คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [เรื่องผี] Be Careful What You Wish For-แปลแล้ว 70%
ตั้งแต่ฉันเด็กๆแล้วที่ฉันได้รับความทุกข์จากอาถรรพ์อะไรพวกนี้ เมื่อตอนฉันเด็กๆ อะไรก็ตามที่แปลกๆ ฉันมักสรุปอัตโนมัติว่ามันเป็นการกระทำของผีทั้งสิ้น เมื่อสามปีที่ผ่านมาเช่นกัน โทรศัพท์ของฉันหายไป ฉันหามันทั่วทั้งห้อง รื้อของทั้งหมดออกจากเตียง โต๊ะ ฯลฯ ในขณะนั้นฉันก็พูดกับตัวเองว่า “คืนโทรศัพท์ให้ฉันเถอะ ฉันต้องการมัน” หลังจากนั้นฉันลองไปหาในห้องรับแขก เมื่อกลับมาฉันก็ต้องมาเก็บห้องด้วยความสิ้นหวัง ในขณะที่ฉันสลัดผ้าห่ม ฉันเห็นโทรศัพท์มือถือของฉันหล่นออกมา ฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ แต่ฉันก็ทำได้แค่สายหัวสลัดมันออกไป
อีกครั้งหนึ่ง ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับแซม เพื่อนของฉัน จำได้ว่าตอนนั้นฉันกำลังดูดฝุ่นอยู่ พวกเราหยอกล้อคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉันเดินผ่านห้องของน้องชายฉัน ฉันเห็นน้องชายของฉันนั่งอยู่บนเตียง มันแปลกมากเพราะเด็กที่นั่งอยู่บนเตียงน่าจะอายุเพียงห้าขวบ แต่น้องของฉันอายุเจ็ดขวบแล้ว ฉันรู้สึกถึงความแปลกประหลาดมากขึ้นไปอีกเมื่อฉันเห็นว่าทีวีไม่ได้เปิดอยู่และน้องชายของฉันนั่งจ้องพนังอยู่ในความมืด เมื่อฉันเดินไปถอดปลั๊กเครื่องดูดฝุ่นแล้ว ฉันเดินผ่านห้องนอนของน้องอีกครั้งและพบว่า เด็กคนนั้นหายไปแล้ว!! ฉันกรี๊ดเสียงดังมากจนแซมตกใจ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นน้องชายของฉันเขาต้องเดินมาทางเดียวกับฉันซิ...
ฉันรีบเก็บเครื่องดูดฝุ่นแล้วพยายามคิดหาเหตุผลของเรื่องนี้กับแซม พอฉันเดินมาที่ห้องรับแขกฉันเห็นน้องชายของฉันนั่งดูการ์ตูนอยู่ฉันจึงเข้าไปถามเขาว่าเขาอยู่ในห้องนอนของเขาก่อนหน้านี้รึปล่าว เขาตอบว่าไม่ได้เข้าไปเลย ฉันวางสายแซมแล้วไปนอนคิดอยู่ในห้องนอนของตัวเองที่อยู่ข้างๆ ห้องของน้อง สักพักฉันได้ยินเสียงเด็กกำลังพูดแล้วหัวเราะอยู่ ฉันหรี่เสียงทีวีลงและค่อนข้างมั่นใจว่ามันดังมาจากห้องข้างๆ!! พอฉันเดินไปหาน้องฉันก็พบว่าเขากำลังดูทีวีอยู่จริงๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะเขาดูรายการเกี่ยวกับทหาร มันไม่มีแม้แต่เด็กตัวเล็กๆ อยู่ในรายการนั้นเลย
อีกครั้งหนึ่งที่ฉันพบกับประสบการณ์อย่างนี้ วันนั้นฉันขออยู่ดูทีวีกับน้องถึงห้าทุ่มซึ่งพ่อกับแม่ก็อนุญาต เราดูกันสนุกสนานจนพ่อตะโกนลงมาบอกให้ไปนอนได้แล้ว พวกเราวิ่งไปที่ห้องนอนฉันกระโดดขึ้นเตียงแล้วเปิดเพลงคลอเบาๆ ขณะที่ฉันกำลังจะหลับ ฉันรู้สึกเหมือนมีมือเย็นเฉียบมาจับที่ต้นคอด้านหลัง ฉันบอกเพื่อนว่ามันเหมือนเวลาอาจารย์ดุๆ มาจับคอเรา ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองหยุดหายใจ ฉันนับหนึ่งถึงสิบ ฉันเริ่มร้องไห้ก่อนที่จะลุกไปเปิดไฟแล้วหยิบตุ๊กตาทั้งหมดในตู้มานอนด้วย
ขออภัยกับการห่างหายไปพอสมควร แหะๆ - -"
เดี๋ยวมาต่อนะ มันแปลยากมากเหลือหลาย -.,-
ความคิดเห็น