ยามซ่อนกลิ่นแย้มพราย

ยามลืมตาตื่นขึ้นมา นางพบว่าความทรงจำของนางว่างเปล่า นางไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร จำไม่ได้แม้แต่ชื่อของตน

ทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายล้วนไม่คุ้นเคย

ทั้งเรือนที่พักอาศัย สาวใช้ข้างกาย กระทั่งชายซึ่งบอกว่าเป็นสามีนางก็ยังไม่คุ้น 

รวมถึงชื่อ 'หวั่นเซียงอวี้' นั่นด้วย

สิ่งที่พอจะกระตุ้นความทรงจำของนางได้ดีที่สุด ก็คงจะเป็นเสียงร้องเล็กๆของ 'เสี่ยวเยว่' ลูกสาวตัวเล็กวัยสามเดือนเศษของนาง

นอกจากการดูแลเด็กหญิงตัวน้อยแล้ว นางก็ไม่คุ้นกับการกระทำสิ่งใดอีกเลย

สาวใช้ข้างกายบอกว่านางอาศัยอยู่ในจวนของท่านเจ้าเมืองไห่หนานซึ่งเป็นเมืองท่าของแคว้นต้าเฟิง นาม 'จ้านซินจง'

และนางเป็นอนุภรรยาลำดับที่3 ของเขา

งั้นหรือ...

ทำไมไม่คุ้นเลย

แต่ก็เอาเถิด

ตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา สามีผู้นั้นก็มาพบหน้าอยู่เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น 

แต่นางก็หาได้อยากจะพบเขาไม่

เพียงมีข้าวให้กินอิ่มครบสามมื้อ มีที่นอนอุ่นให้นางกับลูก เท่านี้นางก็พึงพอใจมากแล้ว

เรื่องอื่นใดนอกจากนี้ นางจะวางเฉยไปก็แล้วกัน...

ยกเว้นเพียงเรื่องที่ผู้คนในจวนเล่าลือกันว่านางสวมหมวกเขียวให้สามี และลูกสาวตัวของนางไม่ใช่ลูกของเขา

เรื่องนี้นางต้องหาความจริงมาแก้ข้อกล่าวหาให้ลูกสาวให้จงได้

------------------

เปิดเรื่องไว้นานมากแล้ว เพิ่งได้ฤกษ์ปัดฝุ่นค่ะ

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง

ตัวละคร และสถานที่เพียงสมมุติขึ้น ไม่มีจริงบนโลกทั้งในอดีตและปัจจุบัน

ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์

หวังว่าทุกท่านจะให้คำแนะนำและตอบรับเป็นอย่างดีนะคะ

@NataraRt