คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักเกิดเลย เพราะกระเทยประท้วง
รักเกิดเลย เพราะกระเทยประท้วง
"เอาล่ะวันนี้ครูพอแค่นี้ก่อนนะค่ะทุกคน เอาเป็นว่า อย่าลืมการบ้านนะค่ะ"
"ขอบคุณค่า/ครับ คุณครู"
"นี่ๆ เลิกเรียนแล้วเจอกันนะ JazzMazz เราจะประชุมกัน ส่วนนายกอล์ฟ ไปเรียกน้องนายมาด้วยนะ" บิ้วสั่ง
"จูน เรากลับล่ะนะ งงเรื่องการบ้านก็โทรถามนะ" นายซี เพื่อนจอมอัจฉริยะที่นั่งข้างๆจูนบอก
"โอเคจ้า นายแว่น" จูนยิ้มรับ นายแว่นเป็นฉายาที่จูนเรียกนายซี เพราะแว่นหนาของเขานั่นเอง
"ฮั่นแน่...จ๊ะจ๋าไรกานน่ะ" นายเต้ย (ที่นู๋น้ำเป็นปลื้ม) วิ่งมากอดคอเพื่อนรักแว่นหนาของเขา
"ออ ไม่นี่" นายซีหน้าแดง โอ้ย นิยายเรื่องนี้ทำไมมีแต่คนอายๆๆๆๆๆ ขอถามหน่อยเหอะ
แล้วทั้งนายซีและนายเต้ยก็เดินออกห้องไป เหลือไว้แต่สายตาห่วงใยจากน้ำที่มองตามหลัง
"มาพร้อมกันแล้วใช่มะ คืองี้นะทุกคน มะวานเราได้ฟังเพลงของไอ่นี่ เอ้ย...กอล์ฟ-ไมค์" ตาลพูด พร้อมๆกับหันไปมองหน้านายกอล์ฟที่ยักคิ้วหลิ่วตาให้ พร้อมกับยิ้มๆ อย่างผู้ชนะ
"ชั้นได้รู้มาว่าเราต้องเล่น 2 เพลง ช้ากับเร็ว ในส่วนของเพลงช้า เพลงของกอล์ฟ-ไมค์ น่าจะเป็นแนวที่พวกเราชอบและถนัด ตัวเมโลดี้ของเพลงนี้ก็เพราะ ทำนองจังหวะก็ฟังง่าย ชั้นเลยเอามาให้ฟังกันดูอ่ะนะ" ตาลพูดเสร็จก็เดินไปเปิดแผ่นของกอล์ฟ-ไมค์ให้เพื่อนๆฟังกัน
...นานานานา นานา นานาว...ขอแค่เป็นเพียง เรื่องเล็กๆในใจเธอ...ก็พอ...
เพลงเริ่มขึ้น สาวๆหลายคนถึงกับฮัมตาม ด้วยเนื้อเพลง ทำนองที่สบายๆ
"เจ๋ง...นี่พวกนายเสียงดีกันจัง เรานึกว่าพวกนายจะขายหน้าตาซะอีก" แจนเอ่ยชม เมื่อเพลงจบลง
"อยู่แล้ว" นายกอล์ฟยักไหล่เท่ๆ แล้วหันมาหลิ่วตาให้นู๋ตาล
"งั้นก็แสดงว่าเจ้ชมว่าผมหล่อน่ะสิครับ เจ้แจน" นู๋ไมค์ยิ้มให้กับแจน
"ป่าวๆ ชั้นก็ว่า ใช้ได้เฉยๆ" แจนหลบตา อุบอิบ
"แล้วเสียงร้องล่ะ จะเปลี่ยนเป็นเวอร์ชั่นผู้หญิงหรอ" น้ำถามงงๆ
"อย่าสิ้นคิดเลย พี่ๆก็ให้ผมกับพี่กอล์ฟมาร้องให้สิ จริงไหมพี่กอล์ฟ" ไมค์ส่งตาหวานให้แจน
"เฮ้ย..." ไมค์รีบเอามือปิดปากพี่ชาย ที่กำลังจะคัดค้าน แล้วยิ้มแป้นให้ทั้งวง
'กรูกะจะเอาตังค่าลิขสิทธิ์ซะหน่อย' กอล์ฟจอมงก กระซิบน้องชาย
'อย่างกไปเลยพี่กอล์ฟ คุ้มไหมล่ะ สาวสวยๆตั้ง 8 นะพี่' ไมค์ยักคิ้วบอกพี่ชาย
"ประชุมกันพอยังจ๊ะ จะได้รับกลับบ้านกัน" จูนรีบตัดบทสองหนุ่มก่อนนิยายเรื่องนี้จะยาวกว่านี้
"ก็ดีนะ เอาอย่างนี้เลยนะ ดีเหมือนกัน จะได้เรทติ้งจากสาวๆด้วย อิอิ" พอหัวเราะร่วน
"สาวๆอย่างเดียวที่ไหนล่ะจ๊ะพอ พวกสาวประเภทสองด้วย เหอะๆ" แจนหัวเราะ แล้วชี้ไปที่ประตูห้อง
นายไมค์หันตามไปด้วย พบว่ามีสาวๆประเภทสอง(ตุ๊ส) ประมาณ 3-4 ชีวิต ส่งยิ้มหวานมาให้สองหนุ่มพร้อมกับกรี๊ดกร๊าดกันอย่างออกหน้าออกตา กอล์ฟรีบวิ่งออกทางหน้าต่างหนีไป ปล่อยให้ไมค์ที่นั่งนิ่งอึ้งอยู่กับสาวๆ JazzMazz ทำหน้าเหลอหลาอย่างไร้ทางออก
"ผะผะผม ผมอยากเข้าห้องน้ำครับ ขอ ขอตัวนะครับ" นายไมค์ของเราก้มหน้ามุด ทำท่าจะเผ่น
แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อหัวหน้าแก๊งค์สาวประเภทสอง(อีตัวที่ตัวใหญ่ที่สุดเลยล่ะ)เกาะแขนเขาไว้
ตายล่ะค่ะ น้องไมค์ของเจ้ไม่รอดแน่นอน เหอะๆ
"จะไปห้องน้ำหรอ เด๋วพวกเจ้ไปด้วยนะ นะตัวเอง" เหอะๆ หมดหนทางแน่นอนค่ะน้องไมค์
"ไม่ไปล่ะครับ ไม่อยากไปล่ะ เหอะๆ" นู๋ไมค์สะบัดแขนออกแล้ววิ่งมารวมกับสาวๆ
'ช่วยผมหน่อยดิเจ้แจน' น้องไมค์ผู้หมดหนทางของเรากระซิบนู๋แจนค่ะ เหอะๆ จะช่วยไงล่ะนี่
'จะบ้าหรอ จะให้ชั้นช่วยนายเนี๊ยะนะ จะให้ทำยังไงล่ะ ถ้าชั้นโดนพวกมันไล่ตบล่ะ จะว่ายังไง ดูดิ หุ่นแต่ละคน ชั้นตัวเล็กไปเลย' นู๋แจนกระซิบตอบ
"อ่าว ไม่อยากไปล่ะหรอจ๊ะ น้องไมค์" นางกระเทยควายเอ่ยด้วยสายตาที่....เกินจะบรรยาย
"ผม...ไปไม่ได้หรอกครับ ผม..." นู๋ไมค์ตะโกนดัง แล้วสูดลมหายใจอย่างมั่นใจ จนแจนต้องมองหน้าไมค์อย่างงงๆ
"อ้าว...ทำไมล่ะจ๊ะ" นังกระเทยอีกคนส่งสายตาหวานเยิ้มถาม
"ผะ ผะ ...ผมเป็นแฟนเจ้แจนครับ"
"หา.... นายไมค์ นาย...." นู๋แจนเหวอ
"และผมก็จะไม่ทำร้ายคนที่ผมรักอีกครับ ผมจะอยู่กับแจนครับ ใช่มะจ๊ะ ที่ร้ากกกกกก"
สาวๆ JazzMazz ทุกคนทำหน้าเหวอ โดยเฉพาะแจนนี่ของเรา เหอะๆ นายไมค์เล่นตลกอะไรของเค้าอีกนะ แจนพยายามจะปฏิเสธ แต่นู๋ไมค์ของเจ้นี่สิค่ะ เอามือมาปิดปากบ้าง โอบบ้าง จนนู๋แจนขยับไม่ไหว เอ้ย....มันน่าอิจฉาจริงนะ
"อะไรกันฮ่ะ...น้องไมค์ มีแฟนแล้วหรอ ไม่เห็นจะมีใครบอกเจ้เลย" นังกระเทยอีกคนโวย
"คือ..พี่ค่ะ…" น้องแจนคงจะกลัวจนหน้าเสียอ่าค่ะ แต่เธอก็ดิ้นไม่หลุดจากอ้อมกอดของนายไมค์
"เธอไม่ต้องพูดเลยนะ จำไว้เลยนะ ชั้นไม่ยอมแน่ มาแย่งของๆชั้น" นังพวกนั้นชี้หน้านู๋แจน
"เอาสิ...ใครกล้ามาทำอะไรผู้หญิงของผม ให้มันรู้กันไป" นายไมค์โผลงออกมา และกอดนู๋แจนแน่นเข้าไปอีกกว่าเดิม โอ้ว...อะไรกัน เจ้ล่ะงงไปหมดแล้ว อิจฉาๆๆๆๆ
"ผู้หญิงของนาย...งั้นหรอ" แจนเงยหน้ามองนายไมค์ โอ้ว โรแมนติกซ์....ซ์
นายไมค์ก็สบตานู๋แจนเช่นกัน เจ้รู้สึกว่าลมหายใจของสองคนนี้มันดูอบอุ่นมากมาย เอิ๊กซ์...
"เฮ้ย พอๆๆๆๆ อีพวกกระเทยพวกนั้นมันไปแล้ว" จูนที่ยังงงๆพูดทำลายบรรยากาศ
"หรอ อืมๆ" นายไมค์พูด แล้วเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆ
"ปะ ปล่อยชั้นได้แล้วล่ะ" แจนเอ่ยแผ่วๆ หน้าแดงไปหมด เหอะๆ รู้สึกว่ามันยังไงๆนะ
"อืม…ขอโทษนะ" ไมค์ค่อยๆปล่อยแจนออกจากอ้อมแขน เขาบิดหน้าหนีเพราะความอาย
"ok กลับกันได้แล้วทุกคน เย็นมากแล้วนะ " พัดวีผู้ที่ยังไม่มีบทพูดขึ้น
"ok…"
แล้วสาวๆก็แยกย้ายกันไป นายไมค์รีบวิ่งตามแจนไป เจ้อิจฉาอีกล่ะเว่ย
"แจน เรา เรา ไปส่งนะ" นายไมค์แทบจะม้วนเป็นท้องม้วนป้าทองดี (มีด้วยหรอเจ้) ถามแจน
"อ่ะ อืม...ก็ได้สิ" แจนนี่ของเจ้ก็เขินซะจนไม่กล้ามองหน้านายไมค์เลย หุหุ สงสัยคู่นี้จะมาแรงค่ะ
ความคิดเห็น