ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic [บายอง B1A4] : นางฟ้าเกี่ยวใจนายกรุ๊ปเลือดบี

    ลำดับตอนที่ #13 : 9 : My feeling [J]

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 55


    [Jinyoung’s]

    สิบนาทีที่แล้ว...

    ผมเดินมาถึงบริเวณลานบ่อน้ำพุ ณ ตรงนั้นมีคนที่ผมจะเจอยืนอยู่...กงชาน(...ชื่อนี้ง่ายกว่าชานชิคอีกนะ...) ผมเขาเห็นผม เขาก็พูดขึ้นเลยว่า...

    “ตามผมมาทำไม?”

    “ฉันก็แค่อยากรู้ ว่านายเป็นอะไรก็แค่นั้น”

    “ฮยองเป็นห่วงผมด้วยหรอ? ผมควรจะดีใจดีไหม?” กงชานพูดด้วยการทำสีหน้าประชดเล็กๆ

    “เอาเถอะ แล้วนายเป็นอะไร?”

    “เห็นฮยองกับฮยองซอนสนิทกัน ผมก็ไม่อยากขัด เข้าใจคนกำลังทำความรู้จัก ถึงขั้นจะอยากสานสัมพันธ์กันมากก...”

    “นายพูดอะไร?! เราก็เพิ่งรู้จักกัน เป็นแค่เพื่อนร่วมงาน อีกอย่าง ถึงจะคิด ก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับนาย เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!

    “แต่ผมก็คิดกับฮยองอยู่!

    ผมถึงกับผงะทันทีที่ได้ยิน ผมก็สงสัยในสายตาที่เจอกันอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่รู้ในความหมายของมัน ถ้าผมรู้ ผมจะทำยังไง...

    “กงชาน นายก็น่าจะรู้...”

    “รู้ว่าฮยองไม่ได้คิดอะไรแล้ว ไม่สิ อาจจะไม่เคยคิดเลย แต่ผมไม่มีสิทธิ์หรอ?!

    “แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว...”

    “แต่ตอนนี้ฮยองจะให้โอกาสคนอื่น?”

    กงชานทำให้ผมพูดไม่ออก แต่มันก็ไม่ใช่ว่ามันจะตอบได้ยากเย็น แต่ผมเห็นสีหน้าและแววตาที่เจ็บปวดของคนที่ถาม ผมจึงไม่พูดไป พอเห็นผมเงียบ ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ เขาก็เดินจากไป ส่วนผมก็ทิ้งตัวตรงม้านั่งแถวนั้น สักพักก็ได้ยินเสียงคนเดินมา ผมก็เงยหน้าดู ก็พบกับเพื่อนร่วมห้อง(นอน)ด้วยกัน ผมก็ก้มหน้าลงต่อ แต่ผมก็รับรู้ว่าเขามานั่งข้างผม แล้วเงียบไปสักพัก จึงพูดว่า

    "ไม่สบายใจอะไรก็บอกผมได้นะครับ..."

    ผมซึ่งไม่มีคำพูดอะไรมากไปกว่านั้น แต่แค่ได้ยินก็อบอุ่นประหลาด ก็ได้แต่พูดไปว่า "ขอบใจนะ ^^"

    เหมือนเขาจะรู้ว่าผมยิ้มให้แบบฝืนๆ ก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย "ฮยองทานข้าวหรือยัง ไปทานก่อนดีไหม?"

    ผมก็คล้อยตาม "เอางั้นก็ได้ หิวเหมือนกัน"

    แล้วเราสองคนก็ลุกขึ้น แล้วผมก็เดินไปจับมือของซอนวู แปลกอยู่ มือของเขาช่างนิ่มและให้ความรู้สึกอบอุ่นมาก ผมคงต้องการกำลังใจจากมือน้อยๆนี้แน่ๆ จนเข้าบ้านแล้วยังไม่ยอมปล่อยเลย...

    'ขอบใจนะซอนวู ^^'

    ...

    ระหว่างนั้น...

    มีสายตาคู่หนึ่งเห็นการแสดงนี้ตั้งแต่แรก ทำให้เขารู้เรื่องราวว่าอะไรเป็นอะไร และจนวินาทีสุดท้ายที่ทำให้เขาเบือนหน้าหนีจากตรงนั้นไปได้... ฮยองจับมือกับซอนวู แถมยิ้มให้กัน มันช่าง...เจ็บปวดนัก...

    ...

    TBC @ 10: My song

    ...

    [Natkool's] : ตอนแรกจะอัพตอนนี้ต่อเลย แต่อยู่ดีๆ ไวไฟโรงแรมก็เกิดอาการไม่ให้อัพซะงั้น เลยต้องเปลี่ยนเวลามาอัพตอนนี้แทน  คงให้หายคิดถึงไปบ้างนะ :D เอาล่ะ! ถ้ามีไวไฟที่ไหน จะอัพต่อให้ละกันนะคะ อดใจรอ อิอิ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×