ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [เรื่องผี] เรื่องของคนชอบลอง
เครดิต https://groups.google.com/group/peee/msg/a68108fd58f4d6c4?hl=th&
สวัสดีครับเพื่อนที่ชอบเรื่องลึกลับทุกท่าน
วันนี้ผมมีประสบการณ์จริงที่เจอมากับตัวเองมาเล่าให้ฟัง
ผมเป็นคนจังหวัดพิษณุโลกครับ ชอบมากกับการลองของแบบในรายการทีวีเมื่อประมาณปลายปี2544 ผมกับเพื่อนอีกสี่คนรวมตัวกันไปลองของกันที่วัดวัดหนึ่งแถบชานเมือง(ขออนุญาตไม่บอกชื่อวัดละกัน)เวลาก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆเกือบตีหนึ่งแล้วพอขี่มอไซค์เข้าไปในเขตวัดเราก็ตรงกันไปยังเมรุที่ใช้เผาศพกันจอดรถอยู่ข้างหน้าทุกคนถอดพระและเครื่องลางของขลังที่ติดตัวมาออกจนหมดทุกคนซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มก็เลยชวนเพื่อนเดินวนรอบเมรุกันก็ไปทีเดียวพร้อมกันหมดเลยแหละเดินวนซ้ายกันได้สามรอบก็ไม่เห็นมีอะไรที่น่าตื่นเต้นมีแต่เสียงหมาหอนที่ดังมาไกลๆให้ขนลุกเล่นธรรมดา ทุกคนเริ่มเซ็งเพราะกลัวว่าจะมาเสียเที่ยวกันผมก็เลยออกปากท้าว่าเอางี้มึงเดินวนกันทีละคนดีกว่าเสียวดีเพื่อนๆเห็นพ้องต้องกันว่าเออเข้าท่าแต่ไม่มีใครยอมเดินคนแรกเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาจนผมรำคาญเลยออกปากไปว่ากูไปก่อนก็ได้มันจะกลัว***อะไรกันนักหนาวะมาแม่งตั้งกี่คนเดี๋ยวกูเดินเองมึงรอกันอยู่ข้างนอกนี่แหละพูดจบผมก็เลยเดินออกไปโดยทิ้งให้เพื่อนรออยู่ข้างนอก ความรู้สึกที่เดินคนเดียวมันช่างต่างกับที่เดินกับเพื่อนสิ้นดีเลย ลมเริ่มพัดแรงขึ้นหมาเริ่มส่งเสียงเห่าและหอนดังขึ้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เริ่มรู้สึกหวิวๆแต่ผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวในเรื่องอย่างนี้เท่าไหร่ก็เลยเดินจนครบสามรอบแล้วก็เดินออกมาหาเพื่อน แล้วก็ถามว่าเอ้าแล้วใครจะเป็นคนต่อไปมันก็ยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครจะไปก่อนตอนนั้นผมเซ็งมากเลยบอกกับเพื่อนๆว่ามึงมานี่มึงอยากเจออะไรกันวะแล้วมึงกลัวกันทำ***อะไรเนี่ยมึงก็ไปเดินๆดูถ้าเห็นแล้วก็จะได้กลับจะได้รู้กันว่ามันเป็นยังไงที่เค้าเรียกว่าผีเนี่ยผมพยายามพูดให้มันกล้ากันมากขึ้นแต่ก็ยังไม่มีใครยอมออกไปคนเดียวผมเลยเซ็งสุดกลั้นบอกเพื่อนไปว่างั้นพวกมึงรอกันอยู่นี่แหละเดี๋ยวกูไปดูผีก่อนแล้วจะมาเล่าให้พวกมึงฟังว่ามันหน้าตายังไง พูดจบผมก็เดินตรงไปที่เมรุแต่คราวนี้ผมเดินขึ้นไปข้างบนที่หน้าเต้าเผาศพเลยพอดีกับวันนั้นสัปเหร่อที่วัดคงลืมปิดประตูเล็กที่ใช้เปิดดูศพว่าไหม้หมดหรือยังผมเห็นประตูมันแง้มอยู่เลยเดินเข้าไปเปิดออกแล้วชะโงกหน้าเข้าไปในเตาที่เผาศพสิ่งแรกที่ผมเห็นข้างในนั้นก็คือผู้หญิงแก่คนหนึ่งแต่ผมเห็นเฉพาะแค่ช่วงใบหน้าเท่านั้นทีแรกก็เห็นไม่ใช่แต่หน้านั้นเริ่มเข้ามาใกล้ใบหน้าของผมทุกทีจนผมมองเห็นทุกรายละเอียดบนใบหน้าว่าเป็นหญิงแก่ผมงอกขาวโพลนทั้งหัวและหญิงแก่คนนี้คงกินหมากด้วยเพราะปากแกเปื้อนน้ำหมากอยู่ผมตกใจก้าวขาไม่ออกเพราะไม่คิดว่าจะเห็นใกล้และชัดขนาดนี้ยืนอ้าปากค้างโดยที่หัวของผมยังชโงกอยู่ในเตาเผานั่นเองแล้วใบหน้าหญิงแก่คนนั้ก็ลอยผ่านหน้าผมไปขนทุกเส้นบนร่างกายผมลุกพร้อมกันหมดหน้าของเย็นจนชาผมพยายามตั้งสติแล้วถอยออกมาหนึ่งก้าวแต่ยังเดินไม่ออกยังยืนนิ่งอยู่หน้าเตาเผาจนได้ยินเสียงเพื่อนผมเรียกแว่วๆมาเลยนึกได้ว่าเพื่อนรออยู่ข้างล่างผมเลยค่อยๆก้าวขาเดินลงไปหาเพื่อนพอเพื่อนจับแขนผมผมเลยค่อยได้สติแล้วหยิบพระเอามาห้อยกันทุกคนผมขี่รถไม่ไหวเลยให้เพื่อนอีกคนขี่แทนพอออกมาพ้นเขตวัดผมเริ่มรู้สึกโล่งและก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกสะใจที่ได้เห็นในสิ่งที่ต้องการอยากเห็นผมเลยบอกทุกคนว่าเดี๋ยวเราไปรวมกันที่ร้านข้าวต้มก่อนดีกว่ากินอิ่มแล้วค่อยกลับกูมีเรื่องเด็ดๆจะเล่าให้ฟังเพื่อนผมทุกคนไม่พูดอะไรได้แต่ขี่รถไปกันเงียบแล้วก็แวะที่ร้านข้าวต้มโต้รุ่งร้านประจำเพื่อนทุกคนนั่งมองหน้าผมแต่ก็ไม่พูดอะไรจนผมอึดอัดเลยเอ่ยปากถามว่าพวกมึงเป็น***ไรกันเนี่ยนั่งจ้องหน้ากูกันอยู่ได้ทุกคนเงียบผมเลยเล่าเรื่องที่ผมเจอมาให้ทุกคนฟังด้วยความภูมิใจในความกล้าและบ้าของตัวเองเล่าจนจบเพื่อนๆผมไม่มีใครพูดอะไรแล้วมันก็หันมามองหน้ากันเองสี่คนแล้วอีกคนนึงก็เอ่ยขึ้นมาว่าเล่าให้มันฟังไปเลยผมก็เลยถามมีไรกันวะเพื่อนคนนึงที่ขี่รถมาให้ผมเลยถามผมว่ามึงเป็นไรเป่าวะดูตัวเย็นๆหน้าซีดๆผมก็เลยอวดเก่งไปว่าไม่มีไรหรอกกูไม่เคยกลัวอยู่แล้วเรื่องอย่างนี้เจอก็เจอก็แค่นั้นพวกมึงอยากไม่ลองกันเองนี่ช่วยไม่ได้อดเจอเลยแล้วก็หัวเราะเพื่อนผมก็เลยเล่าให้ผมฟังว่าตอนที่มึงยืนอยู่ที่หน้าเตาเผาอ่ะพวกกูทุกคนเห็นผู้หญิงแก่คนนึงผมงอกทั้งหัวใส่ชุดเหมือนคนบวชชีมือขวายืนจับท้ายทอยมึงอยู่และมือซ้ายก็ชี้มาที่พวกกู พวกกูถามกันจนแน่ใจแล้วว่าเห็นกันทุกคนแล้วมึงก็ยังยืนนิ่งอยู่กูเลยตะโกนเรียกให้มึงลงมามึงก็ไม่ยอมได้ยินซักทีจนพวกกูต้องยกมือไหว้ขอขมาเจ้าที่เจ้าทางแล้วมึงถึงขยับตัวแล้วเดินลงมาอ่ะ...ผมอึ้งในคำพูดของเพื่อนนี่ตกลงผมเกือบไปแล้วใช่มั๊ยเนี่ย
สาธุไม่เชื่ออย่าลบหลู่........
สวัสดีครับเพื่อนที่ชอบเรื่องลึกลับทุกท่าน
วันนี้ผมมีประสบการณ์จริงที่เจอมากับตัวเองมาเล่าให้ฟัง
ผมเป็นคนจังหวัดพิษณุโลกครับ ชอบมากกับการลองของแบบในรายการทีวีเมื่อประมาณปลายปี2544 ผมกับเพื่อนอีกสี่คนรวมตัวกันไปลองของกันที่วัดวัดหนึ่งแถบชานเมือง(ขออนุญาตไม่บอกชื่อวัดละกัน)เวลาก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆเกือบตีหนึ่งแล้วพอขี่มอไซค์เข้าไปในเขตวัดเราก็ตรงกันไปยังเมรุที่ใช้เผาศพกันจอดรถอยู่ข้างหน้าทุกคนถอดพระและเครื่องลางของขลังที่ติดตัวมาออกจนหมดทุกคนซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มก็เลยชวนเพื่อนเดินวนรอบเมรุกันก็ไปทีเดียวพร้อมกันหมดเลยแหละเดินวนซ้ายกันได้สามรอบก็ไม่เห็นมีอะไรที่น่าตื่นเต้นมีแต่เสียงหมาหอนที่ดังมาไกลๆให้ขนลุกเล่นธรรมดา ทุกคนเริ่มเซ็งเพราะกลัวว่าจะมาเสียเที่ยวกันผมก็เลยออกปากท้าว่าเอางี้มึงเดินวนกันทีละคนดีกว่าเสียวดีเพื่อนๆเห็นพ้องต้องกันว่าเออเข้าท่าแต่ไม่มีใครยอมเดินคนแรกเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาจนผมรำคาญเลยออกปากไปว่ากูไปก่อนก็ได้มันจะกลัว***อะไรกันนักหนาวะมาแม่งตั้งกี่คนเดี๋ยวกูเดินเองมึงรอกันอยู่ข้างนอกนี่แหละพูดจบผมก็เลยเดินออกไปโดยทิ้งให้เพื่อนรออยู่ข้างนอก ความรู้สึกที่เดินคนเดียวมันช่างต่างกับที่เดินกับเพื่อนสิ้นดีเลย ลมเริ่มพัดแรงขึ้นหมาเริ่มส่งเสียงเห่าและหอนดังขึ้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เริ่มรู้สึกหวิวๆแต่ผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวในเรื่องอย่างนี้เท่าไหร่ก็เลยเดินจนครบสามรอบแล้วก็เดินออกมาหาเพื่อน แล้วก็ถามว่าเอ้าแล้วใครจะเป็นคนต่อไปมันก็ยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครจะไปก่อนตอนนั้นผมเซ็งมากเลยบอกกับเพื่อนๆว่ามึงมานี่มึงอยากเจออะไรกันวะแล้วมึงกลัวกันทำ***อะไรเนี่ยมึงก็ไปเดินๆดูถ้าเห็นแล้วก็จะได้กลับจะได้รู้กันว่ามันเป็นยังไงที่เค้าเรียกว่าผีเนี่ยผมพยายามพูดให้มันกล้ากันมากขึ้นแต่ก็ยังไม่มีใครยอมออกไปคนเดียวผมเลยเซ็งสุดกลั้นบอกเพื่อนไปว่างั้นพวกมึงรอกันอยู่นี่แหละเดี๋ยวกูไปดูผีก่อนแล้วจะมาเล่าให้พวกมึงฟังว่ามันหน้าตายังไง พูดจบผมก็เดินตรงไปที่เมรุแต่คราวนี้ผมเดินขึ้นไปข้างบนที่หน้าเต้าเผาศพเลยพอดีกับวันนั้นสัปเหร่อที่วัดคงลืมปิดประตูเล็กที่ใช้เปิดดูศพว่าไหม้หมดหรือยังผมเห็นประตูมันแง้มอยู่เลยเดินเข้าไปเปิดออกแล้วชะโงกหน้าเข้าไปในเตาที่เผาศพสิ่งแรกที่ผมเห็นข้างในนั้นก็คือผู้หญิงแก่คนหนึ่งแต่ผมเห็นเฉพาะแค่ช่วงใบหน้าเท่านั้นทีแรกก็เห็นไม่ใช่แต่หน้านั้นเริ่มเข้ามาใกล้ใบหน้าของผมทุกทีจนผมมองเห็นทุกรายละเอียดบนใบหน้าว่าเป็นหญิงแก่ผมงอกขาวโพลนทั้งหัวและหญิงแก่คนนี้คงกินหมากด้วยเพราะปากแกเปื้อนน้ำหมากอยู่ผมตกใจก้าวขาไม่ออกเพราะไม่คิดว่าจะเห็นใกล้และชัดขนาดนี้ยืนอ้าปากค้างโดยที่หัวของผมยังชโงกอยู่ในเตาเผานั่นเองแล้วใบหน้าหญิงแก่คนนั้ก็ลอยผ่านหน้าผมไปขนทุกเส้นบนร่างกายผมลุกพร้อมกันหมดหน้าของเย็นจนชาผมพยายามตั้งสติแล้วถอยออกมาหนึ่งก้าวแต่ยังเดินไม่ออกยังยืนนิ่งอยู่หน้าเตาเผาจนได้ยินเสียงเพื่อนผมเรียกแว่วๆมาเลยนึกได้ว่าเพื่อนรออยู่ข้างล่างผมเลยค่อยๆก้าวขาเดินลงไปหาเพื่อนพอเพื่อนจับแขนผมผมเลยค่อยได้สติแล้วหยิบพระเอามาห้อยกันทุกคนผมขี่รถไม่ไหวเลยให้เพื่อนอีกคนขี่แทนพอออกมาพ้นเขตวัดผมเริ่มรู้สึกโล่งและก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกสะใจที่ได้เห็นในสิ่งที่ต้องการอยากเห็นผมเลยบอกทุกคนว่าเดี๋ยวเราไปรวมกันที่ร้านข้าวต้มก่อนดีกว่ากินอิ่มแล้วค่อยกลับกูมีเรื่องเด็ดๆจะเล่าให้ฟังเพื่อนผมทุกคนไม่พูดอะไรได้แต่ขี่รถไปกันเงียบแล้วก็แวะที่ร้านข้าวต้มโต้รุ่งร้านประจำเพื่อนทุกคนนั่งมองหน้าผมแต่ก็ไม่พูดอะไรจนผมอึดอัดเลยเอ่ยปากถามว่าพวกมึงเป็น***ไรกันเนี่ยนั่งจ้องหน้ากูกันอยู่ได้ทุกคนเงียบผมเลยเล่าเรื่องที่ผมเจอมาให้ทุกคนฟังด้วยความภูมิใจในความกล้าและบ้าของตัวเองเล่าจนจบเพื่อนๆผมไม่มีใครพูดอะไรแล้วมันก็หันมามองหน้ากันเองสี่คนแล้วอีกคนนึงก็เอ่ยขึ้นมาว่าเล่าให้มันฟังไปเลยผมก็เลยถามมีไรกันวะเพื่อนคนนึงที่ขี่รถมาให้ผมเลยถามผมว่ามึงเป็นไรเป่าวะดูตัวเย็นๆหน้าซีดๆผมก็เลยอวดเก่งไปว่าไม่มีไรหรอกกูไม่เคยกลัวอยู่แล้วเรื่องอย่างนี้เจอก็เจอก็แค่นั้นพวกมึงอยากไม่ลองกันเองนี่ช่วยไม่ได้อดเจอเลยแล้วก็หัวเราะเพื่อนผมก็เลยเล่าให้ผมฟังว่าตอนที่มึงยืนอยู่ที่หน้าเตาเผาอ่ะพวกกูทุกคนเห็นผู้หญิงแก่คนนึงผมงอกทั้งหัวใส่ชุดเหมือนคนบวชชีมือขวายืนจับท้ายทอยมึงอยู่และมือซ้ายก็ชี้มาที่พวกกู พวกกูถามกันจนแน่ใจแล้วว่าเห็นกันทุกคนแล้วมึงก็ยังยืนนิ่งอยู่กูเลยตะโกนเรียกให้มึงลงมามึงก็ไม่ยอมได้ยินซักทีจนพวกกูต้องยกมือไหว้ขอขมาเจ้าที่เจ้าทางแล้วมึงถึงขยับตัวแล้วเดินลงมาอ่ะ...ผมอึ้งในคำพูดของเพื่อนนี่ตกลงผมเกือบไปแล้วใช่มั๊ยเนี่ย
สาธุไม่เชื่ออย่าลบหลู่........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น