมินอยู่ไหน" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เป็นเสียงที่แทฮยองก็รู้ว่าคือใคร ไม่ใช่ผู้จัดการที่รักของเขาแต่เป็นพี่ชายที่เขาแสนจะเกลียดชัง
"ถามทำไม" แทฮยองกัดปากตอบโดยท่าทางเรียบนิ่ง นี่ยังกล้ามาถามเรื่องจีมินอีกหรอไม่อยากจะเชื่อเลยคิดจะทำอะไรอีกก็ไม่รู้
" กูไปโรงพยาบาลมา... ดันไม่อยู่ที่ห้องดันไปไหน จีมินพาดันไปไหน"
เมื่อชั่วโมงที่ผ่านร่างสูงได้ขับรถเพื่อจะไปดูลูกชายของตนที่อยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรา แต่เมื่อไปถึงโรงพยาบาลภายในห้องนั้นกลับว่างเปล่าไม่มีมีแต่เงาของใครเลยทั้งภรรยาและลูกชาย
"ฮ่าๆๆ อ่อกูคงลืมบอกพอดีจีมินย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้วอะนะ"
แทฮยองตั้งใจหัวเราะใส่หน้าจองกุกที่ซีดเซียว เขาไม่ได้ลืมบอกแต่คิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกเลยมากกว่า
"ย้ายไปไหนบอกมาแทฮยอง!" ด้วยความตกใจร่างสูงตะหวาดเสียงดังลั่น
"บอกให้โง่หรอ บอกให้มึงตามไปทำลายความสุขมันหรือไง" แทฮยองตอบเสียงแข็ง ตาเรียวจ้องมองพี่ชายอย่างดุดัน
"....."
"ในเมื่อกูเคยขอมึงแล้ว... แต่มึงก็ยังทำร้ายจีมินซ้ำๆซากๆ...กู ไม่มีทางให้ความร่วมมืออะไรกับมึงทั้งนั้น"
"แต่นั่นลูกกู กูก็มีสิทธิ์ที่จะดูแล"
" ลูกที่พ่อไม่เคยเห็นความสำคัญน่ะหรอ หึ ตลกจังตอนที่ลูกยังปกติไม่เคยจะทำหน้าที่พ่อ.... แล้วจะมาอยากทำอะไรเอาป่านนี้จอนจองกุก! "
แทฮยองตะหวาดเสียงดังเมื่อนึกถึงอดีตชีวิตอันขมขื่นของเพื่อนและหลานชายตัวน้อย ภาพที่จีมินร้องไห้ทรมานมันไม่เคยหายไปจากใจแทฮยอง เมื่อนึกถึงมันความโกรธก็เเล่นเข้ามาทำให้กายและใจของเขาลุกเป็นไฟได้ง่ายๆ
" ทำหน้าที่สามีเพื่อจีมินสักครั้งเถอะ... เซ็นมันซ่ะ" แทฮยองสังเกตเห็นใบหย่าในมือจองกุกคาดว่าน่าจะยังไม่เซ็น
"...."
ร่างหนาเดินผ่านแทฮยองไปยังโต๊ะที่ใช้แต่งหน้า มือหนาวางใบสำคัญการหย่าลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบปากกาสีดำสนิทขึ้นมา กดปลายปากกาเป็นชื่อตน..
จีมินพี่ขอโทษ... มันคงจะจริงอย่างที่แทฮยองมันพูด พี่คงทำหน้าที่สามีที่ดีให้เธอได้แค่นี้หวังว่าเธอกับลูกจะมีความสุขและปลอดภัยทั้งคู่
"ขอบคุณ" คิมแทฮยองเอ่ยเมื่อมือเรียวรับใบสำคัญการหย่ามาไว้ในมือ เขาไม่เคยรู้สึกขอบใจคนตรงหน้าเลยแต่ไม่ใช่ในวันนี้
*:･。. +ﾟ*｡:ﾟ+ *:･。. +ﾟ*｡:ﾟ+
JIN: จีมินสบายดีนะไม่ต้องห่วง
TAE: ฝากดูแลมันด้วยนะพี่ ผมกลัวว่าครั้งนี้จีมินจะกลับมาเป็นโรคซึมเศร้าอีก
JIN: พี่จะคอยสังเกตดู
TAE: แล้วดันล่ะพี่จิน ไปกันจะครบอาทิตย์แล้วดีขึ้นไหม
JIN:หลานเราแข็งแรงจะตายเดี๋ยวก็ฟื้นแล้ว
" พี่จินคุยกับใครหรอครับ" ร่างเล็กที่นั่งเฝ้าร่างอันไร้สติของลูกชายเอ่ยถาม ชายร่างสูงที่มาอยู่เป็นเพื่อนนั่งกดมือถือซะนานจนร่างบางอดที่จะถามไม่ได้
"อ่อ... พี่บอกแทฮยองว่าเรากับดันสบายดี" เขายิ้มตอบอย่างสดใส
"ผมคิดถึงแทฮยองจัง..." จีมินพูดด้วยแววตาเศร้าสร้อย เมื่อไม่มีคนที่คอยปกป้องเขาเสมอๆแบบแทฮยองอยู่ด้วยแล้วรู้สึกโหวงเหวงในใจ
" จีมินอย่าเศร้าไปเลยนะยังไงเราก็มีพี่... พี่จะปกป้องจีมินเอง" จินเดินเข้ามาหาร่างเล็กมอบสัมผัสที่ปลายผมนุ่มนิ่ม
พี่จะปกป้องเราเองพี่ก็มีส่วนผิดที่จีมินต้องมาเจอเรื่องแบบนี้... พี่รอคอยที่จะได้ทำหน้าที่นี้มาตลอดเลยนะ จีมินรู้ไหมว่าพี่คิดถึงจีมินมากๆเลย ครั้งนี้พี่มีโอกาสได้ดูแลเราแล้วพี่จะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเด็ดขาด....
"ขอบคุณครับ" จีมินยิ้มร่าให้พี่ชายที่ตนนับถือ
เป็นรอยยิ้มธรรมดาๆที่ทำให้คิมซอกจินใจชื้นได้ตลอดทั้งวันเลยล่ะ
20:46
ปาร์คจีมินนั่งเล่นมือถือเครื่องสวยอยู่ที่ๆเดิมข้างๆลูกชายที่รัก นิ้วมือเล็กกดเช็คข่าวจากบ้านเกิดที่ตนจากมากได้จะครบอาทิตย์แล้ว
ข่าวแรกสุดที่ติดอันดับต้นๆทำเอาปาร์คจีมินตะลึงตาค้างเบิกกว้าง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าเเล่นเข้ามาภายในใจ รู้สึกชาจนขยับไม่ได้
"จอนจองกุกกลับคืนสู่วงการอีกครั้ง...."
จะว่าไงดีนะคงจะผิดคาดนิดหน่อยมั้ง จีมินคิดว่าจองกุกจะแต่งงานกับลิซ่าซะอีกแต่กลับมาทำงานวงการบันเทิงอีกครั้ง จริงอยู่ว่าตอนที่แต่งงานกันไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัวทั้งสองฝ่าย จีมินไม่ต้องการให้จัดงานแต่งเดี๋ยวจะมีคนสนใจและอาจจะรู้ถึงความลับของร่างกายนี้ จองกุกจึงหาข้ออ้างอื่นแก่แฟนๆในการไม่รับงานอีก
"เตรียมการคัมแบ็คในเร็วๆนี้... และได้ข่าวว่างานละครติดต่อมาให้แสดงคู่กับนักแสดงสาวลิซ่า"
ปากเล็กอ่านต่อจนมาถึงประโยคสำคัญของข่าว ดูท่าอดีตสามีคงจะไม่ปฏิเสธงานละครเรื่องนี้แน่ ก็นางเอกที่จะเล่นคู่กับเป็นถึงหวานใจเจ้าตัวนี่นา
"พอได้แล้วจีมินอึก อย่าคิดถึงคนใจร้ายแบบนั้นอีก... "
จีมินเอ่ยบอกแก่หัวใจดวงน้อยที่กำลังปวดร้าว หยดน้ำใสค่อยๆไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง จีมินน่ะรักจองกุกมากเจ้าตัวก็รู้ดีแต่ว่า..... จีมินจะต้องหยุดความรู้สึกเล่านั้นให้ได้จะต้องเข้มแข็งมากกว่านี้
เมื่อจีมินตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างเขามักจะทำมันได้เสมอและเขาก็หวัง..... หวังว่าครั้งนี้จะเป็นไปตามที่หวังเช่นกัน
"มี้..... มี้ฮะ" เสียงเล็กที่แหบแห้งเอ่ยเรียกชื่อมารดา เสียงนี้ที่จีมินเฝ้ารอมาตลอดในที่สุดก็ได้ยินแล้ว
"ดันเป็นไงบ้างลูกมี้อยู่ตรงนี้"
"มี้ร้องไห้อีกแล้ว..."
"...." จีมินนิ่งเงียบเมื่อได้ยินลูกชายตัวเล็กพูดแบบนั้น
"มี้อย่าร้องนะ... ดันรักมี้ดันจะไม่ทำให้มี้เสียใจแบบป๊า"
แค่ได้ยินน้ำใสๆก็กลับมาไหลอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้มันไม่ได้ไหลเพราะเจ็บปวดแต่มันไหลเพราะความสุข ก็เพราะดันบีคือความสุขของจีมินอยู่แล้วแค่ฟื้นจิตใจของคนเป็นแม่ก็มีแรงแล้ว ยิ่งได้ยินแบบนี้จีมินยิ่งมีความสุขมากขึ้นไปอีก
" มี้รู้ว่ามี้... เชื่อดันได้" ร่างเล็กส่งยิ้มให้ลูกชายที่นอนบนเตียงฉีกยิ้มกลับมาให้จีมินเช่นกัน
จีมินมอบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นให้ลูกชายตัวน้อย มือบางโอบกอดร่างเล็กอย่างหวงแหน
ครอบครัวที่สมบูรณ์ สำหรับคนอื่นอาจจะต้องมีพ่อแม่ลูกอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตา แต่อาจไม่ใช่ครอบครัวของสองแม่ลูกคู่นี้ คำจำกัดความของครอบครัวที่สมบูรณ์ไม่ได้หมายถึงสมาชิกเสมอไป หากแต่เป็นความสุขของครอบครัว สำหรับจีมินแล้วนี่ต่างหากคือครอบครัวที่สมบูรณ์ครอบครัวที่ปาร์คจีมินต้องการมาโดยตลอดและจอนจองกุกไม่เคยมอบให้เขาได้เลย...
09:15
"จีมินสู้ๆนะไม่ต้องห่วงทางนี้เดี๋ยวพี่ดูแลให้เอง"
ชายร่างสูงไหล่กว้างดูสง่าผ่าเผยเอ่ยต่อร่างเล็ก ทั้งคู่มองเด็กตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงดูทีวีอยู่
วันนี้คือวันแรกที่จีมินจะได้เริ่มงานทำเพลงร่วมกับศิลปินระดับโลกจึงต้องให้ซอกจินมาอยู่ดูแลเจ้าตัวเล็กระหว่างที่ตนไม่อยู่ ถึงในใจจะแอบเป็นห่วงไม่อยากห่างลูกน้อยไปแต่เพื่อความฝันที่เขาใฝ่ฝันมาตลอดก็คงทำเช่นนั้นไม่ได้ คนตัวเล็กรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่มีซอกจินเป็นที่พึ่งพา
"ไม่ต้องห่วงพี่กับดันเราเข้ากันได้ดี... จีมินตั้งใจทำงานนะถ้ากังวลจะทำได้ไม่เต็มที่นะ" ซอกจินที่เห็นจีมินมองดันบีตาระห้อย ยื่นมือไปคลายปมคิ้วที่ขมวดอยู่บนใบหน้าสวยออก
"ครับ.. งั้นผมไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวจีมิน... "
"ครับ?"
จีมินที่กำลังจะเดินออกไปชะงักหันกลับไปอีกครั้ง
"รู้ใช่ว่า... ถ้าประสบความสําเร็จความลับของจีมินมันจะอันตรายมาก"
ซอกจินเอ่ยด้วยความเป็นห่วงก็จีมินไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เลยนิจะให้เขาไม่เป็นห่วงได้ยังไง
" ผมรู้... ผมจะไม่โกหกผมจะบอกความจริงทุกคนไม่ว่าผลมันจะออกมายังไง" แม้จีมินจะพูดแบบนั้นซอกจินก็รู้สึกได้ถึงความกังวลอยู่ดี
" ไม่ต้องกลัว.... จีมินไม่ได้อยู่คนเดียวนะ ยังมีพี่มีแทมีคนที่พร้อมจะอยู่ข้างๆจีมินเยอะเลย"
"ครับ" เป็นอีกครั้งที่จีมินยิ้มได้งดงามเหลือเกิน ตารูปจันทร์เสี้ยวกลับหัวบ่งบอกได้ดีว่ามันคือรอยยิ้มที่มาจากใจจริงไม่ใช่การแสร้งทำ
เมื่อปาร์คจีมินเดินออกไปสายตาคมคายจ้องมองจนลับตา ปาร์คจีมินที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กบัดนี้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่จนน่าแปลกใจ จีมินอ่อนแอใช่ใครก็รู้แต่ความอ่อนแอนี้แฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง ถ้าไม่มีความแข็งแกร่งจะผ่านช่วงเวลาที่แสนจะเลวร้ายมาได้ยังไง ตลอดเวลาซอกจินไม่ติดต่อกลับไปที่เกาหลีเลย เพราะเขากลัวจะเจ็บปวด
เขาต้องลืมจีมินให้ได้แต่ไม่นานมานี้แทฮยองติดต่อเขามาแล้วก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง บอกกันตามตรงเขารู้สึกเจ็บปวดกว่าที่คิดไว้อีก เขากลัวจะได้ยินข่าวครอบครัวที่แสนอบอุ่นของจีมิน แต่ข่าวแบบนี้ทำเขาเจ็บจุกมากกว่าข่าวที่เขากลัวซะอีก จอนจองกุกน้องชายที่เขารักไม่ซื่อสัตย์ต่อคนตัวเล็กซอกจินรู้ว่าจีมินจะต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน
่
"พี่ขอโทษจีมิน"
คิมซอกจินได้แต่นึกโทษตัวเองในใจ หากคืนนั้นเขาดูแลจีมินให้ดีกว่านี้ เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้....
꧁༒ END ༒꧂
★ ☆ ✡ ✦ ✧ ⌑ ✩ ✪ ⍟ ❂ ✫ ✬ ✭ ✮ ✯ ✰ ☪⍣ ⋆
อาทิตย์นี้ติดสอบก็เลยมาช้าค่ะ T T หวังว่ามันจะไม่นานเกินไป คอมเมนท์ของรีดเดอร์เป็นกำลังที่ดีเสมอเลยขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ คอมเมนท์ให้กำลังใจให้จีมินกันด้วยนะ ♥★♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น