Arcadia หนึ่ง! ดินเเดน ร้อย! สิ่งมหัศจรรย์

บทนำ

ความทรงจำที่หวนกลับ

                               “สุขสันต์วันเกิดครับคุณหนู” พ่อบ้านวัย11ปีอวยพรให้คุณหนูที่เพิ่งจะอายุครบ10ขวบของตน “รีบเตรียมตัวเถอะครับ พวกป้าเจสคอยท่านอยู่ข้างล่าง”

                                       คนที่ถูกปลุกด้วยเสียงรบกวนยามเช้าได้แต่มองหน้าผู้ที่รบกวนเวลายามเช้าของตนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ และได้แต่พยักหน้ารับเงียบๆก่อนจะลุกออกจากเตียงด้วยอาการณ์เกลียดค้านเดินตรงไปยังประตูห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมกับเช้าของวันใหม่

                                       “สุขสันต์วันเกิดคะ-ขอรับ คุณหนูเคลนีย่า เฟเลน่า ดิ อาร์คาด!!!!!!!!” เสียงร้องอวยพรดังสนั่นทันทีที่เจ้าของร่างบางปรากฏตัวที่หัวบันได หลังจากตนได้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยดวงตาสีดำดังท้องฟ้ายามราตรีได้แต่กวาดสายตามองให้ทั่งห้องโถงกว่า แล้วรับคำอวยพรเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มสดใส่

                                       “วันนี้เราได้มีของขวัญสุดพิเศษให้คุณหนูสุดน่ารักของเราด้วยคะ” ป้าเจสแม่บ้านใหญ่ประจำบ้านได้กล่าวกับคุณหนูของตนด้วยรอยยิ้ม “ท่านแฟนตาเซียจัดหามาให้ด้วยตัวของท่านเองเลยนะคะ แจส! เจ้าพาคุณหนูออกไปชมสิว่ามันคืออะไร”

                                       “ครับผม” พ่อบ้านตัวน้อยหรือว่าแจสรับคำด้วยสีหน้าแจ่มใส ก่อนจะนำทางคุณหนูของตนออกไปนอกบ้านหรือจะให้ถูกก็คือคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูล ดิ อาร์คาด และสิ่งที่ปรากฏสู่สายตาของเคลนีก็คือม้าน้อยสองตัวที่ยืนอยู่ด้วยทวงท้าสง่างาม ภายหน้าคฤหาสน์ทันทีที่เธอสบสายตาของพวกมันเธอก็รู้สึกมึนๆหัวเหมือนถูกดูดเข้าไปในหลุมอะไรสักอย่างก่อนที่สติจะดับวูบ

                                       ‘แงๆ’ ‘ยินดีด้วยท่านได้ลูกสาวที่ร่างกายแข็งแรงดีมากขอรับ’ เสียงของหมอหลวงประจำราชวงศ์ดังขึ้น หลังจากนั้นก็มีภาพของเหตุการณ์ต่างๆปรากฏออกมา ทั้งเด็กน้อยที่เล่นอยู่กับม้าน้อยสองตัวแล้วมีเด็กชายหัวแดงมาเล่นด้วยเป็นประจำ หรือภาพตอนที่เด็กหญิงคนเดิมอายุประมาณหกขวบได้ประคองดาบเล่มงามไว้เต็มสองมือเป็นครั้งแรก

                                       แต่ว่าทันใดนั้นสิ่งที่ปรากฏออกมากลับเปลี่ยนเป็นภาพแห่งการฆ่าฟัน ดินแดนที่งดงามมีแต่ไฟแห่งสงคราม เด็กหญิงอยู่ภายใต้อ้อมกอดของมารดาโดยมีบิดาและทหารองครักษ์จำนวนมากคอยคุ้มกันให้ก่อนที่ภาพทั้งหมดจะถูกย้อมด้วยสีแดง

                                       “เฮือก! อะไรกันเนี่ย?” ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงในห้องที่ตนไม่คุ้นเคย ก่อนที่จะส่องสายตาสำรวจสิ่งแวดล้อมแปลกใหม่ จึงพบว่าห้องที่ตนอยู่นั้นถูกประดับตกแต่งไว้อย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้นดูเหมือนทำมาอย่างวิจิตรงดงามและค่อนข้างที่จะมีราคา แม้ตัวเองจะคุ้นกับห้องลักษณะนี้ก็ตามเนืองจากคฤหาสน์ที่ตัวเองอยู่ก็ตกแต่งแนวนี้เหมือนกันถึงจะไม่หรูเท่าที่นี่ก็ตาม

                                       “นี่เราอยู่ที่ไหนเนี่ย!”  เธอพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยและลุกออกจากเตียงก่อนจะส่องกระจกแล้วร้องจ๊าก 

                                       “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเราเนี่ย!” อีกครั้งที่หล่อนต้องตกใจเมื่อคนในเงาสะท้อนมีเส้นผมยาวสยายสีเงินยาวถึงเข่า ใบหูมีปลายแหลมหน่อยๆดวงตาที่เคยดำสนิทบัดนี้ได้มีประกายสีเงินงดงามด้วย

                                       “อ้าว! ท่านหญิงของเราตื่นแล้วหรือเจ้าคะ”

                                       “คงเป็นแบบนั้นแหละไนท์”

                                       “งั้นขอตัวไปแจ้งกับแจสก่อนนะว่าเจ้าหญิงทรงฟื้นแล้วนะเจ้าคะ”

                                       “ไปเถอะไป”

                                       เสียงสองเสียงดังมาจากประตูห้องที่บัดนี้มีร่างสองร่างได้ปรากฏตัวขึ้น...