The Resurrection Company

ลำดับตอนที่ #2 : ep 1 : สู่จุดเปลี่ยน

  "ขอโทษด้วยครับ เราไม่รับคุณเข้าทำงาน "

เสียงหนึ่งดังขึ้นเช่นเคย โซระ เด็กหนุ่มที่พึ่งจบสาขาวิศวะ หน้าตาใช้ได้พอประมาณ ตัดผมสั้น

สีดำ ตาสีน้ำตาล สูงไล่เลี่ยกับคนปกติ ที่กำลังหางานเดินออกจากบริษัทอย่างเบื่อหน่าย 
 
    นี่ ไม่มีใครรับผมเข้าทำงานอีกแล้วหรอเนี่ยยยยยย ทำม๊ายยยยย ?

    โซระต้องเดินหางานมาหลายที่แล้ว แต่มันก็ช่วยไม่ได้ยังไงตอนนี้ไม่ได้ตอนหลังก็ต้องได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงเดินทางไปยังสถานที่พักผ่อนกลางเมือง ของเมือง ฟลอเรสเซนท์

เมืองที่เป็นศูนย์กลางของความทันสมัยในยุคนี้ และเมื่อมิงข้าไปในห้าง เป็นห้างที่ตกแต่ง

เหมือนกับที่อื่นๆเป็นตึกสูง 2 ตึกเชื่อมติดกัน และสะพานเชื่อมประดับด้วยไฟสีฟ้า ส่องแสง

สว่างตลอดเมื่ออยู่ในเวลากลางคืน เขาไปเล่นเกมดูหนังและทำอย่างอื่น และเขาก็พบเจอเพื่อน

ของเขา เฟิร์น และ เซริน

   "เป็นไงมั่ง เฟิร์น เซริน เห็นว่าพวกนายจะแต่งงานกันหรอ ? "

   "ใช่แล้วจ้า ฮิฮิ " เฟิร์นอมยิ้มตอบ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักและนิสัยดี

   "นี่นายยังไม่ได้งานนี่นา ถ้าจะมาทำงานชั้นฝากให้ก็ได้นะ ไม่เป็นไร " เซรินตอบอย่างเป็นห่วง เจ้าหมอนี่นิสัยดีและขี้เป็นห่วงคนอื่นมาตลอด ไม่แปลกใจเลยที่เฟิร์นถึงชอบมัน

   "ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนายมาก ชั้นต้องไปแล้วล่ะดึกแล้ว ขอให้โชคดีนะทั้งสองคน"

โซระกล่าว และโบกมืออำลา และกดลิฟต์เพื่อรอลงไปชั้นล่าง เขาจะได้กลับบ้านซักที

   เมื่อเขาเดินเข้าไปในลิฟต์แก้วของห้างนี้ ก็มองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามของเมือง ทั้งตึกและ

บ้านเรือนที่มีไฟส่องประกายออกมาสวยงามที่สุดของตัวเมือง มีทะเลสาบสะท้อนแสงสีฟ้าคราม

ออกมา และพระจันทร์คืนนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ราวกับธรรมชาติสร้างสิ่งสวยงามนี้ให้ดู แต่มี

ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในลิฟต์ เขาสวมชุดสูทสีดำ ไว้ผมยาวถึงบ่า ดวงตาสีแดงฉาน ใบหน้านิ่ง

เฉย

"เอ่อ...ไปชั้นไหนหรือครับ ? " โซระ กล่าวอย่างสุภาพ

"....."

เงียบ สงสัยจะเป็นใบ้แฮะ  เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรและตรงไปยังบ้านของเขา

  ระหว่างทางกลับบ้านเขาเดินข้ามสะพานและ ได้ยินเสียงหนึ่งจากในซอย เขาจึงแอบดูอยู่ที่มุมตึก

"ไว้..ไว้ชีวิตชั้นด้วย แกต้องการอะไร ต้องการเงินใช่มั้ย เอาไปเลย เดี๋ยว เดี๋ยวชั้นให้ทั้งหมดกับแกเลย "

เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น โซระเห็นหน้าเขาเหมือนกับจะเป็น นายกรัฐมนตรี ของเมือง

ฟลอเรสเซนท์  กำลังอ้อนวอนขอชีวิตอย่างสุดซึ้ง ก่อนหน้าที่จะเป็นในซอย โซระเห็นศพของ

บอดี้การ์ดมากมาย นอนกองอยู่ที่พื้น ทุกคนโดนปาดคอเลือดอาบนองกลายเป็นศพกันหมด เขา

จะเข้าไปช่วยดีไม้เนี่ย ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี

  "ชั้นต้องการ....ชีวิตของแก " เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างเยือกเย็น

  "ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยย !! "  รัฐมนตรีร้องเสียงดัง และเสียงก็เงียบไป

  ไม่นะ นี่เขาเห็นการฆาตกรรมหรือ แถมยังมืออาชีพสุดๆ เรา เราต้องถ่ายรูปมันไว้

โซระรีบตะลีตะลานหยิบกล้องมือถือขึ้นมา และกดถ่ายรูป

แชะ ! วาบบบบ !

 อุ๊ยตายละ ลืมปิดเสียงกับแฟลช แฮะ แฮะ .. ฮืออออ ฮืออออ

  ชายคนที่เป็นนักฆ่าหันมา ราวกับจะฆ่าเขาเป็นคนต่อไป นั้นมันคนในลิฟต์เมื่อกี้นี่นา และ

เหมือนจะเห็นรัฐมนตรีในห้างด้วย นี่เขาแอบตามรัฐมนตรีเพื่อจัดการหรือเนี่ย เขาต้องปกป้องตัว

เองแล้วในเมื่อ ไม่มีคนผ่านมาเลย ต้องโทรแจ้งตำรวจแล้วถ่วงเวลา  ชายนักฆ่าวิ่งเข้ามาหา  

โซระ และเงื้อมีดขึ้น หมายจะแทง 
 
   เอาไงดีวะ ต้องทำอะไรซักอย่าง  นั่นฝาถังขยะ

  โซระหยิบฝาถังขยะขึ้น และเอามาป้องกันมีด พร้อมกับที่ชายคนนั้นแทงมีดลงมา มีดกับฝาถัง

ขยะ กระเด็นไปคนละทางเพราะแรงปะทะ นักฆ่าเห็นว่าอาวุธกระเด็นไปแล้ว จึงพุ่งเข้ามาจัดการ

เขาด้วยมือเปล่า โซระเคยเรียนเทควันโด้ จึงกระโดดหมุนตัวเตะใส่นักฆ่าที่วิ่งเข้ามา เจ้านักฆ่า

เห็นท่าดังนั้นจึงก้มตัวหลบและต่อยเข้าที่ท้องของโซระ จนเขากระเด็นไปติดกับกำแพง และ

หมายจะลงมือต่อ โซระไม่ยอมหยุดเฉยให้จัดการ เขาลุกขึ้นมาตั้งท่าต่อสู้ต่อ และเตะขวาอย่าง

รวดเร็ว จนนักฆ่านั้นล้มลงไป และนักฆ่าคนนั้นก็หัวเราะขึ้นมา

"หึหึ"

"..."

  หัวเราะทำไมเนี่ยยยย ชั้นเกือบจะโดนแกฆ่าแล้วนะเฟ้ยยยยยยยย

นักฆ่าที่โดนโซระขึ้นคร่อมอยู่นั้น ต่อยเข้าที่คางของโซระและเขาก็สลบไป

    .
    .
    .
    .
  

 ซ่าาาาา !!

 ใคร ใครบังอาจปลุกผมจากการนอนแสนสบายนี่ !

เมื่อโซระลืมตาขึ้นเขาก็พบว่าเขาโดนมัดมือมัดเท้าติดอยู่กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง และอยู่ในห้องที่มี

กระจกทั้งสี่ด้าน และมีชายคนหนึ่งหน้าตาขี้เล่น ผมสีน้ำเงิน ตาสีแดง นั่งแกว่งขาอยู่บนโต๊ะ

และพูดขึ้นมาว่า

"ยินดีต้อนรับสู่องค์กรรีเจนท์ของเรานายมีสองทางเลือกคือ เข้าร่วมองค์กรกับเรา หรือ ตาย !!"