คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 ที่แห่งใหม่
พวกคุณเคยทำดีเพื่อคนอื่น เพื่อให้ได้การยอมรับไหม? แน่นอนว่าเคย…ฉันด้วย เคยโดนขอเพื่อช่วยทำให้ความรักของคนอื่นสมหวังไหม?
ฉันรับคำขอ…จากเพื่อนสนิทของฉันเอง แต่แล้วมันก็มีสิ่งที่น่าตกใจนะ คือคนที่ฉันพยายามให้ออกเดตกับเพื่อนของฉัน เขาดันมาชอบฉันแทนสะงั้นแต่ฉันไม่ได้ชอบเขานะ เพื่อนฉันไม่พอใจเลยหล่ะ
ก็เลยโดนรุ่นพี่หรือเพื่อนของเพื่อนสนิทหลายๆคนมาดักตีระหว่างทางกลับบ้าน แล้วโดนประแจปาดเข้าที่หัวจนเลือดอาบและล้มลง มันเจ็บมาก….แต่ร่างกายมันไม่ขยับเลย จนทุกอย่างมืดไป….
แปลกจริงๆนะ เป็นเพื่อนกันมาเป็นปีๆ พอมีเรื่องที่ทำให้ตนเองไม่พอใจก็จะไร้เหตุผลขึ้นมาทันทีเลย…
“มนุษย์นี่….ไรเหตุผลจริงๆ ว่าไหม…..?”
.
.
.
.
.
.
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวมันดูว่างเปล่าไปหมดเลย อ่า….นี่ฉันคงตายแล้วจริงๆแน่เลย พ่อคะแม่คะ หนูคงไม่ได้อยู่ต่อแล้วหล่ะค่ะ ฝากดูเจ้าออมเล็ทแมวน้อยของหนูด้วยนะ….
.
.
.
.
.
.
.
กลิ่นดินหญ้าและอากาศธรรมชาติ ตีเข้าจมูกของลิเลียน่าทันที ไม่นานดวงตาสีเขีนวมรกฏค่อยๆเปิดออก ใบหน้าที่งงงวยกับธรรมชาติแปลกตารอบตัว
“นี่ฉันยังไม่ตายอีกหรอ? เอ๊ะ….”
น้ำเสียงอ่อนนุ่มสบายดูต่างจากเดิมทำให้ เธอลุกขึ้นมองสำรวจตัวเองผ่านเงาสะท้อนที่ลำธารน้อยๆไม่ไกลตัว ผมยาวปลายเขียวและฟ้าทะเล ชุดสีขาวสะอาดที่แม้ว่าจะนอนบนดินก็ไม่อาจแปดเปื้อนได้ ผิวขาวผ่องเนียนนุ่มและดูสว่างอ่อนไหว
ลักษณะเหล่านี้ทำให้แม้แต่ตัวเธอเองยังอึ้ง เธอไม่เคยดูสวยขนาดนี้มาก่อน ร่างเก่าของเธอก็ใช่ว่าดูแย่มากนักออกจะดูน่ารักๆเอง
หลังจากที่สำรวจตัวเองจนพอใจแล้วก็ได้เวลาสำรวจสิ่งรอบตัว มันเป็นป่าใช่….แต่พืชที่นี้ดูต่างจากโลกของเธอโดยสิ้นเชิงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเดินเท้าเปล่าแต่ก็ไม่มีเศษดิน หิน หรือทราย ที่เดินเหยียบอยู่ทำให้เจ็บเท้าเลยสักนิด
พืชพันธุ์ของป่าแห่งนี้มีรูปร่างที่แปลก สีสันออกไปทางสีม่วง ชมพูและดูเหมือนตอนกลางคืนมีอะไรมาแตะต้องก็จะเรืองแสง เท้าเรียวผิวขาวเดินสำรวจไปตามต้นไม้ ระหว่างเดินตามกื่งไม้ใหญ่ สายตามรกฏก็ไปเห็นสิ่งมีชีวิต ร่างกายดูสูงใหญ่ ผิวสสีฟ้ามีสายตามตัวเหมือนเสือสีน้ำเงิน ผมดำยาว มีหางด้วย
ความอยากรู้อยากเห็นก่อเกิดขึ้นในใจ ลิเลียค่อยๆสอดส่องพวกเขาผ่านพวกใบไม้ ที่ทำให้พวกเขาไม่รู้ตัว
แต่เอ…..เหมือนเธอเคยเห็นแบบนี้ที่ไหนนะ? อ๋อ! หนังเรื่อง Avatar ไง!
‘ท่าทาง….เราน่าจะมาก่อนเนื้อเรื่องสินะ’
ระหว่างที่เฝ้ามองพวกเขามีอยู่หนึ่งคน ทซูเทย์ นั้นเอง เขารู้สึกถึงสายตาที่กำลังแอบมองอยู่ ตัวเขาที่หยุดนิ่งปล่อยให้เพื่อนๆในชนเผ่าของเขาเดินกันไปกันก่อน แขนที่มีมัดกล้ามง้างธนูขึ้น ก่อนจะยิงเฉี่ยวหน้าของลิเลียไป
ลูกศรที่แหวกอากาศผ่านหน้า ของเธอไปจังๆ ทำให้ตกใจไม่น้อย แต่เธอก็ไม่ได้วิ่งพรวดพราดออกไป แค่เดินออกมาให้เขาเห็นไปเลย
ทซูเทย์ที่เห็นร่างผมขาวยาวเดินออกมาก็ถึงกับนิ่งค้างไปสักพัก ก่อนที่จะง้างลูกธนูใส่เธอก็มี เมล็ดพันธุ์ของเอวา ล่องลอยมาอยู่รอบตัวของ ลิเลีย จึงได้ทำการเก็บธนูลง และจ้องมองไปยังเจ้าของผมสีขาว ที่ตอนนี้ตัวเธอกำลังห้อมล้อมไปด้วย เมล็ดของเอวา
ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น สายตาสีเขียวมรกฏก็มองไปยัง ทซูเทย์ด้วยความเง้องอนเล็กน้อย แก้มที่พองขึ้นเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายยิงธนูเกือบโดนหน้า
กิ่งไม่และใบไม้ที่อยู่รอบตัวทซูเทย์ค่อยๆขยับ เหมือนมีชีวิตแต่ไม่ใช่ มันง้างขึ้นและพลักทซูเทย์ไปด้วยความแรง ไปเรื่อยๆจนเขาออกไปจากป่าและไปโผล่ที่รวมตัวของเขาและคนอื่นๆ
ด้วยความงงงวยของคนในชนเผ่าที่เห็นทซูเทย์เด้งออกมาจากป่าด้วย กิ่งไม้ใบไม้ที่ขยับไปมาก่อนจะกลับเป็นปกติ
"ทซูเทย์ เกิดอะไรขึ้น?"
"อึก....ข้าเห็น...เมล็ดพันธุ์ของเอวา...อยู่รอบตัว ท่านเทพพฤกษา!"
ทางลิเลียเองก็งงว่าทำไมพวกต้นไม้ทำแบบนั้น จนเธอลองใช้มือโบกสะบัดและนึกให้ดอกไม้แถวนั้นบาน ซึ่งมันก็เกิดขึ้นจริงตามที่เธอนึก ก่อนจะมีเสียงหัวเราะเล็กๆออกมาตามป่า
'ฮิๆ....ตามเสียงข้ามาสิ คิกๆ.....'
ทำให้เธอต้องเดินไปตามเสียงหัวเราะเสียงไป เสียงนั้นดูเด็กบ้าง สาวบ้าง ดูแก่บ้าง แตกต่างกันไปจนไปถึงที่หนึ่ง
มันเหมือนเป็นป่าของต้นไม้แห่งวิญญาณ ตัวตาสีมรกฏแปล่งประกายไปดเวยความตื่นเต้นเพราะว่ามันสวยกว่าในหนังมาก เธอไม่เคยคิดว่าจะได้มาเจอแบบใกล้ชิดและแตะต้องได้
เมื่อแตะมือลงบนเส้นสีชมพูม่วงก็ได้ยินเสียง มันเป็นเสียงเหมือนย่าของเธอที่เสียไปตั้งแต่เด็กๆ นั้นทำให้เธอถึงกับน้ำตาคลอ
"เด็กตัวน้อยของย่า...."
ยิ่งได้ยินแบบนั้นยิ่งเป็นที่น่าตกใจ ต้นไม้แห่งจิตวิญญาณเป็นย่าของเธอจริงๆ
"คุณย่า...ทำไม-"
"หลานยังเหมือนเดิมเลยนะ ขี้แยจนย่าต้องปลอบตลอดเลย....เอาเถอะ ฟังย่านะหลานรัก....ย่าขอให้หลานช่วยดูแลปกปักรักษา ผืนแผ่นดินแพนโดร่า แห่งนี้ได้ไหม? ถือว่าเป็นคำขอร้องจากย่านะ...."
"ได้ค่ะ ได้แน่นอนค่ะ คุณย่า...."
เธอไม่อาจปฏิเสธย่าของเธอได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอไม่กังวลการดูแลแพนโดร่าหรือดาวดวงนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย มันจำเป็นที่ต้องร้องขอความช่วยเหลือจาก เจค ซัลลี่ แน่นอน
"ต่อไปนี้ หลานต้องใช้ชื่อว่า 'เนนาริ' เป็นต้นไปนะ....ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลานสามารถคุยกับย่าได้เมื่อพบเจอต้นไม้แห่งวิญญาณเลยนะ....ย่าไปหล่ะนะ หลานตัวน้อย..."
เนนาริ นั้นคือชื่อใหม่ของเธอนับจากนี้ไป พร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง ไม่ว่าดาวนี้จะพังไปมากแค่ไหนถ้าเธอยังอยู่....
"ก็อยากจะให้ทุกชีวิตอยู่ร่วมกันให้ได้"
*คุยกับไรท์
ช่ายยยย หนีมาเปิดเรื่องใหม่หลังจากหนีไปดูหนัง ส่วนเรื่อง MY hero ของไรท์เก็บลงคลังดอกไปก่อนละกันนะ อิฮิ ;b
สำหรับวันนี้ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่าาาาา ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น