คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : (ร่าง)
านั้น ในสายาอเือนละออทุรั้ที่มาโรเรียนะอยมอหาเพราอยู่ลอ แล้วผู้หินนี้็ไม่ไ้หาัวับยา ลับันเพราแทบะลายเป็นนสาธารธอโรเรียนนี้เลย็ว่าไ้ เือนละออมัะอบมาูาร้อมเ้นเียร์ลีเอร์อพลอยไพลินอยู่เป็นประำ นพลอยไพลินเอ็ยัแปลใว่าเหุใันนเ็บัว เมื่อเรียนเส็รแล้ว็ลับบ้านทันทีอย่าเือนละออะเปลี่ยนไปนานี้
‘ันว่าแแปลไปนะ’ พลอยไพลินยื่นหน้าเ้ามาใล้ระหว่าที่ทัู้่ำลัิน้าววลาวัน้วยัน ‘มีอะไรที่ันยัไม่รู้ใ่มั้ยยัยเือน บอมาเลยนะ’
เือนละออเพียไหวไหล่ ทำเป็นิน้าว่อไปไม่พูไม่า
‘ยัยเือน! ’
เือนละออเยหน้าึ้นมา มวิ้ว ‘อะไรอแ’
พลอยไพลินู่ทาะสนใเือนละออมาว่า้าวในานอนเอเสียแล้ว พลอยไพลินเท้าามอเพื่อนที่นั่อยู่ฝั่ร้ามท่าทาูน่ารันหลาย ๆ นที่เินผ่านไปมา็มอ พลอยไพลินเป็นแบบนี้เสมอ…
พลอยไพลินหรี่ามอเือนละออ ทำท่าทาับสัเเ็มที่ ‘บอมานะ แปลื้มใรอยู่หรือเปล่า’
เือนละออะัมือ ่อนะทำทีิน้าว่อ ‘ไม่มีใรทั้นั้นแหละ อย่ามโนไปเรื่อย’
‘ริเหร๊อ ไม่ใ่ว่าไปแอบอบใรสันในสนามนั่นเ้าหรอนะ’ สนามที่พลอยไพลินเอ่ยถึ็ือ สถานที่ที่รวมัวอพวนัีฬาและทีมเียร์ลีเอร์ โยทีมนัีฬาะประอบ้วยทีมหลั ๆ ็ือ ทีมบาสเบอลอโรเรียนและทีมฟุบอลอโรเรียน
เือนละออส่ายหน้า ‘ไม่ใ่แล้ว ิน้าว่อเถอะ ใล้เวลาเรียนแล้วนะ’
‘ะไม่ยอมบอริ ๆ ใ่มั้ย ไ้...เี๋ยวันะอยู’ พลอยไพลินทำท่าหมายมา เือนละออไ้แ่ถอนหายใ
‘็แล้วแ่แเถอะ...’
เมื่อเวลาเย็นย่ำมาถึ วันนี้เป็นวัน้อมให่เนื่อาใล้วันานเ็มที เือนละออ็ไม่พลาที่ะมาูาร้อมอพลอยไพลินอย่าทุ ๆ วัน น่าแปลที่เือนละออไม่่อยะพบเอนที่นเอมอหา ทั้ที่เวลานี้หล่อนวรโผล่หน้ามาั้นานแล้ว นเมื่อนที่เือนละะเฝ้าอย็มาถึ เพรามาปราัวพร้อมอเสียมามายอย่าทุรา เพราเป็นสมาิอสภานัเรียนและยัมีหน้าที่หลายอย่าในโรรียนนี้ อย่าเ่นารมาูแลารฝึ้อมอนัีฬาและอเียร์็เ่นัน
เือนละออนึื่นมอีนอยู่ในใ แม้ราวนี้เพราะไม่ไ้สัเเธอมามายนัเนื่อามีหน้าที่หลายอย่าให้ทำ แ่เพียแ่อีนอยู่ในสายาเือนละออ แ่นี้เือนละออ็พอใมาแล้ว
นเมื่อ้อมไป้อมมา เือนละออเริ่มสัเถึวามผิปิอเพื่อนรั พลอยไพลินเนื่อาเป็นนที่มีนรู้ัเยอะ และัวเ็หรือัวหลัอทีม แล้วยัมีิรรมอีหลายอย่า เ่น นารำอมรมนาศิลป์ หรืออะไร็ามที่้อารวามสวยามอพลอยไพลิน ันั้นหล่อนึ้อารลน้ำหนัเพื่อหุ่นที่ผอมบา ึ่แนวินี้เือนละออไม่่อยเห็น้วยเท่าในั ทำให้หล่อนออาหาร ารินอาหารที่มาเินไป ทรมานร่าายัวเออย่ามา แ่็ยั็อมเ้น ใ้แรายอย่าหนั นทำให้พลอยไพลินหน้าีเียว
เือนละออลุึ้น ทำท่าะเ้าไปหาเพื่อน ให้มานั่พั แ่พลอยไพลินลับทรุลไปอที่พื้น
เือนละออนิ่้า ท่ามลาวามื่นระหนอทุนที่นั่น มีใรนหนึ่ที่มาสิและเ้าไปรับร่าอพลอยไพลินไว้และพาไปยัห้อพยาบาลอโรเรียน
เือนละออที่เป็นเพื่อนสนิทอพลอยไพลินึเินามไป้วยวามเป็นห่ว พลอยไพลินหมสิไปสัพั พวส๊าฟที่ทำหน้าทีุ่มารฝึ้อม เมื่อเห็นว่ามีเือนละอออยนั่เฝ้าและมีใรอีนที่น่าะัรเรื่อ่อไ้มาอยู่้วย พวเาึอัวไปฝึ้อมัน่อ ึเหลือเพียเือนละออและเพราเท่านั้นที่ยันั่เฝ้าพลอยไพลินในห้อพยาบาล
เือนละออหันไปมอเมื่อเห็นเพราเินเ้ามาใล้ ลิ่นหอมอเ้าัวไ้ลายเป็นเอลัษ์ิรึในวามรู้สึอเือนละออไปแล้ว เพราส่รอยยิ้มมาให้เือนละออที่ำลัวบุมหัวใอัวเออยู่
‘มีเบอร์โทริ่อผู้ปรออน้อนนี้ไหมะ? ถ้ามีพี่รบวนอเบอร์ทีนะะ’ เพราเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียนุ่มนวล
เือนละออพยัหน้า มือที่ำลัสั่นหยิบมือถือึ้นมาแล้วโทรหาพ่อแม่อพลอยไพลิน แ่เพรา็เอ่ยึ้นมา ‘เี๋ยวโทรเ้าเรื่อพี่ีว่านะะ’
‘ไม่เป็นไร่ะ ใ้เรื่อนี้น่าะเร็วว่า’ เือนละออเอ่ยึ้นและโทรอออย่าไม่ฟัำอนที่อบ ารสนทนาเป้นไป้วยี แม้ะไ้รับน้ำเสียทีู่ใอุน้าเว...ที่เป็นแม่อพลอยไพลิน แ่้วยารุยเพื่อปลอบใอเพรา็ทำให้เรื่อนี้ผ่านไป้วยี
นเมื่อพลอยไพลินฟื้นึ้นมา ็พอีับที่ทาผู้ปรอมารับเธอลับบ้าน เือนละออยัไม่วายเป็นห่วเพื่อน เพราะพลอยื่นึ้นมาานั้น็หน้าแไปสัพั ‘เป็นอะไรอี’
พลอยไพลินหัวเราะ ับแนเพื่อนอย่าปลอบโยน หล่อนรู้ว่าเือนละออเป็นห่วนเอนาไหน
นเมื่อเพราอัวไป่อนหลัาที่ทุอย่าเ้าที่เ้าทา ‘ูแลสุภาพ้วยนะะ พลอยือำลัสำัอทีมนะรู้มั้ย’
พลอยไพลินแววาสั่นไหว เอ่ยเสียแผ่ว เธอหลบสายาอเพรา พยัหน้า ‘อบุพี่เพมานะะ’
านั้นเพรา็ไ้รับำอบุยให่าพ่อและแม่อพลอยไพลิน นเมื่อเพราหายไปแล้ว เือนละออึไ้ถูบัับให้ิรถมาส่ที่บ้าน้วยเลย ระหว่าารเินทานั้นเอเธอึไ้รู้ถึวามรู้สึอเพื่อนรัที่มี่อเพรา
‘ั้นที่ทั้หน้าแทั้เหม่อลอยนั่น็เพราะอบพี่เาสินะ’ เือนละออเอ่ยึ้น ทั้ที่ในใเ็บปว
‘อืม ันอบเามานาน ั้แ่ม.้นแล้วมั้’
เือนละออที่ทำเป็นไม่สนใ เมินเย ึไ้แ่ยยิ้ม พยัหน้า ‘แล้วทำไมไม่บออบเาสัทีล่ะ’
พลอยไพลินเบิาโ ส่ให้ใบหน้านั้นูน่ามอึ้นหลายส่วน ‘ะบ้าเหรอ ทำอย่านั้นมีหวัไ้โนนอื่นเม่นาย ไม่รู้เหรอว่าพี่เพเาป๊อปแ่ไหน’
เือนละออไหวไหล่แสร้ทำไม่สนใ ‘ะสนทำไมล่ะ อบเา็บอเาไปสิ’ เธออยาให้เพื่อสมหวัาใริ แม้ัวเอะเ็บ็าม เือนละออิว่าอีไม่นานเธอลืมเพราไ้หมใ
แ่เธอิผิมหัน์...
ความคิดเห็น