โอกาสของคุณ

ข้อมูลเบื้องต้น

      เป็นงานเขียนอีกเรื่องหนึ่งที่ตั้งใจมากๆถึงจะใช้เวลาเขียนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม มันเป็นเรื่องของความท้อแท้แล้วโอกาสมากมายที่ผ่านเข้ามา 

     ถ้ามีของผิดพลาดอะไรก็ช่วยติด้วยนะคะ ผู้เขียนจะเอามาปรับปรุงใหม่ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ

   ขอบคุณรูปภาพสวยจากคุณ http://my.dek-d.com/nicknaa/ ขบคตุณมากๆค่ะ

เนื้อเรื่อง

โอกาสของคุณ...

       ทางเดินที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิด แต่ก็ยังมีแสงไฟประดับทางอยู่เป็นระยะ แสงไฟนีออนในเมือง คงงดงามได้ไม่เท่าแสงของหิ่งห้อยในชนบท...

        ผมเดินมาเรื่อยๆ ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานทำให้ผมเดินช้ากว่าปกติ เพื่อนผมที่ที่ทำงานมักจะบอกให้ผมไปซื้อรถสักคันจะได้ไม่ต้องเดินกลับให้ลำบากแบบนี้ บางคนก็สรรหารถยี่ห้อดีๆราคาถูกๆมาให้ผม แต่ผมก็ปฏิเสธเสียทุกครั้งไป ไม่ใช่เพราะผมขี้งก หรือประหยัดหรอก แต่เป็นเพราะทางเดินสายนี้ทำให้ผมคิดถึงเรื่องราวในอดีต...เรื่องราวที่ผมจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

        ...๒๓ สิงหาคม ปี ๒๕๕๔

        ผมถูกไล่ออกจากงาน ทำให้แม่ของผมหัวใจล้มเหลวก่อนท่านจะจากผมไป ส่วนพ่อผมก็หายตัวไปพร้อมกับเงินเก็บของผมกับแม่ ตัวผมเหมือนสิ้นแล้วทุกอย่าง...ก่อนจะหันหาสิ่งสุดท้ายคือ “ความตาย” สถานที่ที่ผมคิดจะฝากชีวิตคือสะพานข้ามแม่น้ำเล็กๆ

        ขณะที่ผมกำลังจะกระโดดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา ผู้หญิงที่มีดวงตาสีกรมท่าผมของเธอถูกรวบไว้หลวมๆ เธอมองผมด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะพูดออกมาว่า

“จะฆ่าตัวตายงั้นหรอ”

ผมมองหน้าเธอก่อนจะพยักหน้ากลับไปเบาๆ เธอส่ายหน้านิดหน่อยเหมือนเอือมระอา ก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงปกติว่า      

“คงจะโดนแฟนทิ้งหรือไม่ก็ตกงานมาสินะ”

“อือ” ผมตอบกลับไปด้วยเสียงอันเบาหวิว เธอจะถอดหายใจออกมา มองผมด้วยสายตาจริงจัง

“เฮ้อ...งั้นช่วยตอบฉันที ที่นายอยากตายเพียงเพราะเบื่อกับชีวิตหรือแค่อยากรู้ว่าการตายมันเป็นยังไง”

“เบื่อ ผมแค่เบื่อชีวิต” ผมตอบเธอไปตามความเป็นจริง เหตุที่ปัญหารุมเร้า ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ผมเคยคิดว่าชีวิตมันช่างสวยงามแต่มันไม่ใช่เลยสักนิด มันทั้งโหดร้าย และน่ากลัวเหตุผลเท่านี้แหละที่ผมอยากจะตาย...เธอจับไหล่ผมก่อนส่ายหน้าเบาๆ

“ฉันจะไม่ห้ามนายไม่ให้ตายหรอกนะ แต่ฉันก็แค่อยากขออะไรคนที่กำลังจะตาย 3 ข้อ”

“...” ผมเงียบ เธอจะขออะไรงั้นหรอ...ขออะไรกับคนที่ไร้ค่าอย่างผมกัน

“หนึ่ง...ฉันจะขอโอกาสของนายคืน โอกาสที่นายได้มีชีวิต โอกาสที่นายไม่พิการ โอกาสที่เคยได้ทำงาน ได้รับความรัก ได้เรียนจนจบและโอกาสที่นายสามารถเลือกความเป็นความตายได้...”

“สอง...ฉันจะขอชีวิตของนาย เอาไปให้แก่บุคลที่อยากเกิดมาแต่เขาไม่สามารถเกิดมาได้ คนที่เขาอยากดูแลชีวิต แลกกับนายที่อยากทำลายชีวิต”

“ข้อสุดท้าย...ฉันของร้างกายที่ยังครบ ๓๒ ของนาย เอาไปให้คนที่ไม่มีร่างกายที่สมบูรณ์      คนที่เขาอยากมี แต่เขาไม่มี...ฉันขอแค่นี้ ถ้านายคิดว่าให้ฉันได้นายก็จงรีบตายๆไป แต่ถ้านายคิดจะเก็บทั้งสามสิ่งไว้ แล้วรักษามันให้ดีกว่านี้ฉันก็จะไม่ขอนายอีก”

        ผมมองหน้าเธอ...ก่อนจะคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เธอพูด

...ผมเกิดมาไม่พิการ ผมโชคดีกว่าคนที่พิการ

...ผมได้เกิดมามีชีวิต ได้รู้จักความสุข ความทุกข์ ผมโชคดีกว่าคนที่ไม่มีชีวิต ไม่รู้จักความสุข ความทุกข์และแก่นแท้ของการมีชีวิต

...และสุดท้าย ผมมีโอกาสมากมาย ในขณะที่คนอื่นไม่มีโอกาสเหมือนผม และผมก็มีโอกาสที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง...ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ขนาดไหน ผมก็เลือกที่จะผ่านมันได้เพียงแต่ผมไม่ทำ...

“รู้คำตอบแล้วสินะ งั้นฉันไปล่ะ”

        เมื่อกี้ผมคงตาฟาดไปสินะ ที่ผมเห็นเธอยิ้ม...ผมมองตามแผ่นหลังของเธอที่ค่อยเข้าไปในความมืดมิด... ก่อนจะนึกอะไรได้บางอย่างว่า ผมยังไม่ได้ขอบคุณเธอเลยสักคำ...ผมมองลงไปในน้ำ เห็นเงาของผู้ชายที่ดูเริ่มฉลาดขึ้นมาคนนึง เขายืนยิ้มเหมือนคนบ้า...

ผมจะวิ่งกลับไปที่บ้าน แม้ต่อไปผมจะต้องอยู่คนเดียวก็ไม่กลัวอีกแล้ว ผมแค่จะพยายามรักษา “โอกาส” ที่มีคุณค่าต่อไป...