รักแรกในรั้วมัธยม

ลำดับตอนที่ #2 : ความบังเอิญ

ผมบ่นในใจ.... กลัวว่าเหตุการณ์ที่ผมเคยได้เจอมา จะกลับมาอีกครั้ง มันอับอาย มันเจ็บปวดเิกินทน ผมก็คิดว่า เอาก็เอาวะ ไม่อยากให้ซ้ำสองเวะ ผมเลยเอ่ยว่า "ขะขะ....ขอโทษครับ พะพะ...พอดีเพื่อนมันเตะ" เสียงจากคนลาวๆอย่างผมได้พูดออกไป ใจนึงก็กลัวว่าฝ้ายจะได้ยินคำพูดแซวจากไอเพื่อนสารเลวของผม กลัวๆๆ กลัวว่าเธอจะรู้ เพราะเหตุการณ์ที่มันคล้ายๆแล้วก็ร้ายๆแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับผม แล้วผมก็เดินเข้าไปใกล้กับฝ้ายมากขึ้น ผมได้เห็นหน้าของเธอชัดขึ้น ไม่เคยเหนเธอได้ชัดขนาดนี้มาก่อน คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้ ตาอันแสนหวาน พร้อมกับริมฝีปากที่มีสีชมพู และแล้วเธอก้เอ่ยพร้อมกับเสียงอันอ่อนหวานของเธอมาว่า "ไม่เปนไรค่ะ ของเล็กแค่นี้เอง ฝ้ายเก็บให้ได้ค่ะ" อะไรทำให้เธอถึงได้น่ารักขนาดนี้?? อะไรทำให้ฝ้ายถึงได้มีเสียงอันอ่อนหวานขนาดนี้ แล้วทำไมเทอถึงได้มาอยู่ในใจเราได้เร็วขนาดนี้ มันเหมือนกับว่า เร็วดั่งสายฟ้าแลบผ่าลงกลางหัวใจของเรา "ขะขะขะ....ขอบคุณคะคะครับ..." เสียงอันลาวๆของผมได้เอ่ยออกมาเธอเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น...มากขึ้น... แล้วก็ได้ยื่นมืออันเบาบาง นุ่มนวล ขณะที่ผมก็ยื่นมืออันดาดๆ ที่ไม่สมควรคู่ควรกับดาวที่อยู่บนฟากฟ้า และแล้วไม่รู้ว่าฟ้าเล่นตลกอะไรกับผม หรือว่าผมจะโชคดีหรือป่าวอันนี้ก้ไม่รู้ มันไม่ได้นัดหมายกันมา มือของผมกับของฝ้ายก็ได้มาสัมผัสกัน มันนุ่ม มันอบอุ่น มันมีอะไรแฝงไว้ข้างใน ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก มันอธิบายไม่ได้ รู้อย่างเดียวคือว่า มันนุ่มเหลือเกิน... "อะอะเอ่อ.... ละละละ..แล้วจะจะ...เจอกันใหม่คะคะครับ" เสียงของผมได้ผ่านไปอีกครั้ง แล้วเธอก้เดินผ่านไป พร้อมกับหันหน้ามา ส่งยิ้มอันแสนน่ารัก แสนเมตตา หูย มันเยอะเกินคำบรรยายเหลือเกิน มันจะบอกว่ายังไง คือ "น่าร้ากโว้ยๆๆๆ!!!!!!" Oh my god ผมอุธานในใจ และตอนที่ผมจินตนาการอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงนึงที่คุ้นๆ พูดขึ้นมาว่า "แล้วเจอกันค่ะ" ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เลยให้เพื่อนหยิกหูไปทีว่าตื่นอยู่รึป่าว ก็ตื่นจริงๆนี่หว่า ซักพัก หลังจากฝ้ายเดินไป ไอเพื่อนอันสารเลวของผม (หนึ่งในกลุ่มผมที่เตะฝาเนี่ยแหละ) ชื่อว่า เก้ มันก็เอ่ยเสียงมันออกมาว่า "เอ้ย พวกเรา สงสัยจะไม่ได้เตะฝาอีกแล้วแหงเลยว่ะ ดูไอแนตมันดิ ดูหน้าเฉิ่มๆของมันดิ๊! อย่างกะแตงโมสดเพิ่งจะโดนผ่า พร้อมกับสิวบนใบหน้า แล้วฝาอันนี้น่ะ คงไม่ได้เตะแล้วหรอก ไอแนตมันคงเก็บจนกว่าฝามันจะละลายพร้อมไปกับความรักของมัน" แซวซะ...เลยนะ ไอเพื่อนสารเลว... ซักพักหลังจากฝ้ายเดินไป อาจารย์ก็เดินเข้ามาห้องผม วันนี้อยู่ห้อง1/12 แต่ทำตัวอย่างกะเด็กห้อง1 555+ เรียนวิชาเลข (วิชาที่เกลียดที่สุดในโลก) แต่วันนี้ทำไรก็เข้าใจไปหมด (แอบกระแดะอยากเรียนเก่งเหมือนฝ้าย)... เลิกเรียนเสร็จตอนบ่ายสาม ทำตามตารางเดิมคือ ไปเตะบอล ยิงกระจุยครับวันนี้ แฮตทริค (วันนี้หิมะตกที่กรุงเทพ ไม่ต้องกลัว 555+) กลับบ้าน แล้วก็มานั่งดีใจว่า อย่างน้อย วันนี้ตัวเองก็ได้ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ความขี้อายมันก็เริ่มหมดไป ความมั่นใจมันก็กลับขึ้นมาใหม่ วันนี้นอนหลับฝันดี
วันต่อมา.... รีบตื่นเช้าล้างหน้าแปรงฟัน รีบไป รร. นั้งมอเตอไซค์รับจ้างตามฟอร์มเพื่อจะไป รร. วันนี้ไป รร. พร้อมกับความพร้อมที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับฝ้ายมากขึ้น แต่แล้ว สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นมา มีผู้ชายเข้ามาคุยกับฝ้ายแล้วก็......