นายตัวร้าย...ยังไงก็รัก

ลำดับตอนที่ #4 : Buddy!!!

          
ชั่วโมงฟิสิกส์เมื่อครู่ไม่ได้เข้าสู่สมองนัตเท่าไหร่นัก ธรรมดาเรียนวิชานี้เป็นภาษาไทยก็ยากจะตายอยู่แล้ว นี่ดันเรียนเป็นภาษาอังกฤษอีก

โอย...สาวไทยอยากจะเป็นลม

"เดี๋ยวก่อนครับเพื่อนๆ" เสียงชายหนุ่มที่ก้าวมาอยู่บริเวณแท่นบรรยายแทนอาจารย์ทำให้บรรดานักศึกษาที่กำลังเก็บของออกจากห้องเรียนหยุดชะงัก "ก่อนจะไปพักกลางวันกันขอประชุมแป๊บนึงนะครับ นิดเดียวจริงๆ"

นัตไม่เคยเห็นชายคนนี้ในคลาสเรียน เขาดูดีทีเดียวในความคิดของหญิงสาว ผมยาวเซอร์นิดๆ ท่าทางดูเป็นมิตร รวมๆ แล้วหล่อใสๆ ใช้ได้เลยล่ะ พูดจาก็มีมารยาทด้วย เธอไม่มีทางจะจำคนหน้าตาดีๆ นิสัยเริ่ดๆ แบบนี้พลาดหรอก เขาไม่ได้เรียนคณะเดียวกับเธอแน่และคงไม่ใช่วิศวะด้วย

"ผม คุโรซากิ อัตสึชิ เรียกว่า อั๊ตคุงก็ได้ครับ มาจากคณะสถาปัตย์"

นั่นไงว่าแล้ว ...สาวไทยบิงโกในใจ

"ผมเป็นรองประธานสโมสรนักศึกษาครับ ที่มาเยี่ยมวันนี้มีกิจกรรมแรกจากทางสโมฯ มาฝาก อ้อ... ผมขอเรียกย่อๆ ว่าสโมฯ นะครับง่ายดี"

ชายหนุ่มคลี่รอยยิ้มเป็นกันเองเรียกหัวใจสาวๆ แถวนี้ได้เป็นกอบเป็นกำ แต่ท่าทางจะไม่ใช่นัตที่บิงโกไม่ออกเสียแล้วเพราะเธอเสียวแว้บตั้งแต่ได้ยินคำว่า 'สโมฯ' อะไรที่มีเอี่ยวกับคำนี้ก็ต้องเกี่ยวข้องกับนายทาเคอิ ฮิเดโอะซึ่งเป็นประธาน และอะไรที่เกี่ยวพันกับหมอนี่ต้องเป็นเรื่องร้ายๆ แน่

"หลังจากเปิดภาคเรียนมานี่ หลายคนคงเริ่มรู้จักระบบการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยมากขึ้นนะครับ ยิ่งมหาวิทยาลัยเราเรียนเป็นภาษาอังกฤษด้วยยิ่งเพิ่มความยากไปอีก"

นัตแอบเห็นนายตัวร้ายนั่งเอนหลังกอดอกอย่างเย็นชามองดูลูกน้อง(ซึ่งนัตเหมาเอาเอง)ปราศัยกับเพื่อนๆ

หึ...เห็นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้  โอ๊ยยยย ใครเลือกหมอนี่มาเป็นประธานเนี่ย  >๐<

"ดังนั้นทางสโมฯ จึงได้จัดกิจกรรม ช่วยกันเรียน ขึ้นมาครับ" อัตสึชิโปรยยิ้มหวานรอบห้องเรียนอีกครั้งก่อนพูดต่อ

"กิจกรรมนี้เป็นอย่างไร... คือเราจะมีการจับฉลากชื่อเพื่อนๆ ที่ร่วมเรียนในวิชาที่ติดอันดับว่ายากว่าเคี่ยว อย่างเช่นของวิดวะกับวิดยานี่ก็ต้องแคลคูลัสกับฟิสิกส์ใช่มั้ยครับ"

"แต่ละคณะก็จะมีการเลือกวิชาช่วยกันเรียนที่ต่างกันไป ทีนี้เพื่อนๆ จับได้ชื่อใครก็ต้องคอยดูแลคนนั้นโดยไม่ให้เขารู้ เช่นแอบส่งชี้ทให้ หรือสืบดูว่าเขายังไม่เข้าใจตรงไหนก็ส่งโน้ตให้ หรือแม้กระทั่งส่งเสบียงให้อ่านหนังสือยามดึกประมาณนั้น"

เสียงฮือฮาดังหึ่งๆ ทั่วห้อง ส่วนใหญ่มีทีท่าพอใจในโปรเจ็คพิเศษนี้ ยกเว้นก็เพียงสาวน้อยหน้าหงิกหลังห้องผู้ซึ่งตั้งใจจะบอยคอตกิจกรรมต่างๆ อยู่แล้ว ยิ่งเป็นความคิดของสโมฯ ยิ่งไม่อยากมีส่วนร่วม

...ปัดโธ่เอ๊ย กะอีแค่เล่นบั๊ดดี้แค่เนี้ยะต้องตื่นเต้นกันด้วย

หนุ่ม'ถาปัดผู้มาเยือนรอจังหวะนิดหนึ่งแล้วอธิบายต่อ "และหลังจากประกาศผลคะแนนสอบมิดเทอม เราก็จะมีการเปิดเผยตัวเพื่อนช่วยกันเรียนของเรากัน โดยมีการมอบของขวัญเป็นการตอบแทนน้ำใจเล็กน้อย" 

"คิดว่าทุกคนคงเห็นด้วย เพราะนอกจากผลการเรียนจะออกมาดีแล้ว เรายังได้เพื่อนเพิ่มด้วยนะครับ"

หลังจากดูปฏิกิริยาตอบรับจากเพื่อนๆ แล้วไม่มีใครขัดข้องอัตสึชิขยับมือเป็นสัญญาณให้หนุ่มแว่นร่างท้วมยกกล่องสองใบเข้ามา

"ถ้าพร้อมแล้วก็เรียงแถวกันมาจับรายชื่อได้เลยครับผมเตรียมมาแล้ว เพื่อความยุติธรรมผมแบ่งชื่อเป็นสองกล่องแยกคณะเอาไว้ ใครอยู่วิดวะก็จับรายชื่อของวิดยา ใครอยู่วิดยาก็จับวิดวะ โอเคนะครับ"

นัตไม่อยากจะลุกจากเก้าอี้เลย แต่ก็ถูกเฮจิน อากิ และวิคกระชากลากถูมาจนได้ เพื่อนๆ คนอื่นก็ให้ความร่วมมืออย่างดี จับฉลากกันไปแล้วบ้างก็หัวเราะคิกคัก บ้างก็ซุบซิบกัน ทำหน้างงบ้างเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

อากินั้นอยากจับได้หนุ่มวิศวะหล่อๆ ซักคน เฮจินอยากได้คนที่เรียนเก่งๆ จะได้ช่วยเธอได้ เพราะตอนนี้สับสนในสมองเหลือเกิน ทางด้านวิคก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มีอะไรให้ทำก็ร่วมกันไป ประสานักกิจกรรมตัวยง ส่วนนัตก็ไม่ได้หวังอื่นใดขอแค่อย่าจับได้นายตัวร้ายเป็นพอ

นัตล้วงลงไปในกล่องรายชื่อนักศึกษาวิศวะพลางท่องนโมฯ สามจบในใจ แต่ท่าทางจะไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่นัก เพราะข้อความบนกระดาษใบน้อยในมือเธอมีใจความว่า...........

HIDEO TAKEI !!!!!!   O_o"

หญิงสาวเหงื่อแตกซิก แม้ว่าเสียงรอบข้างตัวเธอจะดังระงมขึ้นเรื่อยๆ แต่อาการหูอื้อตาลายก็ทำให้สมองเคว้งคว้างไม่รู้เรื่องใดๆ

...เวรกรรมอะไรของฉานเนี่ย ทำไมต้องเป็นช้านนนนน ~>o<~

"แหวะ ฉันได้ตาอ้วนแว่นหน้าตาหื่นกาม ที่จองที่นั่งด้านหน้าติดอาจารย์ตลอดศก ซวยจริงๆ" อากิทำท่าอ้วกลมใส่ฉลากของเธอ

...นัตปิ๊งขึ้นมาทันที

"อะ..อากิ... อากิโกะจังแลกกันมั้ย แลกกันปะ ฉันได้คนนี้" สาวไทยยื่นกระดาษยัดเยียดให้เพื่อนร่างอวบชาวญี่ปุ่น

ตาตี่ของอากิโตขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนนั้น ทว่าเธอส่ายหัวดิก "มะ...ไม่เอาอะ ฉันอยากได้หนุ่มหล่อก็จริงแต่ไม่ใช่คนนี้...น่ากลัวจะตาย" สาวอ้วนห่อตัวทำท่าสยอง

นัตรู้แล้วว่าหมดโอกาส เริ่มอยากจะร้องไห้ขึ้นมาจริงๆ  แต่ก็ยังไม่ละความพยายามเธอหันไปหาเฮจินเพื่อนเกาหลีเพื่อขอความร่วมมือ หากยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรก็ต้องสะดุดเพราะเสียงฟ้าผ่าที่หยุดทุกอย่างในห้อง

"เงียบ!"

จู่ๆ ฮิเดโอะก็ลุกขึ้นยืนดวงตาคู่สวยที่แสนแข็งกร้าวจ้องกราดไปทั่ว "จับแล้วอย่าเสียงดังสิ เมื่อกี้เขาประกาศแล้วว่าให้เก็บความลับ ฟังกันไม่เข้าใจรึไง!" ท้ายประโยคเหลือบมองทางสาวไทยนิดหนึ่ง เล่นเอาเธอเสียววืบ เหมือนถูกจับได้ว่าทำความผิดรุนแรงซะงั้น

"ใครจับได้ใครก็เก็บไว้ ห้ามเปลี่ยนเด็ดขาด" เขากล่าวด้วยเสียงเฉียบขาด ก่อนกระแทกกระทั้นล้วงลงไปในกล่องคณะวิทยาศาสตร์ขยุ้มฉลากมาหนึ่งก้อน

นัตไม่อยากคิดเลยว่าใครจะเป็นผู้โชคร้ายคนนั้น คนที่นายตัวร้ายจับได้ คงน่าสงสารน่าดู แค่จับชื่อขึ้นมายังขยี้ขยำซะขนาดนั้น -_-

ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ฮิเดโอะไม่สนใจใครเช่นเคย เขาคลี่กระดาษในมือออกดูเพียงชั่วแวบแล้วกำใส่กระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว ทว่าเสี้ยววินาทีนั้น นัตสังเกตเห็นความผิดปกติในสีหน้าของชายหนุ่ม

หึ...คงได้คนที่ไม่อยากได้ล่ะสิ ตาบ้าเอ๊ย สมน้ำหน้า อยากว่าชาวบ้านดีนัก ไม่นึกหรือยังไง ว่าคนซวยน่ะไม่ใช่ตัวแต่เป็นคนที่นายจับได้ต่างหากเล่า

อัตสึชิเพื่อนซี้ก็ไม่พลาดที่จะเห็นความน่าสงสัยนั้นด้วย เขากระซิบถามอีกฝ่าย "ทำไมวะฮิเดะ นายจับได้คนที่ไม่อยากได้เหรอ"

ประธานสโมฯ เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน "ก็ไม่เชิง... ช่างมันเถอะ จับเสร็จหมดก็ไปกันได้แล้ว เสียเวลาพัก"

ฮิเดโอะดินลิ่วๆ นำหน้าออกจากห้องเป็นคนแรก โดยมีอัตสึชิตามไปติดๆ พ่วงท้ายด้วยนายอ้วนแว่นที่ถือกล่องเปล่ากลิ้ง เอ๊ย! วิ่งพุงกระเพื่อมตามไป

                                             ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~