fic [บายอง B1A4] : นางฟ้าเกี่ยวใจนายกรุ๊ปเลือดบี

ลำดับตอนที่ #3 : Intro : My first love

 เช้าวันเสาร์...

'I think I love you คือรอนกาพายอ Cause I miss you~'

"ใครช่างโทร.มาหาแต่เช้าเนี่ย โอย~ ง่วง~ ห้าวววววววววว~"

ผมบ่นไปแล้วก็บิดขี้เกียจไป แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมา่ดูว่าใครกันที่กล้าโทรมาหาแต่เช้า...

'กงชาน'

อ๋อ! กงชานชิค นัมดงแซง(น้องชาย)ที่น่ารักของผมนี่เอง

"ฮัลโหล" ผมกดรับสายด้วยเสียงที่ยังงัวเงีย

(ฮยองยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย?)

"นายเคยเห็นฉันตื่นเช้ามะ?"

(ขอโทษก็ได้ค้าบบบบบบบบบบบบบ~ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เมื่อกี๊คุณจามียอกเพิ่งโทร.มา บอกว่าวันนี้ตอน 11 โมงให้เราไปที่ห้องเดิม เพราะเขาจะประกาศผลออดิชั่น แล้วก็จะบอกว่าใครอยู่กลุ่มไหน...)

"จริงดิ!... " ผมหันไปดูนาฬิกา ตอนนี้ 10 โมงครึ่งแล้ว ใช้เวลาเดินทางจากที่นี่ไปบริษัท 15 นาที แต่...เวลาแต่งตัวกับกินข้าวเช้าก็ต้องรวมกันเป็น 15 นาที! ว้ากกกกกกกกก~! จะทันไหมเนี่ย?!

"แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน?"

(อีก 5 นาทีถึงครับ...ไว้เจอกันนะฮยอง ผมไปซื้อของกินก่อนล่ะ)

"อืมๆ"

แล้วกงชานก็วางสายไป ผมก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวและกินข้าว...เอิ่ม ไม่กินข้าวละ กินนมกับแซนวิชแทนแล้วกัน แล้วก็ออกจากคอนโดไป

ผมกับกงชาน เอ่อ ที่จริงชื่อชานชิคอ่ะนะ แต่เรียกแล้วมันแปลกๆ ผมเลยขอเรียกนัมดงแซงว่ากงชานแทน เราทั้งสองคนรู้จักกันเพราะมาออดิชั่นในระยะเวลาที่ใกล้เคียงกัน แล้วอยู่กลุ่มเกียวกัน ก็เลยสนิทกัน วันนี้ประกาศผลออดิชั่นแล้ว อยากอยู่กลุ่มเดียวกันจัง ฮ้า~

@ WM Entertainment # 11.00 AM.

"สายแล้วๆๆๆ~"

11 โมงเป๊ะเลยมาถึงนี่ กว่าจะถึงห้องก็อีก 5 นาที แล้วผมจะโดนคุณมียอกบ่นไหมเนี่ย~

ปั้ก!

"โอ๊ย!"

"ขอโทษครับ!"

งานเข้า! รีบวิ่งเกินไปหรือเปล่านะเนี่ยเรา ชนคนเข้าให้อีก ชักทำตัวซุ่มซ่ามเหมือนไอ้จองฮวานมันขึ้นทุกที จะว่าไปยังไม่ได้ติดต่อกันเลยแฮะ ไว้ว่างๆโทร.ไปหาดีกว่า...เฮ้ย! ใช่เวลามาพร่ำเพ้อมั้ยวะเนี่ย?! ว่าแล้วผมก็ช่วยคนที่ผมชนลุึกขึ้น พอมองหน้าแล้วหัวใจผมแทบหยุดเต้น เพราะคนตรงหน้าผมนั้นเธอสวยมาก สวยอย่างไม่มีที่ติ ผมไม่เคยเจอใครสวยขนาดนี้มาก่อน ผมสีน้ำตาลยาวประคอ ผิวขาว ปากสีแดงสดอย่างกับลูกเชอร์รี่ ดวงตาที่มองมามันช่างอ่อนโยน พร้อมจะสะกดใจคนมองได้ทุกเมื่อ นี่มันเป็นอาการตกหลุมรักใช่ไหม? มันเป็นอาการของรักแรกพบหรือเปล่า? ให้ตายเถอะ! ถ้าใช่ล่ะก็...แสดงว่าผมชอบเธอแล้วสินะ!

"ขอบคุณนะครับ"

"..."

"คุณครับ...คุณครับ..."

พอคนตรงหน้าผมโบกมือเข้าให้หน่อย ผมก็หลุดจากความคิดทั้งหมดทั้งมวลทันที เผลอไปหน่อยแฮะ

"ขอโทษด้วยนะครับ" ผมกล่าวเอ่ยคำขอโทษอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็ไม่ทันได้ระวัง"

หือ? เมื่อกี๊เขาใช้คำว่าไงนะ? 'ผม'? 'ครับ'? ... เฮ้ย! เขาเป็นผู้ชายหรอ?!

"คะ คุณเป็นผู้ชายหรอ?!" ผมถามเพื่อความแน่ใจ

"อา คำถามที่ 500 แล้วมั้งเนี่ย สงสัยผมคงจะได้หน้าแม่มาตริงๆสินะ..." ผู้ชายหน้าสวยกล่าวอย่างปลงๆ

"ขอโทษครับ..." พอผมดูนาฬิกา... "ตายแล้ว! ผมไปก่อนนะครับ..." แล้วผมก็จะวิ่งไปที่ลิฟต์ แต่...

"ไว้เจอกันนะครับ" เขาพูดพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ผม ผมก็ส่งรอยยิ้มกลับไปแล้ววิ่งไปเข้าลิฟต์ทันที

"เฮ่อ..." พออยู่ในลิฟต์ผมก็ถอนหายใจเพราะว่าเหนื่อย แต่...

ตึกตัก...ตึกตัก...

เสียงในลิฟต์เงียบมากจนได้ยินเสียงของหัวใจผม อา มันดังเพราะผมวิ่งมาเหนื่อย หรือมันดังเพราะคิดถึงผู้ชายหน้าสวยคนนั้นกันนะ...

...

TBC. @ 1 : My destiny

...

[Natkool 's] : สวัสดีค่า~! หลังจากที่ลองอ่านนิยายเรื่อง 'Say Right ยอมแพ้ทาง(ใจ)ให้คนที่"ใช่"อย่างเธอ!' ไปพลางๆบ้างแล้ว วันนี้เราก็มาลองอ่านแนวที่หลายๆคนชื่นชอบนั่นก็คือแฟนฟิค อิอิ >//< คู่นี้ก็อย่างที่กล่าวไปแต่ต้นว่าเป็นคู่ของ 'บาโร-จินยอง' ดังนั้น มันก็จะเป็นคู่นี้ไปตลอดจนจบเรื่อง 555 (เอ๊ะ! ยังไง = =') เอาเป็นว่า...เป็นครั้งแรกที่คิดจะแต่งเองบ้าง(เพราะปกติอ่านตลอด -..-) ก็ไม่รู้จะหนุกหนานไหม อาจจะไม่ NC มากนะจ๊ะ บอกไว้ก่อน เผื่อรอคอย -*- ยังไงก็ฝากด้วยเน้อ แล้วพบกันใหม่กับ '1 : My leader' เรื่องราวจะเป็นยังไง ต้องอ่านกันเองนะจ๊ะ ^O^