ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชุมนุมคนบ้านเดียวกัน1
เวลาบ่ายแก่ๆในวันที่อากาศร้อนจัด แสงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วบริเวณพื้นที่กว้างรกร้างที่เป็นเพียงหญ้าแห้งๆและต้นไม้ไม่กี่ต้นขึ้นประปราย ดูยังไงก็พื้นที่นี้ก็กันดารสุดๆ เด็กหนุ่มคนหนึ่งผู้มีเส้นผมสีทองเป็นประกายไว้ยาวเกือบถึงกลางหลังที่ตอนนี้ถูกมัดขึ้นเป็นมวยหลวมๆ ดวงตาสีมรกตดูอ่อนแรงและหงุดหงิด ผิวสีขาวซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะถูกความร้อนมากเกินไป 'ลูคัส เอธาเลีย'ชายหนุ่มผู้ได้รับบทบาทเจ้าจองโรงแรมสุดปากจัด กำลังเดินไปตามทางที่อยู่บนแผนที่ในมือของเขาอย่างยากลำบากเพราะอากาศที่ร้อนจัดแบบที่เขาเกลียด และแผนที่ก็ดูเหมือนภาพวาดเด็กอนุบาลเหลือเกิน เขาจิบนำ้ในขวดเล็กน้อยก่อนจะใส่มันลงในกระเป๋าเป้ด้านหลังและออกเดินทางต่อ โดยมีเพียงร่มเล็กๆคันเดียวที่คอยบังแดดให้
"ไอเวรเอ้ย ใครใช้ให้นังนั่นมาสร้างบ้านในที่แบบนี้ฟะ มีสมองหรือเปล่า หึ กล้ามากนะที่เขียนให้ฉันขี้ร้อนแต่เสือกให้มาอยู่ในที่กันดารอย่างกับนรกแบบนี้อีก ถ้าเจอนะจะกระทืบให้เละเป็นขี้ควายเลย..." และในระหว่างที่เดินไปด้วยบ่นไปด้วยสายตาของเขาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างที่กำลังเครื่อนไหวอยู่ในพงหญ้าแห้งๆ มันคือจิ้งจอก
"อ้าาา น่ารักจังเลยเจ้าจิ้งจอกน้อย ร้อนหรอ มามะเดี๋ยวจะแบ่งนำ้..."
แคว้กกกกก
ยังพูดไม่ทันจบเจ้าจิ้งจอกน้อยก็บรรจงลงยันต์ห้าแถวบนใบหน้าขาวนวลของของคนรักสัตว์แล้วรีบจำ้อ้าวหนีอย่างไม่คิดชีวิต
"...น หนอยยยยยย บ้าเอ้ยยยยยย นี่มันอะไรกันฟร้า นังคนเขียนนโผล่หน้ามาเลยนะเฟ้ยย นังผู้หญิงใจหยาบบบ ขอให้ชาตินี้หาผั๋วไม่ได้ตลอดชีวิตเล้ยยย..."(อย่าแช่งแบบนี้สิใจคอไม่ดีเลย)
-----
และในที่สุด ลูคัสก็มาถึงจุดหมายจนได้ ถึงจะใช้เวลาจนเกือบถึงคำ่ก็ตาม เขาค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อยเพราะบรรยากาศรอบๆบ้านกลับไม่แห้งแร้งเหมือนบริเวณที่ผ่านมา มันเป็นบ้านหลังเล็กๆที่มีทั้งสวนหน้าบ้านที่ปลูกดอกไม้และต้นไม้ต่างๆไว้มากมาย และลำธารสายเล็กไหลผ่านด้านข้างจนกลายเป็นแม่นำ้สายใหญ่ไปด้านหลัง ถัดไปอีกมีภูเขาลูกใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ทุกอย่างดูมีชีวิตชีวาและสวยงามจนมีผีเสื้อและผึ้งบินตอม แถมอากาศก็ยังดีกว่ามากๆด้วย
"ก็ไม่เลว" เขารีบเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น ก่อนจะได้สำรวจอะไรเขาก็ทิ้งสัมภาระไว้แล้วตามหาห้องอาบนำ้ แต่ทว่า
ไม่มี? มันไม่มีห้องสำหรับอาบนำ้เลยมีเพียงไว้สำหรับขับถ่ายห้องเดียวเท่านั้น สมองเขาประมวลผลได้ทันที ก่อนจะด่าออกมาอีกครั้ง ก่อนจะคุ้ยกระเป๋า หยิบอุปกรณ์สำหรับอาบนำ้และผ้าขนหนูสีผ้าติดตัวออกไปที่ลำธาร
-----
ในระหว่างที่อีกคนกำลังแช่นำ้อย่างมีความสุขพลางคิดว่ามีลำธารเย็นๆใกล้บ้านแบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ออกมาแช่บ่อยๆโดยไม่เปลืองนำ้ บ้านหลังเล็กหลังนั้นก็ได้ทีผู้มาเยือนใหม่อีกคน ดวงตาสีฟ้าเข้มกวาดมองรอบๆบ้านที่มีฝุ่นจับเล็กน้อย แล้วไปหยุดที่กระเป๋าใบหนึ่งที่ถูกคุ้ยจนกระจัดกระจายบนพื้นก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
"ต้องทำความสะอาดแล้ว"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น