The wand of wind คทาแห่งสายลม

ลำดับตอนที่ #9 : Zodiaz Dark

"นั่นแกทำหมดเลยเหรอวะชิว แกนี่มันเทพเกินบรรยาย" เก็ทกำลังนั่งทำแผลอยู่กับชิวและเมนร้องลั่นเมื่อเมนทายาโดนส่วนในของแผล "โอ๊ย...ไอ้สมองไก่ เจ็บเว้ย" จากนั้นก็หันมาคุยกับชิวต่อ "ก็อย่างว่าหล่ะน้า จอมเวทย์ดำซะอย่าง ทำอะไรก็ทำได้หมด" เก็ทยักไหล่
'นั่นแค่...ไม่เท่าไหร่ของจอมเวทย์ดำระดับสามอย่างพวกข้าหรอก...' ชิวเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พลางรีบนำหมวกฮู้ดขึ้นมาใส่ทันที
"แค่...งั้นเหรอ แค่เนี่ยนะ ถ้าแกไปอยู่ฝ่ายซาราฟฉันคงล่มจม" เก็ทยังหยุดชมไม่ได้ ในเมื่อเขามีของดีอยู่ในมือแล้ว ก็ไม่ควรจะปล่อยมันไป
'พูดถึงซาราฟ...' ชิวมองที่เก็ทแต่ไม่กล้าสบตา เขายืนขึ้นและกระชับหมวกฮู้ดให้มากกว่าเดิม 'ยังมีอีกเรื่องที่ข้ายังไม่ได้บอกพวกเจ้า...'
"อีกเรื่อง?" เมนถาม
'มันมีอยู่ว่า...ใครสักคนในตระกูลอามิงานิที่อยู่สังกัดจอมเวทย์เทาแห่งรัติกาลได้ค้นพบ...' ชิวหยุด เมื่อเห็นเก็ทตั้งหน้าตั้งตารอคอยคำตอบด้วยความกดดัน 'วิธีคืนชีพซาราฟ...พิธีดังกล่าวได้ถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์[แสงสว่าง เทาแห่งรัติกาล และเงาดำ]ที่ลอร์ดลูเธอร์ เซฟฟาร์ด นักบุญจอมเวทย์แห่งแสงสว่างได้แต่งขึ้น คัมภีร์นั้นมีความหมายต่อเราชาวแสงสว่างอย่างมาก ในทางกลับกัน...มันก็มีประโยชน์แก่พวกจอมเวทย์ดำอย่างข้าเหมือนกัน'
"เดี๋ยวนะ ถ้าแกหมายถึงจอมเวทย์เทาที่สีขาวผสมดำนั่นหน่ะเหรอ ยังอุตส่าห์มี นี่ แกช่วยบอกวิธีคืนชีพซาราฟหน่อยดิ เผื่อเราจะยับยั้งมันได้"
'ก็ข้ากำลังจะบอกอยู่ปาวๆนี่ไงล่ะว่าซาราฟกำลังจะฟื้นคืนชีพตอนเที่ยงคืนวันนี้แล้ว พวกแกก็ยังอุตส่าห์มาเล่นอยู่ได้ แล้วอย่างนี้ข้าจะบรรลุเป้าหมายที่ข้าตั้งไว้ไหม!!!' ด้วยโทสะทั้งมวลทำให้ชิวที่ไม่รู้ตัวตะคอกทั้งเก็ทและเมนอย่างแรง 'ข้า...ข้าก็แค่...'
"ฮึ..." เก็ทหัวเราะในลำคออย่าสบประมาท "แวบแรกที่ผมได้เห็นคุณที่มิติก่อนผมก็รู้อยู่แล้วว่านี่คือโชคชะตา...พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้ท่านมาหยุดยั้งการคืนชีพของซาราฟ...แต่ท่าน...ส่งคุณมาทำลายซาราฟหลังจากที่คืนชีพได้ต่างหาก" เก็ทพยายามใช้คำที่นุ่มนวลและภาษาที่ไม่หยาบคายกับชิว ซึ่งนั่นก็ช่วยได้มาก มันทำให้ชิวหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง (ขอย้ำว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ 8018 แต่อย่างใด) นัยน์ตาสีดำของจอมเวทย์ดำสงบลงแล้ว หลังจากที่สบกับนัยน์ตาสีม่วงในเวลาที่ไม่กี่อึดใจ
'แต่ข้า...ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี หากจอมเวทย์ดำซาราฟคืนชีพขึ้นมาแล้ว' ชิวยังไม่หายกังวน
"ท่านคงไม่คิดว่าตำราของลอร์ดลูเธอร์ เซฟฟาร์ดเป็นจริงหรอกนะ" เก็ทยังปลอบ
'นั่นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ แต่ถ้าเราไม่มีหลักฐานอะไรก็สามารถเป็นไปได้ทั้งนั้น แต่ถ้าเป็นจริง ข้าคงไม่ได้ผุดได้เกิดแน่...'
"ไม่ได้ผุดได้เกิด!? มันหมายความว่าอะไรกันแน่ชิว...ไม่สิเมเดส"
'หากจอมเวทย์ดำซาราฟสามารถฟื้นคืนมาได้คำสาปที่อยู่ตรงแก้มซ้ายของข้าก็จะถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง มันจะเรืองแสงแค่อักขระครึ่งบน และเมื่อซาราฟเห็นข้าเข้า เขาก็จะร่ายเวทย์มนตร์ครึ่งล่างที่เหลือและ...ร่างข้าก็จะแตกสลายหายไปเหมือนฟองอากาศ ทุกสิ่งและทุกคนที่เคยเกี่ยวข้องกับข้าจะถูกอำนาจเเห่งมนตราดำไปบิดเบือนเวลา ทำให้เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น นั่นแปลว่าถ้าข้าตายจอมเวทย์แห่งแสงสว่างอาเทอร์ส บริโอนิเซียก็จะตายและเหล่าจอมเวทย์แห่งแสงสว่างก็จะสูญสิ้น' น้ำใสที่กำลังจะเอ่อล้นจากดวงตาที่แสนเศร้าของเมเดสทำให้เก็ทลืมทุกสิ่ง
"เสร็จแล้ว" เมนที่นั่งเงียบฟังบทสนทนาของทั้งสองมานานได้พูดขึ้นหลังจากทำแผลให้เก็ทเสร็จ
"อย่างไรก็ตาม" เก็ทลุกขึ้นทำให้ยาใส่แผลที่ยังไม่แห้งไหลลงมาเป็นทาง "สิ่งนั้นจะต้องไม่เกิดขึ้นกับคนดีศรีแสงสว่างอย่างเจ้าแน่นอน เพราะข้าจะช่วยเจ้าอย่างเต็มกำลัง ไม่สิ ไนท์ลอร์ดเมเดเซลต่างหากที่จะช่วยเจ้า"
'แต่ยังมีอีกเรื่อง' เมเดสลุกขึ้นมาบ้าง 'ยังมีอีกอำนาจที่สามารถต่อกรกับซาราฟได้...'
"อีกอำนาจ!?" เมนทำตาโต "อีกอำนาจที่จะไม่ต้องไปขโมยหนังสือแล้วเผาทิ้งให้เสียแรงงั้นรึ อะไรกันบอกฉันที"
"นั่นสิเมเดส เรื่องนี้สำคัญยิ่งนัก" น้ำเสียงที่เก็ทพูดเปลี่ยนไป รวมทั้งภาษาด้วย แต่เขาไม่ได้ใช้เวทย์มนตร์เพื่อเรียกไนท์ลอร์ดเมเดเซลมาเลยแม้แต่น้อย
'งานนี้น่าจะเสียแรงมากกว่าเผาหนังสือนั่นทิ้งนะ' เมเดสคิด 'พวกเจ้าก็น่าจะคิดได้นะว่าอะไรจะสู้กับซาราฟได้ เห็นกันอยู่เต็มตา ใกล้เกลือกินด่างจริงจริ๊ง'
"ท่านต้องการสื่อความหมายอะไรกันแน่"
'ก็ของที่สามารถทำลายซาราฟได้...' เมเดสล้วงกระเป๋า 'ก็คือ The wand of wind ยังไงล่ะ'