รักร้าย หัวใจลวง

“เราหยุดทะเลาะกัน สักเดี๋ยวได้หรือเปล่า อันที่จริงเราสองคนสามารถคุยกันดีๆ ได้ โดยที่ไม่ต้องทะเลาะหรือแยกเขี้ยวใส่กัน”

“ผมรู้ทันนะว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่” ผมกระโดดขึ้นไปวางสะโพกหย่อนนั่งลงบนราวระเบียงกันตก ท่อนแขนใหญ่โอบคล้องประคองไว้ด้านหลังเหมือนกลัวว่าผมจะตีลังกาหงายท้องตกลงไปยังเบื้องล่าง

“เดี๋ยวนี้หัดรู้ใจฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ”

“เรียกว่ารู้ใจคงไม่ถูก...แต่ถ้าบอกว่าผมรู้จักสันดานคุณดี...แบบนั้นน่าจะตรงกว่า” ซีกแก้มขวาถูกผมใช้ฝ่ามือตบลงไปเบาๆ เจ้าของดวงตาคมคายขรึมเคร่งเปล่งประกายตาวับวามอย่างมีเสน่ห์แต่แฝงความเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายไม่ปิดบัง

“เมื่อคืนก่อน คุณบอกว่าคุณนวดเก่งมาก แล้ววันนี้ยังจะมารักษาแผลเก่งอีกอย่างนั้นเหรอ ตกลงคุณเป็นอะไรกันแน่”

“ฉันก็เป็นได้ทุกอย่างนั่นแหละ เธอจะให้ฉันเป็นคนเลวก็ได้ จะให้ฉันเป็นคนดีก็ได้ จะให้ฉันเป็นผัวเธอยังได้เลย” มือเลื่อนขยับจับขาพร้อมลูบไล้ไปมาราวกับว่าอยากยั่วปลุกเร้าอารมณ์ของผมให้ลื่นไหลไปตามสัมผัสหวิว

“คนเลวน่ะ ถึงผมไม่ต้องบอกคุณก็เป็นอยู่แล้ว ส่วนไอ้เรื่องเป็นคนดี...ผมว่ามันไม่เหมาะกับคุณ ยิ่งคาดหวังที่จะมาเป็นผัวผม อันนั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่” ผมขยับขากางอ้ามันให้กว้างออกจากกัน คนที่ยื่นอยู่เบื้องหน้านั้นขยับก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงกลางอย่างรู้ความคิดผม

“ทำไม…ทำไมฉันถึงจะเป็นผัวของเธอไม่ได้ ในเมื่อ...เราสองคนก็เคยมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้ว” มือบีบลงมาตรงกลางระหว่างหนาขานิ้วยาวนวดคลึงปลุกสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในให้มันค่อยๆ ตื่นขึ้นมาทีละน้อย

“ผมเคยบอกคุณไปแล้วนี่ ผมไม่อยากเสี่ยงเอาสายเลือดเลวๆ ของพวกเราทั้งสองตระกูลมารวมกัน เรื่องระหว่างเราให้มันเป็นแค่การสนองความต้องการตามสัญชาตญาณ ส่วนเรื่องการสืบพันธุ์...อย่าดีกว่า”

“ฉันชอบความตรงไปตรงมาของเธอ”

“ถ้าแค่ชอบน่ะได้...แต่ระวัง อย่าเผลอใจมาหลงรักผมเข้าล่ะ”