ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องวุ่นๆ ชุลมุนในห้องเรียน

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : มันเริ่มที่ ม.2 - -+

    • อัปเดตล่าสุด 10 ก.ค. 51


         ณ โรงเรียนแห่งใดแห่งหนึ่ง

    หลังคาสีส้มแสบตาดูเข้าได้ดีกับตักตึกสีส้มอ่อนๆ บอร์ดหน้าห้องต่างๆโล่งว่างเพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก ขณะนี้เป็นเวลา 6.30 น. ยามรักษาการณ์เดินอย่างช้าๆในชุดสีน้ำเงินสุดเท่มาเปิดประตู พร้อมกับหาวหวอด ท้องฟ้ายามเช้าดูสวยงามสบายตา จักรยานสองคันขับมาจอดที่ ที่จอดรถของพวกอาจารย์ เด็กนักเรียนส่วนน้อยเดินเข้าโรงเรียน มีกลุ่มหนึ่งที่กำลังเล่นบาสในสนาม เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วไพเราะหู เด็กชายผู้หนึ่งตัวเล็กๆ สีผิวคล้ำ เดินขึ้นบันไดไปยังห้องที่มีป้ายติดไว้ว่า 'Grade 8' เด็กชายผู้นั้นเปิดประตูพร้อมกับมองหาที่นั่งที่เหมาะสม

    "ทำไมมาสายกันจังฟระ"เด็กชายสบถเบาๆกับตัวเองก่อนจะล้มตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีขาว เด็กชายมองไปรอบๆตัว มองสิ่งต่างๆรอบตัวที่เปลี่ยนแปลง โรงเรียนนั้นเปลี่ยนไปมากมาย กระดานดำยังไม่เปื้อนฝุ่นชอล์คดูแล้วสบายตา แอร์ติดอยู่ที่หลังห้องนั้นก็น่าจะเย็นสบายไม่ใช่น้อย เด็กชายเดินไปบิดลูกบิดประตูหน้า...
    แกร๊ก!
    "ลูกบิดเวร- -++ทำไมมันห่วยงี้เนี่ย"เด็กชายสบถขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเดินไปทางประตูหลังแทน
    ทันใดนั้น...
    แกร๊ก!
    "เฮ้ย!ลี มาเปิดประตูโรงเรียนอีกแล้วนะว้อย!"ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของผู้มีใบหูกางยิ้มทักเด็กชายที่อยู่ในห้อง
    "เปรม- -++ ทำไมมาช้าว้า~เซงเลยอ่ะ มานั่งข้างเค้ามา"ลีเดินไปหยิบกระเป๋าเป้สีแดงของเพื่อนมาวางไว้ที่โต๊ะข้างๆโต๊ะของตน ก่อนจะหันมามองเปรม
    "ฮุ้ย!ปิดเทอมไปทำไมดำขึ้นเนี่ย ไปทำไรมาว้า ไหนมาเทียบดิ๊"เปรมยื่นแขนไปเทียบกับลี ซึ่งสีผิวก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก ลีคล้ำกว่าเปรมและเตี้ยกว่าเปรมไม่มาก สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ปีที่แล้ว
    "โอ้ว~หวัดดีเพื่อน/เฮ้~หวัดดีพวก"เสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน คนแรกนั้นตัวใหญ่สีผิวคล้ำ ส่วนคนถัดไปนั้นเตี้ยกว่าคนแรก หัวอันเกลี้ยงเกลาและคิ้วที่หายไปแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเจ้านี่มันไปบวชมา ลีไม่รอช้า ก้าวกระโดดเข้าไปหาแล้วเปิดฉากทันที
    แป๊ะ!!
    "ฮ่าๆๆ เสียงดังฟังชัดดี ลั่นทุ่งว้อย!"ลีหัวเราะร่า แต่ผู้โดนประทุษร้ายนั้นกำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์!
    "โอ๊ย!"
    "กร๊ากกกก ลีโดนไมค์ถีบ ฮาว้อย! กร๊ากกก"เด็กชายนาม นิว หัวเราะลั่นห้องอย่างไม่เกรงใจใคร(ก็ตอนนี้มันไม่มีใครให้เกรงใจ - นิว) พร้อมกับชี้นิ้วไปทางลี หลังจากนั้นจึงเกิดสงครามขนาดย่อมโดยมีเปรมเป็นกรรมการ เตะกันไปเตะกันมา ตบหัวกันคนละทีสองที วิ่งไล่กันรอบห้อง ดูแล้วสนุกยิ่งนัก เปรมที่นั่งดูเหมือนเป็นกรรมการข้างสนามนั้นนั่งหัวเราะร่ากับพฤติกรรมของเพื่อนที่ไม่ต่างจากปีก่อน ทั้งสามวิ่งไล่กันจนโต๊ะนั่งกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง จนกระทั่งผู้ที่ไม่มีเส้นผมนั้นเหนื่อย ทั้งสามก็ล้มตัวลงนั่งหอบแฮ่กกันบนเก้าอี้ นักเรียนห้องม.2ทยอยเข้ามากันเรื่อยๆ จนเกือบครบ เปรมตะโกนเรียกเด็กหญิงคนหนึ่ง ดูท่าทางเรียบร้อย ตาตี่ๆแสดงให้เห็นว่าเป็นลูกคนจีน เด็กหญิงหันมาหาเปรมแล้วเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงว่าเรียกทำไม
    "มีอะไรอ่ะ"คนตาตี่พูด
    "เอาการบ้านมาลอกดิ๊"เปรมยื่นมือพร้อมกับกระดิกนิ้วอย่างที่เคยทำ คนทั้งห้องเงียบให้แก่ความซื่อ(บื้อ)ของเปรม นี่มันเพิ่งจะเปิดเทอม- - อาจารย์ก็ไม่ได้สั่งการบ้านปิดเทอม แล้วมันขอลอกการบ้านเนี่ยนะ- -++ บ้าไปแล้ว- -+++
    "หวาดเดเพื่อนทู้กคน เค้าชื่อพิมนะตะเอง มาจากแคนนาดาจ้า ฝากตัวด้วยน้าเค๊อะ"เด็กหญิงพิม กระโดดหลับหูหลับตาตะโกนลั่นทุ่ง
    "หวัดดีๆ เค้าชื่ออายนะ"เด็กหญิง(?)คนหนึ่ง(ใช่คนหรอ- -?)ทักพิมด้วยหน้าตาร่าเริงแจ่มใส(มันทำเป็นด้วยหรอ??)
    "อ้ากกกกกก~นี่โรงเรียนหรือสวนสัตว์ ทำไมมีคนเอาจระเข้มาปล่อยด้วยล่ะ จะให้เค้าเรียนกะจระเข้หรอ มันจะไม่งับหัวเค้าใช่มั้ยTOTอย่านะ เค้าเรียกรีบอนมาช่วยนะ><"
    พิมทำหน้าเหมือนโลกจะแตก ทันที่หันไปเห็นบุคคลหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับจระเข้(ซึ่งนิสัยก็คล้ายๆกับตัวที่คล้ายๆจระเข้ เป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ หรือตัวเงินตัวทองนั่นเอง!)
    "หวัดดีเราชื่อ พลอยฟ้านะ"เด็กหญิงอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก ในมือถือการ์ตูนโคนัน(พิมพิสาร??)พร้อมกับทำตาถลนต่างกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆทั้งสองคน
    "หวัดดีเราบิ๊ก"
    "เป็นตัวกินไก่"ยังไม่ทันจะแนะนำตัวเสร็จ เสียงอันกวนโสตประสาทของอายดังขึ้นอีกครั้ง
    และแล้ว.....

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    จบตอนแรกแล้วคร้าบบบ ตอนละกะติ๊ด ฮ่าๆๆๆ 

    อย่าลืมเม้นนะ ไม่งั้น ฉี่ราดๆๆ หื่นๆๆ จริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆๆ

    ไปละคร้าบบบ

    ติดตามชม ตอนที่ 2:จระเข้ vs ตัวกินไก่
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×