คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รักเศร้าๆ รักเขาข้างเดียว
รักเศร้าๆ รักเขาข้างเดียว
Good Morning!!! Good Morning!!!
"ตายล่ะๆๆๆๆ 7 โมงแล้วหรอเนี๊ยะ จะต้องรีบตื่นไปโรงเรียนแล้ว ตายๆๆๆๆ"
มาดูมือกีต้าจอมแก่นของวงเรามั่งดีกว่าค่ะ เค้าคือ นู๋พอไงค่ะ ชื่อก็มาจากคำว่าพอเพียงไง อิอิ
"จะรีบวิ่งตึงตังไรว่ะไอ้พอ" เสียงพี่ชายสุดหล่อของนู๋พอบ่นออกมาจากห้องนอนค่ะท่าน
"พี่เพ็ชร ตื่นเลยนะ นี่มันกี่โมงแล้วดูสิ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายอีกหรอก"
"ก็มะคืนดูลิเวอร์พูลเพลินนี่นา โอ้ว....ง่วง" ขนาดหาวยังหล่อ (เกินไปล่ะๆๆ)
"เร็วดิ"
"เออ!!!" พี่ชายที่แสนดีก็ต้องยอมน้องในที่สุด เหอะๆ คู่นี้เค้ารักกันค่ะ
ในที่สุด นายเพ็ชรก็ลากร่างอันงัวเงียมาถึงโรงเรียนจนได้ ตามติดๆมาด้วยน้องสาวสุดเลิฟ
โป๊ก!!!
"เฮ้ย มาล่ะหรอว่ะ ไอ้เพ็ชร" แหม...รู้สึกว่าทักทายกันแรงมาก ตบหัวกันเลยนั่น
นี่คือน้องแก้วค่ะ เออ...ลืมบอกไปเลย อีตาเพ็ชรของเราเค้าอยู่วงฟรีเพล์ค่ะ กะอีตาแก้วด้วย
วงนี้ถึงแม้จะเป็นคู่แข่งของสาวๆ JazzMazz บนเวที แต่หลังเวที เค้าก็เป็นพี่ๆน้องๆกันค่ะ
"ไอ้บ้า ตบหัวกรู ดูสิ ความรู้ที่กรูอุตส่าห์ออสโมสิสไว้ใต้หมอนมะคืนตกหมด"
"เออ ไอ้นี่ กรูสงสัยมึงมากเลย สอบทุกครั้ง ไม่อ่านหนังสือ แต่ดันสอบผ่าน ทำไปได้นะมึง"
"เค้าเรียกสวรรค์คุ้มหัวเว่ย ดวงดี กาถูก ลูกศิษย์รักครูอาจารย์" เหอะๆ คิดได้ไงค่ะน้องเพ็ชร
"นั่นสิพี่แก้ว ดูมันนะ มะคืนก็ดูบอล ไม่ฟ้องแม่ก็บุญมากเลย อยากให้สวรรค์ล่มไหม"
น้องพอของเรา เพิ่งมีบทพูดเหรอค่ะ เหอะๆ ก็แม่คุณเอาแต่จ้องหน้านาย
"เฮ้ย อย่านะเว่ย...น้องสุดที่รักของพี่ อย่าฟ้องแม่นะ พี่รู้ว่าแกน่ะลูกรักแม่ ส่วนพี่น่ะลูกรักครู อิอิ"
"เออๆ นี่ถือว่าเกรงใจพี่แก้วนะค่ะ" กำ ไหงงั้นค่ะน้องขา มองน้องแก้วของพี่เฉย ไม่ยอมนะ
"ว่าแต่...วง JazzMazz วางแผนเรื่องแข่งเดือนหน้ารึยังครับ" นู๋แก้วถามนู๋พอของเรา
"ตอนนี้ก็กะลังหาเพลงอยู่น่ะค่ะ ว่างๆก็ไปแวะเวียนด้วยนะค่ะ ไปแนะนำไรงี้อ่ะค่ะ"
แหม...นึกว่าชั้นไม่รู้ทันหรอย่ะยัยพอ แกอยากเห็นหน้าน้องแก้วของชั้นน่ะสิ (ใครก็ของเจ้หมด)
"ครับๆ อย่างพี่ถ้าไป ก็คงจะไปชมครับ ไม่กล้าติน้องๆหรอก เก่งๆกันทั้งนั้นนี่ อิอิ ใช่มะเพ็ชรๆๆ"
นายแก้วกระทุ้งนายเพ็ชร เอ...เจ้ว่ามันมีอะไรในกอไผ่แหงๆค่ะ ไมนายเพ็ชรหน้าแดงขนาดนั้น
"ไมหรอเฮียเพ็ชร มีไรอ่า แอบจีบสาวๆวงพอหรอ" นู๋พอซักพี่ชายใหญ่ค่ะ ท่าทางจะรู้ให้ได้
"เฮ้ย...ก็บอกเจ้แกไปสิว่ะ น้องสาวแกนะเว่ย บอกเลยๆ เผื่อช่วยแกได้ไงว่ะ" น้องแก้วเสริม
"นั่นสิเฮีย เค้าช่วยได้นะ อีกอย่างคนในวงเค้าก็ต้องช่วยแน่" แหม เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะค่ะ
"นะนะนะ" นู๋พอวิ่งไปกอดแขนพี่ชายเขย่าๆๆๆๆ ช่างอ้อนมากมายค่ะ
"โอเคๆ บอกก็ได้ แต่แกห้ามบอกใครนะเว่ย คนอื่นในวงก็ไม่ได้นะเว่ย" นายเพ็ชรคุยหน้าแดง
"อ่าว คนอื่นก็ไม่ได้เลยหรอ ทำไมอ่ะ"
"มันอายสิน้องพอ ดูหน้ามันสิ คิกๆ"
นายแก้วแซวนายเพ็ชรที่แทบเอาหน้ามุดดินไปให้ได้เลยตอนนี้ หน้าแดงไปหมด
"ก็...เฮียชอบมือเบสวงแกน่ะ น่ารักดีว่ะ" ซะงั้นนู๋เพ็ชร นึกว่าจะบอกว่าชอบเจ้ เหอะๆ
"เฮีย วงเค้ามีมือเบส 2 คนอ่า คนไหนหรอ"
"คนที่น่ารักๆหน่อย น่ารักกว่าแกน่ะ ขาวๆกว่าอีกคนน่ะ" เพ็ชรเริ่มหายเขิน เริ่มกัดน้องสาว
"โหย เฮียนี่มันน่าตีจริงนะ รู้ล่ะๆ คนนั้นเค้าชื่อ พัดวี" นู๋พอทำหน้าทะเล้น น่ารักดีค่ะ
"คนไรว่ะชื่อแปลกชะมัด ไอ้เพ็ชร" นู๋แก้วหัวเราะขำๆ
"แหม ใครจะชื่อพื้นบ้านไทยเดิมอย่างแกว่ะไอ้แก้ว" กร๊ากๆ คราวนี้น้องแก้วโดนกลับค่ะ
"ไม่เห็นจะแปลกเลยพี่เพ็ชร ชื่อพี่ก็พื้นบ้านเหมือนกันแหละน่า" น้องพอไม่ค่อยจะช่วยนู๋แก้วเลย
"เออ เอาเข้าไป ท่าทางแกจะช่วยไอ้แก้วจังนะ มีอะไรรึเปล่า ชอบมันรึเปล่า" เพ็ชรแซวน้องสาว
"เฮียก็...." นู๋พอหน้าแดงเชียวค่ะ เหอะๆ เอาล่ะสิ โดนเข้าเองเลย
"ไม่หรอกน่า ไอ้เพ็ชร น้องเค้าก็พูดไปตามที่คิดแหละ คิดมากไปน่า" ท่าทางนายแก้วจะไม่คิดอะไรอย่างที่นู๋พอคิดเลยค่ะ ว้า...แย่จัง
นู๋พอถึงกับหน้าเศร้า เมื่อได้ยินคำพูดของนายแก้ว
"<SPAN lang=th style="FONT-SIZE: 16pt%3
ความคิดเห็น