คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ(แก้ไข)
~1~
บทนำ
ประเทศไทย เวลา 20:30
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังมาจากทางเดินหน้าห้องโถมขนาดใหญ่ที่ใช้รับแขกของคฤหาสน์สไตล์โรมาเนียโบราณสุดหรูหราดังขึ้นเลื่อยๆ
บ่งบอกถึงการมาของใครบ้างคนรึมากกว่านั้น
“มาแล้วสินะ”เสียงชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มลับกับผิวขาวราวเกล็ดหิมะ และจมูกโด่งเป็นสันกับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลอันน่าหลงใหลเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ก็นาจะประมาณนั้น”ชายหนุ่มผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีดำที่เหมือนมีมนต์สะกดและน่าค้นหาอย่างแปลกประหลาด
ผิวขาวไม่แพ้ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
แกร๊ก! ปัง!!
“เอาตัวมันมาให้แล้วโว๊ยยยย!!!!!!” เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงเปิดประตูที่แรงพอๆ
กับอารมณ์ของคนบุคคลที่มาถึง ปรากฏเป็นชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง
ผิวขาวจัดตัดกับสีผมพ่วงพร้อมมาด้วยนัยน์ตาสีแดงฉานดุจเพลิงที่กำลังลุกโหมเอ่ยขึ้น! เขามาพร้อมชาชุดดำสองคนที่กำลังกุมตัวผู้ชายวัยกลางคนไม่ให้หนีไปไหนได้
“ขอบใจมาก”น้ำเสียงหวานใสของหญิงสาวหน้าสวยหวาน ผมสีน้ำตาลแดง ผิวขาวจัด
จมูกโด่งเป็นสัน
ริมฝีปากอมชมพูในตาสีฟ้าใสเอ่ยเสียงเรียบจนน่ากลัวไม่เข้ากับหน้าตาของเธอเลยสักนิด!
ชายหนุ่มผมแดงพยักหน้ารับแบบส่งๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจกับคำขอบคุณอะไรมากนักก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาสุดหรูแทน
ชายวัยกลางที่ถูกกุมตัวอยู่ถูกชายชุดดำจับนั่งคุกเข่าต่อหน้าหนุ่มสาวที่อายุคราวลูกอย่างไม่ให้เกียรติบุคคลที่มีอายุมากกว่าเลยสักนิด ชายวัยกลางคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาสบกับบุคคลทั้งสามที่นั่งรอคอยการมาของเขาด้วยใบหน้าซีดเผือก!
“พ.. พวก... ก.. แก ยัง ไม่ ต.. ตาย.. อีกหรอเนี่ย!!”ชายวัยกลางคนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเต็มที่ที่เห็นบุคคลทั้งสี่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าแบบไม่เชื่อสายตา
“พวกฉันไม่ตายง่ายๆ หรอกเว้ย!”ชายหนุ่มผมแดงตอบออกไปแบบไม่สบอารมณ์
“ทำกับพวกผมไว้เจ็บแสบมากเลยนะครับ”ตามด้วยชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่เอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดีด้วยใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้ม
“........”ชายหนุ่มผมสีดำมองชายวัยกลางคนด้วยใบหน้านิ่งๆ แต่แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสมเพชอย่างปิดไม่มิด
“พวกเราไม่ตายง่ายๆ หรอกเสี่ย....
ถ้าไม่ได้เห็นเลือดเสี่ย พวกเราคงตายตาไม่หลับ! หึ หึ”เสียงพูดของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเครียดแค้น
แค้นกับเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน ชายวัยกลางคนนี้ทำกับพวกเธอไว้เจ็บแสบนัก
“ย... อย่า ทำอะไรฉันเลยนะ! ฉันทำไปเพราะคำสั่งของคนคนนั้น! ถ้าฉันไม่ทำพวกนั้นก็จะฆ่าเมียกับลูกสาวของฉัน
พวกมันจับตัวลูกกับเมียฉันไป!”
“เสี่ยแต่งเรื่องเก๊งงง
เก่ง! เน๊อะ!”น้ำเสียงดูถูกเหยียบหยามแต่ใบหน้ายังเปี่ยมรอยยิ้มไม่เคยขาดพูดขึ้น
“ได้ยินมาว่าลูกเมียเสี่ยตอนนี้กำลังท่องเรืออยู่แถวๆ
ยุโรปไม่ใช่รึไง จะเป็นยังไงนะถ้าเกิดเรือลำนั้นเกิดอับปางกลางทะเลแบบไททานิค
ข่าวคงจะประมาณ ‘ภรรยาและลูกสาวนักธุรกิจร้อยล้านเจ้าของบริษัทมิวลิคัส
เอ็มพีเอส เซเว่นโกล์ เกิดเรืออับปางกลางทะเลในขณะท่องเที่ยว ตาย.....
ทั้งแม่.... และลูก!’ ”
คำขู่และน้ำเสียงของหญิงสาวไม่ได้แตกต่างกับชายหนุ่มคนก่อนเลยแม้แต่นิด! แววตาของเธอที่ส่งไปนั้นเต็มไปด้วยความแค้น
เธอต้องการที่จะรู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน
โดยมีผู้ชายวัยกลางคนนี้ทำหน้าที่ตอบคำถามของเธอ!
ชายวัยกลางสะดุ้งกับแววตาและน้ำเสียงของหญิงสาวตรงหน้า คำขู่นั้นเขารู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้ต้องทำแน่ๆ
เขาไม่น่าหลวมตัวมายุ่งกับเรื่องนี้เลยจริงๆ เรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน
โศกนาฏกรรมในครั้งนั้น.....
“ธะ.. เธอ ต้องการอะไร!”ชายวัยกลางถามหญิงสาวไปแบบกล้าๆ กลัวๆ
ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอต้องการอะไร!
“ใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องเมื่อ 2
ปีก่อน!”หญิงสาวถามประเด็นที่อยากรู้ทันที
“ถ้าฉันบอกพวกแก แกห้ามทำอะไรลูกกับเมียของฉันเด็ดขาด!”ชายวัยกลางต่อรอง เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนที่เขารักอย่างแน่นอน
“ได้! ฉันสัญญา”หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ พลางเอนหลังพิงกับพนักพิงของโซฟาสุดหรู
“ซัสสึกิ......
”บุคคลทั้งสี่ยิ้มออกมาทันทีที่ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น
ที่นี้ความคิดที่ว่าเป็นคนคนนั้นรึป่าวก็เข้าเค้ามากกว่าเดิมเมื่อได้ยินนามสกุลของผู้โบงการอยู่เบื้องหลัง
ปัง ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้น 2 นัด
พร้อมกับร่างไร้วิญญาณของชายวัยกลางคนที่ล้มลงกับพื้น
“ที่นี้ก็รู้แล้วสินะว่าใครเป็นคนสั่ง!!”ชายผมแดงพูดขึ้นขณะเก็บปืนคู่ใจไว้ที่เดิม
“พวกเราสัญญาว่าจะไม่แตะต้องลูกเมียเสี่ย...
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ฆ่าเสี่ยทิ้งนี่เนอะ^^ ”ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
“อีกไม่นานหรอก.... เราจะได้เจอกัน…. อากิระ!!”
ประเทศญี่ปุ่น เวลา 9:30
“เอ๋… เราลืมอะไรรึป่าวหว่า!”เสียงหวานๆ ของเด็กสาวหน้าสวยไรผมสีน้ำตาลแดงลับกับผิวขาวราวเกล็ดหิมะใส
ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มพูดขึ้นกับตัวเอง ขณะตรวจดูของในกระเป๋าสะพายที่แขวนไว้ที่ไหล่ขวาของเธอ ตอนนี้เธอกำลังเดินผ่านระหว่างซอกตึกเล็กๆ เพื่อจะไปโรงเรียนใหม่ที่เพิ่งทำการย้ายเข้าเรียนสดๆ
ร้อนๆ
“โอะ!! ลืมปากกามานี่! แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งเอาไว้ยืมเพื่อนในห้องเอาก็ได้
และมันจะมีใครให้ยืมป่าวหว่า~~”ฉันคิดขึ้นแบบสบายๆ
คงไม่เป็นไรหรอกแค่ปากกาเองไปหายืมเอาในห้องก็น่าจะได้
แต่..... ไอ้โรงเรียนที่ฉันย้ายไปอยู่นี่สิ!
โรงเรียนมัธยมปลายชายล้วน ‘ชินเร’ อันเลื่องลื่อ!! ( ลื่อในทางที่ไม่ดี -_-) มันจะมีใครให้ยืมปากการึป่าว เอาง่ายๆ
มันจะมีใครพกปากกามารึป่าวยังไม่รู้เลย
ทุกคนคงสงสัยว่าโรงเรียนชายล้วนทำไมสาวน้อยอย่างออกัสคนนี้ถึงได้ย้ายมาเรียนที่นี่ได้
นั่นก็เพราะว่า.... โรงเรียนนี้เปลี่ยนจากโรงเรียนชายล้วนเป็นสหศึกษาในเพียงเวลาข้ามคืนนน!!!
ด้วยเส้นสายของออกัสคนนี้เอง -..- (นางใหญ่ค่ะทุกคน)
ส่วนเหตุผลที่ต้องมาเรียนโรงเรียนนี้ก็เพราะได้รับภารกิจอันทรงเกียรติจากท่านตาให้มาตามหาพี่ชายฝาแฝดที่พัดพรากจากกันตั้งแต่ยังเด็ก!
ซึ่งหน้าไม่เหมือนกันสักนิดและไม่มีเบาะแสเลยสักอย่าง!
มันช่างโหดร้ายกับออกัสคนนี้เสียจริ๊ง!! จริง!!!T^T
ปึก! ปึก! ปัง! โครม!!!!
ฉันหลุดจากความคิดทันที่เมื่ออยู่ดีๆ สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไปแบบไม่เชื่อสายตา!!! ฉันมาโผล่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย 0.0 ภาพตรงหน้าและรอบๆ
ข้างของฉันปรากฏเป็นกลุ่มนักเรียนชายประมาณสามสิบกว่าคนกำลังตะรุมบอลกันอยู่อย่ามัวมัน
และที่สำคัญเครื่องแบบคล้ายที่ฉันใส่อยู่เลย ใช่เลยน่าจะถูกที่สุด
อะไรกันนักเรียนโรงเรียนนี้ตีกันตั้งแต่เช้าๆ แบบนี้เลยหรอเนี่ย
(สายแล้วตั้งหากย่ะ)
ฟิ้วววววววว!!!!
“เฮ้ย! ระวัง!!”
ไม้หน้าสามกำลังฟาดมาทางฉันแบบที่ฉันไม่รู้ตัวแต่เพราะมีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันเบี่ยงตัวหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียดแล้วกระโดนเอาเท้ายันไปที่หน้าท้องของผู้ชายที่ฟาดไม้หน้าสามใส่ฉันอย่างแรงทำให้เขาไปนอนกองอยู่กลับพื้นพร้อมเสียงโอดครวญ โทษทีน้าเขาไม่ได้ตั้งใจ T^T
“โอะ…”ฉันกำลังจะก้มหัวขอโทษผู้ชายคนนี้ตามธรรมเนียมญี่ปุ่นก็ต้องหยุดชะงักเมื่อผู้ชายที่เอ่ยเตือนฉันเมื่อตะกี้เอามือมาจับที่แขนของฉันพร้อมแรงกระชากอย่างแรงเพื่อจะให้วิ่งตามเขาไป
“ถอยก่อน!!”เสียงตะโกนของเขาดังขึ้นทำให้พวกที่กำลังตะรุมบอลกันอยู่เมื่อครู่วิ่งไปคนละทิศละทาง
ฉันเพิ่งสังเกตนะเนี่ยว่ามีสองฝ่ายเห็นชุดเหมือนกันก็นึกว่าเป็นพวกเดียวกันสะอีก
(ถ้าพวกเดียวกันมันจะตีกันทำไมวะ!)
#ติดแท็กอยากได้ผัวหล่อรวยแบบเฮียยู#
-------------------------------------------------------------------------------
ของจบไว้เพียงเท่านี้กับบทนำของเรานะค่ะ ^^
พระ/นาง เจอกันตั้งแต่บทแรกเลยเรื่องนี้ โฮะๆ
ถ้ามีผิดพาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้นะที่นี้นะค่ะ
คำผิดเยอะนิ๊ด! นึง!! แต่ก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ฝึกหัดคนนี้ด้วยน้า~~ ^0^/////
-------------------------------------------------------------------------------
แอดแฟนไว้เนอะ
ข้างล่างจ้า ^^
V
V
v
ความคิดเห็น