คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3rd Jumble: If you do unintentionally …
3rd JUMBLE: If you do unintentionally …
มึงทำแบบนี้ทำไม รู้มั๊ยว่ายิ่งมึงทำ กูยิ่งอยากเข้าใกล้มึง อยากอยู่ข้างๆมึง
เติมเต็ม :’))
………………… ~ Love again !
“ แผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่ 9 และ 10 ได้นำเอาทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงเข้ามาใช้เป็นแหล่งยึดหลักของประชาชน เพื่อให้ประชาชนที่ยากจนยกระดับคุณภาพชีวิตให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืนและความอยู่ดีมีสุขของไทย โดยให้ความสำคัญ …” ผมอ่านรายงานที่ผมได้รับมอบหมาย ตามจริงมันเป็นงานกลุ่มนะครับ ไม่ใช่งานเดี่ยว เพียงแต่ … ไอ้พวกเพื่อนเวรของผมมันหายไปนี้สิ งานใหญ่เลยตกมาเป็นของผม ไอ้เราอุตส่าห์มีเวลาจะได้ลอกการบ้าน แต่ไหง๋ต้องมาทำอะไรเยี่ยงนี้ !! โชคดีนะที่ผมเป็นทำรายงานเลยพอเข้าใจอะไรอยู่บ้าง
“ มีเพื่อนคนไหนสงสัยอะไรบ้างครับ … ถ้าไม่มีแล้ว ข้าพเจ้าของจบการายงานเพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณครับ” ผมไม่เว้นช่องว่างให้ใครถามหรอก ก็ถามไปงั้นๆแหละ ฮ่า ๆ พออ่านจบแล้วผมก็รีบกลับมายังโต๊ะของตัวเอง แล้วรีบปั่นงานวิชาต่อไปให้เสร็จ ไม่งั้นก็ตายสะฐานเดียว
คลิก
จอมมารคิมมี่
‘ ไงเพื่อน
Smile’pan
‘ กูเป็นเพื่อนมึงด้วยเหรอ สัส !!
จอมมารคิมมี่
‘ ขอโทษนะเว้ย วันนี้พวกกูมีภารกิจ
Smile’pan
‘ ภารกิจมึงคงจะใหญ่หลวงมากกกกก
จอมมารคิมมี่
‘ ใหญ่จริงๆมึง พวกกูกำลังตามไอ้เติมกับไอ้มาร์คกันอยู่
Smile’pan
‘ ตามทำไม
จอมมารคิมมี่
‘ ก็ไอ้เติมกับไอ้มาร์คมันกำลัง……..
“ นายภควัตวางโทรศัพท์ลง แล้วไปยืนหน้าห้อง เธอมันเลวมาก” โดนอีกแล้วกู เชี่ยแมร่ง !!!
……………………. ~ Love again !
พอหมดคาบก็โล่งเลยนะครับ เพราะวันนี้คาบเช้าผมมีเรียนแค่วิชาสังคม ส่วนคาบที่เหลือคือว่าง ฮ่า ๆ สบายใจโจ๋ แต่ผมจะทำอะไรดีล่ะครับ ก็ตอนนี้ผมอยู่ตัวคนเดียวนิ เพื่อนที่เหลือหายไปหมดแล้ว ผมล้วงไอพอตเจน 4 ขอย้ำว่าเจน 4 แบบว่าเก็บตังค์ซื้อเองอ่ะน่ะ ภูมิใจมาก หยิบขึ้นมาเปิดเพลงฟังระหว่างที่เดินไปเดินมา คิดว่าจะไปสิงอยู่ที่ไหนดี ถ้าไปโรงอาหารพวกร้านค้าก็ยังไม่ขาย ไปนั่งห้องสมุดดีกว่า
เงียบดี ของีบหน่อยแล้วกันนะ ระหว่างรอพวกนั้นเข้ามาโรงเรียนตอนเที่ยง
“ ทำก็ทำอยู่ ทำสิ่งดีให้เธอทุกๆอย่าง พยายามอยู่ พยายามทำตัว เหมือนตัวอย่าง คนที่อุทิศชีวิตเพื่อเธอ … ดูก็ดูอยู่ ดูแลเธอปรนเปรอไม่เคยขาด …….. ~” เพลงที่ บอล เพราะโคตรๆฟังชิลล์ๆเข้ากับบรรยากาศช่วงนี้มากเลย ผมเดินลัดเลาะไปตามอาคารเพื่อฆ่าเวลา มองทิวทัศน์โรงเรียนยามไม่มีเด็กนักเรียนเดินพลุพล่า เสียงเพลงคลอไป สายลมพัดผ่าน
“ ปัน ปัน …” ผมหยุดเดินหันซ้ายหันขวามองหาต้นเสียงที่เรียกผม แต่ก็ไม่พบใคร สงสัยผมหลอนเสียงเพลงที่บอลคงเบลอ
“ โอ๊ย ! ใครโบก…”
ชะ…เชี่ยเกมส์ !!!
“ กูโบก มีปัญหาเหรอ กูเรียกมึงตั้งนานแล้วมึงก็ไม่หัน” แหม ! ทำกูเจ็บแล้วมึงยังกวนตีนกูอีกนะ
“ สัด ตบมาได้ไม่ใช่เบาๆ มีอะไร” ณ ตอนนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้สึกชินกับไอ้เกมส์มันเท่าไร เพราะคำพูดของมัน แต่ดูมันตอนนี้ก็ปกติดี ไม่มีอาการอะไรทั้งสิ้น สงสัยมันพูดเล่นมั้ง
“ พวกมาร์คอ่ะมันไปไหน กูไม่เห็นพวกมันตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ อ่อ พวกมันไปตามสืบราชการลับ กูก็คิดว่ามึงติดพ่วงไปกับพวกมันด้วย เห็นติดๆไอ้มาร์คมัน” ผมพูดพลางเดินไปข้างหน้า ไอ้เกมส์มันก็ก้าวฉับๆไวๆมาเดินขนานผม
“ กูไม่ได้ไปว่ะ มีเทสย่อยชีวะคาบเช้านะ มือถือก็ปิดเลยไม่รู้เรื่องอะไร” ไอ้เกมส์มันล้วงบีบีสีขาวโชว์ผม ก่อนจะกดเปิดเครื่อง
“ อื้ม ,, แล้วมึงไม่มีเรียนคาบต่อไปเหรอ”
“…..” ไอ้เกมส์มันส่ายหัวเป็นคำตอบ ปากบางนั่นก็ยิ้มบางๆให้ผม
“ จะไปกับกูมั๊ย กูนะไปห้องสมุด” มึงจะตาโตตกใจอะไรกัน แค่กูเข้าห้องสมุด
“ เดี๋ยวนี้มึงอ่านหนังสือด้วย โว้ๆ”
“ เห้ย ! กูไม่ได้เข้า……” ถ้าจะบอกว่าไปนอนมันก็ยังไงๆอยู่ เลยตามเลยไปแล้วกัน
“ ไม่ได้เข้าอะไร” มึงจะรู้ไปทำไมว่ะ
“ เออน่า .. ไปมั๊ย ?”
“ ไป … ป่ะ” ตอบเสียงดังมั่นใจเชียวนะ มือหนาของมันก็จับมือผมแล้วลากผมไปยังห้องสมุด โดยที่ตาผมยังจ้องมองมือมันที่จับมือของผมไว้แน่น ไอ้คนข้างหน้าผมมันอาจไม่รู้เหมือนผมก็ได้มั้ง
มือมันอุ่นดีนะ !!
………………… ~ Love again !
แอร์เย็น เสียงเงียบ คนน้อย นี้คือคำนิยามสำหรับห้องสมุดอื่นๆ แต่ไม่ใช่ที่โรงเรียนของผม เพราะห้องสมุดของโรงเรียนผม คนเยอะ เสียงดัง เหม็นถุงเท้า แอร์กี่ !! ผมคิดมากๆที่มาห้องสมุดตอนนี้ เพราะผมลืมไปว่าวันนี้ เด็ก ม.ต้น ไม่มีเรียน อาจารย์ม.ต้น ที่ประชุมทุกคน ทุกหมวดสาระ เด็กมันเลยว่าง
อ๊ากส์ !!! ผมอยากจะร้องไห้
ผมหันไปมองคนที่มากับผม มันอ่านหนังสือโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย ไม่สนใจผมด้วยซ้ำว่าทรมานจมูก รูขุมขน แค่ไหน ?
“ เกมส์” เห้ย ! สนใจกูหน่อยเว้ย มึงจะตั้งใจเกินไปแล้ว กูอยู่ข้างๆมึงเรียกมึง มึงไม่ได้ยิน ฟายยยยย !
“ เชี่ยเกมส์”
“ หือ” ต้องไม่สุภาพใช่มั๊ยมึงถึงจะได้ยิน ไอ้เกมส์มันปิดหนังสือลงแต่มีนิ้วชี้คั่นหน้าหนังสือไว้อยู่
“ กูจะถามว่า ไปข้างนอกดีกว่ามั๊ย กูอึดอัดว่ะ เด็กแมร่งเยอะ” ไอ้เกมส์หันไปมองรอบๆ ก่อนจะหันกลับมาพยักหน้าให้ผม มันลุกขึ้นเดินเอาหนังสือไปเก็บ แล้วเดินมาดึงให้ผมลุกขึ้น ผมคว้าไอพอตกับหนังสือวรรณกรรมเล่มหนึ่งอย่างลวกๆ เพราะไอ้คนที่ดึงผม มันเหมือนจะรีบไปไล่ควาย ท่ามกลางสายตาของเด็กม.ต้นหลายคนที่มองผมอย่างแปลกๆ
“ เกมส์ มึงจะรีบไปไหน ช้าๆก็ได้” พอพ้นห้องสมุดออกมา ผมก็หันไปถามมันอย่างเสียงดัง แล้วสะบัดมือมันออก จะจับอะไรนักหนาว่ะ ไอ้เกมส์หันมามองมือแล้วก็เลื่อนสายตามามองหน้าผม เหมือนมันกำลังจะบอกอะไรซักอย่างกับผม แต่มันก็หันหน้าไปก่อน
“ เอ่อ .. กูขอโทษว่ะ” เสียงมันแผ่วไปนะ
“ ขอโทษเรื่องไรว่ะ กูแค่ถามว่ามึงจะรีบไปไหน ไม่ได้โกรธมึง … แล้วมึงจะหันหน้าไปทำไมทางนั้น กูอยู่ด้านหลังมึงนะ” ผมบิดตัวมันให้มาเผชิญหน้ากับผม
“ เออ … กูแค่ไม่ชอบเด็กพวกนั้น มันจะม้อมึง กูหวง” มันตอบโดยไม่หลบตาผมพร้อมๆกับเอาแขนมาพาดบ่าผมทั้งสองข้าง ผมไม่รู้จะตอบอะไร แต่มันจะหวงผมทำไม
“ กูเป็นผู้ชายนะมึง เด็กพวกนั้นมันจะม้ออะไรกู …”
“ ก็กูห่วงมึง กูห่วงมึงจริงๆนะ” อะไรของมันว่ะ
“ เออ ๆ ห่วงก็ห่วงว่ะ กูลืมว่ามึงเป็นเพื่อนกู ขอบใจเว้ย … นั่นแฟนมึงป่าวว่ะ” ผมเชิดหน้าไปทางด้านหลังมัน ไอ้เกมส์หันกลับไปมอง ก่อนจะเดินดุ่มๆไปยังคนที่ผมบอกว่าเป็นแฟนมัน
“ ไหมค่ะ ไหมมีอะไรหรือเปล่าถึงมาหาเกมส์ที่นี้” อ่อนโยนจังเลยนะมึงเนี่ย ถึงว่ามีแต่คนชอบมัน เกมส์กับไหมยืนคุยกันสักพัก ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปกลางวง
“ ไหม หวัดดี … เกมส์ งั้นเดี๋ยวกูไปโรงอาหารก่อนนะ” ผมก้มหัวทักทายไหม ไหมก็ทำเช่นเดียวกัน ผมกับไหม เป็นเพื่อนกันสมัยประถมครับ จึงรู้จักคลาดหน้าคลาดตากันมาก่อน
“ เอ่อ …” เหมือนมันครุ่นคิดอะไรอยู่ สายตามันมองผมกับไหมสลับกัน ผมรู้สึกว่าผมมาผิดเวลาจริงๆเลย
“ มึงก็คุยกับไหมให้เสร็จ ค่อยตามกูไปก็ได้ ไหมเราไปนะ บะบายจ้ะ” ผมโบกมือให้ไหม ผมว่าเวลานี้ผมควรทำแบบนี้แหละ ก่อนที่ผมกำลังจะเดินออกมา ไอ้เกมส์มันกำมือผมหลวมๆ ผมเงยมองหน้ามันโดยที่ตัวผมบังไม่ให้ไหมเห็นว่ามันกำมือผมอยู่ ก็พบแต่สายตาที่ผมไม่เคยอ่านออกสักทีเลย ผมไม่เข้าใจการกระทำมันเลย !!
………………… ~ Love again !
Talk กับไรเตอร์แนท :’)
มาต่อแล้วนะครับ สำหรับตอนนี้แบบเต็ม ๆ แนทต้องขอโทษด้วยที่มาอัพช้านะครับ ตอนนี้อาจจะป่วงๆนอน ช่วงนี้เบลอ ฮ่า ๆ ๆ สำหรับตอนหน้า น่าจะประมาณวันพฤหัส :'))
Ps.หวังว่า Love again จะทำให้ทุกคนมีความสุขนะครับ :’))
ความคิดเห็น