คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
คนคนนี้คือใคร?
Who is this man is?
ณ หมู่บ้านXXX
โอ๊ย ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้น้า กว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ละบาท ละบาท ละบาท โอ๊ย ขี้เกียดพูดแล้วโว้ย เหนื่อย ร้อน แอม โซ ฮอต คร้า หรือพูดภาษาลาว เอ๊ย ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่เลยง่ะ แปลว่า ฉันร้อน(มากโว้ย)
วื๊บ บ วื๊บบ~~
เห้ย!!เมื่อกี้มันอะไรฟะ (O_O )( O_O)(O_O)
ก็ไม่มีไรนี่หว้า หรือเราจะเพี้ยนไปแล้วจริงๆไปอาบน้ำดีกว่าแหะ เหนื่อย
เพล้ง!!
เห้ย ไมแจกันบ้านฉันมันตกฟะ ใครเข้ามา ใครผลัก ใครทำแจกันฉันT^T รู้ไมมันราคาท่าไรฟะ ตั้ง80เชียวนะเฟ้ย ฮือ ๆ TT
ฉันเริ่มรู้สึกใจไม่ดีตั้งแต่เมื่อบ่ายและฉันคิดทบทวนถึงสถานการณ์ต่างๆที่ผ่านมา ไอ้ผู้ชายคนนั้น เนื้อคู่ฉัน เห้ยO_O ทันทีหลังจากนี้ทั้งที่ฉันอย่างไม่ทันคิดต่อหรือกระทำใดๆ อย่างใดทั้งสิ้น หน้าต่าง เห้ยใครไปปิดมัน หรือขโมย ฉันหยิบไม้เบสบอล ข้างๆตัวเพื่อเอามาป้องกันตัว (ตีไอ้ขโมยบ้านั้น - - ) ฉันค่อยๆย่อง ย่อง ย่อง แล้วย่อง เห้ย ย่องสุดท้ายไมบ้านฉันมันเล็กงี้ฟะย่อง ( เฮือก ) O_O’’
“ใครอยู่ตรงนั้นออกมาเดียวนี้นะ ...”
“....”
“เห้ย ฉันบอกให้ออกมาไง แดะ...”
“เธอจะให้ฉันออกไปจริงๆหรือสาวน้อย”
เอาและวะ อีกฝ่ายตอบโต้โว้ย มันไม่รู้ฤทธิ์ลูกปัด ซะแล้ว วอนๆ อย่างนี้มันต้องเตะให้หน้าหัน และ Free kick มันให้แหลกเป็นจุน...ตรงหน้า
แต่ทว่า...
“นะ...นะ...นายเป็นใคร ฉันกลัวแล้วหรือว่านายเป็นขโมย อย่าทำไรฉันเลยจะเอาไปไรก็เอาไปนะ ฉันไหว้ล่ะ*/|\*”
เห้ย ไอ้ความกล้าไปไหนหมดวะ เอาออกมาแดะวะ ไอ้ปัด บ้าเอ๋ย ปัดอยากตาย แต่ต้องไม่มาตายในห้องของตัวเอง ขอให้ตายแบบมีสภาพเหมือนนางสาวไทยได้ไหมฟะ (มีต่อรองโว้ย) ตายไม่สวย คนแต่งหน้าไมดี จะไปรังควานมัน
“หึหึ”
เห้ย ไอ้บ้าแม่แกสอนใส่พูดคำเดียว2พยางค์ไงฟะไอ้บ้านี่ วอนและเหอะ
“เธอแน่ใจนะ สวยน้อย”
“นะ...นะ...แน่ใจ”
“ตอบให้หนักแน่นหน่อยซิสาวน้อย”
“แน่ใจโว้ย” มันยั่ววะ - -*
เงาทมิฬออกมาจากสถานทีที่คับแคบ...ค่อยๆปรากฏตัวออกมาทีละน้อยนิด หรือแถบจะทำให้ฉันมองไม่เห็น
O_O ภาพที่ฉันเห็นมันยิ่งทำให้ฉันตกใจมากขึ้น4ล้านพิกเซล พระเจ้า นายนั้น..!!
เสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนลายเคโระ กางเกงยีสต์สีบอล ผมสีดำที่สไลด์ ชี้ไปมาอย่างเข้าทรง เห้ย จะมั่วยืนนึกทำไมวะ วิ่งซิเห้ย วิ่งเด่ยัยปัด
“ฮือ อ ๆ... ฮือ ออ ...ฮือๆ” สายน้ำที่ใสสะอาดเริ่มไหลลินออกมาจากดวงตาที่ร้อนพราวของฉันอย่างไม่มีวันหยุด ไม่ร้องก็บ้าแล้ว ผีหรอขโมยไม่รู้ร้องไว้ก่อนมันมานกลัว ตอนนี้ถ้าใครไม่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้ไม่ร้องก็ไม่ใช่คนแล้วโว้ย หรือมันเป็นไอ้พวกโรคฆ่าข่มขืน ม่าย ฉันบอกแล้วว่าฉันจะตายแบบนางสาวไทยโว้ย แบบนี้ฉันไม่เอา มันน่ากลัว...
“เห้ย เธอร้องทำไมฉันขอโทษ”เขาพูดแบบสลดนิดๆและเข้ามาหาฉัน
วื๊บ O_O
เห้ย มือเขารอยผ่านตัวฉันอะ..ไม่แน่ก็ต้องแน่และหว้า มายากลคนไหนก็ได้เอาไอ้มายากล2บ้านี่ไปที่ไม่ไหวแล้ว ร้องอีกแล้ว(หนักกว่าเดิม TOT <<)
“ฉันขอโทษ เธอหยุดร้องนะ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันรู้ฉันไม่สมควรทำแบบนี้แต่มันจำเป็น ฉันอยากรู้ว่าเธอเห็นฉันไหม แค่นั้นจริงๆนะ ฉันไม่มีจุดประสงค์อื่นจริงๆ”
O-_-O ห๊า ของอีกรอบ ‘อยากรู้ว่าเธอเห็นฉันไหม’ เห้ยไม่ใช่ขโมย แต่เป็น ผะ ผะ ผะ ผี!! ฉันนึกออกอย่างรวดเร็วและวิ่งไปที่ประตูบ้านเพื่อออกไปจากที่นี่ทันที
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกน้า” เค้าพูดพร้อมกับทำหน้ายิ้มระรื้น แต่ฉันไม่ระรื้นด้วยเฟ้ย
“ทะ ทะ ทะ ทำไม”ฉันฟื่นใจพูดนิดๆ ด้วยสีหน้าแบบ ตกใจสุดขีด เน้นตกใจสุดขีด!!ทำไมชีวิตฉันมันเจอแต่เรื่องซวยๆว่ะ
“ไม่รู้สิ”ไอ้ฟาย -_-*
“ทะ ทะ ทำไมไม่รู้หะ”ไม่กลัวโว้ย แต่เสียงสั่น ฮืออ ๆ ก็เก๋ากลัวง่า แง้
“ก็เมื่อถ้าเธอไปไหนวิญญาณของฉันก็จะกระเด็นตามเธอไปนะซิ ยัยบ้า”
“ละ...ละ...ลาก?”
“เออ เด่ะ ลากจนฉันเจ็บทั้งตัวแล้วรู้ไหม?”
“รู้จักประโยดนี้ไหมยัยเบอะ”
“ไม่”
“ยัยบ้าฉันยังไม่ได้พูดโว้ย” อ่อหรอ ฮ่าๆๆ
“The soul will stay with a person who oneself loves”
“เออ”
“เดียว!!”
“Although, body.”
เค้าลดระดับเสียงลงจนแทบไม่ได้ยิน
“Dissolve goes to no matter”
“เอ่อนายผี ...มันแปลว่าไรอ่ะ”
“โง่นะเธอเนี้ย”
“เอ่อ ฉันโง่ ฉันมันไม่เก่งคำแปลอะ”ฉันถามคำแปลอย่าเร่งด่วนเพราะอยากรู้มากๆ 55+
“มันแปลว่า ‘วิญญาณของตัวเองจะอยู่กับคนที่รัก แม้ว่ากายจะสูญสลายไปแล้วก็ตาม”
>O< นายนี่แต่งคำได้เข้ากับบรรยากาศแล้วก็ชีวิตนายมากก
“เอ่อ นี่’’
“ห่ะ”
“ห้ามเรียกฉันว่าผีอีกนะ ฉันชื่อเวลล์”
“เวลล์”ฉันเน้นเสียงหนักให้เค้า-o-
เวลล์ยิ้มให้ฉันกรีส แต่เห้ย ผี!!(ยังไม่ลืม)คนมันกลัวโว้ย ไม่ลืมง่ายดายยังงั้นหรอกน้า
“*__*”เค้ายิ้ม
“*__*”ฉันยิ้ม
“นี้ไม่คิดจะบอกชื่อเธอหน่อยหรือไงห่ะ”
“อะ เออ ลืมนิดหน่อย”
“ไม่หน่อยและยัยแก่!!”
เห้ย ทนไม่ได้เฟ้ยยัยแก่... สมองเร็วกว่าความคิดฉันหยิบหมอนใบหนึ่งและคว้างใส่เค้าอย่างจริงจัง เห้ยมันลอยผ่านO_O!!
“ฉันเป็นผี เธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอกน้า”
เค้ายิ้ม(มากกว่าเดิม)ด้วนความสุขที่เปรียมล้น หึหึ!!...
“และเธอไม่อาบน้ำหรอเห็นบ่นๆอยู่อ่ะ”
“เออ นั้นนะซิเนอะ ลืมไปขอบคุณห้ามแอบดูฉันนะ เด็ดขาด”
“คร้าบ ผมไม่ชอบไข่ดาวคับคุณป้า^^”
“พูดให้มันดีๆ ไม่งั้นฉันจะไปนอนข้างถนน และ สาปแช่งนาย”
“เออ ขอโทษคร้าบ คุณ อึ๋มมิลล์”
“นมคนไม่ใช่นมวัวตราซิลิโอ๋ เอ๋ย โชคแช่ว”
“คร้าบ”
“เฝ้าห้องให้ดีๆนะลูกแม่^^”
“ผีคร้าบ ไม่ใช่หมา เอ๊ย สุนัข”
“Very good my dog house”
“หึหึ”
“Good Bye baby ^^”
When, take a bath finished.
เห้ย O_O ฉันจ้องมองเตียงที่แสนนุ่นของฉันตอนนี้โดนไอ้ผีบ้านั้นอยู่ อ้าย!!
ไม่ยอมมปัดไม่ยอมคร้า
“เวลล์ถ้ายังไม่อยากตาย มานอนล่างด่วน”
“ม่าย”มันต่อรองแหะ
“ฉันทำไรเธอไม่ได้หรอกยัยบ้าแก่หงอกเอ๋ย ฉันเป็นผี จะไปไรเธอได้ไม่เชื่อจับดูเอ้า”
-_- คิดๆ จับไม่จับ จับไม่จับ
เห้ยย!!
“เห็นไหมล่ะ มันไม่โดนกันสักหน่อยมานอนซะทีคุณลูกปัด ครับ”
“แน่ใจนะ?”ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
“แน่ครับ มานอนกันผมง่วง”
“ก็ได้เพราะฉันก็ง่วงเต็มทนและ”
ณ เช้าที่แสนสดใส8.00 M.
กรี๊งง ง งง!!~~
เสียงนาฬิกาปลุก ปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมามองดูฟากฟ้าที่สดใส
“เห้ย ปัด ปิดดิจะนอนโว้ย”
ไอ้ผีบ้าแหกปากตั้งแต่เช้า เหมือนมันจะตายรอบ2 อีกแนะ
“เออ ฉันก็จะนอนโว้ย”
กาก๋ายิงเข้าประตูแย้วคร้าบ บ~~
กาก๋ายิงเข้าประตูแย้วคร้าบ บ~~
โอ๊ย ไอ้เสียงโทรศัพท์เวรๆนี่มันดังใส่หูฉันอีกแล้วโว้ย เบื่อ!!
“ให้ตายดิ ปิดเดียวนี่!!”
“คนโทรฯมาฉันก็ต้องรับเดะ”
“งั้นรับด่วน จะนอนโว้ย”
“Hello! สวัสดีค่ะพี่เนม”
(เห้ยปัด พี่เจอของบางอย่างอยู่ที่ตัวผู้ตายรายหนึ่งที่เราไปเก็บศพเมื่อวานอ่ะ เค้าชื่อว่า...ว่าไรน้า อ้อ นึกออกแล้ว...เวลล์)
“เห้ยพี่ว่าไงนะขออีกรอบ”ฉันหูผึ่งตาตื่นทันทีที่ได้ยินชื่อของไอ้ผีนี่!!
(พี่เจอ...หนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า ‘To dear’อ่ะ)
“จริงอะพี่ปัดขอได้ไหม”
(เอาไปทำไมของคนตายนะ)
“ตายไม่ตาย ก็เอามาเถอะพีเนม”
(เออ ได้ถ้าเจ้าของเค้ามาทวงคืนอย่ามาด่า..)
“เออน้า”อย่างที่พี่เนมพูดถ้าเจ้าของเค้ามาทวงคืนจะทำอย่างไง ไม่ต้องรอและและ เพราะมานมาแล้วพี่เนมเอ๋ย Help Me!!
(ได้เจอกันที่มูลนิธิ)
“ค่ะ”ฉันพูดวางหูใส่พี่เนมทันที และหันมาพูดกับเวลล์ซึ่งนอนพึ่งแดด อยู่อย่างมีความสุข (บนเตียงฉัน)
“เห้ยเวลล์ ฉันมีเรื่องจะบอก”
“ไร”
“ก็...”
“รีบพูดมาดีจะนอนโว้ย”
“..เออ จะนอนก็นอนไปไม่ต้องมาเอาถึงที่รักคืนละ บาย!!”
ได้ผลเห้ย อีตานี่รีบลุกขึ้นมาจากที่นอนและฟังฉันอย่างตั้งใจทันที
“เธอเจอ ‘To dear’จริงหรอ”
“เปล่า พี่เนมเจอ”
“เนมไหนฟะ”
“คนที่มูลนิธินะ”
“อ๋อ คนไหนล่ะ”
“นายไม่รู้จักหรอก”
“ไม่บอกงั้นฉันจะหลอกเธอ”
“ไม่กลัว”
“แน่ใจ”
“แน่ใจโว้ย”
ทันใดนั้น...
“แฮ่...”
“ฮ่าๆ อย่าลืมนายเป็นผี ทำไรฉันไม่ได้”
“อย่าให้ถึงคราวฉันนะยัยบ้า”
“ไม่จำ...ไม่จำใส่...ไว้ไม่มีวันนั้น”ฉันพูดพร้อมกับนำนิ้วชี้ที่เรียวงามของตัวเองชี้ไปที่หัวของฉัน ฮ่า ๆ J
คราวนี้ฉันเหนือกว่า กรีส อยู่เหนือกว่าผี น่าดีใจยิ่งนัก!!
“นี่ ฉันไปเอา หนังสือมาให้นายแปบนะ”
“อื้อ”
“ไม่ตามมาด้วยเหรอค่ะ”ฉันถามเสียงอ่อนเพราะไม่ว่ายังไงเค้าก็ต้องตามฉันมา
“ไม่”...คำขาดโว้ย
“อื้อ งั้นฉันไปนะ ที่ร้าก ก>O<” พูดไปได้ไงฟะ อุบาทว์สิ้นดีเลย
“ขนลุก ซู่ซ่า ปาทังก้าปาทังกี้ ไปไหนก็ไป”
“เยี่ยม!!”
ฉันเริ่มออกตัว Start อย่างเข้มแข็ง
One Two Three..
ปรี๊ดดด!!
ฉันรีบวิ่งออกจากห้องอย่างลืมตัว!
โครม~~
“โอ๊ย เจ็บเป็นบ้าเลย”
“เป็นไร”
“หัวโขกประตูโว้ย”
“ฮ่า ๆ ๆ กร๊ากกกกกกกกก!!”
“เออ หัวไปเราะไปไอ้บ้า”
“กร๊ากกกก” มันไม่หยุด!!
ฉันเดินออกจากห้องอย่างอารมณ์เสียอย่างสุดขีด ฉันจัดการล็อคประตูให้เรียบร้อย และรีบวิ่งออกจากบ้านทันที่โดยไม่ลีลา ฉันแอบมองไปด้านหลังเห็นอีตาเวลล์ กระเด็กกระดอนไปชนสิ่งต่างๆ(แต่ไม่โดนทะลุผ่านอย่างง่ายดาย)
“ยัยบ้า อย่าเล่นแบบนี้ หยุดวิ่ง!!”
ฉันไม่คำเรียกร้องและรีบเร่งฝีเท้าอย่างเต็มกำลัง
“เธอหมดแรงเมื่อไรเธอตายแน่!!”
ห๊า ตายหรอ Oh! ม่าย ฉันอย่างไม่อยากตายตอนนี้ คำพูดนั้นยิ่งทำให้ฉันเร่งความเร็วเป็น1000กิโลเมตรต่อชั่วโมงทันที
Mulaniti portaktung!! 10.00
ฉันวิ่งจากบ้านมาจนถึงที่ทำงานของฉัน โอ๊ ม่ายทุกคนขอเตือนด้วยความหวังดี โปรดอย่าวิ่งจากที่บ้านของตนเองไปสถานที่ต่างๆเด็ดขาดเพราะ....แฮก ๆ !! เหนื่อย มาก
“ฮ่าๆ ๆ ไงยัยปัดไปฟัดกลับหมาที่ไหนมา”
“ฟัดกลับผี เอ๊ย หมาที่บ้านอ่ะพี่เนม”
“บ้านเธอเลี้ยงหมาตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อวาน!! มีคนบ้าเอามาให้”
…เฮ้!!ยัยบ้า นี่เธอหาว่าฉันเป็นหมาหรอห่ะ
..หุบปากสัก10นาทีแดะ จะคุยงานโว้ยย
เฮ้ๆ ได้ผลค่ะทุกท่าน อีตานี่หุบปากไม่พูดสักคำเลย อ่ะ ฮ่า ๆ J
“พี่เนมค่ะ ไหนสมุด”
“อ๋อ นี่จ้ะ มันพิลึกๆนะ ทำไมหนังสือเล่มนี้ต้องใช้กุญแจให้การเปิด”
O_Oหู แว้วๆว่าใช้กุญแจเปิด โอ้ฉันจะไปหามานจากไหนฟะ แล้วอีตานี่จะรู้มั้ย เฮ้อ เหนื่อย!!
“อ๋อค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่เนม”
“อื้อ ปัด”
“ค่ะ”ฉันขานรับด้วยเสียงหวาน
“แหะๆ ระวังเจ้าของเค้ามาทวงนะจ้ะ”
ไม่ต้องอวยพรหรือแนะนำ เตือนแต่อย่างใดเพราะไอ้เจ้าของบ้านี่มันตามมานานแล้ว(1คืน) ฮ่า ๆ ๆ
ณ บ้านของฉัน!!
“เวลล์นี่มันเอากุญแจเปิดได้จากไหน”
“…”ไร้เสียง
“เวลล์” ฉันเพิ่มระดับเสียง!
“…”ไร้เสียง
“โกรธไรฉันฟะ ตอบแดะๆ”
“…”ไร่เสียง
“นายไม่พูดเขียนหรือพิมพ์ก็อย่างดีนะ”
“…”ไร้เสียง
แต่อีตานั้นกลับชี้ไปที่ Computer
เห้ย ผีเล่นคอมพิวเตอร์ได้หรอฟะ!!
อีตานั้น เดินไปที่คอมพิวเตอร์และใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่คีบอร์ด ฉันค่อยๆดูอย่างเร็วๆ ไม่ช้าเน้นว่า ‘เร็ว!!’
เพราะอีตานี่พิมพ์เร็วมากนักพิมพ์คอมฯระดับโลกแพ้อีตานี่ราบคาบ(คงเวอร์ไป)
อีตานั้นเขียนไว้ว่า..
...ก็..เ..ธ..อ..ไ..ม่..ใ..ห้..ฉั..น..พู..ด!!
ว้าย ผีน้อยใจ ฉันต้องไปง้อป่ะนี่>O<
มีอีกแหะๆ ๆ
..ฉั..น..ก็..เ..ล..ย..ไม่..อยา..ก..
เค้าปล่อยระยะการพิมพ์และหันมามองหน้าฉัน... แววตาของเค้าดูจริงจังมาก
..พูด..เพ..ราะ..เดี..ยว..เ..ธ..อ..จะ..!!
“รำคาญ” เค้าพูดกรีส เค้าพูดแล้ว
“เย้ยเวลล์จ๋าลืมมันไปน้า”
“หึหึ”
“และมาบอกฉันไอ้หนังสือนี่ต้องเปิดไง”
“…”ไร้เสียง
“เวลล์!!”
“ห๋า”
“ตอบมาเร็วๆ ด่วน!!ค่ะ”
“หึหึ หนังสือเล่มนั้นนะไม่มีที่เปิดหรอกนะ”
“ไม่จริงแล้วมันจะมีที่ไขกุญแจทำมายย”
“ไม่รู้หาคำตอบไม่ได้!!”
“หรอ ไม่เป็นไร”
“แต่...”
“แต่ไร บอกมาเร็วๆ”ฉันรีบพูดเสริม
“มันจะมี...สิ่งหนึ่งที่จะสามารถไขหนังสือเล่มนั้นได้สิ่งนั้นคือ..”
“คือไรๆ ๆ”ฉันพยายามเร่งเสียงให้เค้าบอก
“กุญแจ...Clover”
“O_O กุญแจ clover”
“ใช่ ^^”
“กุญแจบ้านใครชื่อcloverฟะ!!”
“กุญแจบ้านฉันนี่และ ฮ่าๆๆJ”
..ความเงียบปกคลุม ฉันนั่งคิดอยู่ว่ากุญแจClover นี่มันคืออะไร หาได้จากที่ไหน
อะเด๊ หาได้จากที่ไหน ว้าว ทำไมไม่คิดให้เร็วๆกว่านี่นะลูกปัด!!
“เวลล์จ๋า^^”ฉันเรียกเวลล์เสียงหวาน
“จ๋าที่ร้าก”อีกรอบ ขนลุกซู่ซ่าปาทังก้าเลย
“ไอ้กุญ...แ...จ...เอ๊ย คุณกุญแจ Clover นี่หาได้จากที่ไหนหรอ”>O<ได้ผลตานั้นยิ้มหวานเชียวแปลว่าต้องรู้แน่ๆ
แต่ทว่า..
“ฉันไม่รู้^^’’ตอบได้น่าตบมาก ไอ้บ้า!!
“แน่ใจน้า ไม่ปิดบังกันนะ^^”
“จ้ะ ที่ร้าก>O<”
กรีส ฉันเกรียดคำนี้คร้า ม่ายขอคนน่าตาดีกว่านี้หน่อยมาเรียกได้มายยด์(นี่กะดีที่สุดและ - -)
“เธอรู้ความหมายของคำว่า Clover ป่ะล่ะ?”ดูมันถามคิดว่าฉันโง่ไง - -
“รู้”
“มันแปลว่าไร...”เค้าถามเสียงเรียบ
“ปะ...ปะ...แปลว่า ใบหญ้า3แฉก”ฉันตอบพลางยิ้มหน้าแป้นให้เค้า
“หาคำตอบได้แล้ว...ค่อยมาบอกฉัน Ok!”
“อะ...อะ เออ!! Ok”
“ฉันรู้เธอไม่มีวันรู้คำนั้นแน่นอน!”
มันยั่วโว้ย ม่าย อย่าให้เธอคราวฉันล่ะนะ หึหึ
“นี่” คำพูดนั้นทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ทันที
“พาไป...ไป..ซื้อของหน่อยซิ”
“นายใช้ด้วยหรอของอ่ะ?”ฉันถามอย่างแปลกใจ!! ไม่แปลกใจก็บ้าละ
“..”
“ก็ได้ไปที่ไหนล่ะ”
“ห้างซิ!!”
“ป่ะ”ฉันพูดตัดบทและเดินไปที่รถแจ๊สทันที
ณ ห้างสรรพสินค้าxxx
อีตานี่เดินไปเดินมาทั่วอย่างละบอกให้ฉันหยิบของชิ้นโน้น ชิ้นนี้...แล้วใครจ่ายละ
ทุกคนไม่ต้องสงสัยค่ะ...อีตานี่คงให้ฉันเผา เอ๊ย ไม่ใช่สิ เอาใส่บาตรไปให้>O<
ฉันเดินไปเดินมาตามอีตานั้นอย่างปวดหัวจันโลงใจ หึหึ...พาผีมาเดินเล่น อยากตาย!!
แถมเป็นผีรวยอีกค่ะ พระเจ้า หยิบของซะอย่างกับจ่ายตังเองแนะ
“ลูกปัด!! เหมอไรมาหยิบนี้เร็วซิ”
เค้าชี้ให้ฉันหยิบขนมเค้กบนเชลล์
“ไม่ ไม่เอาฉันไม่ชอบเค้ก!”
“เห้ย ซื้อหน่อยอยากกินโว้ย”
“นายกินได้ไง?”
“ไม่ แต่เธอกิแทนฉันได้ไหมล่ะ”
“ไม่ มันอ้วน”
“คำหนึ่งก็ยังดีจากนั้นจะเอามันไปทิ้งก็ได้”
ตังฉันละโว้ย ซื้อเค้กไปกินคำเดียวแล้วโยนทิ้งแล้วโสตประสาทส่วนไหนมาคิดด!!
ฉันจ้องมาดูเค้กก้อนนั้นอยู่สัก1-2นาทีและหันไปมองนายเวลล์ เวลล์ทำหน้าแบบออดอ้อนสุดไปเลย หึหึ สาเหตุนั้นจึงทำให้ฉันหยิบขนมเค้กรส ‘วนิลา’มา1ชิ้น...
“เย้ ปัดใจดีที่สุดเลยครับ^^”
“อื้อ กลับกันได้ไงยังอ่ะ”
เพราะฉันเริ่มขายขี้หน้าตัวเองสุดๆที่เดินพูดคนเดียวไปมา!!
ณ บ้านของฉัน!!
ฉันรีบหยิบใบบิลมาดูและนั้นสามารถทำให้ฉันร้องไห้ได้3ลิตรทันที
3,900 บาท O_O ม่าย
ตั้งแต่ไปห้างมามีวันนี้ที่ฉันมีของกลับบ้านมาเยอะที่สุด จ้างตังมากที่สุด ฮือๆ T^T เสียใจ
“กินเค้กกัน^^”
“อ้วน”ฉันตอบเสียงเรียบๆ
“ถ้าเธอไม่กินเธอจะซื้อมาทำแป๊ะเธออ่ะ”
อื้อ ใช่ฉันยังคิดอยู่ว่าฉันไม่กินแล้วจะซื้อมาทำไมกันนะ อยู่ๆถึงรู้สึกเกิดอยากกิน(มั้ง)
อ๊ามม มม ~~
เห้ยO_O อร่อยแหะ!!
“อร่อยไหม?”
ฉันพยักหน้าเป็นเฉิงให้คำตอบ เพราะไม่กล้าที่จะบอกตรงๆว่า อร่อยมากกก
“*__*”เค้ายิ้ม กรีส น่าหวานๆของเค้า หล่อจริงๆ –w- แง่มๆๆ >O<
กริ๊งง งง ง งง~~~
กริ๊งง งง ง งง~~~
เห้ยO_O ไอ้เสียงเรียกเข้าบ้าน เอ๊ย เสียง
อ็อดบ้านเวรๆนี่ดังทำไมฟะ - - *
“ลูกปัด อยู่มั้ยครับ”มันตะโกนเรียกฉันเป็นวักเป็นเวรอยู่หน้าบ้านฉัน - -
“ไม่ไปเปิดประตูไง”เวลล์เตือน
“อื้อ ไปก็ได้”ฉันวางมือจากเค้กและเดินไปเปิดประตูที่หน้าบ้าน
O_O เห้ย นะ นะ...นะ...นั้น!!
“*___*ดีครับปัด”
“>O< ดีคร้าพี่มอส”
ฉันดี๊ด๊าเพราะว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่คือ..
คนที่ฉันแอบชอบนะซี๊ ม๊ายก๊อด!!
ความคิดเห็น