ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งสองคน
บ้านอเวเฟียสท์ เวลา 01.35 น.
นั่อยู่ในรถั้นานในที่สุผม็ไ้มาถึบ้านอผมสัทีทุนลันหมที่ะเหลือ็มีเสึ่ะเป็นนเอารถไปเ็บที่โลนั้นไม่มีปัหาแ่ที่มีปัหา็ือ
''แล้วนั้นเธอะนั่อยู่ในรถอีนานไหม ออมาารถไ้แล้ว''
''ไม่!''
''....ออมา''
''ไม่มีทาหรอยะ!''
เหมือนเธอำลัยั่วโมโหผมอยู่นะเนี่ย=_=+
''ออมาะ''
''ไม่! มีปัหาไหมละ''
''......''
''มีแน่ท่าอนนี้เธอยัไม่ออมาารถ''
''ทำไมนายะทำไรันละ''
''......''
ผมไม่พูโ้ลับแ่ผมอุ้มเธอโยนมารไหล่อผมออมาารถแทนำอบที่เธออยาไ้าปาอผม
''รี๊ นี่นายะทำอะไรเนี่ย!''
''นี่ไำอบอันที่เธออยารู้ไ''
''ห๊ะนายว่าไนะ ำอบเหรอไม่ใ่แล้วยะันไม่ไ้้อารำอบแบบนี้สัหน่อยนะรี๊''
เธอิ้นไม่ยอมหยุทั้ิ้นทั้ทุบหลัผมเธอะอยาลมาเลยสินะแ่ถ้าเธอยอมลมาีๆั้แ่แรเธอะไม่้อมาถูผมอุ้มมาหรอนั้นเป็นนั้นเป็นเพราะวามื้ออเธอทั้นั้นแหละ ผมำลัเินเ้าบ้านอผมวึ่ถูเปิไป้วยนรับใ้ที่อยู่ภาย้าในที่เรียมพร้อมรอรับผมลับบ้านราวๆ20ว่านทุน็่า้มหัวล่าวำว่า
''ยินี้อนรับลับบ้าน่ะเ้านาย''
ทุนเยหน้าึ้นพร้อมันหมและทุน็้อหยุมอันเป็นาเียวันทั้หม็ือ ผมไ้อุ้มผู้หิที่ไหม่รู้ัเ้าบ้านมาอย่าหน้าาเยแ่ผม็ไม่สนใอะไรมานัหรอผมเินึ้นบันไรไปที่ห้ออผมโยเร็วถึแม้ว่าเธอะพยายามิ้นรนแ่ไหน็ไม่มีทาที่ะหลุไปาผมไ้่ายๆแน่เหอะๆ(เลวะมั=*=)เมื่อไปถึที่ห้อผมึโยนเธอสู่เียอผมทั้นที
''โอ๊ย! นาย่วยนุ่มนวลับผู้หิหน่อยสิยะ''
''......''
''แล้วที่นี่ที่ไหนเนี่ย! แล้วนายอุ้มันมาทำไมที่นี่''
''ที่นี่ือห้อนอนอเธอ....''
''โหีิๆ ''
''และ็อัน''
''ห๊ะ!เมื่อี้นายว่าไนะ''
''นี่ือห้อนอนอเธอและ็อันไ''
''นายอย่ามาบ้าให้มาสิยะ ันไม่มีทานอนห้อเียวับนายแน่''
เธอลุึ้นแล้วทำท่าี้นิ้วมาใส่ผม
''นั้นมั็เรื่ออเธอ แ่ยัไเธอ็้อนอนที่นี่ับัน''
ผมพูไปอย่าไม่สนใว่าเธอะเป็นยัไพร้อมับหยิบผ้าเ็ัวับเสื้อผ้าเพื่อเรียมที่ะเ้าห้อน้ำอาบเพื่ออาบน้ำล้าัวแล้วเรียมเ้านอนผม็ถอเสื้อออแล้วโยนเ้าระล้าอผมเอแ่
''นี่ๆๆนายะทำอะไรอนายน่ะ''
''ถอเสื้อะอาบน้ำไ''
''แล้วมาถออะไรในที่อย่านี้ละยะ แล้วัน็เปนผู้หิ้วย่วยให้เียริ์ัน้วย''
''ทำไมนี่มันห้อันแล้วเธอ็แฟนัน''
''นี่นาย''
ฟึบ~~ผมหันไปมอเธอนนั้นและ็พบว่าเธอนั่อยู่บนเียเธอทำหน้าาูเศร้าสร้อยมาเลยแ่ผม็พยายามที่ะไม่หลลอเธอ แล้วผม็เินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำเวลาผ่านไปว่า 10 นาทีผมออมาาห้อน้ำแล้วเรียมที่ะเ้านอน่อนผมะทำอะไร่อนนอนผม็หยุที่ะหันไปมอเธอนนั้นไม่ไ้ผม็พบว่าเธอไ้หลับไปแล้ว-_-ผมึเินเ้าไปหาเธอเพื่อะัให้เธอนอนีๆบนเียเวลาผ่านไปว่า 5 นาทีผมเห็นว่าัวเธอนั้น็หลับไปแล้วผมเลยไม่อยาไปรบวนเธอเลยปล่อยให้เธอนอนไป ส่วนผม็ะไปนอนที่โฟาแทน................เวลาผ่านไปประมา 20 นาทีไ้ผมลุึ้นออาโฟาไม่ใ่ว่ามันนอนที่โฟาไม่สบายหรอนะแ่เพราะผมนอนไม่หลับึลุออมาาโฟา็เท่านั้นผมลุแล้วเินมาที่ระเบียหน้า่าผมมอลไปรระเบีย็พบว่า!!!เธอเธอำลัปีบึ้นมาทาระเบียหน้า่าผมเห็นึหลบเ้าไปแล้ว็หยิบน้ำมาเพื่อรอยื้นให้เธออนึ้นมาถึ
''แฮๆๆ เหนื่อยริๆแล้วเราะออไปาที่นี่ไ้ไหมเนี่ย''
''อะนี่น้ำ''
''แฮๆ อบใมา''
''เป็นไีึ้นไหม''
''อื้ม ีึ้นมาเลยอบในะ''
''ไม่เป็นไร''
''แป๊บนะ เี๋ยวนะ!!''
เธอหันหน้าอเธอมาอย่าไวเมื่อเธอเริ่มรู้ัวว่าเธอำลัุยับใรอยู่
''นะนะ นาย!!''
''......''
''นายื่นมาั้แ่เมื่อไร''
''็ั้แ่เธอำลัปีนึ้นมา''
''ว่าไนะนายเห็น!!''
''ใ่ันเห็นแล้วเธอ็ไม่มีทาที่ะออไปาที่นี่ไ้ อย่าิเลยว่าะมีทาให้เธอออไป''
''ิ''
''ันว่าเธอน่ะลับไปนอนีว่านะไม่ั้นันับเธออุ้มแล้วโยนลไปบนเียอีรั้ละ''
''ไม่มีทา!''
''ันะนับ1ถึ3ถ้าเธอยัไม่ไปอีันะับเธอริๆแล้วอย่าหาวว่าันรุนแรับธอละ''
''หนึ่''
''.....''
''สอ''
''.....''
''สะ....''
''็ไ้ๆไปนอน็ไ้ยะ''
''พู่ายอย่านี้แ่แร็ีแล้วให้นับเสียเวลาทำไม''
พูเสร็ผม็เินลับไปที่โฟาเพื่อไปนอน่อึ่เธอ็้วยเวลาไ้ผ่านไปเร็วเหลือเินอนนี้็ประมา 6.05 น.ผมำลัแ่ัวะออเพื่อะไปทำานอผมเป็นประำอผมเอและเธอ็ยันอนหลับอยู่เหมือนเิมผมเินรไปที่เียที่ที่เธอำลัหลับอยู่ผมนั่ลบนเียแล้วมอเธอพร้อมับลูบหัวอเธออย่าเบาๆผมอมอูเธออยู่นานและแล้วผใ็หยุที่ะมอเธอไม่เหมือนผมถู้อมน์สอยู้รใบหน้าอเธอแ่มัน็้อบล
''แอ๊~~''
''.......''
''เอ่อเ้านายรับรถเรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วรับ''
''.......''
''เอ่อ~เ้านายรับผมมาัอะไรรึเปล่ารับ=-=''
อ๊าไอลูน้อบ้าแะเ้ามาบออะไรอนนี้ฟระเนี่ยยยยยยย็รู้อยู่แล้วว่ารถมันเรียมพร้อมแล้วยัะมีหน้าเ้ามาบออี-_- ไอลูน้อบ้า
''เออๆรู้แล้วเี๋ยวไปแออไป้านอไปรอ่อนไป''
''รับเ้านาย''
มีลูน้ออย่านี้นี่มันเหนื่อยริๆผมหันลับมามอเธออีรั้แล้วลุึ้นออไปาห้อเพื่อะไปึ้นรถไปทำานแ่ระหว่าเินไปผม็เือบลืมเพื่อนรัอผมบีอสมันเป็นนอาทูหรือที่เรียันว่านแ้วสีาวนั้นแหละผมหยุให้อาหารมันพร้อมับลูบหัวมันหนึ่ที่อนะเินไปึ้นรถเพื่อไปทำานผมให้พอสลูน้อมือวาอผมไปส่ เวลา 10.00 น. อนนี้ผมำลันั้ทำานอผมอย่าหนัและ็รีบทำานเปนพิเศษเพื่อที่ผมะลับไปพัผ่อนที่บ้านแ่มัน็ยาที่ะทำไปไ้้วยีเพราะผมทำาน้าไว้หลายานเลยทีเียวหนึ่เพราะผมไม่มีสมาธิ สอเพราะผมไม่มีอารม์ะทำมัน สามานมันเยอะแล้วทำเสร็แล้วมัน็เพิ่มมาอี=_= สาเหุหลัๆ็ประมานี้น่ะผมะว่าะทำานวันนี้ให้เสร็ทุานเลยีว่าเพราะผมปล่อยานมาเยอะนเินไปแล้วยิ่ท่าไม่ทำให้เสร็มัน็ะยิ่เพิ่มึ้นเรื่อยๆ อนนี้็เวลา 21.30 น. ผมทำานอย่ารวเร็วและในที่สุผม็เลียร์านนเสร็ผมึเรียพอสให้ไปเอารถมารับผมลับบ้าน ระหว่าที่พอสำลัเอารถมารับผมผม็เินมารอที่ร้านาแฟ้าๆออฟฟิและแล้วรถ็มาแ่มันผิปิอทุรั้ที่พอสับมารับผมมันพุ่มาอย่าวามเร็วสูพอๆับแสเลเอร์พิา- - ผมรู้สึสสัยึเินออมา้านอเมื่อพอสเห็นผมเาเหมือนะทำหน้าใแล้วรีบเบรทันทีพร้อมับเปิระแล้วพูับผมทันทีว่า
''เ้านายรับ!!''
''อะไร''
''ไอพวมัราวมันมาบุถล่มที่ถึบ้านเลยรับอนนี้ผมเอาำลัออไปสู้ันอยู่รับแ่ท่าทาราวนี้พวมัราวมันยพวมาันเยอะมาเลยูท่าทีพวเราะเอาไม่อยู่รับ''
''ว่าไนะ! และำลัที่เหลืออยู่ละอยู่ไหนหม''
''ถูส่ให้ไปปป้อท่านเวแฟรับ''
''เี๋ยวแล้วเธอละเธอที่ันอุ้มมาเมื่อวานละเธออยู่ไหน เป็นยัไบ้าอย่ามาเสียเวลารีบไป่อนเร็ว''
ผมไม่รอให้พอสพูออมาผม็ึ้นรถแล้วออำสั่ทันทีและเมื่อพอสไ้ยินำสั่อผมมัน็รีบออรถารนั้นทันทีพอสเหยียบันเร๊็ออไปอย่าไวที่ผมเลือไอพอสมาเป็นมือวา้วยนะเพราะมันเป็นนที่ทำอะไรเร็วมาและผม็เื่อใมันเพราะมันเป็นนื่อสัย์ผมึเื่อใมันแ่ในไม่นานผมับพอส็มาถึที่บ้านโยเพียแ่ 15 นาทีผมรีบลารถพร้อมับปืนู่ใอผมออมายิพวมัราวผมวิ่รไปที่ทาเ้าบ้านทันทีผมรีบมารีบที่ะไป่วยเธอไม่ทันนาทีนั้นผมไม่สนใอะไรทั้สิ้นผมวิ่รไปที่ห้ออผมผมเปิประูเ้าไปโยเร็วัีบพบเอแ่วามว่าเปล่าับอที่ล้มละเนละนานาทีนั้นผมิว่าเธอายไปแล้วผมิโทษัวเอแล้วิแ้นพวมันที่เ้ามาทำลายบ้านอผมอนนั้นผมรู้สึว่ามีใรมาอยู่้านหลัผมผมหันไปโยเร็วแล้วิที่ะเหนี่ยวไรพร้อมะยินที่อยู่รหน้าอผมทันทีแ่ีที่ผมหยุมันไว้ไ้เพราะนที่อยู่รหน้าผมนั้นไม่ใ่ใรที่ไหนเลยนนนั้นือ........เธอนั้นเอ
''เฮ้ๆเี๋ยวๆะ ันเอหยุ่อน!!!''
''ธะ เธอ เธอยัไม่าย!!''
''็ใ่นะสิันยัไม่าย ิเหรอว่าันะาย่ายๆน่ะเวเฟียสท์''
''เี๋ยวเธอรู้ัื่อันไ้ยัไ''
''มัน็เรื่ออันยะ ว่าแ่นี่มันเิอะไรึ้นเนี่ย''
''ไม่มีเวลาแล้วเรา้อรีบไป่อนพวมันะมาเห็นเรา''
''เฮ้ๆะ เี๋ยวเ่.....''
ผมไม่หยุรอให้เธอพูเสร็ผม็รีบับมือเธอแล้วรีบวิ่ออาห้อนี้โยเร็วทันทีผมับเธอวิ่มานถึประูทาเ้าในัวบ้านแ่แล้วเธอ็ันมาหล้มเสียนี่ผมหันไปเพื่อประอเธอึ้นมาแ่เธอูมีท่าทีะลุไม่ไหวผมึะพยายามอุ้มเธอึ้นมาแ่เธอันปิิเสทไไม่ยอมให้ผมอุ้มเธอึ้นมาและเธอ็พูมาว่า
''นายไปเถอะ เี๋ยวันามไป''
''ไม่!ธอ้อไปับัน''
''แ่ันลุไม่ไหวแล้ว้อเท้าันพลิะเิน่อไปไม่ไหวแล้วนายน่ะไป่อเลยเี๋ยวันะามไปทีหลัเอ''
''ไม่ เธอ้อเท้าพลิอย่านี้แล้วยัะมีหน้ามาบออีว่าะามมา ันไม่มีทาเื่อนอย่าเธอแน่เพราะะนั้นันะอุ้มเธอไปเอ''
''ไม่้อน่ะนายแ่พยุันเินไป็......''
ผมไม่ยอมให้เธอพูบผมึอุ้มเธอแล้ววิ่ไปที่รถที่พอสเรียมไว้ให้ แ้ล้วผม็วิ่มาถึัวรถแล้ววาเธอเ้าไปในรถแ่่อนะไปผมไ้เรียบีอส(น)มาเพราะผมอยารู้ว่าบีอสนั้นายรึยั
''วี้ วิ๊''
''เฮ้นี่นายะทำอะไรน่ะ''
ผมไม่อบำถามอเธอแ่ับเฝ้ามอเาบาอย่าที่ำลัมา............บีอสไ้บินมาหาผมมันยัไม่ายมันบินมาเาะที่แนอผมแล้วผม็เอามันึ้นรถมา้วยผมึ้นรถแล้วบอให้พอสรีบออรถไปที่ไหน็ไ้เพื่อให้หลุพ้นาพวมัราวเสีย่อนระหว่าที่ผมอยู่ในรถผมไ้เียนหมายไปถึพ่ออผม(เวเฟ)เพื่อบอเหุาร์ที่เิึ้นอนนี้แล้วบอให้พอสหาู้ไปรษีย์เมื่อเอให้อรถทันที หลัาที่ผมไ้ส่หมายไปเรียบร้อยแล้วผมำลัิหาวิธีารำัพวมันับพวมันรู้ที่อยู่อบ้านผมไ้ยัไแ่ในระหว่าที่ผมิอยู่ผมับไ้ยินเสียหายใแรๆ้าัวผมผมหันไปูและ็พบว่า เธอำลัหายใแรผิปิเหมือนทุรั้แ่ผมว่าเธอเหนื่อยมั่ที่วิ่หนีายันมาแ่ผม็ิใึถามเธอไป
''นั้นเธอเป็นอะไร ทำไมถึไ้หายใแรนานั้นละ?''
''ปะ เปล่าน่ะ...''
ผมรู้สึไม่ีเลยสันิเธอพูอย่าแผ่วเบาเหมือนเหนื่อยมาแ่ผม็สัเเห็นที่มือเธอมืออเธอเหมือนำลัุมอะไรบาอย่าที่แนบัับัวเธอผมเอื้อมมือะเ้าไปหยิบมือเธอออแ่เธอลับัืนไม่ยอมที่ะให้ผมเอามือออ แ่ผม็ไม่ยอมเธอ่ายๆหรอผมรวบมือเธอทั้สอ้าเอาไว้แล้วมอไปที่ที่เธอพยายามไม่ให้ผมมอสิ่ที่ผมเห็น็ือ................เธอถูยิเลือไหลไม่ยอมหลุเธอถูยิบริเวเอว้าวาอเธอผมเปลี่ยนเป้าหมายไปยัโรพยาบาลอผม ผมบอพอสว่าท่าเอไฟแให้พุ่ไปทันทีไม่้อสนใ!! แล้วหันไปบอเสให้โทรบอทาโรพยาบาลให้เรียมัวรอรับเอาไว้ะไปถึภายในไม่ี่นาทีนี่ ผมพลาพูแล้วหาผ้าุบน้ำมาเ็เลือให้เลือหยุไว้่อน............ผมไ้มาถึโรพยาบาลผมอุ้เธอออมาแล้ววิ่ไปวาเธอบนเีย บุรุษพยาบาลและพยาบาล็พาเธอนั้นเ้าห้อผ่าัทันทีผมวิ่ามไปับเธอแ่นาพยาบาล็หยุแล้วให้ผมนั้รออยู่หน้าห้อแ่ผม็ไม่ยอมเพราะอะไรันทำผมถึอยาะเ้าไปหาเธอแ่ผม็มานั่รอเธออยู่ี เวลาผ่านไปราวๆว่า 3 ั่วโมผมนั่รอ รอ รอแล้ว็รอป่านี้็ยัไม่มีใรออมาาห้อผ่าัเลยันผม้อรออีี่ั่วโมเนี่ยว่าเธอะออมาผมเินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อหลายั่วโมและแล้วหมอ็ออมาผมรีบถ้าหมอเป็นอย่าแรว่า
''หมอรับ เธอเป็นยัไบ้ารับ''
''เี๋ยว!ใเย็นๆสิรับอนนี้ผม้อารเลือเพื่่อไป่วยเธอเพราะอนนี้เธอไ้เสียเลือเป็นำนวนมา''
''ห๊ะ ว่าไนะ ละแล้วเธอเลือรุ๊ปอะไรบอผม''
''เธอเลือรุ๊ป AB ึ่เป็นรุ๊ปเลือที่หายา''
''ั้น็ผม ผมเลือรุ๊ป AB ผม!''
''ท่าั้นผมอพาุไปรวเลือ่อนรับ ามผมมารับ''
ผมามหมอไปเพื่อะไปรวเลือ และผมสรุปว่าผมสามารถให้เลือเธอไ้และอนนี้ผม็ไ้มาอยู่้าๆเธอผมพลามอเธอแล้วยิ้มออมาแบบไม่มีเหุผลและผม้ไ้หลับไป และพอื่นมา็พบับว่าผมไ้นอนอยู่บนเียในห้อว่าๆผมื่นแล้วมอูไปรอบๆห้อม็มีแ่ผมนเียวที่อยู่ในห้อนี้และพอส็ไ้เินเ้ามาและล่าวำสวัสีเหมือนทุรั้นั้นแหละแ่ผมไม่สนใแ่ผมสือนใอย่าเียว็ือ''เธอะเป็นยัไบ้านะ''ผมยิ่ิ็ยิ่รู้สึเป็นห่วผมเลยถามพอสไป
''อนนี้......''
''อนี้เธอเป็นยัไบ้าสินะรับ^^''ผมยัไม่ทันพูบไอพอสมัน็ันรู้ี
''ไม่้อห่วรับอนนี้เธอปลอภัยแล้วเพราะเลืออเ้านาย''
''อืม...แ่วยพาันไปหาเธอหน่อย''
''ไ้รับเ้านาย^^''
''แล้วบีอสอยู่ไหนละ?''
''อ๋อ อยู่ับเสรับ''
ผมลมาาเียแล้วะเินแ่ผมับหมแรแล้วเหมือนรู้สึวูบไปั่วะแ่ีที่ไอพอสมันวิ่มารับผมทันไม่ั้นผมไ้หัวทิ่มพื้นแน่-_-
''ผมว่าเ้านายนั่รถเ็นไปีว่านะรับ^^''
''อืม......''
ผมนั่รถเ็นเพื่อะไปหาเธอที่ห้อและเมื่อผมไ้ไปถึผม็พบับเธอที่ำลันอนนิ่อยู่บนเหมือนเ้าหินิทาผมให้พอสเ็นรถไปที่้าเียอเธอแล้วผม็ให้พอสออไปา้นอแล้วบอับมันว่า
''พอส''
''รับเ้านาย''
''อย่าให้ใรเ้ามานอาพยาบาลที่ะเ้ามารวอาารเธอเท่านั้น''
''รับเ้านาย''
หลัาผมสั่พอสเสร็พอส็เินออไปาห้อและผม็ลับมามอเธอผมหันไปหานาฬิาเพื่อะูว่าเวลาอนนี้ี่มแล้วอนนี้็เวลาประมาเที่ยืนว่าเวลามันเร็วเหลือเินแสว่าผมน่าะหลับไปนานพอวรเลยละผมละสายาานาฬิามามอเธอแทนผมอเธออยู่นานและผม็ันเผลอหลับไปในที่สุ.......................................ผมไ้ื่นมาในห้อเิมห้อที่มีเธอนอนอยู่บนเียผมื่นแล้วเยหน้าึ้นเพื่อะมอไปหาเธอแ่แล้วผม็พบับเธอที่ื่นแล้วแ่เธอับทำหน้าใแล้วออเินๆเหมือนเธอับอะไรบาอย่าที่น่าทึ่น่าเธอแนเหมือนสรอเบอร์ลี่เลยละผมเห็นหน้าเธออย่านั้นผมนึว่าเธอไม่สบายหนัเลยรีบื่นึ้นมาแล้วลุึ้นะวิ่ไปหาผ้ามาุบน้ำให้เธอแ่ไม่ไ้เป็นอย่าที่ิผมเพราะผมแทบไม่มีแรลุึ้นารถเ็นเลยแ่ผม็ลับฝืนที่ะยืนึ้นแล้วเินไปที่ห้อน้ำ(ถามว่ามีรถเ็นแล้วไม่เ็นไปละ ็เพราะมันไม่ทันใผมนะิ= =)แ่ยัไปไม่ถึห้อน้ำและผม็ล้มเ็มๆีที่ผมไม่เอาหน้าผมลไม่ั้นหน้าผมแบนแน่-O-
''วะ เวเฟียสท์นะายเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ!!''
''ปะ เปล่า''
''เปล่าอะไรอนายยะ็เห็นๆอยู่ว่านายล้มลไปน่ะ''
''อย่ามาห่วันห่วัวเอ่อนเหอะว่าทำไมหน้าเธอถึแอย่าับสรอเบอร์ลี่อย่านั้นละ''
''ห๊ะ นะน่าันเนี่ยนะแ''
''็ใ่นะสิ''
''และนายะไปไหนน่ะ''
''็ะหาผ้าุบน้ำมาให้เธอนะสิถามมาไ้''
''ไม่้อๆันไม่ไ้เป็นอะไระหน่อย''
''แล้วเธอเป็นอะไรละ''
"เปล่าๆไม่ไ้เป็นอะไร"
"แน่ในะ"
"นะแน่สิ''
"อะ อืม"
ผมลุึ้นไปนั่ที่รถเ็นเหมือนเิมเพื่อไปนั่พัให้หายเหนื่อยาารที่พยายามะเินไปห้อน้ำ= =แ่ผมไ้ยินเสียที่ำอยู่แ่เหมือนทำให้ไม่ไ้ยินเล็รอออมาาปาอเธอผมหันไปมอเธอและเธอลับหันหน้าหนีาผมแ่ไม่นานผม็ลับำออมาเอ=*=ไม่น่าเลยอยู่ีๆมัน็ันออมาาปาอผมเอส่วนเธอที่แอบำ็ำอมารๆเลย- -และสัพั็่อยๆเียบันแ่็เียบไ้ไม่นานหรอนะเธอ็ำึ้นมาอีทีนผมับเธอเลยว่าเธอนะำอะไร= =*ผมไม่พูอะไรนอามอเธออยู่อย่านั้นและุหมอ็เ้ามาพร้อมับนาพยายาบาล
''ออนุา่ะ''
''รับ เอ่อุหมอะมารวูอาารอเธอใ่ไหมรับ''
''รับผมั้นผมอรวูหน่อยนะรับ''
''เิรับ''
ระหว่าที่รอใหุ้หมอรวูอาารอเธอผม็ไ้แ่มออยู่อย่าเียวและพอส็ไ้เินเ้ามาหาผมแล้ว็้มหัวลมาระิบ้าๆหูอผม
''เ้านายรับ''
''มีอะไรละ''
''พวมันมาที่นี้แล้วรับ''
ผมไ้ยินที่พอสพูผมเือบที่ะระเบิออมาแ่ผม็พลามอไปที่เธอผมไ้เห็นเธอมีวามสุเธอยิ้มอย่าใสื่อเหมื่อนเ็ไร้เียสาที่ยัอ่อน่อโลผมิว่าเธอยัไม่พร้อมที่ะรับรู้เรื่อราวแบบนี้
''...........ันว่าเราไปุยันที่ห้ออันีว่านะ''
''ะ รับเ้านาย''
ระหว่าที่ำลัไปที่ห้อผม็ปะทะับใรนหนึ่เาเป็นผู้ายที่มีรูปร่าสูโปร่ผมสีำใสุ่สูทสีาวเสื้อ้าในสีแเินออมาาหัวมุมพร้อมับบอี้าร์ที่ล้อมรอบัวผู้ายนนั้นเามอลมาที่ัวอผมสายาทีู่เหมือนเหยียหยามัวผมมาผมน่ะรัเียสายาแบบนั้นสุๆมันูเหมือนผมเป็นนที่ถูับเ้ารถูอำไว้เพียแ่รเล็ๆผมสบาไอหมอนั้นลับผมับไอหมอนั้นอาันอยู่นานแ่็้อบารเล่นเม้อาันแ่นี้เพราะไปพอสัวเียวมันันเ็นรถออารนั้นแล้วเ็นเ้าห้อไปพร้อมับล็อประู- - แล้วมัน็ทำท่าทาระวัอะไรบาอย่าเมื่อมันูแน่ใแล้วว่าไม่มีอะไรมันเลยหันมาุยับผม
''เ้านายรับนเมื่อี้ือ เสเอร์ เลแส เป็นหัวหน้าแ๊มัราว''
''ห๊ะ!! ว่าไนะไอี้เ๊นั้นเป็นหัวหน้า''
''รับ''
ระหว่าที่ผมำลัใอยู่นั้นผม็ไ้ยินเสียอใรบานเป็นเสียผู้ายะโนออมาเสียั
''ามหาัวไอ์ให้เอแล้วหาไอหัวหน้ามัรำ้วยใรหาเอันะให้ราวัลามที่อแ่ยเว้นาวับเือนนะเว้ย''
''โหมันิไ้ไฟระยเว้นาวับเือน เออไอพอสนที่ื่อไอ์ใรวะ= =''
''็ุผู้หินนั้นไรับ''
''ผู้หินนั้น็มันใรละฟระ''
''็ุผู้หิที่เ้านายอยเอาใใส่อยู่ลอไรับ''
''ื่อไอ์ั้นเหรอ แล้วมันะามหาไอ์ทำไมละ''
''นั้นผม็ไม่รู้เหมือนันรับ''
''แ่็่ามันเหอะว่าแ่มันรู้รึเปล่าว่าันือหัวหน้ามัรำ''
''รู้รับ''
''หึหึ รู้แล้วั้นรึ''แ่ไม่ทันพูอะไร่อเสียอใรบาน็พูัออมา
''หัวหน้ารับผมเอุหนูไอ์แล้วรับ''
ผมใเมื่อไ้ยินเสียนั้นัวอผมร้อนเป็นไฟทันทีไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึไม่้อารให้เธอไปไหนผมสั่ให้พอสออไปป้อันผมเมื่อผมพูเสร็ผมไม่สนใเลยว่าพอสมันะพูอะไรผมพุ่ออไปทันทีผมวิ่ไปโยไม่สนใพวมันเพราะมีนอยุ้มันผมอยู่ผมึไม่สนใแล้วพุ่เ้าห้อที่ไอ์อยู่แ่ภาพที่ผมเห็นลับเอาผมยิ่โรธเพระาภาพที่เห็นือไอ์ับไอเสสเสเอร์อะไรนั้นำลัอันอยู่ผมทนไม่ไหวเลยวิ่ไปเอามีที่วาอยู่บนโ๊ะแล้วปาใส่ไอเสส้วมนั้นโยไม่ทันให้มันรู้ัวแ่มันันลับรู้ัวหลบมีอผมไ้อย่ารวเร็ว ผมไม่สนใแล้วว้าปืนที่ไอพอสถืออยู่ึ้นมาอหัวมันแ่็ใ่ว่าผมะไ้เปรียบมันหรอมัน็หยิบปืนึ้นมาอหัวผมเหมือนันอนนี้สถานนะาร์เท่าเทียมันผมับมัน้อาันอย่าไม่ยอมัน............................
_________________________________________________________________________________________________
นั่อยู่ในรถั้นานในที่สุผม็ไ้มาถึบ้านอผมสัทีทุนลันหมที่ะเหลือ็มีเสึ่ะเป็นนเอารถไปเ็บที่โลนั้นไม่มีปัหาแ่ที่มีปัหา็ือ
''แล้วนั้นเธอะนั่อยู่ในรถอีนานไหม ออมาารถไ้แล้ว''
''ไม่!''
''....ออมา''
''ไม่มีทาหรอยะ!''
เหมือนเธอำลัยั่วโมโหผมอยู่นะเนี่ย=_=+
''ออมาะ''
''ไม่! มีปัหาไหมละ''
''......''
''มีแน่ท่าอนนี้เธอยัไม่ออมาารถ''
''ทำไมนายะทำไรันละ''
''......''
ผมไม่พูโ้ลับแ่ผมอุ้มเธอโยนมารไหล่อผมออมาารถแทนำอบที่เธออยาไ้าปาอผม
''รี๊ นี่นายะทำอะไรเนี่ย!''
''นี่ไำอบอันที่เธออยารู้ไ''
''ห๊ะนายว่าไนะ ำอบเหรอไม่ใ่แล้วยะันไม่ไ้้อารำอบแบบนี้สัหน่อยนะรี๊''
เธอิ้นไม่ยอมหยุทั้ิ้นทั้ทุบหลัผมเธอะอยาลมาเลยสินะแ่ถ้าเธอยอมลมาีๆั้แ่แรเธอะไม่้อมาถูผมอุ้มมาหรอนั้นเป็นนั้นเป็นเพราะวามื้ออเธอทั้นั้นแหละ ผมำลัเินเ้าบ้านอผมวึ่ถูเปิไป้วยนรับใ้ที่อยู่ภาย้าในที่เรียมพร้อมรอรับผมลับบ้านราวๆ20ว่านทุน็่า้มหัวล่าวำว่า
''ยินี้อนรับลับบ้าน่ะเ้านาย''
ทุนเยหน้าึ้นพร้อมันหมและทุน็้อหยุมอันเป็นาเียวันทั้หม็ือ ผมไ้อุ้มผู้หิที่ไหม่รู้ัเ้าบ้านมาอย่าหน้าาเยแ่ผม็ไม่สนใอะไรมานัหรอผมเินึ้นบันไรไปที่ห้ออผมโยเร็วถึแม้ว่าเธอะพยายามิ้นรนแ่ไหน็ไม่มีทาที่ะหลุไปาผมไ้่ายๆแน่เหอะๆ(เลวะมั=*=)เมื่อไปถึที่ห้อผมึโยนเธอสู่เียอผมทั้นที
''โอ๊ย! นาย่วยนุ่มนวลับผู้หิหน่อยสิยะ''
''......''
''แล้วที่นี่ที่ไหนเนี่ย! แล้วนายอุ้มันมาทำไมที่นี่''
''ที่นี่ือห้อนอนอเธอ....''
''โหีิๆ ''
''และ็อัน''
''ห๊ะ!เมื่อี้นายว่าไนะ''
''นี่ือห้อนอนอเธอและ็อันไ''
''นายอย่ามาบ้าให้มาสิยะ ันไม่มีทานอนห้อเียวับนายแน่''
เธอลุึ้นแล้วทำท่าี้นิ้วมาใส่ผม
''นั้นมั็เรื่ออเธอ แ่ยัไเธอ็้อนอนที่นี่ับัน''
ผมพูไปอย่าไม่สนใว่าเธอะเป็นยัไพร้อมับหยิบผ้าเ็ัวับเสื้อผ้าเพื่อเรียมที่ะเ้าห้อน้ำอาบเพื่ออาบน้ำล้าัวแล้วเรียมเ้านอนผม็ถอเสื้อออแล้วโยนเ้าระล้าอผมเอแ่
''นี่ๆๆนายะทำอะไรอนายน่ะ''
''ถอเสื้อะอาบน้ำไ''
''แล้วมาถออะไรในที่อย่านี้ละยะ แล้วัน็เปนผู้หิ้วย่วยให้เียริ์ัน้วย''
''ทำไมนี่มันห้อันแล้วเธอ็แฟนัน''
''นี่นาย''
ฟึบ~~ผมหันไปมอเธอนนั้นและ็พบว่าเธอนั่อยู่บนเียเธอทำหน้าาูเศร้าสร้อยมาเลยแ่ผม็พยายามที่ะไม่หลลอเธอ แล้วผม็เินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำเวลาผ่านไปว่า 10 นาทีผมออมาาห้อน้ำแล้วเรียมที่ะเ้านอน่อนผมะทำอะไร่อนนอนผม็หยุที่ะหันไปมอเธอนนั้นไม่ไ้ผม็พบว่าเธอไ้หลับไปแล้ว-_-ผมึเินเ้าไปหาเธอเพื่อะัให้เธอนอนีๆบนเียเวลาผ่านไปว่า 5 นาทีผมเห็นว่าัวเธอนั้น็หลับไปแล้วผมเลยไม่อยาไปรบวนเธอเลยปล่อยให้เธอนอนไป ส่วนผม็ะไปนอนที่โฟาแทน................เวลาผ่านไปประมา 20 นาทีไ้ผมลุึ้นออาโฟาไม่ใ่ว่ามันนอนที่โฟาไม่สบายหรอนะแ่เพราะผมนอนไม่หลับึลุออมาาโฟา็เท่านั้นผมลุแล้วเินมาที่ระเบียหน้า่าผมมอลไปรระเบีย็พบว่า!!!เธอเธอำลัปีบึ้นมาทาระเบียหน้า่าผมเห็นึหลบเ้าไปแล้ว็หยิบน้ำมาเพื่อรอยื้นให้เธออนึ้นมาถึ
''แฮๆๆ เหนื่อยริๆแล้วเราะออไปาที่นี่ไ้ไหมเนี่ย''
''อะนี่น้ำ''
''แฮๆ อบใมา''
''เป็นไีึ้นไหม''
''อื้ม ีึ้นมาเลยอบในะ''
''ไม่เป็นไร''
''แป๊บนะ เี๋ยวนะ!!''
เธอหันหน้าอเธอมาอย่าไวเมื่อเธอเริ่มรู้ัวว่าเธอำลัุยับใรอยู่
''นะนะ นาย!!''
''......''
''นายื่นมาั้แ่เมื่อไร''
''็ั้แ่เธอำลัปีนึ้นมา''
''ว่าไนะนายเห็น!!''
''ใ่ันเห็นแล้วเธอ็ไม่มีทาที่ะออไปาที่นี่ไ้ อย่าิเลยว่าะมีทาให้เธอออไป''
''ิ''
''ันว่าเธอน่ะลับไปนอนีว่านะไม่ั้นันับเธออุ้มแล้วโยนลไปบนเียอีรั้ละ''
''ไม่มีทา!''
''ันะนับ1ถึ3ถ้าเธอยัไม่ไปอีันะับเธอริๆแล้วอย่าหาวว่าันรุนแรับธอละ''
''หนึ่''
''.....''
''สอ''
''.....''
''สะ....''
''็ไ้ๆไปนอน็ไ้ยะ''
''พู่ายอย่านี้แ่แร็ีแล้วให้นับเสียเวลาทำไม''
พูเสร็ผม็เินลับไปที่โฟาเพื่อไปนอน่อึ่เธอ็้วยเวลาไ้ผ่านไปเร็วเหลือเินอนนี้็ประมา 6.05 น.ผมำลัแ่ัวะออเพื่อะไปทำานอผมเป็นประำอผมเอและเธอ็ยันอนหลับอยู่เหมือนเิมผมเินรไปที่เียที่ที่เธอำลัหลับอยู่ผมนั่ลบนเียแล้วมอเธอพร้อมับลูบหัวอเธออย่าเบาๆผมอมอูเธออยู่นานและแล้วผใ็หยุที่ะมอเธอไม่เหมือนผมถู้อมน์สอยู้รใบหน้าอเธอแ่มัน็้อบล
''แอ๊~~''
''.......''
''เอ่อเ้านายรับรถเรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วรับ''
''.......''
''เอ่อ~เ้านายรับผมมาัอะไรรึเปล่ารับ=-=''
อ๊าไอลูน้อบ้าแะเ้ามาบออะไรอนนี้ฟระเนี่ยยยยยยย็รู้อยู่แล้วว่ารถมันเรียมพร้อมแล้วยัะมีหน้าเ้ามาบออี-_- ไอลูน้อบ้า
''เออๆรู้แล้วเี๋ยวไปแออไป้านอไปรอ่อนไป''
''รับเ้านาย''
มีลูน้ออย่านี้นี่มันเหนื่อยริๆผมหันลับมามอเธออีรั้แล้วลุึ้นออไปาห้อเพื่อะไปึ้นรถไปทำานแ่ระหว่าเินไปผม็เือบลืมเพื่อนรัอผมบีอสมันเป็นนอาทูหรือที่เรียันว่านแ้วสีาวนั้นแหละผมหยุให้อาหารมันพร้อมับลูบหัวมันหนึ่ที่อนะเินไปึ้นรถเพื่อไปทำานผมให้พอสลูน้อมือวาอผมไปส่ เวลา 10.00 น. อนนี้ผมำลันั้ทำานอผมอย่าหนัและ็รีบทำานเปนพิเศษเพื่อที่ผมะลับไปพัผ่อนที่บ้านแ่มัน็ยาที่ะทำไปไ้้วยีเพราะผมทำาน้าไว้หลายานเลยทีเียวหนึ่เพราะผมไม่มีสมาธิ สอเพราะผมไม่มีอารม์ะทำมัน สามานมันเยอะแล้วทำเสร็แล้วมัน็เพิ่มมาอี=_= สาเหุหลัๆ็ประมานี้น่ะผมะว่าะทำานวันนี้ให้เสร็ทุานเลยีว่าเพราะผมปล่อยานมาเยอะนเินไปแล้วยิ่ท่าไม่ทำให้เสร็มัน็ะยิ่เพิ่มึ้นเรื่อยๆ อนนี้็เวลา 21.30 น. ผมทำานอย่ารวเร็วและในที่สุผม็เลียร์านนเสร็ผมึเรียพอสให้ไปเอารถมารับผมลับบ้าน ระหว่าที่พอสำลัเอารถมารับผมผม็เินมารอที่ร้านาแฟ้าๆออฟฟิและแล้วรถ็มาแ่มันผิปิอทุรั้ที่พอสับมารับผมมันพุ่มาอย่าวามเร็วสูพอๆับแสเลเอร์พิา- - ผมรู้สึสสัยึเินออมา้านอเมื่อพอสเห็นผมเาเหมือนะทำหน้าใแล้วรีบเบรทันทีพร้อมับเปิระแล้วพูับผมทันทีว่า
''เ้านายรับ!!''
''อะไร''
''ไอพวมัราวมันมาบุถล่มที่ถึบ้านเลยรับอนนี้ผมเอาำลัออไปสู้ันอยู่รับแ่ท่าทาราวนี้พวมัราวมันยพวมาันเยอะมาเลยูท่าทีพวเราะเอาไม่อยู่รับ''
''ว่าไนะ! และำลัที่เหลืออยู่ละอยู่ไหนหม''
''ถูส่ให้ไปปป้อท่านเวแฟรับ''
''เี๋ยวแล้วเธอละเธอที่ันอุ้มมาเมื่อวานละเธออยู่ไหน เป็นยัไบ้าอย่ามาเสียเวลารีบไป่อนเร็ว''
ผมไม่รอให้พอสพูออมาผม็ึ้นรถแล้วออำสั่ทันทีและเมื่อพอสไ้ยินำสั่อผมมัน็รีบออรถารนั้นทันทีพอสเหยียบันเร๊็ออไปอย่าไวที่ผมเลือไอพอสมาเป็นมือวา้วยนะเพราะมันเป็นนที่ทำอะไรเร็วมาและผม็เื่อใมันเพราะมันเป็นนื่อสัย์ผมึเื่อใมันแ่ในไม่นานผมับพอส็มาถึที่บ้านโยเพียแ่ 15 นาทีผมรีบลารถพร้อมับปืนู่ใอผมออมายิพวมัราวผมวิ่รไปที่ทาเ้าบ้านทันทีผมรีบมารีบที่ะไป่วยเธอไม่ทันนาทีนั้นผมไม่สนใอะไรทั้สิ้นผมวิ่รไปที่ห้ออผมผมเปิประูเ้าไปโยเร็วัีบพบเอแ่วามว่าเปล่าับอที่ล้มละเนละนานาทีนั้นผมิว่าเธอายไปแล้วผมิโทษัวเอแล้วิแ้นพวมันที่เ้ามาทำลายบ้านอผมอนนั้นผมรู้สึว่ามีใรมาอยู่้านหลัผมผมหันไปโยเร็วแล้วิที่ะเหนี่ยวไรพร้อมะยินที่อยู่รหน้าอผมทันทีแ่ีที่ผมหยุมันไว้ไ้เพราะนที่อยู่รหน้าผมนั้นไม่ใ่ใรที่ไหนเลยนนนั้นือ........เธอนั้นเอ
''เฮ้ๆเี๋ยวๆะ ันเอหยุ่อน!!!''
''ธะ เธอ เธอยัไม่าย!!''
''็ใ่นะสิันยัไม่าย ิเหรอว่าันะาย่ายๆน่ะเวเฟียสท์''
''เี๋ยวเธอรู้ัื่อันไ้ยัไ''
''มัน็เรื่ออันยะ ว่าแ่นี่มันเิอะไรึ้นเนี่ย''
''ไม่มีเวลาแล้วเรา้อรีบไป่อนพวมันะมาเห็นเรา''
''เฮ้ๆะ เี๋ยวเ่.....''
ผมไม่หยุรอให้เธอพูเสร็ผม็รีบับมือเธอแล้วรีบวิ่ออาห้อนี้โยเร็วทันทีผมับเธอวิ่มานถึประูทาเ้าในัวบ้านแ่แล้วเธอ็ันมาหล้มเสียนี่ผมหันไปเพื่อประอเธอึ้นมาแ่เธอูมีท่าทีะลุไม่ไหวผมึะพยายามอุ้มเธอึ้นมาแ่เธอันปิิเสทไไม่ยอมให้ผมอุ้มเธอึ้นมาและเธอ็พูมาว่า
''นายไปเถอะ เี๋ยวันามไป''
''ไม่!ธอ้อไปับัน''
''แ่ันลุไม่ไหวแล้ว้อเท้าันพลิะเิน่อไปไม่ไหวแล้วนายน่ะไป่อเลยเี๋ยวันะามไปทีหลัเอ''
''ไม่ เธอ้อเท้าพลิอย่านี้แล้วยัะมีหน้ามาบออีว่าะามมา ันไม่มีทาเื่อนอย่าเธอแน่เพราะะนั้นันะอุ้มเธอไปเอ''
''ไม่้อน่ะนายแ่พยุันเินไป็......''
ผมไม่ยอมให้เธอพูบผมึอุ้มเธอแล้ววิ่ไปที่รถที่พอสเรียมไว้ให้ แ้ล้วผม็วิ่มาถึัวรถแล้ววาเธอเ้าไปในรถแ่่อนะไปผมไ้เรียบีอส(น)มาเพราะผมอยารู้ว่าบีอสนั้นายรึยั
''วี้ วิ๊''
''เฮ้นี่นายะทำอะไรน่ะ''
ผมไม่อบำถามอเธอแ่ับเฝ้ามอเาบาอย่าที่ำลัมา............บีอสไ้บินมาหาผมมันยัไม่ายมันบินมาเาะที่แนอผมแล้วผม็เอามันึ้นรถมา้วยผมึ้นรถแล้วบอให้พอสรีบออรถไปที่ไหน็ไ้เพื่อให้หลุพ้นาพวมัราวเสีย่อนระหว่าที่ผมอยู่ในรถผมไ้เียนหมายไปถึพ่ออผม(เวเฟ)เพื่อบอเหุาร์ที่เิึ้นอนนี้แล้วบอให้พอสหาู้ไปรษีย์เมื่อเอให้อรถทันที หลัาที่ผมไ้ส่หมายไปเรียบร้อยแล้วผมำลัิหาวิธีารำัพวมันับพวมันรู้ที่อยู่อบ้านผมไ้ยัไแ่ในระหว่าที่ผมิอยู่ผมับไ้ยินเสียหายใแรๆ้าัวผมผมหันไปูและ็พบว่า เธอำลัหายใแรผิปิเหมือนทุรั้แ่ผมว่าเธอเหนื่อยมั่ที่วิ่หนีายันมาแ่ผม็ิใึถามเธอไป
''นั้นเธอเป็นอะไร ทำไมถึไ้หายใแรนานั้นละ?''
''ปะ เปล่าน่ะ...''
ผมรู้สึไม่ีเลยสันิเธอพูอย่าแผ่วเบาเหมือนเหนื่อยมาแ่ผม็สัเเห็นที่มือเธอมืออเธอเหมือนำลัุมอะไรบาอย่าที่แนบัับัวเธอผมเอื้อมมือะเ้าไปหยิบมือเธอออแ่เธอลับัืนไม่ยอมที่ะให้ผมเอามือออ แ่ผม็ไม่ยอมเธอ่ายๆหรอผมรวบมือเธอทั้สอ้าเอาไว้แล้วมอไปที่ที่เธอพยายามไม่ให้ผมมอสิ่ที่ผมเห็น็ือ................เธอถูยิเลือไหลไม่ยอมหลุเธอถูยิบริเวเอว้าวาอเธอผมเปลี่ยนเป้าหมายไปยัโรพยาบาลอผม ผมบอพอสว่าท่าเอไฟแให้พุ่ไปทันทีไม่้อสนใ!! แล้วหันไปบอเสให้โทรบอทาโรพยาบาลให้เรียมัวรอรับเอาไว้ะไปถึภายในไม่ี่นาทีนี่ ผมพลาพูแล้วหาผ้าุบน้ำมาเ็เลือให้เลือหยุไว้่อน............ผมไ้มาถึโรพยาบาลผมอุ้เธอออมาแล้ววิ่ไปวาเธอบนเีย บุรุษพยาบาลและพยาบาล็พาเธอนั้นเ้าห้อผ่าัทันทีผมวิ่ามไปับเธอแ่นาพยาบาล็หยุแล้วให้ผมนั้รออยู่หน้าห้อแ่ผม็ไม่ยอมเพราะอะไรันทำผมถึอยาะเ้าไปหาเธอแ่ผม็มานั่รอเธออยู่ี เวลาผ่านไปราวๆว่า 3 ั่วโมผมนั่รอ รอ รอแล้ว็รอป่านี้็ยัไม่มีใรออมาาห้อผ่าัเลยันผม้อรออีี่ั่วโมเนี่ยว่าเธอะออมาผมเินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อหลายั่วโมและแล้วหมอ็ออมาผมรีบถ้าหมอเป็นอย่าแรว่า
''หมอรับ เธอเป็นยัไบ้ารับ''
''เี๋ยว!ใเย็นๆสิรับอนนี้ผม้อารเลือเพื่่อไป่วยเธอเพราะอนนี้เธอไ้เสียเลือเป็นำนวนมา''
''ห๊ะ ว่าไนะ ละแล้วเธอเลือรุ๊ปอะไรบอผม''
''เธอเลือรุ๊ป AB ึ่เป็นรุ๊ปเลือที่หายา''
''ั้น็ผม ผมเลือรุ๊ป AB ผม!''
''ท่าั้นผมอพาุไปรวเลือ่อนรับ ามผมมารับ''
ผมามหมอไปเพื่อะไปรวเลือ และผมสรุปว่าผมสามารถให้เลือเธอไ้และอนนี้ผม็ไ้มาอยู่้าๆเธอผมพลามอเธอแล้วยิ้มออมาแบบไม่มีเหุผลและผม้ไ้หลับไป และพอื่นมา็พบับว่าผมไ้นอนอยู่บนเียในห้อว่าๆผมื่นแล้วมอูไปรอบๆห้อม็มีแ่ผมนเียวที่อยู่ในห้อนี้และพอส็ไ้เินเ้ามาและล่าวำสวัสีเหมือนทุรั้นั้นแหละแ่ผมไม่สนใแ่ผมสือนใอย่าเียว็ือ''เธอะเป็นยัไบ้านะ''ผมยิ่ิ็ยิ่รู้สึเป็นห่วผมเลยถามพอสไป
''อนนี้......''
''อนี้เธอเป็นยัไบ้าสินะรับ^^''ผมยัไม่ทันพูบไอพอสมัน็ันรู้ี
''ไม่้อห่วรับอนนี้เธอปลอภัยแล้วเพราะเลืออเ้านาย''
''อืม...แ่วยพาันไปหาเธอหน่อย''
''ไ้รับเ้านาย^^''
''แล้วบีอสอยู่ไหนละ?''
''อ๋อ อยู่ับเสรับ''
ผมลมาาเียแล้วะเินแ่ผมับหมแรแล้วเหมือนรู้สึวูบไปั่วะแ่ีที่ไอพอสมันวิ่มารับผมทันไม่ั้นผมไ้หัวทิ่มพื้นแน่-_-
''ผมว่าเ้านายนั่รถเ็นไปีว่านะรับ^^''
''อืม......''
ผมนั่รถเ็นเพื่อะไปหาเธอที่ห้อและเมื่อผมไ้ไปถึผม็พบับเธอที่ำลันอนนิ่อยู่บนเหมือนเ้าหินิทาผมให้พอสเ็นรถไปที่้าเียอเธอแล้วผม็ให้พอสออไปา้นอแล้วบอับมันว่า
''พอส''
''รับเ้านาย''
''อย่าให้ใรเ้ามานอาพยาบาลที่ะเ้ามารวอาารเธอเท่านั้น''
''รับเ้านาย''
หลัาผมสั่พอสเสร็พอส็เินออไปาห้อและผม็ลับมามอเธอผมหันไปหานาฬิาเพื่อะูว่าเวลาอนนี้ี่มแล้วอนนี้็เวลาประมาเที่ยืนว่าเวลามันเร็วเหลือเินแสว่าผมน่าะหลับไปนานพอวรเลยละผมละสายาานาฬิามามอเธอแทนผมอเธออยู่นานและผม็ันเผลอหลับไปในที่สุ.......................................ผมไ้ื่นมาในห้อเิมห้อที่มีเธอนอนอยู่บนเียผมื่นแล้วเยหน้าึ้นเพื่อะมอไปหาเธอแ่แล้วผม็พบับเธอที่ื่นแล้วแ่เธอับทำหน้าใแล้วออเินๆเหมือนเธอับอะไรบาอย่าที่น่าทึ่น่าเธอแนเหมือนสรอเบอร์ลี่เลยละผมเห็นหน้าเธออย่านั้นผมนึว่าเธอไม่สบายหนัเลยรีบื่นึ้นมาแล้วลุึ้นะวิ่ไปหาผ้ามาุบน้ำให้เธอแ่ไม่ไ้เป็นอย่าที่ิผมเพราะผมแทบไม่มีแรลุึ้นารถเ็นเลยแ่ผม็ลับฝืนที่ะยืนึ้นแล้วเินไปที่ห้อน้ำ(ถามว่ามีรถเ็นแล้วไม่เ็นไปละ ็เพราะมันไม่ทันใผมนะิ= =)แ่ยัไปไม่ถึห้อน้ำและผม็ล้มเ็มๆีที่ผมไม่เอาหน้าผมลไม่ั้นหน้าผมแบนแน่-O-
''วะ เวเฟียสท์นะายเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ!!''
''ปะ เปล่า''
''เปล่าอะไรอนายยะ็เห็นๆอยู่ว่านายล้มลไปน่ะ''
''อย่ามาห่วันห่วัวเอ่อนเหอะว่าทำไมหน้าเธอถึแอย่าับสรอเบอร์ลี่อย่านั้นละ''
''ห๊ะ นะน่าันเนี่ยนะแ''
''็ใ่นะสิ''
''และนายะไปไหนน่ะ''
''็ะหาผ้าุบน้ำมาให้เธอนะสิถามมาไ้''
''ไม่้อๆันไม่ไ้เป็นอะไระหน่อย''
''แล้วเธอเป็นอะไรละ''
"เปล่าๆไม่ไ้เป็นอะไร"
"แน่ในะ"
"นะแน่สิ''
"อะ อืม"
ผมลุึ้นไปนั่ที่รถเ็นเหมือนเิมเพื่อไปนั่พัให้หายเหนื่อยาารที่พยายามะเินไปห้อน้ำ= =แ่ผมไ้ยินเสียที่ำอยู่แ่เหมือนทำให้ไม่ไ้ยินเล็รอออมาาปาอเธอผมหันไปมอเธอและเธอลับหันหน้าหนีาผมแ่ไม่นานผม็ลับำออมาเอ=*=ไม่น่าเลยอยู่ีๆมัน็ันออมาาปาอผมเอส่วนเธอที่แอบำ็ำอมารๆเลย- -และสัพั็่อยๆเียบันแ่็เียบไ้ไม่นานหรอนะเธอ็ำึ้นมาอีทีนผมับเธอเลยว่าเธอนะำอะไร= =*ผมไม่พูอะไรนอามอเธออยู่อย่านั้นและุหมอ็เ้ามาพร้อมับนาพยายาบาล
''ออนุา่ะ''
''รับ เอ่อุหมอะมารวูอาารอเธอใ่ไหมรับ''
''รับผมั้นผมอรวูหน่อยนะรับ''
''เิรับ''
ระหว่าที่รอใหุ้หมอรวูอาารอเธอผม็ไ้แ่มออยู่อย่าเียวและพอส็ไ้เินเ้ามาหาผมแล้ว็้มหัวลมาระิบ้าๆหูอผม
''เ้านายรับ''
''มีอะไรละ''
''พวมันมาที่นี้แล้วรับ''
ผมไ้ยินที่พอสพูผมเือบที่ะระเบิออมาแ่ผม็พลามอไปที่เธอผมไ้เห็นเธอมีวามสุเธอยิ้มอย่าใสื่อเหมื่อนเ็ไร้เียสาที่ยัอ่อน่อโลผมิว่าเธอยัไม่พร้อมที่ะรับรู้เรื่อราวแบบนี้
''...........ันว่าเราไปุยันที่ห้ออันีว่านะ''
''ะ รับเ้านาย''
ระหว่าที่ำลัไปที่ห้อผม็ปะทะับใรนหนึ่เาเป็นผู้ายที่มีรูปร่าสูโปร่ผมสีำใสุ่สูทสีาวเสื้อ้าในสีแเินออมาาหัวมุมพร้อมับบอี้าร์ที่ล้อมรอบัวผู้ายนนั้นเามอลมาที่ัวอผมสายาทีู่เหมือนเหยียหยามัวผมมาผมน่ะรัเียสายาแบบนั้นสุๆมันูเหมือนผมเป็นนที่ถูับเ้ารถูอำไว้เพียแ่รเล็ๆผมสบาไอหมอนั้นลับผมับไอหมอนั้นอาันอยู่นานแ่็้อบารเล่นเม้อาันแ่นี้เพราะไปพอสัวเียวมันันเ็นรถออารนั้นแล้วเ็นเ้าห้อไปพร้อมับล็อประู- - แล้วมัน็ทำท่าทาระวัอะไรบาอย่าเมื่อมันูแน่ใแล้วว่าไม่มีอะไรมันเลยหันมาุยับผม
''เ้านายรับนเมื่อี้ือ เสเอร์ เลแส เป็นหัวหน้าแ๊มัราว''
''ห๊ะ!! ว่าไนะไอี้เ๊นั้นเป็นหัวหน้า''
''รับ''
ระหว่าที่ผมำลัใอยู่นั้นผม็ไ้ยินเสียอใรบานเป็นเสียผู้ายะโนออมาเสียั
''ามหาัวไอ์ให้เอแล้วหาไอหัวหน้ามัรำ้วยใรหาเอันะให้ราวัลามที่อแ่ยเว้นาวับเือนนะเว้ย''
''โหมันิไ้ไฟระยเว้นาวับเือน เออไอพอสนที่ื่อไอ์ใรวะ= =''
''็ุผู้หินนั้นไรับ''
''ผู้หินนั้น็มันใรละฟระ''
''็ุผู้หิที่เ้านายอยเอาใใส่อยู่ลอไรับ''
''ื่อไอ์ั้นเหรอ แล้วมันะามหาไอ์ทำไมละ''
''นั้นผม็ไม่รู้เหมือนันรับ''
''แ่็่ามันเหอะว่าแ่มันรู้รึเปล่าว่าันือหัวหน้ามัรำ''
''รู้รับ''
''หึหึ รู้แล้วั้นรึ''แ่ไม่ทันพูอะไร่อเสียอใรบาน็พูัออมา
''หัวหน้ารับผมเอุหนูไอ์แล้วรับ''
ผมใเมื่อไ้ยินเสียนั้นัวอผมร้อนเป็นไฟทันทีไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึไม่้อารให้เธอไปไหนผมสั่ให้พอสออไปป้อันผมเมื่อผมพูเสร็ผมไม่สนใเลยว่าพอสมันะพูอะไรผมพุ่ออไปทันทีผมวิ่ไปโยไม่สนใพวมันเพราะมีนอยุ้มันผมอยู่ผมึไม่สนใแล้วพุ่เ้าห้อที่ไอ์อยู่แ่ภาพที่ผมเห็นลับเอาผมยิ่โรธเพระาภาพที่เห็นือไอ์ับไอเสสเสเอร์อะไรนั้นำลัอันอยู่ผมทนไม่ไหวเลยวิ่ไปเอามีที่วาอยู่บนโ๊ะแล้วปาใส่ไอเสส้วมนั้นโยไม่ทันให้มันรู้ัวแ่มันันลับรู้ัวหลบมีอผมไ้อย่ารวเร็ว ผมไม่สนใแล้วว้าปืนที่ไอพอสถืออยู่ึ้นมาอหัวมันแ่็ใ่ว่าผมะไ้เปรียบมันหรอมัน็หยิบปืนึ้นมาอหัวผมเหมือนันอนนี้สถานนะาร์เท่าเทียมันผมับมัน้อาันอย่าไม่ยอมัน............................
_________________________________________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น