The wand of wind คทาแห่งสายลม

ลำดับตอนที่ #11 : ปราสาทพิศวง 10%

 
     ร่างใหญ่กำยำภายใต้หน้ากากสีเงินทอดสายตามองบุรุษสามคนที่อยู่ตรงหน้า รอบตัวของอัศวินดำมีสายฟ้าสีเหลืองเข้มพันไว้อย่างแน่นหนา ชิวจ้องเขม็งไปที่เนเมซัสอย่างเคียดแค้น ณ วินาทีนี้ถึงแม้ไม่มีใครพูดอะไรแต่ก็รู้ได้โดยสันชาตญาณว่าชิวกับเนเมซัสกำลังคุยกันอยู่ภายใต้กระแสจิต

     'แกมาที่นี่ทำไม' ชิวตวาดลั่นในใจอย่าโกรธแค้น แต่ทว่าสองหนุ่มที่อยู่ข้างหลังไม่สามารถเห็นสีหน้าและได้ยินบทสนทนาของเขาได้
     
     'มาทำตามคำสั่งของนายข้า ถ้ารู้ตัวว่าสู้ไม่ได้ก็ยอมแพ้แล้วกลับไปหอคอยกับข้าซะ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว....ตอนนี้...หึ หึ' เนเมซัสแสยะยิ้ม แต่ไม่มีใครสามารถเห็นรอยยิ้มของเขาได้

     'ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...ที่นายกลายเป็นแบบนี้...ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็...เป็นเพื่อนกัน' ชิวยังคงยื่นนิ่ง ลมร้อนจากสายฟ้าทำให้ผ้าคลุมปลิวไสว

     'นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว เราจบคำว่าเพื่อนทุเรศๆนั่นตั้งแต่แกไปรับใช้ซาราฟ เป็นยังไงล่ะไปอยู่กับไอ้พวกจอมเวทดำสกปรกๆแล้วรู้สึกดีมั้ย สุดท้ายแกก็ทรยศมันกลับมาที่นี่อยู่ดี รู้สึกยังไงบ้างที่เป็นหมาหัวเน่าเร่ร่อนไปวันๆแถมมีประกาศจับตาย หึ'

     'ข้าหลงเชื่อคารมของซาราฟทำให้ไปอยู่ฝ่ายนั้น แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนไปแล้ว ข้ากลับมาอยู่ฝ่ายจอมเวทแห่งแสงสว่างอีกครั้ง และซาราฟจะต้องถูกทำลายโดยมือของข้า นายเองก็อยู่คนละฝั่งกับซาราฟแล้วเราจะมาฆ่ากันทำไม' ชิวกำหมัดแน่น

     'จะมาเปลี่ยนใจตอนนี้มันไม่ทันแล้วล่ะเมเดส อีกอย่างนะ ถึงข้าจะอยู่คนละฝั่งกับซาราฟ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยู่ฝ่ายเดียวกับแก เจ้านายของข้าเอเดดรัสเปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจ และสักวันอัศวินเบอร์หนึ่งของเธอนี่แหละจะขึ้นมาครองตำแหน่งแทนลูเธอร์เอง' เนเมซัสเริ่มเคลื่อนไหวทำให้เด็กหนุ่มสองคนสะดุ้งทันที อัศวินดำยกแขนพร้อมสายฟ้าที่ดูเหมือนชาร์จมาได้ที่เล็งไปที่ฝั่งตรงข้าม พร้อมปล่อยมันออกไปเต็มกำลัง เสียงระเบิดดังตูม ชิวและเก็ทกระโดดหลบได้ทัน ทำให้พื้นเกิดหลุมขนาดใหญ่ซึ่งเมนตกลงไป 'กระจอก' เสียงหัวเราะของเนเมซัสดังขึ้นก่อนจำปล่อยสายฟ้าฟาดออกมาไม่หยุด

     'อ๊ากกกก' ชิวสบถ 'ดูแลตัวเองไปก่อนนะพวก...น....นาย...' สายฟ้าเส้นหนึ่งฟาดมาถูกบริเวณหลังของชิวอย่างจังทำให้เขาหมดสติไป จะเหลือก็แต่เด็กหนุ่มบ้าเลือดซึ่งตอนนี้จ๋อยสนิทเมื่อมาเจอของจริงเข้า

     'ง่า....ค...คุณเนเมซัสสุดหล่อสุดเท่ ผ...ผมว่าเว้นผมไว้สักคน...ถ...เถอะน้าาา' เก็ทเริ่มแถไปเรื่อยเพราะกลัวของจริง ใครมันจะไปสู้ลงวะ โดนสายฟ้าทีเดียวแม่งก็ตายแล้ว เก็ทก่นด่าในใจ

     'คงจะไม่ได้หรอกท่านไนท์ลอร์ดเมเดเซล โอกาสเช่นนี้หายากยิ่งนักจะให้ข้าปล่อยท่านไปเฉยๆคงไม่ได้...หึ...หึ' พูดเสร็จอัศวินดำก็พุ่งเข้าหาเก็ทอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เก็ททำได้ตอนนี้คือกระโดดหลบไปธรรมดาพลางประเมินคู่ต่อสู้

     ไม่ไหว เก็ทคิด ฝ่ายตรงข้ามแกร่งเกินไป เรียกเมเดเซลมาคงไม่มีอะไรดีขึ้น

     'อะไรกันท่านไนท์ลอร์ด อย่าเอาแต่กระโดดหลบนักสิ โชว์พลังของท่านให้ข้าดูหน่อย' เนเมซัสหัวเราะ 'หรือพลังที่แท้จริงของท่านคือการหลบหนี'